Tanuki-Anime

Matulu, jaki ten występ Shiro High był prześliczny, trzy razy go już zdążyłam obejrzeć i za każdym razem ręce same mi się składały do oklasków. Co jak co, ale twórcy przy akrobacjach, również tych pozostałych, spisali się wzorowo. To się po prostu ogląda z rozdziawioną gębą.
Poza tym odcinek bardzo emocjonujący, zakończony cliffhangerem, ale dobrze podanym (tak, Bakuten!! to nawet cliffy robi lepiej). Czekam z niecierpliwością na końcówkę, a przede wszystkim na informację o kontynuacji.

Cudowna mordka. :D

A, anime ma jedną konkretną wadę – za często skraca opening. ;(

Kolejny fantastyczny odcinek. Anime chyba nie potrafi schodzić poniżej jakiegoś poziomu. :D
Powoli wszystko się wyjaśnia, a jednocześnie wciąż pozostaje wiele niewiadomych, na czele z  kliknij: ukryte  zabójcą prawdziwej Mitsui i chorobą Odokawy. Jestem ogromnie ciekawa, jak się to skończy i kto będzie górą  kliknij: ukryte  podczas napadu na bank.

O wszystkich bohaterach mogłabym pisać same dobre słowa, ale moje serce skradł Yano. On nawet nie musi się odzywać, wystarczy, że pojawi się na ekranie i mi się gęba śmieje. Ale oczywiście jak  kliknij: ukryte  rapuje, wypada jeszcze lepiej. :P

Po pierwszych odcinkach stwierdziłam, że ot, przyjemna seria z fajnymi bohaterami, im więcej jednak odcinków za nami i im więcej o anime myślę, tym bardziej wydaje mi się wyjątkowym tytułem i niedocenioną perełką sezonu, a już z pewnością nie jest kolejną sportówką, o której szybko się zapomni. Z wierzchu pewnie wygląda sztampowo (nowy zachwyca się gimnastyką, obóz sportowy, starcie z dużo lepszą drużyną itp.), całe wykonanie jednak, czucie zarówno komedii, jak i dramatu przez reżysera (kapitalnie i zgrabnie podany humor, nieprzedłużane dramy), bawienie się schematami, cudowna strona zarówno sportowa, jak i obyczajowa, nie mówiąc o postaciach, z których każda coś wnosi (tak, mamy tu rzeczywiście zespół, a nie „protagonista plus kilku chłopaków, bo ktoś musi być”) – to wszystko i wiele więcej stawia Bakuten!! na znacznie wyższym poziomie. Oczywiście wciąż też bohaterowie wywołują ciągły uśmiech na twarzy i chęć przytulenia, nawet więc jeśli ktoś nie zauważa, ile rzeczy anime robi dobrze/inaczej niż większość sportówek, może po prostu cieszyć się miłym seansem.

A, i jeszcze jedno (a wiem, że nie tylko ja tak pomyślałam) – chętnie obejrzałabym od tych twórców jakiś horror.

Najwyraźniej ten ogryzek uwzględnia wszystkie trzy filmy, w tym te dwa, które jeszcze nie wyszły, a które zostały już zapowiedziane (info znajdziesz np. na wiki).

Obawiam się, że zamiast intrygującej historii dostaniemy „March i przyjaciele zwiedzają świat” :/

Zdecydowanie nie. :) O March też się nie bój, znaczy o to, że jej będzie za dużo… zresztą, w piątym odcinku zobaczysz :>

Po piątym odcinku naprawdę można zacząć się bać o niektórych bohaterów… Pytanie tylko, czy twórcy posuną się do ostateczności.

Tak czy siak, uwielbiam. Dla mnie bezapelacyjnie anime sezonu. Nie sądziłam, że pojawi się coś, co będzie w stanie bardziej mnie przyciągnąć niż Fumetsu no Anata e. Po prostu cudo.

<wzdycha>

Odnoszę wrażenie, że zbyt szybko piszesz swoje skargi i zażalenia, nawet nie starając się zastanowić, dlaczego, co i jak. Zresztą, po obejrzeniu czwartego odcinka sam się przyznajesz do błędu, choć wcale nie musiałeś czekać tak długo, by zrozumieć historię wioski – wystarczyło oglądać uważnie.

a pani dowódca jest dość łagodna, cierpliwa i sympatyczna, a przy tym zachowuje się jakby odwalała zwyczajną codzienna robotę, a nie pełniła ważną funkcję przy rytuałach.

Hayase sympatyczna? Z której strony? Łagodna? A może po prostu opanowana, wiedząca, że nie musi pokazywać swojej charyzmy i siły krzykiem albo nerwowymi gestami? Cierpliwa? Dlaczego to ma być coś złego? To raczej dobrze, że podchodzi do swojej pracy na spokojnie, jakiejś impulsywnej wojowniczki by nie wysłali. Jest też świadoma tego, że wioska już tak bardzo  kliknij: ukryte  przesiąkła tradycją i wiarą w jakieś bóstwo, że mocniejsze tupnięcie nogą wcale nie jest potrzebne.
Hayase na tym etapie jest świetna właśnie ze względu na swoją stoicką postawę. Najlepiej to chyba widać w scenie z czwartego odcinka,  kliknij: ukryte  gdy March chce wysłać list do rodziców. Wiedząc, że  kliknij: ukryte  wioska nie zna pisma, a dziewczynka nie potrafi określić dokładnego adresu, nie przejmuje się sytuacją, tylko pozwala  kliknij: ukryte  March na odrobinę fałszywej nadziei. No, sucz z krwi i kości.

Zatem albo robimy z nich religijnych kultystów czy coś, którzy odwalają fuchę w 100% serio z całą nabożnością, albo jakichś nie wiem sadystów­‑nadzorców którzy surowo każą za niesubordynację, sprzeciw czy próby ratunku i nie okazują krzty współczucia czy zrozumienia.

Serio ty mówisz twórcom, jacy mają być bohaterowie? Bo jak nie są tacy, jak ty chcesz, to znaczy, że są źli, w sensie źle wykreowani? SERIO?! Widzisz, autorka miała inne wyobrażenie postaci, jakie stworzyła, na szczęście dużo mniej sztampowe niż twoje. Oczywiście mogą ci się nie podobać, ale nie pisz, że jedyną właściwą opcją jest taka czy taka kreacja.

Jedyne, z czym masz rację, to z miśkiem i perspektywą. I tylko z tym.

ale w przypadku motywu z wioską budowanie nastroju jest w moich oczach tragiczne.

No patrz, a w moich oczach jest świetne. :)

Wciąż cudownie przyjemne. :)
Sceny między chłopakami z obu drużyn to czyste złoto. Postaci oryginalnością czy złożonością nie grzeszą, ważniejsze jednak, że są bardzo sympatyczne, na czele oczywiście z Shoutarou, który w kategorii najbardziej uroczych bohaterów sezonu nie ma sobie równych (i to nie tylko wśród chłopców). Głosowo świetnie, słychać, że do serii zebrali się nie byle jacy seiyuu.
Pod względem sportowym nie oczekuję wiele, byle było miło jak jest do tej pory.

Jakie to jest milusie! Twarz mi się sama uśmiecha, aż muszę się powstrzymywać, by mi kącików ust nie wysadziło do reszty. :D
Uwielbiam głos protagonisty, jest, jak to powiedzieć, sympatyczny? ciepły? Bardzo pasuje do takiej postaci, jaką jest Shoutarou. Zresztą, całą obsadę fajnie się słucha.
Animacyjnie anime też porządnie wygląda, wiadomo, CGI będzie się pojawiało na występach, ale da się patrzeć.

Niewątpliwie jedna z najprzyjemniej zapowiadających się serii sezonu.

PS Ciekawe, czy poznamy  kliknij: ukryte  żonę trenera ;)

Cudowne anime, pod każdym względem. Jestem bardzo zaintrygowana, jak akcja potoczy się dalej – czuję, że twórcy szykują wiele niespodzianek i mocnych zwrotów akcji.

PS Uwielbiam Homosapiens.

Teraz krótko, reszta w recenzji: to było cudownie szalone i przyjemne! Wincyj takich sportówek! Co ja piszę – więcej takich serii!

9/10

PS Biedny  kliknij: ukryte  Shadow

Ja piszę, mam już sporo napisane, w następnym tygodniu chciałabym skończyć – czy się uda, zobaczymy.

Ech, okrutne rozczarowanie. Pomysł wyjściowy świetny, dziewczyny sympatyczne i zróżnicowane, można to było fajnie pociągnąć, odnoszę jednak wrażenie, że twórcy nie wiedzieli, jak sensownie rozwinąć wątki i zamiast je kończyć, wymyślali następne (przy  kliknij: ukryte  światach równoległych, które wyszły w ostatnim – z dotychczasowych – odcinku, prawie kwikłam). Formuła 'potwora tygodnia” bardziej zaszkodziła niż pomogła – mogłoby ich być mniej, żeby się skupić na historii głównych bohaterek, wątku nauczyciela i Koito, nie mówiąc o historii Acci i Ura­‑Acci, która wyszła dopiero pod koniec, ni z gruchy, ni z pietruchy (acz jeśli mam oceniać ich odcinek jako oddzielną całość, to zdecydowanie wypadł najlepiej ze wszystkich, w końcu jakieś poważniejsze emocje się pojawiły). Ogólnie, za dużo chciano, za duże ambicje, za dużo zmarnowanego potencjału.

Z plusów oczywiście oprawa audiowizualna, gra aktorek też w porządku. Na razie wystawiam 5/10 – po czerwcowym odcinku może podniosę do 6/10 (mam nadzieję, że seria mnie nie zmusi do obniżenia oceny…).

Zabierałam się do tego na zasadzie „a, pewnie kolejny średniak z biszami, którego nie będę mogła oglądać dłużej niż dwa odcinki”, a tu pozytywne zaskoczenie. O fabule czy bohaterach trudno jeszcze coś konkretnego powiedzieć czy cokolwiek przewidywać, reżyseria jednak robi świetną robotę, do tego anime odznacza się intrygującym tajemniczym klimatem i ciekawym stylem artystycznym, tak że odcinek oglądałam z naprawdę sporym zainteresowaniem (a wcale jakoś dużo się w nim nie działo). Mam nadzieję, że seria rzeczywiście pójdzie tą drogą, znaczy w stronę tajemnicy/zagadek, a nie przerodzi się w sensacyjną głupią nawalankę z wampirami (nie żebym w ogóle jakiejś akcji nie chciała).

No i ten ending – cudowny.

Zgadzam się, niestety. Oglądam, ładne toto, dziewczyny miłe, no ale nic przy tym nie czuję. Pustka. Mogłyby nawet ratować kurczaki, emocji byłoby tyle samo.

Ogólnie jestem serią coraz bardziej, hm, nie chcę powiedzieć, że zawiedziona, do zachwytów mi jednak daleko. Pociągnę do końca, bo niewiele zostało.

No tak, ale seria to nie tylko Langa. Sk8 potrafi na innych polach wywołać kapitalne emocje, a i w samych wyścigach dużo się fajnego dzieje. Że wyniki starć na ogół łatwo przewidzieć? Mi to nie przeszkadza, bo, jak mówię, anime ma znacznie więcej do zaoferowania – jak jednak ktoś ogląda je tylko by zobaczyć, kto wygra, to cóż… Nie zgadzam się też ze stwierdzeniem, że brak tu głębokich relacji – duet Rekiego i Langi jest bardzo dobrze napisany i został rozwinięty w ciekawym kierunku. Nawet Joe z Cherry'm okazali się mieć więcej do zaoferowania, niż na początku się wydawało, gdy byli typowym wabikiem na fudziosie.

Ej, niby dlaczego postać Adama miałaby odstraszyć od seansu? Toć to jedna z gwiazd serii! :D Można nie lubić takich kreacji, nie można jednak zaprzeczyć, że wzbudza spore emocje, zwłaszcza że nie wiadomo, jakie konkretne plany ma co do Langi. No i ten głos Takehito Koyasu… Zresztą, wszyscy seiyuu zostali idealnie dobrani do swoich ról.

Co zaś do…

Natomiast przedstawienie Sk8 jako tylko fanserwis dla fudziosi – może odstraszyć sporą część widowni, której to nie interesuje.

Ogólnie uważam traktowanie tego anime jedynie w kategorii pożywki dla fudziosi za bardzo krzywdzące. Seria ma znacznie więcej do zaoferowania – po prostu to bardzo dobra produkcja dla każdego, kto lubi sportówki. Jak ktoś ogląda to głównie dla ładnych chłopięcych buzi, to spoko, nikt mu nie zabrania, ale proszę nie wmawiać, że każdy oglądający sportówki tak robi. :D (ostatnie nie do ciebie, Anonimowa)

Brakuje sytuacji, w których jak w życiu, coś się nie udaje i trzeba improwizować.

Chwila, przecież były w serii takie sytuacje. Protagonistom nie wszystko przychodziło ot tak i musieli się sporo narobić, by załatwić kolejnego oszusta. Inna sprawa, że czasem sami siebie zaskakiwali jak w trzeciej historii. A że ogólnie byli bardzo dobrze zorganizowani i pomysłowi, nic dziwnego, że koniec końców zawsze im się udawało – nie uważam, by miało to oznaczać naiwność fabuły.

No ja właśnie porzuciłam po drugim (ovki nie widziałam). Po takim hajpie, jaki ma ta seria (głównie ze względu na popularny pierwowzór), spodziewałam się czegoś dużo lepszego i ciekawszego, a tu dostaję anime zwyczajnie nudne i nieudolnie próbujące być zabawne, co w większości przypadków mu się nie udaje (bardziej się czułam zażenowana niektórymi scenami niż rozbawiona). Hori jest irytująca, Miyamura ujdzie, choć i on nie jest jakoś świetnie wykreowaną postacią. O chemii między nimi trudno mi mówić po zaledwie dwóch odcinkach, ale skoro tylko tyle wytrzymałam, to znaczy, że nie była tak dobra, by zatrzymać mnie przy serii. Nieco odrzuciła mnie też kreska, jest dla mnie, hm, nie wiem, jak to nazwać… wstrętna to za mocne słowo, no, ogólnie niezbyt dobrze mi się patrzyło na postaci (może poza Izumim).

Jakie to jest dobre… Nawet jeśli jazda nie do końca realistycznie pokazana i momentami przesadzona, to i tak dzięki świetnej animacji i muzyce super się ogląda. Przede wszystkim jednak główną robotę robią bohaterowie. Uwielbiam patrzeć na przyjaźń Rekiego i Langi, cudowni z nich chłopcy i fajnie się wspierający. Miya jest milusi, Joe i Cherry, wiadomo, cieszą kobiece oczy i co rusz dostarczają powodu do uśmiechu (zresztą, jak cała seria), a i Shadow powoli zyskuje w moich oczach po raczej nieprzyjemnym początku. No a Adam… Powiedzieć, że to dziwak, to zdecydowanie za mało powiedzieć.

Oby anime nie zaliczyło poważnego spadku jakości, a przede wszystkim nie przestało dawać takiej radochy i wywoływać tylu emocji jak obecnie!

Wiesz, może i nie zarejestrowałaś faktu występowania innych utworów kończących odcinki (jak coś, nie były ani lepsze, ani gorsze od tego głównego), ale wypadałoby dla samego pisania recenzji się doinformować (MAL pomoże) i potem nie pisać, jakoby był tylko jeden ending, bo to mylenie czytelnika, żeby nie powiedzieć dobitniej. Pomijam fakt, że twoja odpowiedź na moje zwrócenie uwagi jest zwyczajnie bardzo niegrzeczna.

a ending, mimo ogólnie sympatycznego brzmienia, to już kołysanka pełną gębą.

rozumiem, że chodzi o ten występujący najczęściej, bo ogólnie są trzy endingi :D

Z recenzją w wielu miejscach się, cóż, nie zgadzam, znaczy mam inne zdanie, jak np. w przypadku braku charyzmy u Makoto i że tak naprawdę nic nie robi, bo inni robią za niego – nie, zdecydowanie nie. Nie rozwijam, bo chcę napisać swój tekst, więc nie będę się powtarzać. Ogólnie jednak powiem, że bardzo chciałabym, by bohaterowie z innych serii mieli przynajmniej w połowie tyle charyzmy co Makoto, King czy Kyouichi. No ale fajnie to pokazuje, jak różnie można oceniać te same postacie. Popieram natomiast, że konfrontacja gangów zakończyła się niesatysfakcjonująco – sama śmieję się, że  kliknij: ukryte  więcej walki między przywódcami było w openingu niż w serii. ;P (na wszelki wypadek dam to w spoiler).

Golden Kamui masz, to jest najlepsza komedia, znaczy można się nieźle pośmiać. :D Tonikaku Kawaii też jest milusie.

Odnoszę wrażenie, że cały ten sezon w przynajmniej 90% jest taki trochę dla młodszej widowni…

Czy ja wiem…

Cudowna, szalona jazda. Dla mnie, jak na razie, największe pozytywne zaskoczenie sezonu. Jest lekko, szybko (ale bez wrażenia zbyt pędzącej akcji), z humorem i fajną ekipą. Do tego świetne graficznie i animacyjnie, muzyka też daje radę. Niech to takie zostanie do końca. :D