Tanuki-Anime

Świetne story, genialni bohaterowie, bardzo ciekawe sługi, idealnie wyważony humor i mrok, sporo zwrotów akcji, zachwycająca muzyka, doskonały VA i satysfakcjonujący finał. Przestrzegam, że po seansie Fate/stay night będzie niejadalne ;)

Pod każdym względem lepsze od Fate/stay night. Ciekawsi gracze, ciekawsze motywy, dużo lepsi słudzy. Perełka. -1 za odcinek z Rin, bo nijak ma się do całości.

Świetnie spędzone 50 minut. Sensowne SF, przyjemni bohaterowie i szalona grafika. Dla samej stylistki już warto obejrzeć.

a ja się nie ciesze, epilog:  kliknij: ukryte  niepełnoletnia dziewczynka jako inspektor + dupa wołowa ginoza, który w porównaniu do dwóch „wyautowanych” egzekutorów jest noobem jeśli chodzi o tą robotę…

Dużo filozofi z różnych epok, szekspir, klasyka sf, mnemonic, muzyka klasyczna, antagonista który ma sens + świetni bohaterowie drugoplanowi, a to wszystko na raz w antyuptopijnym cyberpunkowym sosie. Wyborne. Przymykam oko na słabe zakończenie (cały ostatni ep i epilog), momentami paskudną grafikę i mimo to daję 10/10, pierwsze od baaaaaardzo dawna.

Muzycznie i graficznie świetne, całościowo dobre. Przynajmniej o 30 minut za długie, wiadomo jaki zwrot akcji na plus, a na minus  kliknij: ukryte  „pożegnanie”. Jak dla mnie zabrakło epilogu, czyli jak skończył nasz  kliknij: ukryte  nie­‑do­‑końca­‑książe­‑z-bajki.

oczywiście miało być:

Dużo lepsze od jedynki i dużo gorsze od dwójki.

Graficznie bardzo nierówne – są ujęcia wyglądające więcej niż dobrze, ale są też takie gdzie mamy kilkanaście okropnie wyglądających, rozmazanych plamek (szczególnie tła). Audio pupy nie urywa – mówię o mało zauważalnej muzyce w klimacie lat '80 i cieniutkim VA. Za to fabularnie mamy OGROMNEGO gniota. Zróbmy z niestabilnego emocjonalnie sex androida, kuloodporną i mogące zabić jedną ręką maszynę + dajmy jej wolną wole. Ta… Podobnych kwiatków jest więcej. Na dobitkę słabe postacie drugoplanowe (policjantka z ep2). Czy anime jest kiepskie ? Zależy od wymagań widza. Jeśli komuś nie przeszkadza scenariusz to dostanie przyzwoite kino sensacyjne. Trochę akcji, przemocy i „chorej golizny” w cyberpunkowym sosie.

Przerost formy nad treścią. 50 minut przepięknego i doskonale udźwiękowionego surrealistycznego bullshitu. Zdecydowanie nie moja bajka. Ocena wysoka bo warto zobaczyć, nawet jeśli będzie to zmarnowany czas (tak było w moim przypadku).

Dużo lepsze od jedynki i dużo gorsze od trójki. Nie ma co się pastwić nad scenariuszem – największą wadą tej części. Jak ktoś chce się zapoznać z Violence Jackiem to oglądać tylko drugi film. Pierwszy i trzeci można sobie darować, naprawdę nic nie stracicie.

Film obejrzany chwilę po: Violence Jack: Harlem Bomber

Pierwsze co daje po gałach to skok graficzny: więcej się dzieje na ekranie (nie ma non stop „ultra zoomu”), dużo więcej detali, płynniejsza i lepsza animacja. Fabularnie też progres. Dialogów ciągle mało (liczy się akcja) i są banalne, ale przynajmniej są dłuższe niż góra te 2­‑3 zdaniowe „jedynki”. Story już nie skacze chaotycznie z miejsca na miejsce i przedstawia spójną całość. Sensu oczywiście za wiele nie ma, ale ogląda się przyjemnie ;) Seksu i gore jeszcze więcej, zdecydowanie dla widzów +18; występują gwałty, cenzurowane porno, „flaczki”. Dwie najważniejsze zalety:
1. oldschoolowa muzyczka – brzdąkanie z lat 80' się nie starzeje – niestety jest go równie mało co w pierwszej części.
2. postać Blue – w dzisiejszych czasach nie ma szans na takie kreacje. Zaraz byłaby afera, że się z transseksualistów/transwestytów (nie jestem do końca pewien) celowo robi się potwory…

Naprawdę niezłe post­‑apo kino z duża porcją rozwałki.

Brzydkie (szczególnie „walki” okropnie wyglądają), głupie, przewidywalne, schematyczne, nudne. Jedyny plus to muzyczka która pojawia się w kilku momentach.

Broń was Thorze na trzeźwo to oglądać. Aż się boję drugiego filmu…

Zbieram szczenę z podłogi… Animacja, obłędna ilość detali, dym, wygląd nielicznych wybuchów. Uczta dla oczu! Do tego w końcu ciekawy i wiarygodny świat bez udziwnień. Bohaterowie sympatyczni i co najważniejsze naturalni. Oryginalna na dzisiejsze czasy kreacja głównego bohatera, który jest z początku normalnym, leniwym facetem, a nie chłopaczkiem z ADHD, holywoodzkim twardzielem, czy dziewczynką, którą swoimi łzami zbawia świat co odcinek. Muzyczka oldschoolowa typowa dla '80. W sumie jakby odświeżyć ścieżkę dźwiękową to spokojnie można w kinach pokazywać – animacja wygląda tak dobrze – radze poszukać screenów w wysokiej jakości, bo tu na tanuki są bardzo słabe. Mimo braku akcji (łączenie jest jej może kilkadziesiąt sekund) dwie godziny mijają błyskawicznie. A -1 za migawki na końcu i przemowę. Na mój gust zbyt nadęte. Już bym wolał:  kliknij: ukryte  czarną plansze i lektora czytającego kilka zdań odnośnie przyszłości (bardzo niepewnej).

Sympatyczny archaiczny cyberpunk :D Ręczne maszyny do pisania, nagrywanie rozmów na magnetofon, człowiek przed monitorem analizujący zdjęcia i szukający osoby w bazie danych. W sumie to jest to zwykły sensacyjny film, wątki cyberpunkowe na dalszym planie. Wielki plus za oldschoolowe klawisze i saksofon, które często grają w tle. Jak ten film wypada na tle innych Appleseedów nie mam pojęcia, bo to pierwszy jaki oglądam z „serii”.

Odschoolowa space opera. Występują: miecze świetlne, bóg (bogowie?), androidy, mechy, polityka, romans rodem z brazylijskiej telenoweli i… kilkanaście dekapitacji (inne części ciała też wesoło fruwają).
Graficznie jak najbardziej idzie obejrzeć (prawie 25 lat ma ten film) – jedyne do czego można się przyczepić to nieliczne nogi/twarze + animacja biegu u siostrzyczek.
Ogólnie źle nie było i godzinka szybko zleciała. Ciężko napisać coś więcej o fabule, świecie czy bohaterach – wszystko jest po łebkach. Ciąg dalszy akcji jak i wyjaśnienia zapewne w mandze, która wychodzi do dziś :)

Czy warto zobaczyć ? Czasy się zmieniły, takich rzeczy już się nie kręci. Warto.

Ciekawy i nie do końca wyjaśniony system magii (jak działają nadużycia/terroryzm, wkłady do zbroi itp), przeciętni bohaterowie, spora porcja brutalności, szalone i oryginalne demony, intrygująca relacja Reiot­‑Kapeltetha, nudna i rzucająca banałami pani inspektor, znośna grafika, dobre audio. W dłuższej serii coś mogłoby z tego być. Podobało mi się!

Wybraniec i nieudacznik w jednym (wiadomo o kim mowa) zostaje nianią czegoś tajemniczego i tylko pozornie nieszkodliwego. Słodyczy do porzygu przez bite kilkadziesiąt minut. Potem oczywisty „zwrot akcji”, którego widz (w przeciwieństwie do bohaterów) jest świadom od bardzo dawna. Mały finał to klepanie banałów w slow­‑motion podczas rozpierduchy. Wielki finał to tani wyciskacz łez. Nic nowego, nic odkrywczego, schematy znane od dawna. 90minut wypranych z akcji i humoru charakterystycznych dla serii TV. Do tego marginalne role bohaterów pobocznych – a tych dobrze wspominam z anime. Aż 5, bo film ratują cycki Shury ;)

Dwa dodatkowe odcinki:
Pierwszy dzieje się przed zakończeniem głównej serii. Jest to nudna historia pokazująca przeszłość chyba najmniej interesującej drugoplanowej postaci z floty:  kliknij: ukryte  Ridget. Strata czasu.
Drugi pokazuje historię osoby bardzo ważnej dla fabuły głównej serii:  kliknij: ukryte  Kugel, ale robi to w sposób mało ciekawy. Ot 4 roznegliżowane cycoliny i nagła zmiana w zachowaniu w sekundę. Odcinek można streścić w góra 3­‑4 zdaniach, nic przy tym nie pomijając – 20 minut to wydłużanie na siłę.

Brakuje tego co najlepsze w serii telewizyjnej: uczenia się życia na „obcej” planecie, poznawania zwyczajów, zmian w myśleniu, nie ma też nic o technologii i życiu w zalanym wodą świecie… ot 2 nudne, bardzo mało wnoszące opowiastki. Graficznie i muzycznie ten sam poziom co główna seria.

Wow. Przepiękne, momentami zabawne, dynamiczne, lekkie. Dawno tak dobrze nie spędziłem 25 minut (jeśli chodzi o anime). -1 za to że tylko 25 minut.

Śliczne graficznie, muzyczka taka sobie, VA przyzwoity, ale takiego stężenia absurdu w tak krótkiej serii jeszcze nie widziałem. Fabuła nie ma żadnego sensu, a zachowania bohaterów i rzeczy które się im przytrafiają są jeszcze durniejsze (porwanie do szkoły, skok do pętli czasu w ciemno). Cała seria w skrócie ? Naiwna i specjalna 12­‑latka w cudowny sposób pomaga każdemu kogo spotka (zazwyczaj wypłakując jakiś banał), a przy okazji chce uratować świat. Jedyną zaletą tej serii są pierwsze 3 odcinki, czyli ciekawy pomysł na postapokaliptyczny świat. Potem już równia pochyła, wjeżdża lawina absurdu, a wątek funkcjonowania świata po porzuceniu go przez boga jest ignorowany. A no i jeszcze są są szpadle. Ładne są.

oceny*

Dzięki za cynk, jest trochę jaśniej, ale wyjaśnienie tej kwestii, temu potworkowi w moich oczach nie poprawi ;)

Epizod to moje błędne rozwinięcie skrótu od „ep” którego używam, mogłem napisać „epki” i miałbym spokój ;) A z 2/3 przesadziłeś. Mewtwo to nie nowość, reklama to tylko przemiana i kilka ciosów – góra kilka minut.

W 4 epizody streszczona cała pierwsza gra + malutka zapowiedź najnowszych pokemonów X/Y. Dobrze było sobie przypomnieć jeszcze raz czasy pierwszego gameboya. No i nie ma głupiego i irytującego Asha, są fajnie wplecione elementy z konsolki (oryginalne dźwięki i ui), a jedyny minus to słaba animacja ludzi i brzydkie tła; pokemony i walki wyglądają bardzo ładnie.

ps: Kogoś kto nie grał w pierwsze poki seria nie zainteresuje.

spoilery czytać tylko po obejrzeniu całości

na minus:

- średnio jasne struktury dowodzenia na flocie
- zwrot akcji numer dwa  kliknij: ukryte  (spotkanie dowódcy i jego wyznawców)
- pomysł na piratów
- ED

na plus:

- stonowany fanserwis (tylko odcinek „plażowy” przegina)
- stonowany humor
- przepiękna grafika
- mechy
- ciekawy i sensowny świat
- główny bohater i zmiany w jego zachowaniu/myśleniu
- AI jako jeden z bohaterów!
- pierwszy zwrot akcji  kliknij: ukryte  (pochodzenie kosmitów)
- trzeci zwrot akcji  kliknij: ukryte  (stan „zdrowia” dowódcy)
- OP
- muzyka (mimo, że podczas anime mało zauważalna, słuchanie soundtracka to czysta przyjemność. jest kilka przepięknych motywów)