Tanuki-Anime

Woda nie poszłaby ostrzem, tylko silnym, skupionym strumieniem (ala taran) wielkości otworu, dopiero po chwili straciłaby energię na tyle, aby rozlać się po ziemi. Nie będę się sprzeczał, że anime nie zanimowało tego dobrze, ale pomysł w założeniach ma sens.

To brzmi jak jedno z najbardziej „deus ex” wyjaśnień jakie w życiu przeczytałem. Skąd w ogóle pomysł, że ciecz może przejść przez „drzwi”, a ciało stałe nie? Magiczna bariera? Bo ja mam tylko jedno słowo, dlaczego miałoby. Grawitacja.

W tym wypadku akurat ciśnienie, nie grawitacja. Jak dobrze założysz zaklęcie, przeniesiesz i kamień, tylko to wymaga na tyle precyzyjnych koordynacji, że ciało stałe musi być stacjonarne. Więc jak postawisz bramę pod kamieniem, owszem, wpadnie w nią i wyleci… ale asteroida tym nie złapiesz.

Świństw… Lekko powiedziane, jak na to, jaki to ma potencjał.

Znaczy się, zadam dwa pytania: na serio na żadnej sesji nie mieliście czarodzieja dość pomysłowego, aby bawić się portalami? I drugie – na serio nie grałeś w Portal/Portal 2?

Niespecjalnie. Znajomość oryginału też wiele nie pomaga.

Po prostu Nasu nie zna się na pisaniu scenariuszy do anime i napisał książkę, którą potem Sakurai próbowała mu pomóc zaadaptować. Nie wyszło za dobrze (plus Sakurai naprawdę nie powinna zbliżać się do niczego z Extraverse).

Przede wszystkim, jeśli się czepiać to z sensem. Goblin Slayer nigdy nie powiedział, że używa systemu DnD.

Dalej, Vancian Magic z kolei nie polega na tym co można zrobić teleportem, tylko na systemie zapamiętywania czarów. Co konkretny czar robi w każdej wersji systemu opartego na Vancian Magic to już inna kwestia.

Po trzecie, piszesz nieprawdę już w samych założeniach, bo nic nie zostało „sprowadzone” z miejsca otwarcia portalu, tylko samo przyszło. Otwarcie portalu do dna morza automatycznie sprawiło, że woda pod potężnym ciśnieniem z niego wyprysła. Ta sama zasada, jak przy powstaniu otworu w łodzi podwodnej, jeśli potrzebujemy analogii.

Portal, nie teleportacja. I po sprawie, zaklęcie działa całkowicie zgodnie z prawami fizyki (co prawda wymaganie od magii, aby działała zgodnie z prawami fizyki to absurd). Nie pamiętam nawet jakie słowo było użyte w tłumaczeniu, ale jeśli tłumacz użył złego określenia nie przesądza to o błędzie w dziele.

Na ile się orientuję przeszłość nauczyciela została w zasadzie całkowicie zmieniona na potrzeby anime, oryginalnie wyglądała mocno inaczej.

Nah. Najlepszym anime sezonu jest Lupin III.

Dla nas tak, jest to absurdalne i żenująco łatwe do rozwiązania. Niestety „kultura wstydu” Japonii działa inaczej i już bycie osobą zamieszaną w skandal (nawet jeśli uniewinnioną) oznacza, że coś z tobą nie tak i powinieneś się wstydzić, odizolować od społeczeństwa i w ogóle ukorzyć.

Właśnie dlatego mówię o pozytywnym podejściu :-)

Myślę, że tak. Co bohaterka sobą reprezentuje?

Całe jej podejście do znalezienia drugiej połowy opiera się na tym, że chce kogoś z dobrym wyglądem i nie będącego otaku. Przy okazji wprost sugeruje, że zamierza przed tą osobą ukrywać kim tak naprawdę jest (zaczynając, ale nie kończąc na swoim hobby), co już raz zrobiła przy poprzedniej osobie, z którą chodziła. Nie zamierza przy tym oczywiście się zmieniać (to też by było złe przesłanie serii, ale by ją usprawiedliwiało).

Innymi słowy, jej celem jest dossać się do kogoś z dobrym wyglądem i oszukać go, co do tego kim jest, po czym zbudować cały związek na kłamstwie. Następnie jak ten ktoś odkryje, że został oszukany, to pewnie będzie dupkiem, nie chcąc być w związku z kimś zupełnie innym, niż się zakochał?

Nie wspominajmy już o tym, że przy okazji spędza dość dużo czasu wywyższając się nad głównego bohatera i w sposób niegrzeczny, wręcz chamski, wytyka mu jego wady, z których większość posiada też sama.

Antypatyczność i dwulicowość jak się patrzy.

Z tą nadzieją bym raczej dyskutował – bardziej o pozytywnym  kliknij: ukryte  pogodzeniem się z końcem niż nadzieją na przyszłość.

Nie jestem za bardzo pewien tej sympatyczności – bohaterka od początku jest wyjątkowo antypatyczna i do tego dwulicowa.

Jak dla mnie głównym problemem serii jest koszmarna antypatyczność i dwulicowość głównej bohaterki.

Pamiętajmy, że to twórcy scenariusza i serii, nie oryginalnego Nozakiego.

Przykład fantastycznego rasizmu, telefony robią nadal tylko dla normlanych ludzi. To głębokie przesłanie, które należałoby zanalizować. Dobrze, że zwróciłeś na to uwagę ;-)

Co do Ufotale to pewnie chodzi Ci o Zestirie.

Zestirię, Fate/Zero, Fate/UBW… całkiem często to robią.

Natomiast my oceniamy co było – i stwierdzamy, że odcinek był za bardzo przyspieszony i dużo przez to wycieka. Mówię – nie jest źle, ale za dobrze też nie. To ocena tego co jest.

40 minutowy odcinek otwierający to z kolei odpowiedź, jak temu można było zaradzić – i raczej nie jest to coś, na czego sfinansowanie nie stać Atlusa (zakładam, że oni płacą za zrobienie tego anime) na tym etapie.

Co do rozmów, to oczywiście są takie które są ważne, ale wiele z nich jest taką zwykłą codziennością. Nie wpłynie to na fabułę.

Powiedziałbym, że właśnie ta „codzienność” jest najważniejsza. To te dyskusje budują nastrój gry, a nie istotne dyskusje fabularne.

Straciliśmy bardzo dużo budowy postaci (Kawakami, Sojiro) i nastroju wyobcowania (genialna w swojej prostocie, a niesamowicie skuteczna scena błądzenia po metrze chociażby), to naprawdę powinny być dwa odcinki – jeśli natomiast koniecznie chcieli zakończyć wezwaniem Persony, powinni byli zainwestować w odcinek podwójny. Ufotable potrafiło to zrobić, właśnie po to, aby uniknąć gnania na złamanie karku i dać sobie czas na ważne szczegóły, A­‑1 też mogło.

Nadal jestem optymistyczny, ale nie udawajmy, że to było zrobione dobrze. Było dostatecznie.

Panie, anime to serious business!

Poza tym to nie bajka dla dzieci, tylko nastolatków. Bajki dla dzieci zazwyczaj mają sensowny świat przedstawiony i spójną narrację, bo dzieci nie są głupie. Nie wiem czemu w seriach dla nastolatków ten wymóg wydaje się zanikać i wystarczy aby się strzelali.

Najlepsze jest w sumie to, że w SAO oryginalnym było wspominane, że symulatory wirtualne do trenowania służb mundurowych istnieją, a tutaj używają losowego MMO, do tego bardzo śmierdzącego jeśli chodzi o finansowanie i właścicieli?

Można powiedzieć, że zostało, dialog to sugeruje. Jeśli nie, to odcinek już w ogóle nie ma żadnego sensu, a nie tylko durne założenia i plothole.

Skąd to cytat? Cytat bez źródła to nie cytat…

Dalej – więc od tego czasu stwierdzono, że trening „na żywca” jest niezbędny i nie można go zastąpić nawet wirtualną rzeczywistością.

Po drugie, trening w grze aktualnego typu nie wpaja złych nawyków, ponieważ nie trenuje w używaniu sprzętu w jakikolwiek sposób przypominającego prawdziwą broń. GGO dokładnie odwrotnie, będzie wpajać koszmarnie złe nawyki. Wirtualna rzeczywistość może być doskonałym wsparciem da treningu, ale wymaga odpowiedniej symulacji, a nie czegoś takiego jak GGO.

W skrócie, potrzebny byłby własny wirtualny wojskowy symulator (który podobno już był używany w zwykłym SAO, było to wspominane). Używanie GGO do czegoś takiego nadal powinno być podstawą do wylecenia z pracy na kopach.

Wszystko to powinno być trenowane na „żywca”. Trenowanie w warunkach tak skrajnie różnych od rzeczywistych tylko wpaja złe nawyki.

Problem w tym, że ktokolwiek takie „szkolenie” zarządził powinien wylecieć na zbity pysk z roboty, bo GGO nie ma nic wspólnego z normalnym polem walki i tylko złe nawyki wpaja :P

Ale jak można nie lubić SDczków… to jedna z nielicznych serii, która jeszcze ma SDeczki!

Pewnie po drodze znajdą 4 pozostałe postacie :p

To będzie jeszcze gorsze, bo znaczy że turniej w ogóle żadnych zasad już nie ma ;-)