Tanuki-Anime

Trochę miernawy? Ta abominacja jest tak beznadziejna, że aż mi się nóż w kieszeni otwierał i wątpię, żeby więcej czasu ekranowego mogło jakkolwiek zmienić mój stosunek do tego tytułu.
Nie z byle powodu seria nowelek się kończy i nikt Maruyamy nie zatrzymuje. Chłop się całkowicie wypalił.

Manga jest na podstawie LNki. Której publikacja notabene zakończyła się w tym roku.

Fabularnie jest to totalny muł. Scenariusz z tymi bezsensownymi cliff hangerami też nie zachwyca.
Natomiast trzeba przyznać, że wygląd tego mułu jest wybitny.
No i jestem miło zaskoczony tym, że jednak wątek koreańsko­‑japoński nie został całkowicie wypatroszony.

Zdecydowanie mój czarny koń sezonu. Będę się modlił o to, żeby prefektura Okinawy dofinansowała następny sezon (coś takiego w ogóle ma miejsce w Japonii?), bo oglądało się to bardzo przyjemnie.

W manhwie można powiedzieć że był on w lekkim szoku po walce z Jin woo

W lekkim szoku?  kliknij: ukryte  On się tam bał o swoje życie, a nie był w lekkim szoku.

a tutaj wyglądał w maire na pewnego siebie. Fajna zmiana bo daje mi nadzieję, że inni łowcy będą bardziej użyteczni w anime niż w manhwie.

Myślę, że ta zmiana miała raczej podłoże kulturowo­‑narodowościowe, a nie fabularne. Szczególnie uwzględniając to, co wydarzyło się w ostatniej scenie.

Tak, tak, wiem, że nie jest to na podstawie manhwy, tylko LNki, ale jednak brakowało mi w tym odcinku kilku elementów, które zdecydowanie działały na wyobraźnię, kiedy czytało się komiks.

A poza tym co, czekam z niecierpliwością, jak historia się potoczy w anime – i nie mówię tu o konflikcie MC z potworami, tylko Japonii z Koreą (tymi prawdziwymi i tymi z anime). Podejrzewałem, że Japończycy będą mieli problem z przełknięciem tego wątku historii i już widzę, że dużo rzeczy jest ucinanych.
Ciekawe też, że chyba ani razu w bajce nie pojawia się nazwa państwa „Korea Południowa”, ani razu nie pada nazwa miasta „Seul”, tylko „ten kraj”, „to miasto”... Wczoraj dowiedziałem się, że jest nawet specjalna wersja anime, gdzie imiona postaci zostały zwyczajnie zamienione na japońskie, coś jak w animowanej wersji „God of Tower”. Ta nienawiść musi być naprawdę mocno zakorzeniona, jeżeli nawet z durną bajką są takie problemy.

Nie tyle pominęli, co spłaszczyli.

 kliknij: ukryte  Wątek z tym aktorem był taki, że miał on za uszami kilka skandali, które chciał przykryć tym, że dołącza do Reapersów jako łowca klasy A zostawiając swoją wygodną karierę aktora, tylko nikt z szerszej publiki nie wiedział, że będzie on wyłącznie na stanowisku PRowca. Prezes Go też nie powiedział, że nie wydał pozwolenia na jego konferencje, bo ją wydał. Nie miał za bardzo wyjścia. Aktorzyna jest synkiem jakiejś grubej ryby, która wpłaca stowarzyszeniu łowców sowite sumki, dlatego kiedy Woo zablokował aktorzynie drogę, ten go straszył właśnie swoim ojcem. Boli mnie też to, że nie dodali tego panelu [link] z niewiadomego powodu. Jeden z nielicznych momentów, gdzie jakaś inna postać ma „epic moment” poza MC. Także to będzie raz.

Dalej – wątek z tym pomagierem MC był trochę szerszy, bo jego ojciec zanim się wkurzył, uznał osiągnięcia syna i chciał mu przekazać swoją gildię. Jak ojciec do wywalił z chaty, to owszem, pomagier poszedł do MC, ale MC nie wpuścił go do domu. Nawet zaprzeczał, jakoby go znał.

Rozmowa z siostrą potoczyła się troszeczkę inaczej niż w anime.

Monolog wewnętrzny ojca pomagiera też inaczej brzmiał.

Było jeszcze kilka mniejszych zmian, ale już je pominę.

Wiem, może to jest czepialstwo, ale dzięki tym wszystkim małym szczegółom zawartym w manhwie, wszystkie te postaci nabierały głębi. Miały one w tym konkretnym momencie jakiś cel. Owszem, wraz z postępem historii to wszystko kompletnie straciło na znaczeniu, ale akurat w tej jednej chwili, to miało sens. Czuć było, że pomimo niezaprzeczalnego faktu, wokół kogo cała opowieść się kręci, to jednak to co było obok, też miało swoją wagę. W anime to wszystko sprowadzono do najmniejszego wspólnego mianownika. I po części to rozumiem. Największą bolączką manhwy jest bardzo nierówny poziom historii, gdzie jesteśmy w momencie jej peaku, a im bliżej końca, tym gorsza ona będzie. Studio zapewne nie chciało powtórzyć tego samego błędu, co manhwa. Tylko dlaczego zamiast równać w górę, równają oni w dół? Jest to dla mnie znak, że końcówka historii być może wcale nie będzie aż tak mocno poprawiona względem pierwowzoru, jak to zapowiadają w mediach.

będą chcieli o wiele bardziej rozwinąć wydarzenia z końcówki manhwy (150­‑180)

Czyli to, co uważam za najsłabszą i najbardziej przekombinowaną część historii. Cóż, mogę powiedzieć. Szkoda.

Mam mieszane uczucia po tym odcinku… Strasznie dużo detali pozmieniano względem oryginału, a szczerze mówiąc, to akurat manhwa w tym momencie opowieści była dla mnie w swoim peaku. Moim zdaniem za mocno spłaszczono wszystkie wydarzenia, które miały tutaj miejsce. Mocno średni odcinek, po mocnym poprzednim.

Zdecydowanie lepszy sezon od poprzedniego. Powiedziałbym nawet, że reżyseria tym razem sprawia, że ogląda się to przyjemniej, niż czytało mi się manhwe. Tak długo, aż nie zacznie być uwypuklany wątek przewodni całej historii i anime będzie trzymać taki poziom, to zabawa będzie miodna. Jak to napisał klasyk – „Chwilo! Trwaj, jesteś piękna!”.

 kliknij: ukryte  Tak tak, krucza dziewczynka będzie miała znaczenie w historii ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Tak tak, autor miał pomysł na fabułę ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Postaci jednowymiarowe i nieciekawe. Grafika i animacja śliczne. Zamysł na fabułę, dramy i relacje między postaciami zbyt mocno zapożyczają z Hibike! Euphonium, wcześniejsze dzieło autorki tej historii. Jesteśmy w połowie sezonu, a ja odnoszę wrażenie, że każdy kolejny odcinek mógłby równie być wrzucony jako „drugi” i nikt by nawet nie zauważył, że coś jest nie tak. Kompletnie się ta historia nie skleja w całość i jak na razie podąża donikąd. Fatalnie na ekran przenosi się również to całe recytowanie. VA już i tak dają z siebie 100%, żeby ożywić postaci. Zarówno próba wykrzesania z siebie 110%, albo udawanie, że postaci mają „amatorski” głos kończą się w moim przypadku uśmiechem politowania.

Tytuł może nie jest słaby, ale nie nazwałbym go też dobrym. Przeciętniak, jakich wiele. Jedynymi, którym bym to polecił, to entuzjaści szkolnych/klubowych dramatów. I to Entuzjastów przez wielkie „E”.

Edit: czterech panienek.

ja bym to kończył po 5 jak im tak szybko poszło.

Panie, nie widziałeś tych trzech panienek w pierwszym odcinku? Jakie kończyć. To dopiero początek.

Miałem nadzieję, że jakoś bardziej będzie wykorzystany potencjał pozycji recepcjonistki, ale te dwa odcinki mnie przekonały, że jest to kolejny odgrzewany isekajowy kotlet, w dodatku ze sztampową obstawą i słabą grafiką.
Naprawdę, nie mam nic do Rie Takahashi, kobita potrafi wyciągnąć za uszy słabą postać swoim głosem, ale czuję, że powoli zaczyna mi dokuczać syndrom Kirito, gdzie po sukcesie SAO Matsuoka był brany do każdej roli, aż do porzygu.

Nie dostrzegam w tym przypadku żadnych uprzedzeń do fandomu czy podstaw do porównań jakościowych.

Ja to piszę z własnego doświadczenia. Mam wielu znajomych, którzy jednocześnie potrafią jarać się Demon Slayerem czy Jujutsu Kaisen, miło wspominać Naruto czy DB, zachwycać się nad produkcjami Ghibli, a jednocześnie wyzywać i jechać do spodu z osobą, która ogląda coś spoza „mainstreamu”, tj. spoza Netflixa.

Ogląda się to, co jest bardziej dostępne.

A Crunchyroll nie jest szeroko dostępny? Starczy tylko chcieć i mieć otwartą głowę.

Trochę prawda. Ale z drugiej strony, ciężko się dziwić takim ludziom. Jeżeli ktoś nie jest wkręcony w świat anime, to trudno będzie mu uzasadnić przed samym sobą zakup kolejnej subskrypcji na np. Crunchyrollu, żeby oglądać „tylko bajki”. Bo nadal w świadomości szerszej publiki zakorzenione jest przeświadczenie, że anime = bajka dla dzieci, albo dla zwyrodnialców lubiących oglądać małe dziewczynki. Jakby nie patrzeć, to świat anime sam nakręca taką narrację, gdzie jeżeli protag ogląda anime/czyta mangę, to prawie zawsze musi być otaku, wkręconym w temat na 200%, nie mający żadnych innych zainteresowań, wycofany, aspołeczny, a jego jedynymi znajomymi są zazwyczaj inne „mało atrakcyjne” dziwaki.
O świecie fanowskich subów i torrentach nie będę nawet wspominał, bo technika korzystania z torrentów w dzisiejszych czasach jest wśród mainstreamu czymś kompletnie zapomnianym lub nieznanym.

Całkiem przyjemne, pod warunkiem, że spojrzy się na to z lekko przymrużonym okiem. Twórcy robią wszystko co mogą, żeby to jakoś wyglądało i osobiście bardzo doceniam tę grę światłem. Czuć ten tropikalny klimat.
Nie miałem (i nadal nie mam) wielkich oczekiwań względem tego tytułu i póki co jestem zdecydowanie pozytywnie zaskoczony.

Nie jestem fanem ani OP ani ED.
I niestety jest to jedyna rzecz, na którą mogę tutaj narzekać… Liczyłem, że będę mógł tutaj uprawiać hate watching, a okazuje się, że wszystkie mankamenty sezonu 1. zostały naprawione. Pacing jest zdecydowanie lepszy, wizualnie duży przeskok. Jak tak dalej pójdzie, to się zawiodę. Natomiast jeżeli dalej ta seria będzie mnie „zawodzić” w taki sposób, to… Życzę każdemu, żeby tak się zawodził.

Boże przenajświętszy, wiedziałem, że będzie to słabe, ale nie spodziewałem się, że aż tak…

Wiadomo w ogóle ile to będzie miało odcinków? Fakt faktem, średnio już pamiętam manhwe, ale czy czasem zdarzenia z trailera nie sięgają dość daleko w przyszłość?

Średnia adaptacja dobrej mangi. Za każdym razem daje się nabierać i wpadać w sidła hype trainu, kiedy starczy jedno spojrzenie na tytuł z chłodną głową, żeby zobaczyć, że zwyczajnie niektóre (albo raczej większość) tytuły nie nadają do adaptacji i bez jakiegoś wspaniałego zespołu, takie anime nie ma prawa osiągnąć większego sukcesu.
Ale to był ostatni raz, chyba mam swoją nauczkę.

I to już od prawie roku. I to z jaką przewagą. I to pomimo review bombingu, gdzie wrzucono w jednym momencie około 3000 ocen 1/10.

Piękne są też komentarze, gdzie ludzie pisali, że w przeciągu 2­‑3 lat ocena spadnie poniżej 9, bo z ludzi zejdzie hype, a minął już rok i średnia nadal rośnie – rok temu, w trakcie emisji było to 9.14, teraz jest 9.32.

Piękne, po prostu piękne. Oglądając ten odcinek czułem się, jakbym go oglądał w x1,25 większej prędkości. Nawet było słychać artefakty powstające przy takim cyfrowym przyspieszeniu. Ale czego można było się spodziewać, jak oni w ~30 minut chcieli upchnąć 6 rozdziałów mangi, gdzie już w poprzednim, 25 minutowym odcinku, na który przypadły 4 rozdziały, było czuć rushowanie tempa. Ciekawi mnie tylko, czy seijuu podkładali głos widząc animację, czy tak sobie czytali, bez żadnych wizualnych punktów odniesienia. Bo ciężko mi sobie tą pierwszą sytuację wyobrazić, wszak oprawa wizualna nie wyglądała na sztucznie przyspieszoną. A skoro dźwięk ewidentnie był, to musiano by im to spowolnić do nagrywek. Jeżeli tak, to komicznie musiało to wyglądać.

No ogólnie co. Jak ktoś lubi horrory, to niech lepiej sobie chwyci mangę jeżeli jej nie zna. Tego gniota naprawdę ciężko polecić. Pierwszy odcinek kompletnie nie rekompensuje tego, czym dalej to anime się stało. Solidne 2/10 to maksimum, jakie mogę dać z czystym sercem.

Piękny drugi odcinek. Rozbieżność między pierwszą, makabryczną częścią, a drugą, szczególnie walką Emilii i jej komediowym aspektem, była wręcz powalająca. Na plus zdecydowanie gra VA tej zabandażowanej wariatki, było czuć, że ma nie równo pod sufitem.
Fajnie też, że gdzieś poza historią, Emilia zmieniła klasę z maga na fightera. Ewidentnie trening odbywał się z pomocą symulatora Genshin Impact, bo odgłosy mocy były pierwszorzędne (kyaaa, haaaaa, sore! xD).
No i na sam koniec klasyczek, czyli  kliknij: ukryte  wątek wymuszonego małżeństwa z Great Villanem arcu, który oczywiście ma już swój harem 78 żon, ale potrzebuje 79, bo takiej to jeszcze nie ma.
Ciekawe co zrobi nasz bohater – wykorzysta swoją moc po raz kolejny, czy być może dla plotu nie będzie tego robił i postara się być bohaterem wykorzystując bardziej „tradycyjne” metody. A może użyje swojej mocy, ale nie zadziała ona tak jak powinna?! To byłby dopiero szok!

Sarkazm sarkazmem, ale na poważnie – bajeczka specyficzna, zdecydowanie nie dla mnie.
Ale żeby nie było! Jak ktoś lubi takie tasiemcowate, wypełnione, a wręcz nabite fabułą isekaie, to dlaczego nie? Przynajmniej protag w tym tytule czymś się wyróżnia na tle setek podobnych opowieści. A to już duży plus.