Tanuki-Anime

Nie wiem nawet jak podsumować tą produkcję, więc napiszę co czuję, może wyjdzie coś dobrego.
Czuję się strasznie rozdarty, gdyż z jednej strony historia jest tak surrealistyczna, że ciężko w nią uwierzyć, z drugiej zaś jest ona tak bliska mojemu sercu, gdyż doznałem w pewnym stopniu czegoś podobnego w życiu, dlatego jednocześnie potrafiłem i nie potrafiłem wczuć się w uczucia postaci, które o dziwo nie były takie, na jakie się pisały na początku serii – płaskie, banalne i schematyczne. Były one przepełnione emocjami, przez co muszę przyznać nawet, że w niektórych momentach łza czy dwie poleciały mi z kącika oka.
Fabuła była w miarę spójna i logiczna. Nie wiem czy tylko mi, ale brakowało tu swego rodzaju zaskoczenia widza. Na dłuższą metę można było przewidzieć co i jak się potoczy, przez co momenty, w których powinno wystąpić zaskoczenie, były tej cechy pozbawione. Owszem, przewidzenie tego, że  kliknij: ukryte  Asaki pocałuje Yukitero (ugh…...) i inne tego typu akcje zaskakiwały, ale sam motyw miłości tego bohatera był zauważalny praktycznie po 2­‑3 odcinkach z nim. Takich smaczków było o wiele więcej, jednak nie będę się nad nimi roztrwaniał, bo nie przeszkadzało to aż tak w odbiorze całości.
Czas na głównych bohaterów – Gasai Yuno i Amano Yukiteru. Zacznę od Yukiego. Powiem szczerze – do przedostatniego odcinka uważałem go za ciotę, łamagę, dziecko i fajtłapę, pomimo zmian, które stopniowo w nim zachodziły. Dopiero w ostatnim odcinku jego ocena w moich oczach odwróciła się o 180°. Pokazał stronę prawdziwego mężczyzny i tego, jak powinien się zachować każdy, kto ośmiela się wypowiedzieć słowo 'kocham' do drugiej osoby. Jednakże pomimo tej zmiany na lepsze, nadal uważam, że nie był godny miłości Yuno i stał się jedną z najgorszych postaci, jakie kiedykolwiek widziałem.
Yuno Gasai – ta dziewczyna to był obłęd! W życiu nie widziałem takiej chęci mordu, bezduszności, antypatii i psychozy u żadnej postaci z anime – gdyby istniała ona w realnym świecie – zakochałbym się w niej. Owszem, była świrnięta, była psychopatką, była prześladowcą, ale w pewien sposób rozumiem, dlaczego Amano zakochał się w niej do tego stopnia, że był w stanie poświęcić dla niej życie. Nie jestem w stanie określić tego słowami, ale myślę, że jest to postać z typu 'love or hate' i każdy kto wybiera opcję 'love' będzie w stanie zrozumieć te uczucia.
Co do muzyki w samym anime, to nie wiem, czy była taka dobra, że wpasowywała się w akcję tak idealnie, że praktycznie nie było słychać pojedynczych nut, tylko emocje jakie ze sobą niosły, czy była tak słaba, że nie była godna zapamiętania. Jestem pewien tylko jednego – opening z pierwszej części, a mianowicie utwór Kūsō mesorogiwi jest tak genialny, że trafił na moją playlistę, zarówno tą do słuchania, jak również tą w osu!. Za każdym razem, gdy go słyszę, przechodzą mnie ciarki, a samo oglądanie OP powoduje u mnie dziwne i zarazem przyjemne uczucie w żołądku. Reszta OP/ED była średnia, nie wyróżniająca się niczym specjalnym – moim zdaniem.
Grafika była na przyzwoitym poziomie. Nie reprezentowała sobą niczego specjalnego, ale równocześnie nie była jakaś nie wiadomo zła. Przykładowo postać Szóstej była moim zdaniem super pod względem graficznym, bo idealnie odzwierciedlała to, jaką postacią była pod względem emocjonalnym – delikatna, tajemnicza i jednocześnie silna, oraz po przejściach. Natomiast elementy otoczenia, czy postać Nishijimy były mocno średnie, jeżeli nie po prostu słabe.
Aczkolwiek jestem strasznie zły z jednego powodu – rozwinięcie zakończenia. Wszystko się potoczyło tak jak chciałem, Yuno spotkała swojego ukochanego (nawet jeżeli jemu się to nie należy, to jej tak), ale nie mogę znieść tego, w jaki sposób doszło do tego spotkania. Tak jak mogę powiedzieć, że większość wątków była w miarę porządnie poprowadzona, to to było zrobione tak 'na odwal', że aż mi się smutno zrobiło po obejrzeniu tego. Niezrozumiałe, nie logiczne, no i 'bez tego czegoś'. Caluteńką serię czułem 'to coś', co dodawało pewien smaczek całości. Przychodzi czas na zakończenie głównej serii, zakończenie, a następnieeeeeee… Znak zapytania. Co, jak, kiedy, dlaczego? „Ratunku OVA, pomocy!” wołam w myślach. Zaraz po otwarciu linka z owym dodatkowym odcinkiem wyjaśniającym całe zajście ponownie odzywa się głos w mojej głowie i mówi „Kami­‑sama, błagam, niechajże i w tym anime twórcy nie zrypią całości odcinkiem OVA, bo się załamię”... No i co? No i g*$%#... Tyle można powiedzieć o odcinku kończącym pulę pytań do tego dzieła.
Podsumowując, nie mam zielonego pojęcia jak tą serię ocenić – kocham i nienawidzę jednocześnie… A niech mnie pies szczekał, zamykam oczy, daję 10/10 i przepraszam każdego, kto uważa, że skoro jednak widzę jakieś poważniejsze uchybienia, to nie powinienem dawać maksymalnej oceny. Emocje i wspomnienia jakie wyzwoliła we mnie ta seria całkowicie przysłoniły mi oczy. Może w przyszłości zmienię swoją oceną, choć szczerzę wątpię.

Bo cała pierwsza połowa zawiera wystarczającą ilość spolierów, żeby nazwać ją streszczeniem. I nawet informacja, że

ta recenzja zawiera poważne spoilery

nie usprawiedliwia recenzenta do ich pisania. Ot cały problem. A jak połowa tekstu jest zła, to nie mogę powiedzieć, że 'jest okej, ale…', bo to ledwo 50% roboty.
Wybacz, że nie odpisałem, ale nie zauważyłem, dopiero komentarz Cthulhoo mi przypomniał o całej sprawie.

Mało powiedziane, że motyw nie jest dominujący. Spokojnie można uznać, że jest to epizodyczne wtrącanie pojedynczych scen, które i tak mają po kilka­‑kilkanaście sekund, co jeden, dwa odcinki. Ot tak, dla przypomnienia widzowi tego, że Sakura jest zabujana w Nozakim – na wszelki wypadek, jakby widz zapomniał o tej małej, ale jakże ważnej ciekawostce z powodu dużej dawki śmiechu. Taka mała zachęta do obejrzenia serii, jeśli myślałaś, że będzie to kolejny tytuł z tych 'ni to śmiesznych, ni to romantycznych” :)  kliknij: ukryte  Przykładem może być nawet typowy motyw wyjścia na zakupy chłopaka z dziewczyną – niby ma zrobić się poważnie, a tu nagle osobnik płci męskiej deklaruje chęć włożenia dziewczęcego mundurka szkolnego w stylistyce marynarskiej, coby lepiej zrozumieć uczucia postaci ze swojej mangi. A to wszystko wypowiedziane z powagą, zaciekawieniem i na oczach dziewczyny. Nie będę się kłócić, czy to śmieszne czy nie, no ale żeby z takiego klasyka zrobić parodię i to w takim stylu, to dla mnie majstersztyk.
Tak, muszę przyznać, jestem z tej grupy Nozakiego, a Barakamon mnie jakoś mocno nie zaciekawił. Jednakże nie będę się rozpisywać dlaczego, bo jak to ładnie The Beatle określił

obydwie serie działają na schemacie „hit or miss”[...].

Mnie nie przypasował klimat dzieła z pod szyldu Kinema Citrus, ale jednocześnie nie będę mówić, że nic w nim nie śmieszy. Zapewne dla części ludzi „Książę” jest irytująca, tak samo jak dla mnie Kaligraf. No ale – co kto lubi.

Haha, nie ma sprawy, polecam się na przyszłość :) I spokojnie, nie odebrałem tego jako atak :P Gdyby tak było, na 100% bym to napisał i zakończył rozmowę, bo nie widzę sensu w kłótni, która ma znamiona spersonalizowania – takie rzeczy zazwyczaj źle się kończą.

Powiedzmy, że wtedy myślałem że chodzi tu raczej bardziej o przyjaźń, aniżeli o miłość. W końcu no… są przyjaciółkami.

Dogłębnie, w sensie że przeczytałaś cały :P Bo ja np. rzadko czytam całe komentarze, często powierzchownie tylko je przeglądam.
Co do grafiki, co Cię w niej urzekło? Bo często słyszę właśnie w pozytywach, że grafika jest okej, ładna itp. itd. Muszę przyznać, że tła są w porządku i ogólne modele postaci są w miarę, ale patrząc na detale jest wiele małych niedociągnięć (nie jestem w stanie teraz wymienić), a u samych postaci strasznie biednie w kwestii wyrażania emocji. Ja rozumiem, że budżet jest jaki jest, no ale… U Okikury dało się to jakoś sprytnie przemycić (w końcu nie okazuje on żadnych emocji), u Touko zazwyczaj starcza zaskoczenie, niepewność i 'bycie miłą' (moim zdaniem reszta mimiki twarzy u tej postaci jest tragiczna, ale rzadko występuje), ale reszta kuleje i to mocno. Szczególnie wyraz twarzy mamy Kakeru był… Hmmm… Aż ciężko to określić. Jakby była lalką? Coś w ten deseń. Może to czepianie się piedułek, ale tła i ogólne zarysy nie są tak ważne jak detale i emocje, które w znacznym stopniu nadają każdemu anime swego rodzaju oryginalności. Ale to moje zdanie oczywiście :)

PS Co Ty na to, że następnym razem po prostu cały komentarz uchwycę w jeden wielki spoiler? I wilk syty i owca cała, nie sądzisz? Dobry kompromis, czy nie? :D

Tak, zamierzam. A czemu? Bo mam nadzieję, że zniechęcę kogoś tymi opisami, kto nie oglądają serii i zaoszczędzę mu trochę czasu.
Co do postu – czy ja wiem, czy taki obowiązkowy? Mam ochotę, to napiszę co myślę o danym odcinku, nie mam ochoty to nie napiszę. Stwarzam możliwość do podyskutowania nad danym odcinkiem i tyle.
Swoją drogą, jakie spoilery? Odcinek już wyszedł, każdy może go obejrzeć, więc jaka tu mowa o spoilerach? Jest taka nie pisana zasada, o której sam często słyszę, więc powtórzę, żeby nie wchodzić na temat o serii którą się ogląda, póki się nie jej nie obejrzy (czy nie obejrzy danego odcinka w tym wypadku). Myślę, że sporo osób właśnie tej zasady trzyma, bo pusto w tym temacie strasznie.
No a co do ostatniego zdania, to trochę mnie rozbawiłaś. Pisałem to wiele razy, napiszę jeszcze raz i pewnie będę musiał pisać to w nieskończoność – każdy ma swoją opinię i w sprawach, których matematyka nie jest w stanie opisać, każda jest dobra. Odczuć subiektywnych nie można opisać matematycznie, więc nie mnie oceniać czyja opinia jest dobra, a czyja nie. No a co do tego, że

rujnujesz zabawę tym, którym ta seria jednak się podoba

to powiem tak – czy zdanie jednej osoby jest w stanie zmienić nastawienie do całej serii u drugiej osoby? Szczerze wątpię. Jak są takie osoby – strasznie nad tym ubolewam, bo ciężko musi im być w życiu bez własnego zdania na jakikolwiek temat.
Zapraszam każdą osobę, która uważa że ta seria jest fajna do wspólnej debaty. A nóż widelec takie osoby zmienią moje spojrzenie na tą serię? Kto wie. Oczywiście 'opozycję' również zapraszam, coby nie było, że tylko jedni mogą pisać :)
Swoją drogą, Tobie co nie podoba się w tej serii, a co podoba? Chciałbym poznać zdanie innych osób :) Skoro wiesz, że w każdym poście wyrażam dezaprobatę dla tej serii, to musiałaś je dogłębnie przestudiować, a więc wiesz co mi się nie podoba. W takim razie powiem, że podoba mi się bezmiernie oprawa muzyczna, która strasznie wpadła mi w ucho i motyw szkła, bo jeszcze nigdy nie widziałem serii, w której coś podobnego pojawiłoby się. Szkoda tylko, że tak zaprzepaścili szansę na rozwój tego tematu :(

PS No i dodam, że raczej mam potrzebę manifestowania mojego niezadowolenia, a raczej dyskusji. W końcu po to jest forum – do wymiany zdań.

Iiiiiiii… Proszę państwa, mamy to! W końcu! Przez wielu tak długo oczekiwana, przepowiadana, czająca się niczym puma na swoją ofiarę! A cóż to? Dowiemy się po reklamach.
A tak na serio – w końcu przybyło to, na co wszyscy liczyli – lesbijka miłość Sacchan. Tak. Ta seria właśnie sięga dna. Nie będę rozwijać się nad brakiem funduszy na animacje, wstawianiu słodkiej Onee­‑chan w fabułę, gdy nie ma się już na nią pomysłu, robienia z odcinka jednego wielkiego miszmaszu losowo połączonych scenek, nagłego zaniku pseudozdolności 'przewidywania przyszłości' u Kakeru i tym podobnych, gdyż po prostu brak mi już siły na to wszystko, więc skupię się nad tym jednym wątkiem.

Po pierwsze, dla osób które mogły nie zrozumieć – chodzi tu o grę słów – 月 (jap. tsuki) znaczy księżyc, a miłość/uwielbienie to 好き (jap. suki) – trzeba przyznać, że brzmi podobnie. I właśnie dzięki temu podobieństwu w wydźwięku, jak to było powiedziane w odcinku, wyrażenie swojej miłości do drugiej osoby możemy zawrzeć w prostym zdaniu 'księżyc jest naprawdę piękny', co po japońsku brzmi mniej więcej 'honto tsuki kire' – a gdzie tu to wyznanie? A no właśnie to 'honto tsuki' – właśnie przez to podobieństwo 'tsuki' z 'suki' osoba z którą rozmawiamy może pomyśleć, że powiedzieliśmy 'honto suki' – czyli w luźnym tłumaczeniu 'naprawdę Cię kocham'. Ot cała filozofia, mam nadzieję, że wytłumaczyłem w miarę jasno tym, którzy nie rozumieli sceny. Przechodząc do meritum.

Pomysł na przedstawienie miłości Sacchan do Touko twórcy mieli fajny, bo lubię te japońskie gry słów, ale zastanawia mnie jedno – po kiego grzyba był tam Hiro? Sachi chciała mu pokazać, że jej słowa o byciu chłopakiem nic nie znaczą dla niej, chciała go kompletnie dobić, zrobić z niego błazna na oczach dziewczyny, w której się kocha? Upokorzyć go i wdeptać w ziemię? Nie wiem. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego wybrała właśnie ten sposób na przekazanie mu informacji, że go nie kocha! Moim zdaniem jest to najgorszy i najbardziej chamski sposób jaki mogła wybrać. Przez nią biedny, normalny Hiro może niedługo ześwirować…
Kolejną sprawą jest oczywistość tej miłości. Kurde, tliła się we mnie malutka iskierka nadziei, będąca niczym ostatni bastion, że twórcy jednak nie pójdą w tą stronę, nie będą tak banalni i zaskoczą czymś widza – buch! Jakby to powiedział Siara – "[link]". Jedyną bardziej oczywistą rzeczą jaką widziałem w mandze/anime to to, gdy Tobi okazał się być Obito w Naruto Shippuuden.

Powiedzmy sobie szczerze – jak było lato, było gorąco, mózg się przegrzewał, a seria dopiero raczkowała, to było to strawne. Nawet powiem więcej – było intrygujące.
Ale teraz, gdy zrobiło się chłodniej, pada coraz częściej deszczyk, czuć że nadchodzi polska jesień, mózg ma lepsze warunki atmosferyczne do logicznego myślenia, a seria z odcinka na odcinek pogrąża się – ciężko mi to powiedzieć, ale do dna jest już blisko. Nawet nie chcę myśleć co się stanie w następnych odcinkach, bo boję się, że tak się stanie. A moje przewidywania nie są zbyt obiecujące…

Połowa serii i muszę to powiedzieć z całą odpowiedzialnością za to słowo – zakochałem się w Yuno! ^^ Ta postać jest po prostu idealna! W życiu nie widziałem jeszcze tak zrytej psychicznie bohaterki czy bohatera. Jej zachowanie jest po prostu wybitne na tle reszty postaci, które przecież również nie mogą być uznane za 'normalne'. Żeby tak się wyróżniać na tle innych psycholi… Animatorzy i seiyuu musieli bardzo się postarać, żeby Gasai była Gasai, ale wyszło im to perfekcyjnie.
Nadal wkurza mnie główny bohater, bo o ile wydaje się, że „zmężniał”, to przez to jest jeszcze bardziej irytujący. Słabo wypada na tle innych postaci, szczególnie ze swoimi nagłymi, niczym nieuwarunkowanymi zmianami osobowości z 'ciepłej kluchy' do 'muszę uratować swoich „przyjaciół”, nawet za cenę swojego i tak już ostro popieprzonego życia', które moim zdaniem są po prostu bez sensu.
Pożyjemy – zobaczymy, ale póki co minimum dla tej serii to 7.

Nie wiem co to jest, nie oglądałem, ale już wiem jedno – nie, nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Nie da się odtworzyć postaci Yuno w realnym świecie i kropka. Po prostu się nie da. A bez Yuno ta seria traci sens. Nie, nie i po stokroć nie.

A po to się „pluję”, jak to pejoratywnie określiłeś, bo nie podoba mi się rozwiązanie, jakie zastosowali twórcy – mianowicie takie, że jeden odcinek poświęcą na pstre gadanie i pozostawią Sinon zdezorientowaną i bez krztyny wyjaśnienia, a następny wywali całą kawę na ławę. Brakuje mi tu swego rodzaju rozłożenia w czasie tego wszystkiego, żeby wyszło to bardziej ludzko. Tak samo było z tą rozmową z pielęgniarką – pół odcinka poświęcili temu jakie to Kazuto ma problemy z tym, że kogoś zabił, po czym ma miejsce jedna rozmowa z ładną panią w szpitalu i problem rozwiązany. Znowu to samo – kompletny brak rozłożenia problemu w czasie. Ja wiem, że twórcy starają się trzymać jak najbardziej oryginały, ale to nie zawsze wychodzi na dobre.

Swoją drogą „pluję się” na forum, bo jakby Ci to wytłumaczyć… do tego służy – do wyrażania własnej opinii. Nikt Ci nie zabroni narzekać, że ucho Kirito jest narysowane 2cm wyżej niż powinno. Po to właśnie jest to forum. Nie jest to „czepianie się niczego”, tylko wyrażanie opinii jako wydz.

PS Twoje wypowiedzi są zbytnio nasycone jadem, więc jest to ostatnia, na jaką Ci odpowiadam. Nie mam zamiaru się kłócić z kimś, kto szuka byle powodu do wszczęcia internetowej kłótni, tzw. 'shitstormu'.

Seto no Hanayome

Ale o co Ci chodzi? Oo Strona do wyrażania własnej opinii i dzielenia się nią z innymi jak każda inna.
Fakt, nie znam wiele stron tego typu (bo zaledwie senpuusociety i właśnie tanuki), nie interesuje się zbytnio jak wygląda Polska i międzynarodowa scena forów o anime, ale zgaduję, że nie bardziej niż np. scena forów chemicznych.
Są fora dla specjalistów, gdzie zwykły laik nie ma czego szukać i są fora dla ludzi po prostu interesujących się chemią, gdzie KAŻDY znajdzie coś dla siebie – od ludzi proszących o pomoc w zrobieniu prostej petardy z saletry i cukru, poprzez osoby potrzebujące pomocy w zadaniach czy aranżujące własne mini­‑laboratoria, aż po zawodowców z magistrem czy doktoratem (a nawet czasem profesorzy na takich stronach zawitają), wymieniającymi się swoimi spostrzeżeniami, poglądami, metodami syntezy i tym podobne.
Tak samo zapewne jest w sferze anime – są fora dla mangaków i osób zajmujących się animacją, podkładaniem głosu itp. (czyt. zawodowców), aż po strony właśnie takie jak ta – do wymieniania się swoimi poglądami, czy zaznajamiania się z innymi.
Więc nie rozumiem, dlaczego uważasz, że ta strona

jest takim dnem, że niżej już upaść nie możecie

... Jak Ci się nie podoba, to nie wchodzisz na nią i tyle w temacie.

PS Trudno powiedzieć, że strona jest „dnem”, skoro trzyma się już od ładnych paru lat – gdyby było tak źle, już dawno temu upadłaby :D G.

W takim razie proszę moderację o wstawienie 'wybitnie wykreowana' w miejsce 'świetna postać' :) Jeżeli można oczywiście. No i zapamiętam radę na przyszłość.

Da się. I dziękujemy za zrozumienie.
Moderacja

TO jest seria dla ludzi o mocnych nerwach… Nie będę się rozpisywać o takich rzeczach jak tragiczna gra aktorska  kliknij: ukryte  (ale ten naród ma chyba we krwi to, że słabo wychodzi im okazywanie emocji – temu w mangach i anime nikt nie pokazuje Japończyków z krwi i kości, tylko ich 'europejskie' odpowiedniki – głównie rysy twarzy), czy takich drobiazgach jak brak Nipah!, braku cukierokowości przełamanej ogromną dawką brutalności, czy nawet 'rozmiary' postaci i najbardziej charakterystycznej rzeczy – KOLORZE WŁOSÓW!
Jeżeli oglądałeś/-aś Higurashi – trzymaj się od tego z daleka. Będziesz po tym płakać jak bóbr – i nie z powodu tego, że obejrzałeś superprodukcję, tylko nad tym, że straciłeś 108 minut swojego życia, dobre wpomnienia o serii oraz pewnej rzeczy w swojej psychice, o którą chyba trundo i trudno będzie ją odzyskać…

Bo w końcu czego można się spodziewać po tłumaczeniu zrobionym praktycznie na kolanie, parę godzin po premierze. Szczególnie beka z tłumaczeń innych niż angielskie, bo o ile na angielski tłumaczy ktoś z japońskiego, o tyle np. na polski czy włoski tłumaczą ludzie właśnie z tego angielskiego tłumaczenia :D Tłumaczenie tłumaczenia… Najgorsza rzecz, jaka może spotkać jakąkolwiek produkcję.

To nie był cytat, mój kolego drogi, tylko jak według mnie wyglądała ta scena. '...' używam po to, aby wyrazić to, jak odebrałem daną scenę, bądź tok rozumowania bohatera podczas całego odcinka i napisać to, jakbym nim był. W końcu mógłbym tak po prostu to napisać, bez '...', ale mnie uczono, że w szczególnych wypadkach można użyć właśnie tego znaku do wykonania takiej czynności, dzięki czemu tekst staje się bardziej przejrzysty. A jako iż mam możliwość wykorzystania takiego narzędzia jak

cytat,

to uważam, że ów „wyjątkowa sytuacja” ma właśnie miejsce. Nie wiem czy tak jest rzeczywiście poprawnie, ale tak mnie nauczono w szkole i tak z '...' korzystam. Mam nadzieję, że zrozumiałeś o co mi chodzi :)

PS No i raczej do cytowania służy cudzysłów („cytat”), niżeli dwa apostrofy ('cytat') G.

Bo jak to ktoś kiedyś określił 'SAO jest najlepsze, kiedy nie ma w nim fabuły, tylko akcja' – i nie sposób się z tym nie zgodzić, oglądając aktualnie wychodzącą serię, która poziomem zupełnie odbiega od swojej poprzedniczki.

Ja rozumiem, że twórcy starają się jak najwierniej trzymać oryginału, ale po raz kolejny – lektura była ciekawsza, niż jej animowana adaptacja.
Czytając to, co zobaczyłem w dzisiejszym odcinku, wydawało mi się po stokroć ciekawsze. A co mnie w tym odcinku tak zirytowało i zepsuło po raz kolejny ocenę, która po ostatnich dwóch odcinkach wzrosła? Ano to, że Kirito 'kampi się' z tym, żeby powiedzieć Sinon KIM JEST TEN DEATH GUN I PO KIEGO GRZYBA MA ONA GO TAK SZYBKO ZABIĆ!
Nie może być czegoś w stylu

'strzelaj, pospiesz się, bo jeśli tego nie zrobisz ten człowiek może zginąć w realnym świecie, opowiem Ci później, a teraz strzelaj!',

tylko

'to jest mój wróg, chcieliśmy się pozabijać, strzel do niego, nie ważne po co, nie ważne dlaczego próbuję Cię w to wszystko wciągnąć bez żadnego wytłumaczenia, nie zadawaj głupich pytań (które są istotne dla normalnej osoby, która jest wciągana w jakieś prywatne porachunki dwóch innych osób), tylko strzelaj!'...

Masakra, strasznie mnie irytuje taka postawa i nędzna próba ukrycia swoich obaw i powodów… Jeśli ktoś widzi, że coś nam leży na sercu, a my widzimy to, że ów człowiek jest skołowany przez to, to po prostu albo mu powiedzmy o naszym problemie, albo dajmy mu spokój. Takie lawirowanie pomiędzy tymi opcjami i ukrywanie obaw, przy jednoczesnym 'nakręcaniu' naszego rozmówcy na to, żeby chciał to od nas usłyszeć jest po prostu żenujące – moim zdaniem oczywiście.
Coś czuję, że będę musiał po wyjściu wszystkich odcinków raz jeszcze obejrzeć SAOII, żeby to ocenić, bo jak na ten moment jestem strasznie zawiedziony.

Niby jestem na piątym odcinku, ale już mogę powiedzieć, że Yuno to wybitnie wykreowana postać! Tak jak denerwuje mnie strasznie główny bohater – takie ciepłe kluchy, nie wiadomo co, czy to baba czy to chłop, 0 przekonania, jakiegoś charakteru, werwy, chęci przetrwania, nic… Oczywiście z tego co zauważyłem po tych paru odcinkach, to nie zapowiada się, żeby postaci miały czas na rozwinięcie i pokazanie swojego charakteru. Będzie płytko, ale z dużą dawką brutalności i psychozy w wykonaniu Yuno – tak myślę. Nie mam zwyczaju stawiać oceny serii przed obejrzeniem całości, ale gdybym miał teraz wystawić to muszę powiedzieć, że miałbym spory problem, bo moja ocenia waha się w przedziale od 3 do 10 – najniższa, bo postacie od strony personalnej są płaskie jak Ziemia za czasów starożytnych Egipcjan, bo jest sporo niedopracowań graficznych – postacie 'mniej ważne' są po prostu tragiczne, bo temat walki o tron Boga został zniżony do poziomu rzezi z pomocą fikuśnych zabawek przepowiadających przyszłość; z drugiej strony najwyższa za samą postać Yuno, która totalnie przesłoniła mi oczy swoją psychozą i oczywiście muzyka, która przypasowała mi strasznie. Zobaczymy jak potoczy się seria dalej, ale mam nadzieję, że ten cały Yuukkii chociaż troszeczkę zmężnieje (oczywiście bez przesady, żaden superbohater zaraz niech się z niego nie zrobi) i nie będzie cały czas taką chodzącą, ciepłą kluchą… Jak tak się stanie, oj, będzie dobra seria.

* Do moderacji – nie cenzuruje tego słowa, bo nie jest ono uznawane za przekleństwo przez media takie jak prasa, radio czy telewizja :)

Jednak zmoderowano. Moderacja uprzejmie prosi na przyszłość o nieużywanie słownictwa uważanego powszechnie za wulgarne oraz o postaranie się, by jednak wyrażać zachwyt używając synonimów niewulgarnych. A argument, że w „mediach…” nie oznacza, że mamy do nich równać w dół.

Seria na mocne 4 na tle innych sezonowych serii. Dawno się nie uśmiałem tak, jak podczas sceny, gdy  kliknij: ukryte  kolega z drużyny koszykarskiej wyznawał swoją miłość do cudownej śpiewaczki, która jednocześnie była największym wrogiem ów kolesia. No i te bezbłędne reakcje Seo i jej obojętność :D Aż się przypomiana Masa :D

Ciekawy pomysł. Muszę przyznać, że chyba spróbuję to jednak odstawić na dłuższy czas i zabrać się za to kiedyś od początku. Od kiedy sięgam pamięcią, a trochę czasu już zejdzie, to nigdy nie miałem żadnej serii, która aż tak mnie odrzucała, więc jestem tak jakby trochę zagubiony w tej sytuacji. Więc dzięki za radę :)

Zgadzam się z panią w 100%! Hiro to jedyny normalny człowiek w tym anime, przewidywanie przyszłości to gwóźdź do trumny tej serii, a teksty i te stop­‑klatki psują całkowicie 'klimat' jaki twórcy misternie próbują utkać, chociaż całkowicie im to nie wychodzi. Z odcinka na odcinek dla mnie ta seria robi jeden krok w przód i 3 do tyłu w swojej ocenie. Niby są jakieś pozytywy, ale ilość negatywów jest strasznie przytłaczająca i będąc całkowicie obiektywnym, nie można pozostawić złudzeń, że coś z Glasslip jeszcze wyjdzie.

Kolejny odcinek, którego kompletnie nie rozumiem.  kliknij: ukryte  Podniecanie się tym, że Yana biega zamiast Imiego? Jakaś dzika akcja ze śniegiem? Popękana szyba z sklepie rodziców? Po co Touko tam weszła? Żeby udać głupią? Już nie będę wspominać o tym, dlaczego Touko tak zareagowała na to, że Kakeru ją złapał.
Po pierwsze już się całowali, więc nie wiem w czym problem.
Po drugie skoro uważa, że to przez niego ma takie 'straszne' wizje, to po kiego grzyba dalej się z nim umawia? Sadomasochistka, czy ki &$#j?
Po trzecie ja rozumiem, że on jej powiedział, że to są 'fragmenty przyszłości', ale dodał też, że to jest JEGO OPINIA! A ona to łyknęła jak ryba haczyk. Może z początku to się sprawdzało, ale z czasem, gdy zaczęła mieć te dzikie wizje, to straciło sens. Ona naprawdę myśli,  kliknij: ukryte  że stado kruków wleci w nią na plaży, nagle pęknie szyba w sklepie, albo w lecie zacznie padać śnieg?
Mówiłem to wiele razy, ale powtórzę się po raz enty – ten motyw z przewidywaniem przyszłości to najgorsze, co mogło spotkać to anime.

Moja opinia i przewidywania:
Jak tak dalej pójdzie, to i mój ulubiony bohater Hiro zostanie w to wmieszany. Będzie coś w stylu 'przebaczę Sacchi, nie chcę się już więcej z nią kłócić, a kłótnia (oczywiście) była spowodowana przez Kakeru, więc to całe zło wokół mnie bierze się od niego, umówię się z nim na latarni i go stamtąd 'przypadkiem' zepchnę i po problemie', po czym podczas uderzenia o ziemię Okikura w magiczny sposób zniknie – i wilk syty i owca cała – nikt nie będzie się już kłócić, wszystko wróci do normy, wszyscy znowu będą super przyjaciółmi, będą udawać że nic się nie stało, a Touko straci złe wizje i wszyscy będą szczęśliwi, prawda…? No nie całkiem…
Cóż, może aż tak źle to się nie skończy, ale według mnie Hiro, jedyna ostoja normalności wśród tej grupy bezmyślnych bohaterów również zgłupieje, a po tym Kakeru wyjedzie z miasta na 99% i wszyscy znowu będą 'szczęśliwą rodzinką', której uczucia i więzy są płytsze niż kałuża na Saharze – no bo nie oszukujmy się, jakie więzi muszą łączyć ludzi, którzy przestają być 'przyjaciółmi' po przyjeździe jakiegoś chłoptasia…?

Niby super, niby klasyka, 11/10, ochy, achy… No ale nie mogę! Po prostu ku&$# nie mogę! Włączam odcinek, zleci z 7 minut i nie mogę oglądać. Nie wiem co mnie w tej serii tak odrzuca, czy bohaterowie (szczególnie Aisaka), czy ślamazarność akcji, czy Bóg wie co…? Oglądam 7 minut, na resztę się zmuszam i w ten sposób mam obrzydzenie do tej serii na następne 4­‑6 tygodni. Już prawie pół roku mam tą serię w zakładce 'Oglądane', a tak naprawdę nie zabrnąłem do 6 odcinka… Jeżeli ktoś miał tak jak ja (z tą czy inną serią), niechajże mi odpowie pod tym komentarzem co było powodem dla którego tak bardzo nie mogłeś/-aś oglądać danej serii i jeżeli jakoś się przekonałeś/-aś, to jakim cudem (post od anime na 'x' czasu, oglądanie samych gniotów, białko, suple, przejażdżka Kadetem, zakup złotej rybki, cokolwiek…). Będę wdzięczny.