Tanuki-Anime

Bo słowo „filler” jest tutaj nadużyte. Mamy do czynienia z „anime only” odcinkami, które posuwają linię fabularną do przodu i świetnie wpisują się w treść.

„Filler” jako taki oznacza wypychanie na siłę historii, ale niektórzy zapominają, że adaptacja to adaptacja, a nie przełożenie 1 do 1 historii z innego źródła i mówią tak na wszystko, co nie jest z oryginału…

Do tego Dororo jest wyraźnie serią na motywach, a nie ekranizacją mangi, więc używanie słowa „filler” tym bardziej nie ma sensu.

Ach, MAL znowu ważny, bo wydaje się zgadzać z opinią Kamena.

Czekamy aż korzystanie z MALa będzie złe i będzie popieraniem gustu motłochu, kiedy MAL się z nim nie zgodzi.

Polecam [link] .

To akurat bardzo ładnie było wyjaśnione i pokazane przy ścinaniu drzewa…

Z czystej ciekawości – od kogo, biorąc pod uwagę, że cała redakcja niemalże ogląda Konosubę i Slime'a?

Nie zgodzę się z tym twierdzeniem – kryminału/strzelaniny z lat 80 widać w tej serii bardzo dużo. To że ma także inne elementy to inna kwestia, nie są one jednak niczym co kłóciłoby się tak naprawdę z gatunkiem (przynajmniej do trochę za połowę serii, gdzie jestem w tym momencie).

Serii szkodzi głównie uwspółcześnienie, pozostawienie jej w starszej stylistyce bardzo by pomogło w odbiorze.

Co do tego spoilera… to trochę jakby się czepiać, że w Lethal Weapon czy Die Hard główni bohaterowie przezywają te wszystkie eksplozje…

Która Misaka nie jest ciekawa?

Zarówno główna seria (do której Railgun jest spin­‑offem), jak i mangowy oryginał mają znacznie lepszą fabułę i tempo.

Twórcy anime Railgun z nieznanych powodów postanowili dodać mniej więcej 12 odcinków nieistniejących w mandze, głównie wypełnionych slice­‑of­‑life i cute girl doing cute things, co zamordowało wszelkie tempo serii.

W efekcie efekt nie jest specjalnie dobry poza pierwszą połową serii.

Nie jestem do końca pewien jak „nie zauważają”, skoro mieliśmy już dwa odcinki o tym jak ktoś je rozpoznał i kręcącego się w tle podejrzliwego dziennikarza.

Ja bym tutaj rozróżnił pytania na które odpowiedzi raczej celowo nie dostajemy (natura Otchłani jako wielka zagadka, które nikt nie rozumie; świat poza miastem, bo jest nam do niczego nie potrzebny) i pytania na które odpowiedzi nie dostaliśmy, bo anime za krótkie (los matki Riko, przeszłość Rega).

W sprawie tego pierwszego jestem zwolennikiem braku jasnych odpowiedzi, w przypadku tego drugiego – cóż, niestety taki los obecnego anime.

Powiedziałbym, że na moje oko bardzo dużo zależy od nastawienia w tym punkcie:

Początkowo zachwycił mnie motyw eksploracji tajemniczej i nieprzystępnej Otchłani, z czasem jednak mój entuzjazm osłabł. Schodzenie na głębsze poziomy nie przynosiło zbyt wielu wyczekiwanych odpowiedzi, brak możliwości powrotu oraz wizja nieuchronnej utraty człowieczeństwa wewnętrznie przerażały mnie i dobijały

Dla mnie brak odpowiedzi nie był problemem, ponieważ ich nie oczekiwałem – wręcz odwrotnie, uważam, że nie powinniśmy otrzymać odpowiedzi na temat Otchłani. Ich brak znacznie zwiększa poczucie zagubienia, zagrożenia oraz – fascynacji światem. Nieznane potrafi być znacznie ciekawsze niż pełne wyjaśnienia i według mnie wiele serii dzisiaj popełnia właśnie ten błąd – próbując wszystko wyjaśnić, zabijają magię nieznanego.

Ta seria znacznie bardziej przypomina Sagrada Reset albo Kokoro Connect niż Monogatari.

Inny typ bohatera, inny sposób prowadzenia narracji i dialogów, zupełnie inna reżyseria i kadrowanie.

Jak mówiłem, najprawdopodobniej kiepski trolling i hipsterstwo. Nie ma w tym nic specjalnie dziwnego.

Dwie uwagi – zadaniem adaptacji nigdy nie jest „wierne” odwzorowywanie pierwowzoru. Wręcz odwrotnie, niektóre elementy działają tylko w jednym medium i zadaniem dobrej adaptacji jest przełożenie dzieła tak, aby działało w innym medium.

Po drugie, manga sama nie jest oryginałem, tylko adaptacją LN.

Hipsterstwo i kiepski trolling, najpewniej.

Spoiler

O, bardzo dobrze, to się chwali. Szkoda, że cała reszta serii na to nie wygląda i wyraźnie zaprzecza tej tezie, ale może nawet obejrzę. Który to był odcinek, żebym najpierw sprawdził tę scenę?

Otaku ni Koi wa Muzukashii

W pierwszym odcinku było to fatalnie pokazane i wyglądało paskudnie, później (jak mógłbyś wywnioskować z mojej oceny, gdybyś sprawdził co sądzę o serii) się wyraźnie poprawiło, więc była to jednorazowa niezręczność twórców.

Co ciekawe, nie oglądałeś, ale przyjść tu i bezczelnie kłamać, to cię nie przeszkadzało. N/C

Bezczelnie kłamać o czym? Że panie siedzą na Antarktydzie w kurteczkach lżejszych niż te jakich używa się zimą w Polsce i karmią pingwiny albo leżą sobie wieczorem na pokładzie i gapią się w niebo? Może Cię to zaskoczy, ale wiem że ta seria ma te sceny, ponieważ specjalnie się później upewniłem, czy moja wstępna ocena poziomu durnoty jakie chcą pokazać jest prawdziwa. Okazała się nawet gorsza niż sądziłem.

To zdanie tak mija się z prawdą, że N/C.

Pomijając fakt, że widać że nie czytałeś nic o wypadkach w górach ani nie rozmawiałeś z żadnym zawodowym przewodnikiem, to może.

Podstawowym problemem dotyczącym gór (i podobnych warunków) jest ich niedocenianie, brak szacunku i zrozumienia dla niebezpieczeństw jakie czekają na człowieka w tych warunkach. W znacznym stopniu powodowane przez powszechne ich pojmowanie poprzez popularne media, całkowicie umniejszające zagrożenie jakie te miejsca posiadają.

Fakt, że powyżej wspomniane przeze mnie sceny w serii zupełnie Ci nie przeszkadzały jest właśnie dowodem, że mam rację – tak przywykłeś do słodkich przedstawień owych warunków, że uważasz je za normalne.

Czyli w ogóle nie oglądałeś. To trochę jak z literaturą – jak się czegoś nie rozumie, to się za to nie zabiera.

Ubawiłeś mnie. To zdanie nie ma sensu z kilku powodów – po pierwsze, ta seria nie jest żadną złożoną historią wypełnioną alegoriami, którą trzeba jakoś specjalnie zrozumieć. Po drugie, jak człowiek ma się rozwijać, jeśli ogranicza się tylko do prostych rzeczy? No i po trzecie, skąd można wiedzieć że się czegoś nie zrozumie, póki się nie spróbuje?

Zero logiki.

Oglądałem, dopóki seria nie pokazała, że zamierza na poważnie traktować pomysł bohaterki.

Wtedy zrezygnowałem, z powodów powyższych.

Prawdopodobnie dlatego, że w tych okolicach więcej ludzi zdaje sobie sprawę jak przerażająco głupim pomysłem jest wysłanie nastolatek na Antarktydę.

Przez właśnie takie serie mamy potem ludzi zamarzających w górach, bo wszystkim wydaje się, że to „takie niegroźne jak w telewizji”.

Już na przytoczonego przeze mnie upiornego rycerza z Grodźca można by kilka filmów nakręcić.

Proponowałbym poszukać legend i mitów lokalnych. Historie diabłów polskich czy upiornego rycerza z Grodźca w niczym nie ustępują legendom zachodnim…

Jak dobrze założysz zaklęcie, przeniesiesz i kamień, tylko to wymaga na tyle precyzyjnych koordynacji, że ciało stałe musi być stacjonarne. Więc jak postawisz bramę pod kamieniem, owszem, wpadnie w nią i wyleci… ale asteroida tym nie złapiesz.

Jak mówiłem, czytanie ze zrozumieniem. Napisałem, że ciało stałe można spokojnie przenieść, ale musi być stacjonarne ze względu na złożoność położenia. Tym samym cały powyższy post w którym zachowujesz się, jakbym napisał że nie można nie ma sensu i sugeruje, że nie umiesz czytać ze zrozumieniem.

Żeby ciało się poruszało, musi zadziałać na nie odpowiednia siła. Tym samym, żeby coś przenieść portalem musi być w ruchu (nie da się ustawić koordynatów odpowiednio nie widząc ciała), albo musi na nie zadziałać siła, zmuszająca ciało do przejścia przez portal. Np. ciśnienie jak w Goblin Slayer, albo grawitacja jeśli właśnie postawić portal pod głazem dla przykładu. Z tym że głaz nie osiągnie wtedy dużej prędkości i ledwo się wytoczy.

To oczywiście można by naprawić ustawiając dwa portale i wykorzystując przyspieszenie ziemskie… proponuję naprawdę pograć w Portal i Portal 2.

Proponuję czytać ze zrozumieniem.

Oczywiście, że mógłby. Ponawiając moje pytanie z postu, który napisałem przed chwilą – naprawdę na sesji DnD nie mieliście pomysłowego czarodzieja? Oni łamią system i świat przedstawiony na kolanie, jeśli są dość pomysłowi. Są powody dla którego T1 w DnD 3,5 (wizard, cleric, druid, artaficier) jest opisany „will break campaign in any way they wish”, a T2 (sorcerer, divine souls, etc) są opisani jako „will break campaign in one the ways used by T1”.