Tanuki-Anime

Manga ma kontynuację pt. CSO: '80, gdzie akcja przenosi się w lata osiemdziesiąte ubiegłego wieku, okazując sowiecką interwencję w Afganistanie i późniejsze sławne akcje z końca ubiegłego wieku.

Jeżeli recenzja jest dobrze napisana, to target dowie się z niej wystarczająco wiele, by wiedzieć, że anime jest skierowane właśnie do niego.

Bo recenzji nie pisze się dla osób, do których dane anime jest skierowane. One i tak to obejrzą.

Raczej zaniżyłem sobie standardy.

Już raz obejrzałem, po tym długo miałem problem z uczciwą oceną innych anime.

Wiesz… w XIX wieku bym się z Tobą zgodził. Ale Tam nic od ramion w dół nie było widać. Żadne to ecchi.

W GuP nie ma ani grama ecchi.

Jest już jedenasty odcinek! I trzyma niesamowity poziom!

Właśnie mechy nie jak mechy – w tym świecie takie machiny mają całkowita rację bytu.

Ech… tak trochę głupio się przyznawać, że dopiero teraz to obejrzałem, ale jakoś mi się nie spieszyło. Przede wszystkim wiedziałem, co dostanę – Shinkai = miłość poddana próbie czasu, niemożliwego do pokonania dystansu i zwyczajnych życiowych dróg, które często rozchodzą się nie tak, jak to człowiek sobie wymyślił. I miłość często tu przegrywa. Z pozoru, bo do końca tli się jednak, jak to było np. w Kumo no Mokou, Yakusoku no Basho czy 5cm. Na pewno nie są to jednak historie szczęśliwe.

No ale cóż, to Shinkai. A ta praca ma już ponad dziesięć lat na karku, wypada tylko zdjąć czapkę z głowy i wyrazić aprobatę.

Nudne?
Nie sądzę.
Połknąłem z marszu, oglądając na przemian z poważnym do bólu Golgo i pewnie dlatego mi się spodobało, bo dało mi odetchnąć.

Anime jest… nie, inaczej, to anime to idealny sposób na stres. Zasiadając do pierwszego odcinka kończyłem dzień spod znaku „wywołałeś kolizję drogową, dostałeś mandat, twoje auto nadaje się na złom i zniżki na ubezpieczenie diabli wzięli”. Ogólnie – kupa stresu. A po odpaleniu tego anime poziom ogólnego obrażenia się na życie spadł do zera. Stuprocentowo skuteczny odstresowywacz.

A Yune mnie urzekła, wpatrywałem się w nią jak w obrazek… śliczna jak z ruskiej bajki.

Więc na przyszłość rozwijaj myśli. Forma rozkazująca była zamierzona, bo ta wypowiedź wręcz wymagała wyjaśnienia.

ale mamy poważniejszą wadę w postaci miernej muzyki.

Rozwiń myśl, bo po odsłuchaniu OST mam zupełnie inne odczucia.

Nie rozumiem co masz od tego opisu – idealnie opisuje początek anime i motyw przewodni.

Podpisuję się pod powyższym.

Ja wiem, że ma rację. Także teraz wsio w rękach Avellany.
Głupia gafa, ale większe już czyniłem w tekstach.

Drugi zgrzyt to mowa o „materializowaniu baterii” -przecież one zużywają na to materializowanie energię!

Czysty domysł – nigdzie nie było to powiedziane. Była mowa jedynie o tym, że pancerze zużywają energię.

Mowa o anatomii i inteligencji laleczek.
Nie zauważyłem żadnych jej przejawów(ostatnio staje się specem od tego‑człowiek nie stworzy strong IA)-co tłumaczy podatność shinki na wyczerpanie baterii.

Stwierdzenie i uzasadnienie w tym zdaniu nie mają ze sobą żadnego związku, albo to ja nie rozumiem, dlaczego laleczki nie mają AI czy własnej antomii (???).

Sama materializacja jest technologiczną zagadką jak hologramy czy „inteligencja„maszynek.

Nie, jest fabularnym bublem, nieuzasadnioną koncepcją funkcjonującą jedynie dlatego, że autorzy chcieli pokazać walki, ale nie chciało im się za wiele myśleć na temat tego, jak do tych walk doprowadzić. Wyszli więc z założenia, że walka istotna jest sama w sobie, nie zaś to, co ją poprzedza. I popełnili błąd. Ten błąd widzi nawet mój znajomy, który kupuje figurki Shinki. Każda z nich kosztuje ok. 1000PLN za sztukę.

Trzeci to kto to jest Hana(kwiat/nos)?Czy chodziło o Hinę?

Cholera, fakt, będę musiał to sprawdzić… Ale zapewne masz rację.

Dopóki wyrażasz opinie i oceniasz dzieło, dopóty tekst będzie recenzją.

Taki lepszy evangelion. Tu również z końcówki nic nie wynika, wręcz nie da się jej zrozumiem (ja nawet się nie staram), tylko fabuła jest o wiele ciekawsza, wielowątkowa i przede wszystkim logiczna.

To teraz to przeczytaj jeszcze raz i wyślij do Avellany jako recenzję.

Tak, moja pomyłka, „Lilium” to po prostu zlepek fragmentów z Listu Jakuba i hymnu „Ave mundi spes Maria”.

Po co więc w ogóle próbować się do nich odwoływać? Nie lepiej potraktować Comic Party jako coś pozbawione recenzji i napisać wszystko od zera, bez uprzedzeń?

Nie. Bo te teksty są i nie zostaną zdjęte, aja się z nimi nie zgadzam.

Rozumiem (ewentualnie tylko podejrzewam), że to właśnie one były bezpośrednią przyczyną chęci nawiązania dyskusji, ale czy uzasadniały aż tak silne jej zaakcentowanie? Nie lepiej było poświęcić więcej miejsca sprawom istotniejszym?

Powiem tak – gdyby nie dwie stare recenzje, to ta nawet nie weszłaby w fazę otwarcia edytora tekstu. Za zadanie postawiłem sobie naprostowanie dziwnej wizji nakreślonej przez dwa stare teksty, a nie przedstawienie w sumie już starego anime.

Chyba, że na przekór innym, ale to już czysty trolling

Czytając moje teksty mógłbyś zauważyć, że wszystkie w jakiś sposób piszę na przekór komuś.

Czy jednorazowy – nie wiem. Ale na pewno odebrałeś go w sposób prawidłowy.

Co ty gadasz, najnudniejszy to był Noddy. Czy jak mu tam było.