Tanuki-Anime

>W pokazywaniu majtek też trzeba wykazać się odrobiną inwencji i talentu.
Dlatego też cenię mangę To LOVE Ru Darkness jak mało co ;)

A mnie drugi odcinek utwierdził w przekonaniu, że Koufuku Graffiti znajduje się w topce sezonu zimowego. Trzyma wysoki poziom i okazuje się, że jednak potrafią wkomponować swój styl w tę jakże spokojną serię. Tutejsze Girls Love hinty zamiatają Yuri Kumę pod dywan.
Nigdy też się nie spodziewałem, że headtilt w anime Shaftu może być refreshing ;) Naprawdę, czułem się jakby wrócił stary dobry znajomy.

Shirobako nie jest jakaś tam sobie historyjką o dziewczynie pracującej w biznesie anime, tylko chce pokazać jak ta praca faktycznie wygląda – wiec duża ilość postaci jest jak najbardziej na miejscu. Zgadzam sie, że to może być trudne do ogarnięcia, dlatego imo to raczej seria dla entuzjastów chcących poznać proces produkcji od kuchni, zarazem podany w formie dobrej historii.
Według mnie problemu z zapamiętaniem imion specjalnego nie ma – a dokładniej, nie pamiętanie ich nie stanowi problemu. Postaci są bardzo dobrze zarysowane, wyraziste, dzięki czemu nawet jeśli umknęło Ci jak się do niej zwracać, to doskonale wiesz jaki ma charakter, w jakich scenach występował, co mniej więcej robi (a w połowie serii pamiętasz już dokładnie role wszystkich i potrafisz opisać na czym polega ich praca).

Jeszcze co do pracy nad anime – stworzenie 12­‑odcinkowej serii zajmuje jakieś 9 miesięcy, czyli trzeba rozpocząć prace przynajmniej ponad pół roku przed emisja pierwszego epa. Zarazem jest to inwestycja – nie można przecież mrozić pieniędzy zbyt długo, te muszą ciągle pracować jeśli chce się zarabiać – dlatego też przy produkcji jest takie szalone tempo.

Większość anime (tzn. większa część każdego) jest gotowa przed emisja pierwszego odcinka, ale normą jest dokańczanie, szczególnie ostatnich, w czasie kiedy seria już wychodzi w TV. Slova słusznie przytoczył Shaft (szczególnie ich Bakemonogatari), a ze świeższych przykładów idealne jest Girls und Panzer, w którym dostaliśmy dwa recapowe odcinki, gdyż studio nie wyrobiło się z finałem i ten dane nam było obejrzeć dopiero dobrych kilka tygodni później.

Girlfriend to SoL z yuri vibes, a nie jakiś harem.

No, chyba jednak dam radę dotrwać do końca, tym bardziej że nie mam nic innego do oglądania w środy. Ale srsly, 1/3 odcinka powtarza się w każdym, 1/3 to retrosy, 1/3 to właściwe wydarzenia, z czego połowa kwestii wypowiadanych przez postaci też się powtarza. Właściwie moja główna motywacja do kontynuowania przygody z serią to czekanie, aż wreszcie nastąpi wyrwanie się z utartego (po ledwie paru odcinkach!) schematu.

Cienkie to. Nie wiem czy choć 10 minut z drugiego odcinka przedstawiało nowy materiał. Pseudo­‑artystyczny bełkot wciąż jest bełkotem, bez krztyny urozmaicenia, do tego wygląda średnio i nie zanosi się na poprawę. Wygląda na to, że jest tu tylko po to, by zapchać czymś odcinki. Jeśli sytuacja się nie poprawi, drop.

Hawawa~
Fluffy paradise~ Znów możemy go odwiedzić <3 Ahh, Dog Days jest cudowne, kocham tę serię! Tyle kolorków, ciepła, radości! Wszystko jest takie ładne! Ekstra postaci i jeszcze jak wyjątkowo brzmią!

Wiedziałem, że nieważne co by się nie działo w sezonie, DD mnie nie zawiedzie – i tak właśnie jest! Super odcinek na rozpoczęcie, już nie mogę się doczekać kolejnych! Jakież życie byłoby piękne, gdyby Dog Days nigdy się nie kończyło!

>ale robi to z takim wdziękiem
Ja się czułem jakbym był tłuczony obuchem po łbie. Już otwarty pocałunek byłby bardziej subtelny od tego ogromu lilii. Śmiać mi się chce jak ludzie wcześniej krytykujacy Shaft teraz wychwalają Ikuharę.

Tu nie ma żadnego gloryfikowania CG. Raczej spokojna próba wytłumaczenia hejterom, że CG nie jest dziełem Szatana. Nie myślisz w kategoriach jakości „dobre – złe”. U Ciebie widać „brak CG = można oceniać”, „CG – z definicji złe”. No ale na fanatyków ciężko coś poradzić. Pomóc może tylko czas.

Postać Tarou jest irytująca ale JEST też realistyczna. A początkujące studio nie może sobie pozwolić na zwalnianie pracowników. To nie jest fizyka kwantowa, nie spodziewałem się, że można tego nie rozumieć.

Nie pamiętam kiedy ostatnio widziałem by ktoś się aż tak bardzo mylił w internecie. W absolutnie wszystkich kwestiach.

>chociaż słowo shoujo ma w nazwie
Gekkan Shoujo też ma w nazwie shoujo, a jest publikowane w magazynie przeznaczonym dla chłopców/mężczyzn.
Zdajesz sobie sprawę, że „shoujo” znaczy po prostu dziewczyna?

>A damski fanserwis z góry wyklucza shoujo. Zawsze.
Bzdura.
Shoujo znaczy tylko tyle, że jest robione przede wszystkim dla nastoletnich dziewczyn. A tak bardziej realnie, że jest wydawane w magazynie robionym dla dziewczyn. Nic więcej. Istnieją trendy w gatunkach, sposobie rysowania i tym podobnych, ale nie ma konkretnych reguł. Fakt, że manga jest tworzona z myślą o dziewczynach wcale nie wyklucza prób przypodobania się innym grupom. Nie wspominając już o tym, że nie tylko przedstawiciele płci brzydszej potrafią doceniać kobiece uroki.

To nie jest shoujo. Josei, shounen czy seinen też nie. Ale temu ostatniemu jest Cross Ange zdecydowanie najbliżej.

Tak z ciekawości zmrol – co według Ciebie znaczy „shoujo”?

Shirobako może nie jest anime sezonu, ale zaryzykowałbym stwierdzenie, że jest najbardziej warte uwagi.

Tyle że taktyka istniała w przypadku JEDNEJ postaci. Tylko jednej. W takiej sytuacji to staje się wadą, a nie zaletą serii.

Nie ma absolutnie nic złego w schematach, jeśli realizacja jest dobra :)

Spóźnione, ale z jakim przytupem!
Ostatnie anime z tego sezonu, ale od razu zostały wyemitowane dwa odcinki!
Coś absolutnie wspaniałego. Czerpie z wielu anime, ale wybiera najlepsze elementy. I właśnie tego oczekuję. Chcę więcej takich. Czuć Madokę. I Symphogear. Oraz Nanohę. A także Precure. I masę elementów z innych serii. Do tego przebieg przypomina porządną grę. Jest cudownie.

 kliknij: ukryte  A jeszcze będą kolejne, zważywszy, że nie znaleźli jej ciała.

Aldnoah jest najgorszym mecha anime jakie znam. Inaho jest spoko, ale jeden rocznie mi w zupełności wystarczy. Na pewno nie potrzebuję go wszędzie.

W całym anime są 3 wyróżniające się postaci. Jedna to GaryStu (Inaho <3), druga to suffering moe, trzecia to księżniczka wyróżniająca się fajnym miękkim ciałkiem, bo charakterem już niezbyt.
Więc well, postacie są tragiczne. Żadne z letnich anime jakie widziałem (przyznaję, było ich raptem piętnaście) nie ma co się porównywać z A/Z, wszystkie były parę lig wyżej.

>Ocena końcowa powinna być oceną zbiorczą wszystkich elementów, czyż nie?
Ale nie jest średnią.
Nie dam anime oceny pozytywnej za samą muzykę i grafikę.

>I ostatni przykład, jeśli szczerze nienawidziłem Yuno i Yukiego z MN, to mogłem postawić bajce ocenę niedostateczną? Nie.
Akurat w przypadku Mirai Nikki wybroniłbyś z oceny niedostatecznej w każdej kategorii poza muzyką.

Ja Aldnoah chciałem dać 6­‑7 za niezamierzony fun, ostatecznie dałem trzy, ale pała jest wg mnie również w pełni akceptowalną notą.

Tak patrząc obiektywnie, Aldnoah fabularnie reprezentuje sobą mniej niż zero. Warte cokolwiek jest jedynie pod względem muzycznym. Choć ja tam lubiłem Inaho bardziej boskiego od Jezusa.

No dobra, ale przydałoby się wymienić jakąś wadę, skoro wystawiasz 1/10. W Twoim komentarzu widzę wyłącznie zalety.