Tanuki-Anime

Ech, po drugim odcinku porzucam – czasem trzeba podjąć konkretną decyzję. O ile w takim „Fruits Basket” czy „Kimetsu no Yaiba” albo „Kono Oto Tomare” coś trzyma mnie przy oglądaniu, tak tutaj nic.

No to już nie wiem, co myśleć… Dziękuję za komentarz. Z ewentualnym porzuceniem oglądania poczekam jeszcze z jeden odcinek, może dwa. Zawsze przecież będę mogła wrócić, inna sprawa, że i tak wzięłam sobie sporo do oglądania w tym sezonie, a FB jest jedną z tych serii, co do której się waham.

W shounenach często to występuje, więc osoby, które się tego czepiają powinny raczej zmienić preferowane gatunki lub nie narzekać własnie na tą kwestię.

Po pierwsze – nawet tak pomyślałam, że w shounenach to tłumaczenie wszystkiego może być normą. Pierwszy raz widzę jednak produkcję, w której aż tak to razi od samego początku. Jakoś w „Soul Eater” czy „SnK”, czy w „Dororo” dało/da się uniknąć omawianego problemu.
Po drugie – shounen oznacza grupę docelową, a nie gatunek/gatunki.
Po trzecie – wyrażanie swojej opinii o tym, co się w serii nie podoba, nie jest czepianiem się.
Po czwarte – wymaganie od kogoś, by czegoś nie krytykował, bo tobie krytykowana rzecz nie przeszkadza, jest głupie (patrz – początek punktu „po trzecie”). A już irytujące do bólu jest sugerowanie odpuszczenia sobie oglądania.

Nie twierdzę, że nie pasuje – mnie się ten utwór, ten wokal po prostu nie podoba i nie zamierzam chwalić, bo inni to robią, bo takie mają być piosenki do romansów, bo jak nie pochwalę, to fanki miłosnych opowieści będą ryczeć z bólu, a tanuki upadnie przez moją niegodziwość. Bardzo bym chciała, by zostało to zaakceptowane.
Też czasami dziwię się, że komuś się coś, czym ja się zachwycam, mocno nie podoba, ale nie nazywam od razu jego zdania herezją.

Tyle w tym temacie. Przykro mi, że muszę tłumaczyć oczywistości.
Swoją drogą, jakoś w wiosennym sezonie żaden opening mnie nie porwał, choć może jak jeszcze z parę razy posłucham sobie kilku utworów, to będzie lepiej. Endingów mało jeszcze wysłuchałam, ale tu mamy przynajmniej drugą piosenkę do „Dororo”.

Jak będą dalej bombardować widza oczywistymi wypowiedziami i zbytnim tłumaczeniem wszystkiego, co się dzieje na ekranie, to nie wiem, czy wytrzymam. To na razie mój najpoważniejszy zarzut wobec tej serii. Ogólnie dalej ogląda się bez szału i emocji.
Czekam na bohatera z  kliknij: ukryte  maską dzika (na wszelki wypadek dam to jako spoiler) i na blondasa, zwłaszcza że głosy im podkładają kolejno Yoshitsugu Matsuoka i Hiro Shimono.

O, ktoś to nie umie w „każdy może mieć swoje zdanie, nawet diametralnie różne od twojego” :)

Wszystkie romanse powinny mieć takie piosenki.

W sensie, że takie mdłe, które się zapomina minutę po odsłuchaniu? Spoko. Dla mnie to nie problem, mogę przecież przewijać opening. Na szczęście samo anime – przynajmniej na razie – jest ciekawsze.

Nigdy w życiu nie słyszałam tak mdłego openingu. Ending wcale nie jest lepszy.
Przy drugim odcinku naszły mnie pierwsze myśli, by porzucić oglądanie, ale wytrwałam. Poczytałam sobie też komentarze ludzi, którzy znają mangę i którzy przekonują, że historia jest bardziej skomplikowana niż się wydaje i nie skręca w stronę taniego męskiego haremu (choć tutaj w tagach on jest, komu więc wierzyć…). No nic, zobaczymy.
Gdyby tylko Tooru nie była taka jaka jest… Słucham jej z czystą nieprzyjemnością.

Oj, to może być genialne. A na pewno nietuzinkowe. Obecnie jestem w trakcie oglądania „Mawaru Penguindrum” i podobieństwa aż biją po oczach – w końcu ten sam reżyser, może też i inne osoby, nie chce mi się sprawdzać. MP ogląda mi się wyśmienicie, więc jeśli „Sarazanmai” będzie choć w połowie tak dobre, tak ciekawe, tak przemyślane i świetnie wyreżyserowane – więcej mi do szczęścia nie będzie potrzeba. W końcu jakaś świetna seria się zapowiada, a myślałam, że niczego takiego w wiosennym sezonie nie znajdę.

Wygląda toto fajnie, choć kliknij: ukryte  ten robotocoś na końcu… Chyba będę musiała przymknąć oko na takie pomysły. Ale bohaterowie sympatyczni, a seiyuu Robiego wykonuje genialną robotę.

Jak na razie w tym sezonie początek żadnego anime nie wywołał u mnie wielkiego poruszenia – ot, lepiej lub gorzej zapowiadające się średnie lub porządne serie. Tym bardziej liczę na „Sarazanmai” (o Tytanach nie mówię, bo to klasa sama w sobie).

Kolejny serial, które początek oglądało się jako tako, bez szału. Motyw eksploracji nowego świata daje naprawdę wiele fajnych możliwości, a widzę, że idą w kierunku słabego  kliknij: ukryte  „muszę za wszelką cenę zdobyć jakąś roślinkę, wtedy będę wielki i potężny”. Walki ocierają się o kicz. Główny bohater to typowy gość o super umiejętnościach, rzucający od czasu do czasu zabawnymi tekstami. Było takich już mnóstwo. Już bardziej mi się spodobał jego klient,  kliknij: ukryte  no ale to była tylko postać epizodyczna.
Obejrzę kolejny odcinek, może też trzeci, ale coś czuję, że porzucę, zwłaszcza że wzięłam sobie do oglądania sporo w tym sezonie.

Miło wrócić do serialu. Szkoda tylko, że  kliknij: ukryte  Hyakkimaru znów niczego nie odzyskał. Ale scena  kliknij: ukryte  w gorących źródłach zabawna. :)
Bardzo podoba mi się nowy ending. Zwłaszcza początek pięknie brzmi, choć też przejmująco smutno.

Obejrzałam początek i nie wiem, co specjalnie napisać. Ni ziębi, ni grzeje, a jeśli już, to bardziej to pierwsze. Kiepskie CGI, wróżki wyglądają paskudnie (lepiej już z projektami ludzkich postaci), walki jakieś takie… niby ma wyglądać super, a wychodzi w moim odczuciu słabo. Główna bohaterka jeszcze mnie nie zirytowała na maksa, ale się bardzo stara.  kliknij: ukryte  Najgorszy był moment, gdy przejęła wróżkę – wyszło sztampowo, oczywiście nagle, oczywiście przypadkiem, bo dziewoja poczuła chęć „uratowania „wróżki”. O przedstawieniu założeń świata przedstawionego i wprowadzeniu do fabuły napisali moi przedmówcy. Jeszcze by było pół biedy, gdyby anime było oparte np. na mandze, a przecież mamy do czynienia z serią oryginalną.
Z tylko czystej ciekawości zerknę na kolejne odcinki.

A mnie się na razie podoba. Pierwszy odcinek oglądało mi się miło, parę razy się nawet uśmiechnęłam i zaśmiałam. Momenty dramy też jakoś nie przeszkadzają – ot, człowiek się przyzwyczaił (aczkolwiek jęknęłam, gdy usłyszałam o pochodzeniu z różnych światów – oby nie wałkowali tej kwestii w kolejnych odcinkach). Od razu można poczuć fajną chemię między Chiką a Takezou; mam nadzieję, że reszta członków klubu też okaże się taka fajna i że stworzą super paczkę, na której przygody będzie się patrzyło z przyjemnością. Więcej nie pragnę.

PS Tetsuki (kolega Chiki) nie dość, że wygląda prawie jak Sousuke z „Free”, to jeszcze przemawia głosem tego samego seiyuu.

Na razie jestem na tak. Nie zachwyciło jakoś mocno, ale też nie odrzuciło – na plus na pewno kreska, projekty postaci, które do mnie bardzo przemawiają, klimat i czekająca nas historia. Na minus, jak już jeden z przedmówców zauważył – za dużo momentami gadania, wyjaśniania typu „śnieg mnie uratował”. Sceny walki też nie zawsze są w porządku – rozumiem, że miało być efektownie, ale trochę przesadzili, chociażby z  kliknij: ukryte  tą siekierą.
Innych tytułów z ufotable nie znam, nie będę więc narzekać i przewidywać, że na pewno będzie źle (i to ledwo po jednym odcinku). Nie oczekuję niczego wybitnego, ale myślę, że dostaniemy porządną serię – przynajmniej tak się zapowiada.

Nie miałam w planach, ale postanowiłam zerknąć na pierwszy odcinek. Pierwowzoru i wcześniejszej wersji anime nie znam, nie podniecam się więc jak niemal wszyscy inni.
Początek całkiem przyjemny, parę razy się nawet uśmiechnęłam. Tooru jeszcze mnie nie irytuje i niech tak zostanie – choć ten jej słodki głosik… Na szczęście oprócz niego jest nam dane wysłuchiwać także głosów takich seiyuu jak Yuuma Uchida czy Nobunaga Shimazaki – tego drugiego ledwo poznałam w swojej roli.
Sama historia przedstawia się interesująco (fakt, że nie wiem, jak się potoczy, jest kolejnym plusem). Końcówka najlepsza – aż żałuję, że nie ma jeszcze kolejnego odcinka. Do starszej wersji nie mam zamiaru zaglądać.
Na minus – momenty, gdy Yuki jest przedstawiany na ślicznym, błyszczącym tle – no błagam, może i kilkanaście lat temu było to super, ale teraz wygląda kiczowato i beznadziejnie i mam nadzieję, że takich scen z „jaki­‑ten­‑Yuki­‑jest­‑piękny” będzie jak najmniej.
Czekam na kolejne odcinki.

Coś to anime nie za popularne tutaj… Przynajmniej nie widać tego w komentarzach. A szkoda, bo złe nie jest (oceniam obydwie części, tzn. pierwszą i to, co dotychczas wyszło z drugiej – filmu nie widziałam), wręcz przeciwnie, z każdym kolejnym odcinkiem wciąga coraz bardziej, mimo prostoty historii. Oczywiście dla mnie jako polskiego widza dodatkowym plusem jest cieszenie się polskimi akcentami, których jest naprawdę dużo i nie są byle jakie – wystarczy napisać, że dwójka polskich pianistów ma niemałe znaczenie w fabule.  kliknij: ukryte  Martwi tylko, że z Lecha, który początkowo jawił się jako zwykły, sympatyczny chłopak, chcą zrobić dupka, ale może się to odkręci – jestem po 9 odcinku, który kończył się w momencie spotkania jego i Kaia. Inna sprawa, że również z racji pochodzenia (miejscowość niedaleko Żelazowej Woli – fajno, że została pokazana – znaczy Żelazowa Wola, a nie moja miejscowość, heh) oglądanie i słuchanie Chopina jest dla mnie przyjemnością. Choć i tak największy plus mają u mnie twórcy za puszczenie „Lacrimosy” – obłędny utwór.
Jak napisałam – historia jest prosta, ale wciąga. Do 5­‑6 odcinka oglądałam bez większego przekonania, a potem już poszło z górki i teraz ubolewam, że drugi sezon jest dopiero nadawany, ech. Momentami może przeszkadzać nadmierne dramatyzowanie, przeżywanie czy nagłe zmiany emocji i dziwna logika bohaterów, któż tego jednak nie zna w anime?…
Na wielki plus, że w drugiej serii zrezygnowano z modeli 3D na rzecz zwykłych, statycznych ujęć – w końcu i tak chodzi tu o muzykę. Nawet jeśli zostało to podyktowane niższym budżetem (od razu mówię, że nie mam bladego pojęcia, jak to działa), nie ma co narzekać. Minusem jest z kolei niestety widownia, gdzie postaci często wyglądają na wycięte z kartonu, nie mówiąc już o ich powtarzaniu się (panią z długimi włosami i wysokim czołem wyłapałam już chyba z 4 razy, pewnie do końca serii pojawi się jeszcze z dwa). Zresztą, niekiedy nawet bohaterowie na pierwszym planie tak się prezentują, nie przeszkadza mi to jednak zbytnio w oglądaniu.
Ogólnie – przyjemna seria. Jestem bardzo ciekawa, co będzie dalej.

Rozumiem i szanuję. :)

Też nie, choć wiadomo, wokal bardzo charakterystyczny. No nic, zostawmy tę kwestię, nic się nie stanie, jak się nie dowiem, z czym mi się kojarzy drugi opening Dororo :P (konkretnie moment od 40 sekundy, czyli gdy wchodzi refren – chyba tak można powiedzieć).
Drugi ending też się zwyczajny wydaje, ale poczekajmy na całość.

Po końcówce można się spodziewać, że drugi sezon jednak będzie. Ja tam bym z chęcią obejrzała.

Też mi nie weszły ostatnie odcinki, ostatni to już w ogóle był przedramatyzowany, a Kagua w nim irytująca (choć ogólnie to przecież fajna postać). Cóż, takie uroki anime, powinnam się dawno przyzwyczaić, ale patrząc na fakt, że wcześniej dostawaliśmy często niemal do bólu absurdalne gagi, nagłe przejście w poważniejsze tony wywołało dziwny (w złym tego słowa znaczeniu) kontrast. Dobrze, że chociaż ostatnia część (z samolotami) była znów lekka i zabawna.
Pomijając jednak powyższe – świetna komedia.

Pierwszy opening – tragedia? To żeś pojechał… Ale gusta są różne, dla mnie osobiście tragediami – jeśli mamy używać tego słowa – są utwory śpiewane piskliwymi/słodkimi głosikami dziewczęcymi. Dlatego np. ending do Kagui mi nie podszedł, ale jak go puszczono w przedostatnim odcinku bez wokalu, to sprawiał nawet miłe wrażenie.
Co do drugiego openingu Dororo – zgadzam się z przedmówcami, że jest zwykły, bez szału, nie przekreślam go jednak całkowicie i będę słuchać i oglądać.

Nie, to nie to, chyba że wysłuchałam złej wersji openingu do FMA. No ale nieważne, choć wrażenie „gdzieś już to słyszałam” było bardzo wyraźne.

[link]  – można już posłuchać drugiego openingu. Osobiście mam déjà vu, ale nie potrafię powiedzieć, z jaką inną piosenką mi się kojarzy.

Po ostatnim odcinku jestem rozbita emocjonalnie. Kurde, ale to było dobre! Cały sezon był dobry, ba, genialny. Powinnam coś konstruktywnego napisać, ale obecnie mi brak słów, tak jestem zachwycona. Może jutro.
Trzy tylko kwestie z ostatniego epizodu:
- ostatnie sceny z mamą i jej postawa – majstersztyk (na marginesie – przepięknie wyglądała w rozpuszczonych włosach)
- postawa Phila,  kliknij: ukryte  to, jak dużo rozumiał, jego reakcja, gdy sobie uświadomił, co się stało z wysłanymi dziećmi – kolejny majstersztyk
- strasznie mi się zrobiło smutno przy scenie  kliknij: ukryte  odsyłania Lesliego; pojawił się ledwo na minutę czy dwie, a ja już go polubiłam; no i jego uśmiech skojarzył mi się z uśmiechem Normana, ale to pewnie czysty przypadek. Fajno by było, gdyby się później okazało, że jednak żyje (na wiki jego status jest nieznany) i by pojawił się, oczywiście jako dorosły, w którymś momencie. No ale to tylko moje marzenie, a znający mangę wiedzą najlepiej, jak jest.

9/10 Nie wyobrażam sobie dać mniej. Obok Dororo i Kagui anime sezonu, zdecydowanie wybijające się ponad przeciętność.

Porządna seria. Co prawda bardziej mi się spodobała strona okruchowa niż sportowa, cieszy mnie jednak, że w tej drugiej nie przesadzili z dramatyzmem i wszystko skończyło się dość spokojnie, mimo że  kliknij: ukryte  Haiji'emu kolano oczywiście musiało się odezwać przed metą. Ostatni odcinek był jednym z lepszych; wahałam się, czy dać 6 czy 7, ale dzięki niemu wystawiłam tę wyższą ocenę. Świetna była scena, gdy  kliknij: ukryte  ojciec Haiji'ego ściskał mocno stoper, słuchając informacji o biegnącym synu. Tyle emocji w tych kilku sekundach!
Końcówka, już po Hakone, mnie rozbroiła. Twórcy okazali się okrutnikami, kliknij: ukryte  nie wyjawiając nam, kogo lubi Hana.

Mam podobne wrażenia, jeśli chodzi o dwunasty odcinek. Jak dla mnie trochę zabrakło też emocji. Do tego matka bohatera mnie irytuje jeszcze bardziej, aczkolwiek plus dla niej za to, że się celnie skomentowała –  kliknij: ukryte  dotychczas tylko siedziała i się modliła.
Cieszy mnie jednak, że na drugą połowę sezonu będziemy czekać tylko dwa tygodnie, a nie np. do lata, jak się obawiałam.

A i drugi opening będzie wykonywać ASIAN KUNG­‑FU GENERATION

O, fajno – do „Erased” zrobili świetny opening. :)