Tanuki-Anime

Bezpośredni ciąg dalszy, ot kolejne epki. Aż sobie najpierw 10min recapa odpaliłem pierwszej części na YT, żeby sobie wszystko przypomnieć.

To ciągle bardzo solidna absurdalna rozrywka (" kliknij: ukryte  zbudowałem bungalow"). Są nowi przeciwnicy, nowe moce, ale są też pewne ALE:

1.  kliknij: ukryte  Bardzo mało żony i córki – praktycznie same bitki. Humor na tym traci.

2.  kliknij: ukryte  Główna fabuła stoi w miejscu. No poznajemy kto jest głównym złolem, ale o co mu dokładnie chodzi to dalej nie wiadomo.

W uszy rzuciła się świetna muzyczka podczas niektórych walk/akcji. Taka powolna, minimalistyczna, cięższa elektronika. Bardzo fajny OP Kroi – Method. I jeszcze kilka świetnych scenek po napisach.

Finalnie ocena trochę niższa niż za pierwszy sezon, ale i tak czekam na więcej. Potwierdzony kolejny sezon.

Początek z przedstawieniem głównej obsady i ich mocno niewesołych sytuacji z przeszłości jeszcze daje radę. Miałem nadzieje, że takie pomaganie w potrzebie i gotowanie w jednym będzie aż do końca. Niestety zaraz po wstępie seria niemal kompletnie porzuca gotowanie i zmienia się w przewidywalne anime fantasy ze sporą ilością komedii i z elementami grania w grę, ale bez isekaja. O co mi chodzi? Są klasy, są umiejętności (skanuj inną postać świecącymi oczami) i levele… Kompletnie to niepotrzebne, ale jest. Do tego w wielkim finale  kliknij: ukryte  (przeraźliwie nudna shounenowa walka z transformacjami) wszystko kręci się dookoła poziomu.

4 główne postacie na niższych poziomach jeszcze nawet fajne, to Dennis zbyt przesadzony. Przez to nudny i nieinteresujący.

Jakość komedii ogólnie słaba – cały epek o  kliknij: ukryte  śledzeniu Atelier na mieście był fatalny. Henrietta bardziej irytowała niż bawiła, a ona jest podstawą wielu żartów.

A w ramach finału coś czego szczerze nienawidzę:  kliknij: ukryte  masa flashbacków. Chociaż to walenie całymi dniami drewnianym mieczem w drewniany kijek dyndający na sznurku przez dziecięcego Vigo nawet rozbawiło xD.

Myślałem wystawić jakieś 6, może naciągane 7, ale ostatnie dwa epki i  kliknij: ukryte  shounenowo­‑wspominkowa walka zasilana mocą przyjaźni gdzie kucharz tłucze jakiegoś mega mocnego paladyna/wojownika to było za dużo.

Epilog nawet sensowny, więc czasu kompletnie nie zmarnowałem. Może nawet będzie kolejny sezon ( kliknij: ukryte  scenki z „bratem”?), ale ja już podziękuję.

Mini plusiki?
Polvo i chrząkanio­‑sapanie w wykonaniu Yoshimitsu Shimoyama.
Grafiki miasta. Takie zupełnie inne stylistycznie/technicznie niż modele postaci, ale ładne.
OP i ED też bardzo przyjemne.

No nic, może Fermat no Ryouri będzie lepsze pod kątem gotowania na ekranie.

Nie idzie uniknąć porównań do Realist Hero. O obu seriach dowiedziałem się przypadkiem z jednego artykułu. No i jak juz mam za sobą Realist Hero to włączyłem i to.

I była to o kilka długości lepsza rzecz. Solidna komedia fantasy skupiona na polityce. Ogólna tematyka jest podobna: królestwo z problemami wewnętrznymi i zewnętrznymi i „ratuj nas o główny bohaterze!”.

Największa przewaga względem Realist Hero to główny bohater. Wein ma swój własny cel i sumie ciężko nazwać go pozytywnym. Do tego kiedy trzeba blefuje i kłamie, a i mieczem też robi dobrze. Co najlepsze Wein w kółko kombinuje, planuje, wkurza się gdy nie idzie, zaciesza maniakalanie jak coś się uda. Świetne są te wewnętrze chibi­‑myśli.
To taki typowy przesadzony geniusz/farciarz, któremu wszystko się udaje (czasem przewrotnie, gdy planuje porażkę!), ale prawie zawsze na końcu pojawiają się jakieś ukryte koszty i osobisty plan (o którym wie tylko Ninym i widzowie) ciągle stoi w miejscu i trzeba dalej robić na królestwo. Lubię tego typu komedię.

Minusy:
- Całość jest bardzo przegadana (polityka), walki/konflikty są mega uproszczone, a tempo jest absurdalnie szybkie (chwilka zerkania na telefon i ważna scena przepada), ale jednocześnie to wszystko jest logiczne i jednocześnie potrafi rozbawić.
- To już 3 lata od emisji. Więcej raczej nie będzie.

Plusy:
+ Może realizm? W sensie, że nie ma magii. Są jakieś tam wysoki na 5 metrów podczas walk, ale to tyle. Tutaj trucizna, spryt i gadka liczą się w dyplomacji.
+ Główny duet: Wein i Ninym.  kliknij: ukryte  Oni mają swój świat, bez świadków między sobą są szczerzy i nie brakuje zabawnych scenek (kolor w powozie!). On ma swoje niecne zamiary, ona go powstrzymuje gdy przesadza i doradza mu. Świetny duet.
+ Naprawdę fajne plot twisty. Postacie umierają!  kliknij: ukryte  Zdrajco­‑doradca z Marden i Król Cavarin, Geralt (syn ginący po pijaku) czy różni generałowie.
+ Super dobrano aktorów głosowych. Nie, że z pamięci wymienię jakiś bo aż tak się nie znam, ale tutaj w serii która pędzi od sceny do sceny i ciągle pokazuje różne nowe postacie szeroka gama niemal teatralnych głosów bardzo mnie cieszyła. Takie podkręcone aktorstwo w przypadku rozmów politycznych ma w sumie uzasadnienie.
+ Loli harem, ale na poziomie. Bez głupawek, a wszystkie panny mają swoje duże role polityczne do odegrania.
+ Kilka razy głowy czy kończyny fruwają w najlepsze.

Seria nie jest nawet blisko zakończenia głównego wątku i raczej go nie dostanie. Włączacie na własną odpowiedzialność. Gdyby była realna szansa na więcej to dałbym nawet 8+/10 i oglądał dalej.

Wysoki poziom utrzymany. Ale sezon raczej z tych „rozbiegowych” – przez większość czasu nic ważniejszego się nie dzieje, podczas oglądania dominuje przeczucie, że dopiero w kolejnym sezonie tempo zostanie podkręcone. Postacie z grubsza te same na ekranie (i dobrze), nowe mini sprawy/śledztwa/misje specjalne od członków dworu zdecydowanie z lżejszej kategorii niż to co było w pierwszym sezonie. Czy to źle? Absolutnie nie!

Najważniejsze, że Maomao w akcji (i jej myśli) dalej cudnie się ogląda, a czas płynie mega szybko. Dosłownie. Dawkowałem sobie partiami i takie 4­‑5 epków na raz momentalnie mijało.

Co mi nie podeszło, a w sumie to podeszło, ale finalnie pozostawiło niesmak:  kliknij: ukryte  cała końcówka sezonu. Od momentu porwania/ucieczki z pałacu tempo siada strasznie, a potem dostajemy nagle z niczego naprawdę dobre rozwiązanie intrygi z pierwszego sezonu. Zaskoczyło mnie to na duży plus. Trochę jednak martwi, że Loulan na końcu żyje i coś planuje. Dla mnie ona to już zamknięty wątek fabularny i chciałbym więcej pałacowych intryg (i może tych blond sióstr z zachodu), a tu pachnie niemal drugą główną bohaterką. Bo przecież aż takiego epilogu nie dostaje się bez niczego. Zobaczymy. Trochę też dziwne, że nasz piękny księciuno ma dalej tę samą robotę w pałacu. Sekretem nie jest już jego tożsamość, ale chyba ciągle bajeczka o kastracji (plus medykamenty na to) żyje w obiegu. No chyba, że wyjątek dla brata cesarza odnośnie zasad.

Sezon jakościowo niby odrobinę gorzej, ale całościowo lepiej. Bredzę. Dlatego finalnie ocena minimalnie niższa niż za pierwszy sezon i tyle.

Bardzo miło, że po po 48epkach  kliknij: ukryte  nie ma już cliffhangerów i dalej może wydarzyć się w sumie wszystko. Trzeci sezon już w produkcji i chętnie włączę. Szczerze polubiłem postacie i pałacowe realia.

Ja nie potrafię wskazać niczego podobnego „gatunkowo”. To chyba też dobra rekomendacja. Graficznie oczywiście się zgadzam! Strasznie cofamy się w rozwoju pod tym kątem jak się obejrzy coś mniejszego z nowości xD

Jestem mocno uczulony na szkolne komedie czy nastoletnie romansidła. Zupełnie nie moja bajka. Ale wszelkie „mystery” bardzo lubię, okruszkami też nie pogardzę. Z takim podejściem Hyouka siadła mi idealnie. 3/10 za postacie i 3/10 za fabułę na głównej stronie to jakieś nieporozumienie. Tak, wiem, że to jedna z kilku recenzji przypisanych do tego anime, ale sam byłem ofiarą tego systemu ocen przez dobre 12 lat. Seria pod ręką była cały ten czas, ale zawsze coś „wyżej ocenianego” było pod ręką. Cyferki mają moc.

Hyouka? To było… po prostu świetne! Mega dobre okruszki licealne z dodatkiem „sherlocka” i romansu. Sherlock mocno osadzony w szkolnych realiach (nie ma tu mrocznego kryminału, morderstw i podobnej „wagi” spraw), a szkolny romans podano bez żadnej głupawki czy fontann krwi z nosa. A gdy festiwalowe zawody w  kliknij: ukryte  gotowanie na czas sprawiają, że nie można oderwać oczu od ekranu i siedzi się na krawędzi fotela to znak, że coś ponadprzeciętnego jest na ekranie.

Główna obsada: 4 skrajnie różne postacie, jeden podupadły klub z przeszłością. Oreki główny bohater. Piękna naturalna przemiana pod wpływem Chitandy, której daleko do przeciętności (uzasadnione fabularnie). Fukube niby kumpel od lat, cwaniaczek i żartowniś, ale też się mocno zmienia i na swój sposób reaguje na działania Orekiego. Ibara fantastyczna – niby stare dobre małżeństwo z Fukube, ale wydarzenia podczas festiwalu, a potem gdy doszliśmy do walentynek…

Zarówno większe „śledztwa” jak i te trwające raptem 20 minut niezwykle satysfakcjonujące. Sprawa z  kliknij: ukryte  helikopterem! Albo z  kliknij: ukryte  komunikatem przez radiowęzeł. Dosłownie 20 minut siedzenia na dupach we dwoje przy stole i myślenie/rozrysowywanie problemu/zagadki krok po kroku.

Ilość i dokładność zróżnicowanych teł (DETALE!) i masa drobnych gestów/animacji (przebieranie nogami, masa animacji twarzy), przejścia graficzne gdy sprawy są rozpisywane na ekranie pod widzów. Kyoto Animation widać od początku do końca.

ED1 Satomi Satou & Ai Kayano – Madoromi no Yakusoku. Muzycznie niezły, ale na ekranie to w sumie są niepokojąco ubrane licealistki przewalajace się na łóżku. Prokurator może zapukać. Za to ED2 cudowny Satomi Satou & Ai Kayano – Kimi ni Matsuwaru Mystery i do tego z zabawną animacją.

Świetne i tyle.

Porzućcie wszelką nadzieję, którzy planujecie dalej to oglądać.

Naprawdę miałem nadzieję, że będzie lepiej. Bo pomysł niszowy, ale bardzo ciekawy. Niestety drugi sezon nie jest lepszy, jest kurde gorszy. O ile jakoś się oglądało pierwszy sezon mimo jego wad to tutaj miałem parę momentów, że szczerze miałem dość ( kliknij: ukryte  ten wykład pani generał pod koniec…)

W sumie to mamy tu więcej tego samego. Są problemy polityczne (międzynarodowe i wewnętrzne), problemy społeczne, może nawet trochę dziwnego rasizmu ( kliknij: ukryte  rdzenni amerykanie w podkolanówkach jako uchodźcy z północy WTF?) no i oczywiście harem się rozrasta, a sposobem na relaks po wymordowaniu  kliknij: ukryte  liderów rodów szlacheckich w sali tronowej jest nocny masaż dłoni przez narzeczone w szlafrokach i wspólny sen. Oczywiście wątek wybitych przywódców rodów nie powraca. Bo po co…

Ciągle żaden z ważnych wątków nie jest rozwijany sensownie – zarówno te z pierwszego sezonu jak i nowe. Wszystko podane na szybko i na odwal się. Ważniejsze jest przebrać nową postać w strój pokojówki z bardzo krótką spódniczką.

Początek sezonu i plany co do podbitych w poprzednim sezonie ziem, a potem negocjacje z wielkim imperium jeszcze trzymały poziom. Potem tylko gorzej:

 kliknij: ukryte 
Wybicie szlachciców bez konsekwencji. Może bunty ekonomiczne, powstania zbrojne, kolejne zdrady – cokolwiek??? Temat kompletnie zignorowany.

Mecha smok i złoża futurystyczne minerału w królestwie czyli cały wątek rodem z gatunku science fiction. I ten dungeon/placówka badawcza – to już za dużo. A za dużo to i świnia nie przeżre. Przesadzono z ilością ułatwień pod głównego bohatera.

Cały temat higieny i poziomu medycyny absurdalny. Niewolnictwo powiedzmy jeszcze jako tako przekształcono (ale i tak zbyt szybko jak wszystkie wątki), ale medycyna na poziomie naszej niemal z dnia na dzień. No tyle to nie można…

Wyraźne plusy? Nawet fajny mini wątek z  kliknij: ukryte  oszczędzeniem Carmine'a – ale to dosłownie jedna scena i nie pociągnięto tego dalej. Jeszcze jingiel w połowie epka cudny bo przypomniał mi o genialnej ścieżce dźwiękowej z Arcanum. Żarcik z  kliknij: ukryte  okularami też fajny, ale to raptem 2 scenki na sezon.

Dwa sezony to jakieś 9 tomów mangi. Ukazało się 13 tomów póki co (najnowszy wiosną 2025), a manga dalej wychodzi, więc może za jakiś czas jak się nazbiera materiału będzie kolejny sezon. Ale to już beze mnie. Ja wysiadam definitywnie.

No isekai. Przeniesienie studenciaka do królestwa fantasy. Ale nie po to co zwykle, ale po to by postawić państwo ekonomicznie i politycznie na nogi. Czyli końcu jakiś ciekawy pomysł!

Niezłe pierwsze ruchy  kliknij: ukryte  (reforma rolna, skup państwowy, wyprzedanie błyskotek by mieć jakieś własne fundusze i opłacić trybut potędze militarnej ze wschodu), a potem zjazd jakościowy i to straszny…

No samo to, że sobie król w średniowiecznym fantasy królestwie  kliknij: ukryte  streamuje do wiosek i miast w całym królestwie to nie problem. Problem mam z tym jakie treści otrzymują poddani. No i sporo innych problemów fabularnych, dlatego kawał tekstu w całości leci w spoiler.

 kliknij: ukryte 
No bo do poddanych leci coś w stylu „Idola” czy „Mam Talent” czyli takie w sumie talent show z nowymi ministrami wybranymi nie wiadomo przez kogo i przed królach ich na żywo… straszna plejada pokemonów wtedy wtedy wjeżdża. A następnym razem nadajemy program kulinarny z królem i nowymi ministrami… w ramach walki z głodem.

Problemy z głodem w takich fantasty/średniowiecznych klimatach kończą się zwykle wzrostem przestępczości, masowym umieraniem poddanych czy nawet kanibalizmem tu i tam, a tutaj transmisja i poddani oglądają jak gotować owoce morza, korzenie łopianu czy robaki i wszyscy zadowoleni. Oczywiście ze slimeów robi się japoński makaron, do tego tempura i miso. Wszystko jest na miejscu tylko trzeba spopularyzować wśród wieśniaków. Poważny i ciekawy problem, ale rozwiązanie infantylne. Wiadomo przecież, że w czasach głodu każdy poddany ma masę oleju, panierki, soli/cukru czy miso albo sosu sojowego xD

Wybór ministrów tez zabolał. Masz królu tu pięciu wybranych i na żywo niech ci się po raz pierwszy przedstawią…

Do tego dochodzi dziewczyna od szansy na rozmowy z królestwem demonów. Politycznie bardzo ciekawy wątek. Nie rozwijany przez calutki sezon.

Potem na dobicie widza niezbyt nachalny romans i harem jednocześnie. Poligamia nikogo w nowym świecie nie dziwi i jest legalna. A jak wyjście na miasto incognito to oczywiście w szkolnych mundurkach rodem z Japonii. W knajpie którą odwiedzamy przypadkiem oczywiście pracuje za barem pani minister (WTF?), a jakieś młodziki (przyszli wierni żołnierze) luźno obgadują w biały dzień i w miejscu publicznym zdradę…

Później jeszcze sprawa tsunami i usuwisko ziemi. Pomysły fajne, wykonanie takie w sumie słabe/zbyt skrócone. No i tsunami i osuwiska to mocno japońskie problemy. Jakby na siłę wpleciono akurat takie wątki by było na ekranie bardziej japońsko. Takie odniosłem wrażenie.

Jeszcze ten mini wątek z podzielnością uwagi. O ile pisanie wielu dokumentów na raz super sprawa, ale wyprawa „laleczką” do lochu… Zabawa w Ainza?

Pod koniec sezonu „na szczęście” zaczyna się polityka z lokalnymi niezależnymi od króla przywódcami wojskowymi i konflikt wojskowy z tępym przywódcą z zachodu… Robi się poważniej, jakieś myki dyplomatyczne, ale znowu strasznie to wszystko przyśpieszone.

I te obroże na koniec. Ani to lojalne nie będzie, a ci co bardziej źli pewnie już wiedzą jak je obejść…


Na plusik narrator (głos podkłada Show Hayami czy Ferdinand z Ascendance of a Bookworm), mapy z opisami i plansze o postaciach/frakcjach w połowie epka przydatne. Świat widać, że jako tako przemyślany. OP Inori Minase – HELLO HORIZON też za każdym razem słuchany z przyjemnością.

Cholernie nierówne anime. Podejście do poważnych problemów zbyt „japońskie”, naiwne i turbo szybkie.

Jestem ciekaw co to są te całe demony i jak dalej będzie z reformami i polityką na kontynencie. Ocena raczej niska, ale ciekawość zwyciężyła. Kolejne 13 epków już czeka.

Harem atakuje od pierwszych minut. No i w sumie słaby/nieciekawy ten wianuszek pannic.

Nudny i nieogarnięty główny bohater.  kliknij: ukryte  Nieświadomy haremu, (przezabawny motyw! /s) ma umiejętności wywalone w kosmos i w kółko szczerze zdziwiony „to inni tak nie umieją?”. Wątek, że idzie do akademii żeby dowiedzieć się więcej o własnym nauczycielu też słaby – nie obchodzi go to za bardzo. Nic go tak w ogóle nie obchodzi. Kiepska postać.

Czy jest tu cokolwiek z „medical drama”? Jakieś trudne decyzje, trzymające w napięciu zabiegi?  kliknij: ukryte  Zupełnie nic. Zenos (główny bohater) każdego ze wszystkiego leczy w kilka sekund. No może amputacja i rekonstrukcja całej ręki pani lizard była fajna.

Cokolwiek związanego z nielegalnym leczeniem?  kliknij: ukryte  Ciągłe życie w ruchu, unikanie władz, brakujące zasoby/wyposażenie, może jakieś układy/zdrady by prowadzić klinikę? Nic z tych rzeczy...

Plusy? No jakieś tam są: Carmilla i jej śmiech, OP bokula – Light Maker, dosłownie 4 czy tam 5 ciągle nowych grafik postaci na początku każdego ED. No i kilka dwuznaczno/komediowych scenek z Lili.

Seria oczywiście się nie kończy. Ale to jak zaprezentowano głównego złola ostatecznie mnie zniechęciło. Co zrobiono?  kliknij: ukryte  Pokazano złola z zasłoniętą twarzą, widz wie, że on zna głównego bohatera, a niedługo po tym scenki z młodości jak główny bohater i jego tajemniczy przyjaciel z dzieciństwa są razem szkoleni przez tego samego nauczyciela… Naprawdę ciężko napisać coś gorszego.

Źle się nie oglądało. Ma to jakiś ciąg logiczny, przyzwoite tempo, ale przez większość czasu miałem w głowie, że to musiał jakiś generator wypluć po wpisaniu „fantasy harem z leczeniem/OP magią jako temat przewodni”.

Tyle dobrego z serii, że nakręciła mnie na starsze serie Black Jack. Trzeba je w końcu nadrobić.

Tylko cztery epki. Z jednej strony smutno, że tylko tyle na koniec. Z drugiej podejrzane, że jeden wyścig dostaje aż tyle czasu. No i niestety podejrzenia się sprawdziły. Gadania jest tutaj od groma, a samego ścigania mało.

Rywal okropny. Jego historia i umiejętności nudne. Oprócz tego masa już pokonanych osób stoi się na poboczach trasy i komentuje.

Na duży plus finał wyścigu i epilog z Rage your dream w tle. To raptem ostatnie 10 minut…

Zrobiłem rozpoznanie co to jest to całe Initial D Legend i szkoda mi na to czasu. Remake graficzny wyścigów, które i tak mi się bardzo podobały, ale jednoczesne wykastrowanie ich z eurobeatu? Nie, dziękuje.

Ale na MF Ghost sezon 3 czekam. Może jeszcze raz sobie pierwsze dwa obejrzę? Teraz już będę kojarzył wszystkich podstarzałych ekspertów.

Romans trzydziestolatków zmieszany ze sci­‑fi.

Minusy:
- No nie jestem fanem niektórych wątków obyczajowych. Stary jestem, nie moje klimaty. Ale postacie z tych wątków bardzo dobrze pasują do historii.

Plusy:
+ Lubię jak tytuł po obejrzeniu jeszcze bardziej pasuje :)
+ OP Suiyoubi no Campanella – Summertime Ghost.
+ Cudna muzyka i często mocno podkręcona podczas wielu scen. Tak jak być powinno!
+ Klimat miasta i jego mieszkańcy. Z głównej obsady:  kliknij: ukryte  Kudou taki sobie, aż dziwne, że dostał scenę w finale. Ale Reiko i odkrywanie zupełnie innej Kujirai B fantastyczne.
+ Tempo odkrywania głównej intrygii. Może jednak odrobinę za szybkie i parę epków więcej by nie zaszkodziło, ale oglądało się bardzo dobrze.
+ Zakończenie.  kliknij: ukryte  Cały projekt zemsty Miyukiego miał stworzyć „Zirconiana” nieżyjącego syna, ale pozbawionego jego osobowości by dowalić staremu. Koniec końców projekt nie był potrzebny bo demencja wjechała, ale dzięki projektowi Reiko istnieje bo stała się „sobą”/przestała być kopią do wykasowania.

6 lat po emisji Fourth Stage premierę miało Fifth Stage. Witamy w teraźniejszości technologiczno­‑graficznej!

Minusy:
- „Unowocześnione” modele postaci bardzo słabe. Szczególnie twarze jakieś takie strasznie nalane/pulchne/okrągłe. Bohaterowie mają ciągle swoją charakterystyczną mimikę/grymasy, ale kształt nowych twarzy bardzo boli. Ryousuke w ogóle nie poznałem.
- Magia na ekranie.  kliknij: ukryte  Poświaty jak u Sayianów, całe to „zone”, wizje typu: uśmiechnięte auta/skrzydła, no i te teleportacje… To są fatalne zmiany.
- Fajno, że Ryousuke dostał nawet sensowne backstory.  kliknij: ukryte  Ale dorzucenie do tego wątku „Ave Maria” i masy złowrogich organów i pianina. Tyle to nie…
- Cliffhanger.  kliknij: ukryte  Tak się nie robi. No i z rywalem co szczerze, że średnio chce mi się odpalać ciąg dalszy. Ale trzeba.

Plusy:
+ Auta dobrze wyglądają, wyścigi też.
+ Aktorzy głosowi się zgadzają.
+ Życie miłosne Takumiego kwitnie!

Wyścigi:

Pierwszy.  kliknij: ukryte  Bez szału.

Drugi.  kliknij: ukryte  Wraca syn kumpla Bunty z młodości i próba rewanżu na Takumim. Keisuke z jakimś ogórem. Bez szału.

Trzeci.  kliknij: ukryte  W końcu coś fajnego dla Keisuke! Mgła i fajny myk z sygnałem telefonem by przyśpieszyć na ślepo. Medytujący starszy kierowca też fajny. Wyścig Takumiego z jakimś ogórem tylko po to by zarysować głównego bossa. Nuda.

Czwarty.  kliknij: ukryte  Keisuke vs brat Grim Reapera. W tle sobie pogaduszki z „final bossem” urządzają dziewczyny z Nissana SilEighty. Znowu taki sobie wyścig. No i drugiej części wyścigu gdzie jest kolej Takumiego nie ma. Dopiero w kolejnym sezonie.

Dzięki za przypomnienie o serii i obszerny komentarz. Anime gotowe do obejrzenia leży od ponad 10 lat pod ręką, ale zawsze było jakieś „coś”. Nadrobię w najbliższej przyszłości!

Chciałem kulinarnych CGDCT. No i w sumie dostałem. Jest tu masa okruszków i komedii, które sprytnie prowadzą do gotowania.

Minusy:
- Minus agrarny!  kliknij: ukryte  Podlewanie zimną wodą (z węża więc zakładam, że zimna prosto z sieci, a nie z własnego zbiornika) warzyw przy pełnym słońcu. No tak się bawić w uprawę nie będziemy!
- Mako mimo posiadania telewizora we własnym mieszkanku kliknij: ukryte  , będąc w salonie i leżąc na kanapie ogląda odpowiednik YT na telefonie. Tak nie można! Jesteśmy ludźmi, a nie zwierzętami!

Plusy:
+ Bardzo przyjemne dla oka to gotowanie wyszło! Piękne składniki, przygotowanie, gotowe dania. Tylko czasu ekranowego trochę mało na to wszystko przeznaczono :(
+ Prawie cała paczka na plus.  kliknij: ukryte  Tylko Nana mi nie podeszła. No ale to znajoma Tsutsuji, więc chociaż jakieś tło ma. Fajniejsza od Nany była oczywiście Sakura z kółka rolniczego.
+ Mako mega szybko pozbywa się  kliknij: ukryte  fobii społecznej! Niestety postać Nany opiera się w całości na tym „żarcie”.
+ Pomysł na klub.  kliknij: ukryte  Miała być melina do obijania się, ale nie wyszło. I dobrze!
+ Ukulele! Robi klimat!
+ Dom rodzinny.  kliknij: ukryte  Stary drewniany japoński dom i stare palenisko/kuchnia. Przypomniała się żeliwna kuchnia u dziadków.
+ Maskotko­‑celebryta czyli Mokotaro. Sympatyczny, dobrze wpasowany, od niego uczy się główna bohaterka przepisów. No i ta scenka  kliknij: ukryte  z niemym pozdrowieniem po zakończeniu festiwalu.
+ OP asmi – Sonna Mon ne i ED Reira Ushio – Miso Soup to Butter. Oba za każdym razem słuchane z przyjemnością. Tak jak być powinno w anime zen.

Solidne anime zen. Bardzo przyjemne wykonanie, ale wyszło takie trochę na siłę pakowanie bardzo dużej ilości ogranych motywów ( kliknij: ukryte  Nowe ciuchy, dieta, siłownia, sauna, plażing, yukaty, „szkolny” festiwal, „szkolny duch”) i dopchanie nogą gdzie się da przyśpieszonego jedzenia/gotowania. Kilka fajnych pomysłów scenarzystów też jest ( kliknij: ukryte  prawo jazdy u dwóch dziewczyn i rzeczy z tym związane czy wyjazd do domu rodzinnego głownej bohaterki razem całą paczką), więc ogólnie jest dobrze. Chociaż mnie proporcję trochę bolą.

Drugi sezon gdyby powstał to bardzo chętnie. Dziewczyny dobrze poznane, oklepane pomysły zrealizowane, czyli może być tylko lepiej!

Dużo lepsze niż poprzednie Extra Stage. Tutaj też skupiono się na wątku romantycznym.

Losowe zdarzenia w trakcie filmu może naciągane, sam wątek miłosny na poziomie podstawówki, ale w końcu mamy ostateczne rozwiązanie kwestii spraw sercowych Iketaniego!

Muzycznie to idealny detoks po rapowo­‑popwych popisach move z fourth stage, których nie dało się słuchać… Wraca stary dobry eurobeat! Po seansie Wings Of Fire znowu leci u mnie zapętlone w tle!

Krótszy sezon, ale bardzo konkretny. Wynalazki do przodu, świątynia (czyli Myne) znowu „na robocie”, okruszki rodzinne się zgadzają, spiski polityczne też są i to z poważnymi konsekwencjami.

Dwa minusiki w ocenie za dwa ograne do bólu myki fabularne. Czyli  kliknij: ukryte  ukrywanie przez wszystkich dookoła tożsamości Sylvestera, a potem ukrywanie amuletu przed wszystkimi aż do momentu gdy był potrzebny. Ale i tak piękny finał wynagradza wszystko.

PS: Jakiś czas temu serię przejęło WIT Studios, a kolejny sezon dosłownie wczoraj został potwierdzony na wiosenny sezon 2026! Praise the gods!

a tutaj w link jeszcze ciepły (sprzed godziny!) teaser/trailer kolejnego sezonu na YT [link]

The Pokémon Company udostępnić cały film na YouTube. Do wyboru jest nawet polski dubbing (łącznie 13 wersji udźwiękowienia do wyboru).

link: [link]

Ciekawostka: epki naprawdę trwają 27 minut i 21 sekund każdy. Utwór kończący trwa aż dwie minuty, ale to i tak dużo więcej mięska niż zwykle.

Wyścigi:

Pierwszy.  kliknij: ukryte  Bardzo krótki, zastosowano znowu myk z tym kanałem do odprowadzania wody. Nic nowego.

Drugi.  kliknij: ukryte  Wyścig z Todo School. Najpierw taktyczne wygranko z ukrywaniem pełnej mocy niepozornego Trueno. Potem rewanż z profesjonalnym kierowcą i myk ze światłami. Bardzo dobry!

Trzeci.  kliknij: ukryte  Keisuke vs Kyoko i uphill. A Takumi miazguje w kilka minut Nobuhiko na downhillu. W ramach rewanżu downhillwy wyścig Takumiego w deszczu vs Suzuki Cappuccino. Rewanż w uphillu Keisuke vs Wataru (znany z poprzedniego sezonu). Bardzo dobre wyścigi!

Czwarty.  kliknij: ukryte  Wyścigi z nieczysto grającymi kierowcami Mitsubishi Lancer Evolution. Utrudnianie treningu, rozlanie oleju, rozbicie auta przez Keisuke, a potem i tak wygranko w aucie pożyczonym od Kyoko. Dla Takumiego downhill z groźbami w głowie, że jak nie przegra to cały team zgranie oklep. Wygranko bez trudu i happy ending gdy przyjeżdżają lokalne bandziory.

Piąty.  kliknij: ukryte  Starsi panowie dwaj czyli wyścig z „ręką” i „nogą”. Pełna kulturka, najlepszy wyścig sezonu.

Minusy:
- Ładne i dużo „nowych” dla serii ujęć na auta z boku/lekko z lotu ptaka podczas wyścigów, ale część tych ujęć jakby kompletnie pozbawiona dynamiki. Zaznaczam, że tylko część – na zdecydowanej większości auta pędzą jak powinny!
- 2*OP i 2*ED. Cztery utwory autorstwa move i cztery pudła. Dramat. Na sam koniec przynajmniej Rage Your Dream poleciało przez chwilę.

Plusy:
+ Crazy Bunta!  kliknij: ukryte  Szkoda tylko, że dość oczywiste kto prowadzi tajemnicze Subaru.
+ Keisuke ma „swoje” wyścigi. Ma nawet wątek romansowy! Czerstwy trochę, ale nie jest źle! Bardzo ładnie wpleciono ten romansik w wyścigi. No i przez  kliknij: ukryte  wypadek zrobiło się upgrade auta! Całe to „Darling” może trochę creepy, ale co tam.
+ Cały Team D w akcji.  kliknij: ukryte  Mechnicy, części, kilka busów, dwóch kierowców od różnych wyścigów, dbanie o wypoczynek kierowców, przejazdy próbne, analizowanie nagrań. Ciągle amatorskie nocne wyścigi, ale podejście profesjonalne.
+ Itsuki. Jest ciąg dalszy perypetii miłosnych.  kliknij: ukryte  Smuteczek :(

Świetny sezon. Mega zróżnicowany, emocje są, wygrywanie skillem/autem, ale też takie czysto na farcie, jest rozwój/nowe techniki/ulepszenia aut.

Przed drugim sezon polecam obejrzeć OVA! Pełnowymiarowy epek podzielony na 2 części:  kliknij: ukryte  Eustachius' Incognito Operation Downtown/Visiting Missus Corinna.


A sezon? Mega solidny ciąg dalszy:

 kliknij: ukryte 
Sezon bardziej obyczajowo/społeczny niż skupiony na wielu „wynalazkach”, robieniu szmalcu i dążeniu do zaspokojenia żądzy czytania.

Wydał mi się ciut rwany i przyśpieszony. Zabrakło mi głównie trochę więcej o manie i samej świątyni. Dopiero sam finał sezonu to świątynia w akcji. „Czytania” też jakby malutko, żeby nie powiedzieć, że obsesja na punkcie książek gdzieś zniknęła – ciągle coś innego zaprząta głowę głównej bohaterki – problemy z przybocznymi, reforma sierocińca czy świątynna etykieta/polityka.

Na plusik rodzinne sprawy Lutza i cały problem sierocińca. Chociaż ten sierociniec też trochę za szybko/za słodko się zakończył.

Na plus surowe oblicze Ferdinanda w kilku kwestiach.

Kolejny plusik: mimika Myne. Zarówno w OP jak i wielu scenach. Masa różnych emocji.


Niby narzekam, ale i tak bawiłem się super i niedługo siadam do trzeciego sezonu! Oglądanie Myne to czysta przyjemność!

Dobrze widzę, że druga cześć trzeciego sezonu dopiero do emisji w styczniu 2026? To ja już chyba poczekam…

Kiedy buzię masz w podkówkę, idź zapoluj na rosówkę!*

Nijak się nie znam na łyżwiarstwie figurowym. Ale bardzo dobrze mi się kojarzy. Dzieciństwo, ferie zimowe u dziadków na wsi no i wspólnie oglądana olimpiada zimowa.

Minusy:
Oba naciągane:
 kliknij: ukryte 
- No może osobowości niektórych rywali/rywalek. Szczególnie trener Jun, czy ta dziewczyna co zajęła drugie miejsce za Hikaru w zawodach. Ale to takie czepianie się na siłę bo widzimy te postacie bardzo krótko.
- Ostatni występ (nowy układ) już aż tak z kapci nie wyrwał jak pierwsze zawody.

Plusy:
 kliknij: ukryte 
+ Cudowna Inori. Początkująca, zawzięta, wątpiąca w siebie, ale potrafiąca zaskoczyć (pierwszy występ konkursowy oglądałem 3 razy pod rząd, a potem jeszcze do niego wracałem), naturalna no i przezabawna. Czysta przyjemność ją obserwować na ekranie. I jeszcze jak fajno wpleciono dżdżownice/sznurki od bluzy do wszystkiego.
+ Trener Tsukasa. Niespełniony zawodnik, mocno zaangażowany z bardzo solidnym tłem obyczajowym – robota u partnerki, zaprzyjaźniona rodzina, która go dalej wspiera.
+ No główny duet. Chemia pomiędzy nimi – wszyscy dookoła sceptyczni, negatywnie komentują, a oni do przodu.
+ Tempo. Przeskoki o tygodnie, nauka krok po kroku, kolejne „badże”.

+ Bardzo ładne animacje występów.
+ Pan z lodowiska czyli Sekoma Mamoru!
+ Cudny OP: Kenshi Yonezui – BOW AND ARROW i ED: neguse – Atashi no Dress. OP niby taki generyczny pop, ale zmieszany doskonale z drum and bassem i efekt finalny jest rewelacyjny. ED? JUMP, JUMP, JUMP, HOP, HOP, HOP, STEP, STEP, STEP! Za każdym razem się bujałem i śpiewałem pod nosem. A jaka przeurocza i zabawna grafika w tle!

Fantastyczna seria sportowa. Nie mogę się doczekać kolejnego sezonu! Nie ma jeszcze konkretnej daty, ale jest już potwierdzony!

*Fragment zaczerpnięty z oficjalnego polskiego tłumaczenia dla AppleTV+

Ekranizacja gry mobilnej z gatunku visual novel, która miała premierę w 2017 roku. Co ciekawe gra w 2024 roku, po latach rozwoju doczekała się nawet wydania na Steam w cenie 40 dolarów. Niestety wersja na Steam nie posiada angielskich napisów. Przynajmniej tych oficjalnych – może są jakieś tłumaczenia, bo gra mobilna posiada angielskie napisy. Dziwne. Na koniec najważniejsze – powyższe anime to jest skończona/zamknięta/finalna wersja opowieści z gry. W marcu 2025 developerzy wystartowali z kolejną w grą w tym uniwersum, ale z zupełnie nową historią.

O czym to jest? O hotelu dla dusz, które nie pamiętają kim są i w jakich okolicznościach znalazły się na skraju śmierci. Hotel i jego załoga pomagają przypomnieć sobie te rzeczy i wtedy albo powrót do życia, albo przejście na drugą stronę.

Minusy:
- Powolny początek. Pierwsze prawie całe trzy epki no takie generyczne mystery i przedstawienie postaci.

Plusy:
+ Główna obsada. Wszystkich polubiłem na etacie. Managera, Neko (głos: Rika Momokawa, charakterystyczny i bardzo mi się podoba!), Haruto, Ruri, barmankę i demona.
+ Klimacik.  kliknij: ukryte  Są zasady nadrzędne, są manipulacje, jest kombinowanie, jest oszukiwanie. No i jest kulturalny i pomocny morderca, któremu nic nie można zrobić. Relacja Neko­‑Osoto super.
+ OP. Kayoko Yoshizawa – Tasokare. Idealnie siadł, a do tego lekko modyfikowany graficznie wraz z postępami w serii.

Nie rozpisałem się za bardzo, ale całościowo to zbiór bardzo przyjemnych mniejszych historii i jedna większa intryga dotycząca głównych bohaterów. Nie uświadczycie tu akcji, walk, pościgów. To seria o szukaniu wskazówek w oryginalnym i limitowanym, ale zmiennym otoczeniu.

PS: Realna ocena to 8/10, ale że poleciało Ali Project – Tasokare Papillon Kairou to ocena rośnie do 10/10. Takie są moje zasady!

Bardzo ciepła, tocząca się w wolnym tempie i sensowna pozycja z gatunku isekai. W sumie to takie okruszki isekajowe ze szczyptą humoru, ale też potrafiące zakręcić łezkę w oku. Młoda dorosła dziewczyna, wykształcona i z fiołem na punkcie książek przenosi się do innego świata, do ciała 6 letniej dziewczynki. Powoli poznaje swoje otoczenie (~późne średniowiecze), tutejsze zasady/zwyczaje/nowe jedzenie, swoje miasto i walczy z ograniczeniami swojego ciała. Bo ciężko, żeby schorowana 6 latka ze słabo wykształconej klasy robotniczej nagle wiedziała wszystko – bo skąd? A na początku nawet wyjście z domu jest wyzwaniem.

Minusy:
- Może minimalna przewidywalność.  kliknij: ukryte  Pierwsza scena gdzie kapłan testuje coś na głównej bohaterce, a potem występuje chyba w każdej zapowiedzi kolejnego odcinka wskazuje, że wszystko się dobrze skończy. Ale to nie są jakieś przesadne spoilery. A scenki/zapowiedzi bardzo fajne.
- Magia. Troszkę zbyt wygodna.  kliknij: ukryte  Magiczne dokumenty, cała organizacja gildii, a nawet te karty z gildii działające dotykowo jak w Cowboyu Bebopie. Wszystko to bardzo pomaga 6 latce przed wyzyskiem ze strony dorosłych.

Plusy:
+ Fajno, że wszystko elegancko spisane  kliknij: ukryte  na magicznych kontraktach. Może trochę dziwnie się patrzy na 6 latkę poważnie negocjującą, która potrafi pisać i liczyć lepiej niż większość dorosłych, ale z drugiej strony jakby wyskoczyła z obojętnie jakim „wynalazkiem” to by każdy dorosły wykorzystał jej pomysł i ją olał. A tu wszystko na poważnie: dokumenty, inwestycja na pierwszą produkcję, podział praw. Aż miło się patrzy.
Jak wynalazki to też papier i jego produkcja. Może minimalnie naciągane, że dokładnie krok po kroku zna proces. Bo o ile robótki ręczne (ozdoby do włosów), przepis na proste naleśniki, bardzo smaczne ciasto pod „elity”, domowy szampon albo robienia koszyków to w pełni akceptowalna wiedza to trochę ten papier uwiera widza. Osobiście przyjmuję wersję, że jako bibliotekarka z jakiś w miarę kierunkowym wykształceniem i obsesją na tym punkcie akurat tego typu rzeczy dobrze pamięta.
+ Relacja z Lutzem.  kliknij: ukryte  Który się w miarę szybko domyśla, że coś jest nie tak z Myne. Zgrabnie rozwiązane.
+ Nowa rodzina.  kliknij: ukryte  Główna bohaterka ich akceptuje jako nową rodzinę. Sporo pięknych scenek.

Muzyka? Ten wspaniały klawesyn, który często się pojawia! Dominują żywiołowe, skoczne smyczkowe klimaty. No takie średniowiecze na wesoło w muzyce.

Gdyby nie było więcej to bym się delikatnie wkurzył, a tak już czekają na mnie 2 kolejne sezony!

Solidny film, ale nie ma tu nic nowego. Kolejna nacja do przejęcia. Z minimalnym użyciem siły/przymusu.

 kliknij: ukryte 
Oczywiście pozyskanie sympatii cywilów i szeregowego wojska maksymalnie uproszczone, ale podejście do problemu dobre. Nawet śmiechłem jak kilka razy reklamowano technologie run pozyskaną w ostatnim sezonie. Szczególnie demon podczas walki o miasto „o nie! czy to są runy!?!?!?” xD. Potem jeszcze kolejna ustawiona reklama run i to w połączeniu z odciętą głową siostry głównej paladynki – niesmaczne, ale czegoś dokładnie takiego oczekuje od Overlorda. No i całe pranie mózgu przybocznej prima sort. Zakończenie pokazujące, że i tak dążymy do wojny domowej przez sobowtóra księcia też satysfakcjonujące. Dobrze spędzony czas.

Mini plusiki w ocenie za:

+ Brutalność i to taką trochę niesmaczną: księżniczka jako broń, żywe tarcze na potworach, zakładnik przy ataku na bramę.
+ Łuk i broń palna u CZ. Słabość mam w grach do tego i tego!
+ Zirytowany Ainz (bo stracił widownie) od niechcenia zabija generałów przeciwnika i cała armie poza murami.

Pytanie ile lat będziemy czekali na kolejny sezon :(

Nawet lubię szpitalne dramy. Nie jestem jakimś specjalistą, ale kilka dość świeżych koreańskich seriali o tej tematyce bardzo mi podeszło. Dałem im oceny na poziomie 9, a nawet 10.

Niestety anime o pani doktor Ameku nie jest ani dobrą dramą szpitalną, ani dobrą serią z gatunku mystery.

Minusy:

- Główny duet.  kliknij: ukryte  Pani ordynator: starsza od niego, ale niewyrośnięta do przesady. Do tego arogancka i humorzasta. W sumie to przemocowa w stosunku do podwładnego, ale on to chyba lubi. A jak ubrali ją w szkolny mundurek to byłem krok od porzucenia serii. On to kierowca, ochroniarz i jej kompetentny asystent na oddziale patomorfologii. Oczywiście między nimi nic nie ma. Nic, a nic. Wink, wink. Sztampa do przesady.
- Przewidywalność niemal wszystkiego.
- Tępota postaci pobocznych.
- Cały oddział patomorfologii, praca szpitala, wezwania do pacjentów – nie trzyma się to kupy. Za mało osób na ekranie, za mało pracowania w szpitalu. Jakby to była jakaś mała wiejska klinika na końcu świata to jeszcze, ale to jest duży szpital.
- Zagadki. Niestety wszystkie lecą do minusów, całość w spoiler:

 kliknij: ukryte 
1. Pielęgniarka z dzieckiem. Oczywiste przedawkowanie tylko dla głównej bohaterki. Podstawowe badania powinny to pokazać każdemu!
2. Niebieska krew. No nawet udane. Dziwny lek, dziwna rana, kombinujący lekarz leczący gangsterów. Oczywiście monitoringów nigdzie nie ma…
3. Zabójcze wideo. No wszyscy dookoła są idiotami. Tylko główna bohaterka wpada na coś tak oczywistego jak sprawdzenie filmiku.
4. Klątwa. Infekcja grzybami dla mnie była oczywista. Potem zatrucie fosforem i samozapłon zapałek w szpitalu przy podawaniu tlenu też na plus. No i mroczniejsza historia rodziny wychodzi. Ale finał popsuto koncertowo. Magazyn wali się po 5 sekundach od zaprószenia ognia, a pani doktor rozjeżdża motorem fragmenty walącego się budynku (fizyka!) i w środku urządza przemowę.
5. Wraca pielęgniarka z pierwszej sprawy. Nawet sensowna choroba psychiczna u matki. Ale oczywiście nikt nie zbadał wcześniej czym chłopak wymiotował, albo nie zrobił innych badań zaraz po atakach – a tam byłby wysoki poziom tego leku na padaczkę.
6. Białaczka. No pani doktor oczywiście wszystko wiedziała, ale przymykała oko. Widz też wiedział skąd anioł. Szlachetne postępowanie chłopaczków, ale 12 latki kradnące leki i zarzucające je z poczucia winy i po to by się nie wypisać ze szpitala to za dużo. Z personelu oczywiście nikt tego nie zauważa. Dramat. Przynajmniej „finał” tej sprawy odpowiednio mocny wyszedł. Sensowne podejście Yuu (bardziej doświadczony pod kątem umierających pacjentów) i ludzkie rozterki pani doktor. Niestety potem jest jeszcze jedna scenka jak na drugi dzień z rana jest już „humor gituwa” i lecimy do pracy z uśmiechem. Kto to kurde pisał :/
7. Zamknięty pokój. Przyczyna śmierci może i sensowna, ale to, że przez niemal całe 3 epki pani doktor nie wie, jak zadała cios ofiara to jakiś żart. Tak ciało zostało szybko skremowane, ale to wystarczy zeznania świadków przeczytać, albo dopytać detektywów/personel. Przypadkiem się dowiaduje i wjeżdża happy end.

Plusy:

+ Ładnie oświetlony komputer z dodatkowymi wentylatorami. Myszka z przyciskami bocznymi, sporo ikonek na monitrach. Ogólnie poziom detali bardzo na plus. Czytelne klawiatury, ekrany komputerów. Ale ostrzegam: z grafiką im dalej w sezon tym gorzej. Modele postaci chwialmi strasznie na odwal się.
+ OP. Aimer – SCOPE
+ Niuans prawny z przymusową hospitalizacją. Ja tam nie wiedziałem, u nas jest chyba podobnie.

Seria najbardziej potrzebuje dobrze napisanych problemów medycznych/śledztw. Wyszło bardzo słabo.