Tanuki-Anime

*To coś JAK ZWIĄZEK… zabiję kiedyś ten brak edycji…

Lel, Pani­‑Z-Dobrego­‑Domu to takie „domyślne” rozwiązanie, a one się tak często pojawiają, że człowiek ma dość. To coś jednego członka głównej paczki z „głównym” – oklepane.

Poza tym… pewnie i tak skończy z Hayato, hehe. Od nienawiści do miłości tylko jeden krok!

Lel, bo tak powiedział Futsuu (czyli kolejny byle kto z internetów)? Oficjalne tłumaczenia zawsze są bliższe oryginałowi. Fani lubią dodawać od siebie sporo rzeczy. Niby fajnie, ale zazwyczaj robią to dość nieudolnie (no dobra, to po prostu Komuchy).

A skoro mamy (tak wnioskuję) pozwolenie na kontynuowanie tej dyskusji:

[link]

Wcześniej „wszechwiedzące internety” śmiały się z tej wypowiedzi, a teraz okazuje się, że to stwierdzenie ma najwięcej sensu. W 12 odcinku sporo razy się to powtarza w różnych kontekstach, zresztą to w sumie jest chyba takie proste tłumaczenie z japońskiego… z tego, co ja tam słyszę – „honmono” – czyli dokładnie tak, jak powinno być. No ale „znafcy” i hejtery wiedziały lepiej (mówię tu o dyskredytowaniu przez hamburgerów oficjalnego tłumaczenia).

Zresztą ja właśnie dlatego omijam szerokim łukiem nieoficjalne wydania bajek. Jedynym wyjątkiem są twory FUNimation, ale one też są mniej lub bardziej strawne, a niekiedy i tak jesteśmy na nie skazani (np. Arslan Senki).

Ostatnio zostałem „miszczem Painta”, więc wykorzystam te nowo nabyte umiejętności, aby streścić wam ten jakże mocno grający na emocjach odcinek!
PS: nie wiem, czy to podchodzi pod spoiler, więc jak coś, to dodajcie na pkt 1­‑6.

1) [link]
No tak, wcześniej miałem podejrzenia graniczące z pewnością, ale teraz to już wiem na pewno, że miłość kwitnie. Zresztą ode mnie kciuk w górę, bo lepszej kandydatki to on nie znajdzie. Ja bym brał. Yuigahama zawsze na propsie.

2) [link]
Obowiązkowe i serwowane nam co jakiś czas „Yahari ore no GAY” odbębnione, więc możemy iść dalej. Ech, czy to właśnie nie za to wszyscy kochamy pornobajki?

3) [link]
Lel, oni przypadkiem nie mają w zwyczaju wrzucania epizodycznych postaci tak nagle pod koniec? Zresztą myślałem, że ta pani ma tylko brata… no i w ogóle zapomniałem, jak ona się nazywała… a szkoda, bo całkiem fajna z niej postać. No i chyba jako jedyna pokazała Hayacie Sami­‑Wiecie­‑Co, heh.

4) [link]
Mój ulubiony tekst/sytuacja występuje przynajmniej raz w każdym odcinku. Trzeba będzie chyba za to podwyższyć końcową ocenę.

5) [link]
A za to obniżyć, bo to byłoby słabe, nawet bardzo. Miejmy nadzieję, że takiego zakończenia historii nie dożyjemy. No po moim trupie, tak ewentualnie…
Czas na najlepsze!

6) [link]
Zdecydowanie zbyt słaby dobór słów! Ja to bym jej powiedział coś w stylu: „nie tak cię wychowałam!” albo „co by powiedział ojciec?!”. W sumie ta matka, to ją w ogóle wychowała, heh?

Lel, widząc takie sceny, cieszę się, że jednak nie pochodzę z zamożnej rodziny. Ale ogólnie, to, yhm… z tego wynika, że ten sezon też zakończy się dramą. Niefajno.

Aha, a wspominałem już, że ta starsza siostra Yuki robi się coraz bardziej irytująca? To już wiecie.

No tak, bo początek jest taki trochę nietypowy – to urywka z zakończenia i dopiero po 20 odcinkach człowiek wszystko ogarnia. W sumie ja to miałem sam chyba wyłączyć po pierwszym odcinku, ale kolejne już były w ogóle inne.

A co do tego „emocjonującego Pasożyta” to bym bardzo polemizował, szczególnie biorąc pod uwagę denną końcówkę (ostatnie 5­‑6 odcinków).

Trzymam za słowo!

Lel, w zasadzie to jest jeden czy tam dwa rodzynki i już dorabiasz sobie teorie do tego (i nawet nie wiadomo, jak było w oryginale, ja tam żadnym anoninom z neta nie ufam)... zresztą to nawet nie twoje teorie, tylko wzięte ze strony z recenzjami, gdzie korektor dość jasno stwierdził, że ten fanowski skrypt dosłownie daje raka (chociaż inna sprawa, że tę stronę przegląda się tylko dla beki, bo często fajne dramy czy pociski tam idą).

Zresztą Komuchów i tak nie idzie oglądać, bo ich, yhm, „stylizacja” sprowadza postacie do rynsztoku, a te nieudolne próby „lokalizacji” tylko wypalają oczy: [link]

I nie wspominam już tu nawet o żartach, które oni po prostu zarzynają. Co prawda Crunchy np. też sobie średnio poradziło z tym „śmieciowatym bratem”, ale ogólnie pod tym względem jest o niebo lepiej.

gdzie często trzeba czytać pomiędzy wierszami

W sumie ja i tak zazwyczaj nie rozumiem, co się w tej serii dzieje, więc to trochę tak wszystko jedno. W dużej mierze jest to kwestia koloru skóry i podejrzewam, że ostrej kastracji materiału źródłowego (tyle tomów w tyle odcinków, heh).

No ale mamy za sobą już drugi, nudny i dziwaczny festiwal/festyn czy to co tam było, więc może teraz poczuję się bardziej światły i nie tak bardzo poirytowany przy oglądaniu. Mniej tanich dram poproszę.

Miałem na myśli strefę czasową kraju kwitnącej cebuli.
A najlepsze to w sumie jak zazwyczaj – „okropne napisy” od największej, najlepszej i jedynej prawdziwej grupy w internetach.

Problem z Komuchami jest taki, że próbują być na siłę fajni i to wpływa na odbiór postaci.

Zresztą celowo nie rzucam dokładnymi nazwami, chociaż to nic nie daje, bo Tanuki i tak wywala dyskusje o szarej strefie.

Tak trochę spoiler, skoro prawdziwa wersja Yahari wychodzi o 7 rano. Oglądasz wydanie komunistów? Współczuję – gorszych hamburgerskich napisów to ze świecą szukać.

*Naprawdę

I co ma piernik do wiatraka? Kyo Ani to co innego.

Nie, nie wystarczy. Trochę bajek i mang ma tendencje do drastycznej zmiany poziomów czy tam stałej tendencji zwyżkowej.

S;G zdecydowanie znajduje się w tym gronie.

Nowy odcinek taki piękny… tylko w scenkach fanserwisowych za mało Aiz. No i martwi mnie ta końcówka… chyba będą to kończyć na gwałt.

Będę tęsknić… w ogóle epilog w moim odczuciu zdecydowanie za krótki. Ot, nieproporcjonalny do długości serii.

To co… zakładamy się, kiedy wyjdzie Part 4? Podejrzewam, że na ostatniej płytce BD Krzyżowców zobaczymy znajomy napis…

Manga jest w tej chwili ułożona tak, że jeśli planowo wystartują we wrześniu, to mogą zrobić idealny cliffhanger, zamiast kończyć bajkę fillerem.

Pewnie sporo będzie zależeć od sprzedaży BD… a dźwięk faktycznie czasem zdycha, acz ogólnie oprawa (OP/ED, seiyuu) wyszła po prostu super.

Ale ogólnie przez lekkie dłużyzny i znowuż nie aż tak dobrą animację… no nie czuć takiej dynamiki jak w mandze.

Natomiast co do samej historii to jak już mówiłem – manga potem bardzo się rozkręca i jest ciekawsza, niż mogłaby się na pozór wydawać.

Animacja ma akurat trochę wpadek na koncie. Np. w 5 odcinku była scena rodem z prezentacji PP (kiedy kłócili się o oceny). Widocznie budżet nie taki jak trzeba. No i ogólnie np. 10 odcinek strasznie mało dynamiczny… za to w 11 już sporo poprawili i było nawet strawnie. Podejrzewam też, że dużo niedoróbek poprawią na BD.

Ale ogólnie manga lepsza.

To w zasadzie nie jest drugi sezon, tylko przerwa w emisji.
Ciekawe tylko, co zamierzają teraz z tym zrobić. Jeśli obecny arc domknie się w 2­‑3 kolejnych rozdziałach (ew. zostawi jakiś fajny cliffhanger) to może obejdzie się bez oryginalnego zakończenia i za jakieś 2­‑3 lata ujrzymy kontynuację.

Dlatego obejrzał pan redaktor Aldnoaha?
No ale dobrze, nie rzucę tym pierwszym kamieniem.

„A słowo ciałem się stało”.

Chcesz mi wmówić, że przeciętna licealistka po prostu jest karłowata?

W zasadzie to w ogóle się za to zabrałem, bo tyle pochlebnych opinii, ale nie wytrzymałem, widząc koncepcje… awersja do loli zawsze spoko. Za bardzo toto wygląda na typową produkcję Kyo Ani, żeby przełamać się na dłużej niż pół odcinka. Za pół odcinka już dostrzegłem nawet próbę pokazania fanserwisu, hehe.

Jak to nie… widzę na ekranie trzy głupie, małe dziewczynki. To nie miało prawa się udać.

Co i tak bardzo kłóci się z kolorem syna, chociaż matki nam nie pokazali.

Jeszcze raz to samo, i dobrze! Chociaż przydałoby się większe urozmaicenie niż kolejna Yamada… co się odwlecze, to nie ucieknie, heh.

Nie mogę się doczekać trzeciego sezonu. Stuprocentowe AOTY.

Nie oczekiwałem zbyt wiele, a dostałem dokładnie to, czego chciałem!

a) Prosty humor, który potrafi rozśmieszyć do rozpuku rzesze, a nie skomplikowana gra słów, która niektórym tylko lekko poruszy kąciki ust.
b) Zwariowane, ale jednocześnie ciekawe i sympatyczne postacie. A wątki miłosne to już w ogóle… chociaż jakieś rozwiązanie by się przydało, ale na to przyjdzie jeszcze czas.
c) Bardzo przyjemna oprawa – kreska pasuje, głosy konkret (i to jakichś rzadziej spotykanych seiyuu, też na plus), a w openingu idzie się zakochać (someone, one, one, someone, one one, someone else, someone, one, one!).

Mocne 9/10 jak nic.