Tanuki-Anime

Za szczeniaka grałem sporo w MMO (a nieskromnie mówiąc – w PvP byłem jednym z lepszych w czasach swojej… „świetności”) i będę utrzymywał, że zostało to dobrze oddane.

Ale to było słabe… 2/10.

Rada – chcesz obejrzeć prawdziwe anime o MMORPG?
Tylko Log Horizon.

Kiedy tylko zobaczę to w anime – będę wiedział, że to zostanie zniszczone, a jeśli byłoby to jakaś istotniejsza kwestia to wiesz… mimo wszystko prosiłbym o unikanie podawania takich detali.

Też prawda, zresztą Pokemonem jeśli już – można nazwać tylko moc tego Araba, gdzie nawet nie Pokemonem… mnie się bardziej skojarzyło z Dranzerem – pamięta ktoś Beyblade?

Kujo ma już całkiem ciekawy i nie podobny do Pokemonów czy czego tam chcecie.

Mając pewną styczność również z kryminalistami nigdy nie byłem świadkiem, bezpośrednim lub pośrednim, używania przez jakiegokolwiek mężczyznę wyzwisk pod adresem swojej matki, o ile był on osobą zdrową psychicznie i nie skonfliktowaną głęboko z matką z jakiegoś powodu.

I z małej próby wyciągasz tak daleko idący wniosek?
Dodam do tego fakt, że w Japonii stosunki rodzinne są inne niż w Polsce.
Nie zostałem przekonany.[/cytuj]

I tu się z Tobą zgodzę – jeśli Holly dała ku temu powód, to miałoby to sens. Jednak z tego, co nam pokazano trudno wnosić, aby jakikolwiek powód istniał. Wygląda to raczej na zabieg „artystyczny” – taka maniera, mająca „uatrakcyjnić” bohatera, pokazując jaki z niego macho.

Chyba nie oglądałeś uważnie… piszę to już trzeci raz – były nam pokazane krótkie wspomnienia Holly, z których jasno wynika, że jeszcze do niedawna – matka była dla niego świętością.
I niekoniecznie musi tutaj chodzić o Holly – Kujo mógł mieć jakieś problemy (zresztą, wiemy, że jakieś na pewno ma) i stąd taka reakcja, a że Holly to nie przeszkadza… pewnie niebawem się dowiemy o co chodzi.

A co do „macho”, to ja w ogóle tak nie odebrałem jego zachowania.

Mam wrażenie, że to ma inne nacechowanie niż polskie „suko, dziwko”, może „głupia, idiotko”, bardziej by pasowało.

Nie ma – „suka” to dosłowne tłumaczenie z japońskiego.

Ja mam dosyć bohaterów spod znaku „bohater taki jak ty”, i każda odmiana, w jakąkolwiek stronę jest kierunkiem w dobrą stronę.

To tak jak ja.
Tutaj dostajemy całkiem ciekawie zapowiadającą się postać, zamiast kolejnego Lulusia czy innego pseudo inteligenta.
Me likes.

Sry, źle się wyraziłem.
Chodziło mi o to, że „w pełni” się nie doceni.

I w sumie to tak – charakter zmienia się więcej, niż trochę.

A skąd wiesz, jak zwracają się do matek – zdemoralizowani bandyci?
Bo dla mnie nie jest to takie oczywiste.
To, że w filmach tak jest to wiesz… niezbyt przekonujący argument.

Poza tym – Holly coś takiego nie przeszkadza to raz.
Dwa – w pierwszym epku były też jej wspomnienia, więc możemy zauważyć, że kiedyś Kujo był „grzecznym synem mamusi”.
Nasuwa się pytanie – dlaczego teraz jest taki chamski?
Ciekawi mnie to.

Cóż, faktycznie – Josepha Joestara raczej ciężko będzie pobić, ale postać Kujo również jest ciekawa.
Zobaczymy, jak się to rozwinie.

Po japońsku było „ama”, ale skłaniałbym się raczej w kierunku tłumaczenia tego na „sukę” – japoński jest grzecznym językiem.

To nie było zabawne i nie miało być.
Miało być szokujące i jest szokujące.

Żeby nie było – nie jestem zdemoralizowany (raczej)... w życiu nie zdarzyło mi się źle do mamy odezwać, ale tutaj po prostu… no… spodobało mi się to.
Kujo taki już jest – po prostu.

Part 1 i Part 2 (ew. Part I i Part II) jak już.
Teraz mamy Part III, i tak – zamiast wcześniejszej fali mamy „Stand” (po polsku „Widmowa Fala”), ale nie zaliczałbym tego na minus.
Może i początkowo wygląda na „Pokemony” (chociaż ja szczerze mówiąc nie odniosłem takiego wrażenia), ale to błędny wniosek.
Poza tym – to jakaś odmiana, trochę nudno byłoby mieć ciągle to samo, co nie?

A właśnie zachowanie Kujo biorąc pod uwagę reakcje jego matki – bardzo mi się spodobało.
Może i to nieco demoralizujące, ale brakowało mi od pewnego czasu takiego, no właśnie – trudno nazwać Kujo typowym chamem.
A już na pewno na aktualne zachowanie wpłynęło sporo czynników (mieliśmy przecież krótkie wspomnienia jego matki), sam jestem ciekaw jak to wyjdzie.

No i oczywiście Joseph Joestar, któremu zmiana seiyuu wyszła na dobre… ja tam hajp złapałem i czekam z niecierpliwością na rozwój fabuły.

Co?
Głównie MMORPG.
Jeśli nie grałeś, to tego nie docenisz.

Charakter trochę się zmienia, bo postacie stają się później bardziej wyraziste, dochodzi też ciekawsza fabuła i kilka dobrych walk.

W takim razie mam wysokie oczekiwania, szkoda, że trzeba czekać aż do drugiego odcinka.

O tak, kolejna klasyka w ED – więcej, dajcie mi więcej!

To już podchodzi pod spoiler.

Swoją drogą – skoro nie wahają się cenzurować tego, jak Kujo zwraca się do własnej matki, to raczej możemy być o to spokojni.

Kolejne „Toarupodobne” coś.
Pierwszy odcinek nie nastawia zbyt optymistycznie.

Siostra leci na brata – widziałem to już milion razy.
Dobra… coś tam mangi poczytałem i będzie zapewne już w 2 odcinku, więc pozwolę sobie bez spoilera:

- siostra jest OP, a jej brat to zero – widziałem już to milion razy
- a nie… bo braciszek ma jakąś tam moc, ale jej nie używa czy coś i tak naprawdę to jest OP… też było

khym.

Świat przedstawiony?
Póki co zapowiada się raczej kiepsko.
Wybitnie słaba była ta scena tych bodajże „Blossoms” i „Weeds” (ale mnie irytuję spam tymi angielskimi nazwami, ale to tak swoją drogą) – tak słabego konfliktu na linii „ci spoko” i „te leszcze” już dawno nie widziałem.
No nic od tego nie czuć, to tak jakbyś ktoś tworzył utarte skrypty w generatorze…

Wizualnie jest tak sobie.
Audio – ujdzie, ale też bez rewelacji (nawet fajny OP, ale LiSA tworzyła już lepsze kawałki).

Szansę pewnie dam, w końcu lubię te wszystkie super­‑mahou­‑sci­‑pałery itd., szkoda tylko, że żaden nie jest choć w 40% tak dobry jak Toaru.

Żeby tylko OP i ED nie zepsuli… poprzednia część miała EPICKIE.

Pierwszy odcinek wgniótł mnie w fotel – tyle na ten temat.

MUDA MUDA MUDA!!
ORA ORA ORA!!

Trochę tak z przypadku to obejrzałem i było nawet nieźle.
Żadnej rewelacji tu nie ma, ale ma fajną oprawę i dynamiczne walki – pysznie się to ogląda.
Postacie i historia też się nawet dobrze zapowiadają, ciekawe jak się to rozwinie.

Kolejnym plusem jest boski ending.
Za pierwszy ep wystawiam 7/10 – zobaczymy co będzie dalej.

Jest to anime z gatunku „jeszcze jeden”.

Ponownie z ciekawą, nietypową i rozpoznawalną kreską.
Z tym samym, niezapomnianym narratorem (Madao, ty nawet tutaj?), z tymi samymi, genialnymi przejściami typu: świat rzeczywisty --> alegorie itp.
To wszystko jeszcze okraszone zostało genialną grą seiyuu.

Pierwsza gra – super, trzyma w napięciu.
Druga – była nieco za długa, ale napięcie ciągle sięgało zenitu.

Generalnie nie mam tutaj żadnych zastrzeżeń.
Anime jest po prostu WYBITNE!

Oby wróciło za jakiś czas…

brak skali / 10

I tylko tyle mam do powiedzenia na ten temat.
Zastanawiam się jedynie, co było większym niewypałem – Evangelion czy Kill la Kill?
Sam już nie wiem, ale rozmyślanie nad tym byłoby stratą czasu, podobnie jak oglądanie tych… „dzieł”.

Oceny nie będę uzasadniał, bo wyszedłby mi z tego cały elaborat, a fanboje i tak będą się pluć.
Gainax wow, hajp wow, KlK dobra bajeczka wow… po raz kolejny zostałem oszukany.

1/10

Obie serie stworzyło Sunrise, co widać na każdym kroku.
W CG jest sporo motywów, które były wcześniej w Gundamach.

A sama bajeczka taka sobie – nic specjalnego.

Zaczęło się słabiutko, aczkolwiek z pewnym potencjałem.
W połowie zrobiło się nawet nieźle.
Ale zgodnie z powiedzeniem ,,nieważne jak się zaczyna – ważne jak się kończy”... no właśnie tu jest pies pogrzebany.

Typowe schematy japońskich bajeczek + typowy schemat akcji w tej, konkretnej bajeczce.
O ile na początku jest nawet fajnie, to potem zaczyna tak męczyć, że brak mi słów.

Bardzo nierówny poziom, nic specjalnego, ale nawet rozerwać się „jako­‑tako” przy tym można.
Ot taki tam – kolejny klon Toaru.

5/10

Jak zwykle nie mam edita… heh.

Grande Finale było po prostu EPICKIE!
Dawać mi tu drugą serią, już!
Moje ciało jest na to gotowe!

10/10 + seal of approval

Świeżo po ostatnim odcinku (wcześniej jakoś nie miałem czasu) – CUDO!

Jako „ex­‑pro­‑elo” gracz WoWa – serię uważam za najlepszą ekranizację MMO, jaką daną mi było ujrzeć.
Z niecierpliwością czekam na drugi sezon, który ukarzę się jeszcze w tym roku… ale do tego czasu pewnie zdążę już przeczytać LN.

I właśnie tak powinno się robić anime – a nie jakieś bezmózgie, beznadziejne SAO, które nie ma nic wspólnego z MMO (no może poza nazwą).

Tylko LH!

10/10