Tanuki-Anime

Początkowo tak i miałem to za duży minus dla serii na starcie (stąd wstępne obawy – bardzo nie lubię motywu zmuszania introwertyków do socjalnych interakcji czy właśnie wcielania do klubów siłą). Jednak fakt, że potem szefowa wprost mówiła, że to był taki żart i jeśli naprawdę nie chce, to nie musi się zmuszać naprawił to dla mnie :)

Ja bym powiedział, że film idzie znacznie dalej niż seria TV.

Proszę, tu jest obiektywna recenzja gry – proszę obejrzeć i zrozumieć, że domagasz się czegoś, co nie ma sensu: [link]

Bardzo przyjemna seria z gatunku slice of life, do tego poważnie podchodząca do tematu wędkowania (włącznie z zasadami bezpieczeństwa). Pomimo wstępnych obaw, seria unika też niestety częstego motywu wcielania postaci „na siłę” do klubu, którym ta nie jest zainteresowana, co stanowi dodatkowy bardzo duży plus.

Polecam :)

Smutne, oczekiwałem jakiejś sensownej dyskusji, ale widać się przeliczyłem. „Reductio ad absurdum” nie świadczy ani o umiejętności rozmowy, ani o inteligencji.

Nie oglądałem jeszcze całej, więc nie mam na liście, ale tej autorki Aria the Animation jest znacznie lepsza od Amanchu! Polecam spróbować :)

I nie ma tu prostej zależności, wbrew pozorom w górach często giną ludzie, którzy wiedzą o nich wszystko, znają się na sprzęcie i wszelkich kwestiach technicznych i potrafią wejść wszędzie…

Niestety. Ale jest też potężna ilość wypadków związanych właśnie z lekceważeniem gór, która w znacznym stopniu napędzana jest niezrozumieniem wynikającym z braku wiedzy i wizją napędzaną takimi mediami.

Yuru Camp to jednak na ile się orientuję casualowy camping, a nie bushcraft :D

Oglądałem tę serię. To nie jest kwestia tylko pierwszego odcinka, przykładowo zaraz po odcinku o  kliknij: ukryte  śmierci matki bohaterki panie siedzą sobie na lodzie w lekkich kurtkach i jedzą lody. Jest tutaj niesamowita ilość tego lekceważenia warunków ekstremalnych, nawet jeśli seria próbuje nałożyć na to czasami listek figowy.


Yuru Camp mam nadal na liście do obejrzenia, więc celowo napisałem „na ile kojarzę”, gdyż nie mam tu jeszcze osobistego doświadczenia i znam tylko opinie innych osób. Yama no Sasume faktycznie jest bardzo przyjemne, przynajmniej pierwszy sezon.

Oglądałem. Zaraz po odcinku o  kliknij: ukryte  śmierci matki bohaterki panie siedzą sobie na lodzie w lekkich kurtkach i jedzą lody.
Ten wątek próbuje działać w tej sprawie jak listek figowy, ale nie jest w stanie ukryć całego problemu z przedstawieniem niebezpiecznych miejsc w serii.
34 lata to nawiasem mówiąc millenial, proponuję doszkolić się z kwestii pokoleń.

Tej serii bardzo daleko do Yuru Camp po tym względem, że na ile kojarzę Yuru Camp do gór podchodzi jednak prawidłowo – panie są przygotowane i nie zachowują się nieodpowiedzialnie… w przeciwieństwie do tej serii.
Przez takie lekceważenie okazywane ciężkim warunkom, jakie prezentuje ta seria (i niestety wiele innych) mamy potem tony wypadków w górach i innych miejscach, gdyż ludzie nauczeni nieodpowiedzialnymi mediami nie okazują tym miejscom odpowiedniego szacunku.

Trauma głównego bohatera jest w pełni uzasadniona w tekście dzieła, jak również psychologicznie. Traumy nie kierują się wielką logiką i nie działają na zasadzie stała akcja = stała reakcja.

Polecałbym książkę, jeśli od serialu odrzuca Cię aktorstwo. Nawet wyszła w Polsce na długo przed serialem.

Fabuła, gdyby pozbawić ją tej zwierzęcej otoczki i związanego z nią przerysowania, nie byłaby niczym oryginalnym

Oj nie. Byłaby. Tylko większość tego wychodzi powoli.

Niestety, anime nie jest w stanie oddać naprawdę długich i sensownych dialogów, oraz intrygi zawartych w grach. Ciężko się zresztą dziwić – czas ekranowy całego anime, próbującego zekranizować 4 gry zajmuje w zasadzie mniej niż przejście tylko jednej z tych czterech części.

Powiedziałbym, że seria jest bardzo płytka, nie zawiera tak naprawdę żadnej analizy tematu, który sobie postawiła jako pytanie główne.

Możemy powiedzieć, że pytanie główne jest interesujące (nie do końca się z tym zgodzę, gdyż do tego powinno ono zostać inaczej sformułowane niż w serii), ale seria nie jest w żadnym miejscu przygotowana do jego dyskusji – nie ma sensownej analizy filozoficznej, moralnej, ekonomicznej czy nawet zdroworozsądkowej, nie są poruszone żadne interesujące elementy związane z postawionym pytaniem.

Innymi słowy – pytanie stawiane przez serię nie jest tak bezsensowne jak może się wydawać na pierwszy rzut oka, ale sama seria jest płytka jak kałuża.