Tanuki-Anime

Rozumiem twój punkt widzenia, ale się z nim nie zgadzam. Szkoda tylko, że nie odniosłeś się do wszystkich moich kontrargumentów. Wychodzę z założenia, że w tamtych kwestiach przyznajesz mi rację.

Twierdzisz, że uważam, że seria pokazała go jako doskonałego? Gdzie tak napisałem? Jedyną osobą, która użyła tych słów, to ty. :) Nie uważam że jest doskonały, ale że jest na tyle potężny i inteligentny, patrząc na skalę tylko tego uniwersum, że spokojnie może sobie z każdym poradzić.

Jak widzę ostateczne pokonanie go? W sensowny sposób? Nie widzę i nawet nie mam zamiaru się zastanawiać nad tym czy istnieje jakiś sposób, bo może tak. Według mnie występuje tutaj syndrom Gojo z Jujutsu, oczywiście biorąc pod uwagę świat przedstawiony, jego zasady i z jakimi bohaterami (oraz ich mocami) mamy do czynienia. Autor sam się zapędził w kozi róg i płaci za to w tym momencie.

Niemniej nie przyszedłem tu aby się wykłucać o to kto ma rację. Ja widzę to tak i zdania nie zmienię. Szanuję twoje zdanie, to wszystko. Natomiast podsumowując, obawiam się, że pod względem sensowności historii będzie tylko gorzej, bo z tego co pamiętam końcówka serii w pierwowzorze również pozostawia wiele do życzenia, więc może faktycznie z tym AFO i  kliknij: ukryte  przeżyciem All Mighta nie jest aż tak źle, patrząc i porównując z tym co dopiero ma się wydarzyć w anime. Pozdrawiam i miłego seansu. :)

Hmmm… no więc tak, najpierw zacznę od tego, że nie chcę na siłę dopiec serii, ja do 6 sezonu bardzo ten tytuł chwaliłem i lubiłem. Niestety ostatni arc to jest festiwal fikołków autora. Oczywiście były momenty bardzo dobre i przedstawione z sensem, ale ogólna prezencja jest bardzo negatywna, szczególnie biorąc pod uwagę to co autor nam serwował od początku tego tytułu.

Przechodząc dalej, twoja argumentacja, a raczej interpretacja co do All Mighta może być słuszna, ale ja opieram swoją opinię na tym co pokazało nam anime, a pokazało to tak jak skomentowałem w pierwszym komentarzu. No i też nie trawię czegoś takiego, że „wiara i nadzieja” czyni cuda, to działania czynią cuda, dlatego gdyby nie było tych scen modlitw ludzi, to inaczej bym odbierał sekwencję ratowania All Mighta, odbierałbym ją pozytywnie.

Kończąc na wątku głupoty AFO, który sam zapoczątkowałem. Jest on kreowany od początku serii na niezłomnego i niezachwianego emocjonalnie złola. Nawet w tym sezonie pokazano nam, że od najmłodszych lat był wyprany z emocji i działach tylko w swoim konkretnym celu. Idiotyczne działania również omijały go szerokim łukiem, aż do tego epizodu – oczywiście biorę na poprawkę fakt, że mogłem o czymś zapomnieć, jeśli tak, to wtedy się ewentualnie poprawię. Widmo Kudo wyprowadzając go z równowagi tylko potwierdza moje słowa, bo widział go już wcześniej i nie miał takich emocjonalnych wybuchów, które powodowałyby irracjonalne działanie. Dodam, że z tego co mi się wydaje, mogło mi coś umknąć, ale AFO „cofa się” tylko pod względem fizycznym, a nie również umysłowo­‑emocjonalnym i to nie jest moje widzimisię, tylko opieram te słowa na tym co już było pokazane w poprzednim sezonie, gdy ten efekt przyjmowania obrażeń się zaczął, więc argumentacja, że przez to młodzieńcze emocje biorą nad nim górę również według mnie nie działa. Jego plan nadal jest wykonalny, nawet sam to mówi w jednej scenie, że może to zrobić, ale nie zrobi, bo nie, bo już go to nie obchodzi i to jest jawne ogłupianie antagonisty przez autora mangi na siłę, tylko po to by doszło do spektakularnej konfrontacji z Bakugo. Od początku miał jasny plan i nagle już nie ma, bo po co? Po co to wszystko? W tym momencie wszystkie poprzednie rozdziały mangi zostały wyrzucone do kosza. I nie chodziło mi o to, że jak ma za dużo mocy, to może zapomnieć o istnieniu niektórych, ale o to, że ogólnie jest potężny jak na to uniwersum i spokojnie może dopiec swego, ale nagle podejmuje irracjonalne decyzje, których wcześniej kompletnie nie pokazywał. Po prostu śmieszne dla mnie jest, że niby po zabaczeniu Bakugo, który jest podobny do Kudo nagle odpalił się na nim tryb idioty, szczególnie, że widział go już wcześniej, bodajże w drugim sezonie i tak nie było. Wątek porównania do amerykańskich tworów pozwolę sobie pominąć, ponieważ ja jak już porównuję dzieła japońskie, shouneny w szczególności, to opieram się tylko na innych dziełach o tych samych gatunkach tylko a Azji. Nie bawię się w mieszanie kulturowe bo to nie ma sensu według mnie, bo tak, serie o superbohaterach z zachodu w większości są idiotyczne i nawet nie mają podjazdu. To wszystko, pozdrowionka.

Na początek przepraszam za niezakrycie spoilerów. Natomiast wracając do odpowiedzi to mi osobiście bardzo to przeszkadza nawet jeśli faktyczenie była to swego rodzaju metafora, a już na pewno to co się wydarzyło w kolejnym odcinku. Autor mangi celowo robi z antagonisty którego sam stworzył dosłownie idiotę, który nie wie, nie pamięta jakie ma zdolności tylko dlatego, aby cudem ożywiony Bakugo dał radę go pokonać. Cała ta sekwencja zdarzeń oraz niemoc AFO jest komicznie słaba i według mnie niszczy wszystko co do tej pory zostało pokazane w tym uniwersum. Patrząc na to co się dzieje, to końcówka takiego Naruto jest perfekcyjnie zaplanowana i bezbłędna. :D

Ależ zaskakująca pozytywnie seria. Obejrzałem na raz i bawiłem się świetnie. Chciałbym dostać drugi sezon, bo Moniuś mnie niesamowicie urzekła, z jednej strony skrajnie nieśmiała nie bez powodu, ale z drugiej gdy trzeba to staje na wysokości zadania jako jeden z najsilniejszych magów tego świata. Tytuł pewnie nie dla każdego, ale mnie kupił w całości.

Czy ja dobrze rozumiem? Przyszłość w której  kliknij: ukryte  Almight umiera została zmieniona dzięki modlitwie ludzi? Serio?

Spoiler zamaskowano. Moderacja

Ostatecznie było nawet dobrze, ale to też kwestia tego jakie ktoś ma oczekiwania. Ja przestałem mieć jakiekolwiek po pierwszych odcinkach, bo już miałem domysły co mnie czeka dalej i dlatego podszedłem do tego, jak do standardowego romansu szkolnego, a to pomogło mi czerpać jakąś tam przyjemność z oglądania.

Dla mnie zbyt skrajne, przez co nie mogłem się przemóc by brać to na poważnie. Niektóre momenty zamiast wzbudzić u mnie jakieś emocje, to były wręcz komiczne. Niemniej seria pozostawiła po sobie ślad, bo wzbudziła chęć do reflekcji na temat ogólnie rodzicielstwa. Ogólnie rzecz biorąc, brawa za oprawę techniczną, reszta pozostawiła niestety niesmak na czele z mdłym zakończeniem.

Nie znałem, koncept wydaje się ciekawy i ma to potencjał na wiele rozwiązań, które mogą zaskoczyć pozytywnie odbiorcę. Ale jest jeden warunek, trzeba wiedzieć już na starcie co chce się zrobić i dobrze to rozplanować. Czy tutaj tak jest? Nie wiem, ciężko to wyczuć, bo jak na razie na pierwszy plan wybija się potworna przewidywalność, no ale przynajmniej stylistycznie fajnie się prezentuje. Zobaczymy co z tego wyjdzie…

No i w sumie zapomniałem dodać, że chyba idziemy na rekord guinnessa w przepraszaniu się nawzajem. :D

Sztos recenzja, chyba muszę w końcu obejrzeć ten tytuł do końca. Zapomniałem, że istnieje. :D

Po dwóch odcinkach nadal nie wiem czemu są takie zachwyty nad tym tytułem, a raczej nad pierwowzorem. Jak na razie bardzo standardowy, aż do bólu, romansik. Nie znaczy to, że jest to słabe, bo przyjemnie się ogląda, ale biorąc pod uwagę opinie spodziewałem się czegoś nadzwyczajnego.

Zaskakująco przyjemna rozrywka. Z czasem wyścigi stawały się troszkę monotonne, ale nie zabrakło ciekawych i zaskakujących rozwiązań. Strona techniczna trzymała wysoki poziom i ogólnie jest to dla mnie pozytywne zaskoczenie.

Ahhh… nienawidzę takich serii. To boli. Po prostu boli.

Pierwsze minuty mnie zdeczka rozczarowały pewnymi pojedynczymi kadrami, ale później jak się odpaliło, to pozostawiło za sobą jedynie popiół. Istny sztos. Nie rozumiem jedynie czemu taki niby mega cliff robią na koniec odcinka, skoro raczej do przewidzenia jest co się wydarzy, a zrobili z tego taki efekt jakby zaraz miały się wydarzyć jakieś cuda niewidy.

Jeśli tylko przewidywania się sprawdzą, to będzie gotowanko za tydzień, oj będzie. Już czuje ten zapach badassowskiej Aury, a serwery strzelą i rozsypią się w drobny mak. Polecam się delektować, bo to według mnie najlepszy moment i walka z całej manhwy.

Ostatnie dwa odcinki troszkę mnie zawiodły. Po prostu inaczej sobie wyobrażałem finałową potyczkę, bardziej epicko. :D No ale i tak to jeden z najlepszych sezonów DanMachi.

?

Wiem, wiem. Już obejrzane i stwierdzam, że jak poprzedni sezon był Peakmachi, to tutaj mamy Peakpeakmachi. :D Szkoda mi tylko Ryuu, bo skończy jak Rem. :/

Wszystko co najlepsze mi przesuwają na okolice wiosny 2025. Noż… Jedyny plus jest taki, że pamiętam podobną sytuację z chociażby końcówką 86, więc jest szansa, nawet jak niewielka, to w nią wierzę, że dopieszczą końcówkę i dostaniemy finalnie najlepszy sezon DanMachi, bo do tej pory było naprawdę bardzo dobrze.

No i znowu się nami bawią. Tylko tym razem te fantastyczne kilka ostatni minut nie spowodują, że zapomnę o reszcie sezonu. Paint na lekkich sterydach z kilkoma wyjątkami okraszony świetną ścieżką dźwiękową, tak zapamiętam ten sezon. Albo znajdą kasę i czas, albo znowu czeka nas męczarnia, bo kolejna faza BL dostarcza jeszcze więcej epickich momentów, które aż proszą się o odpowiednio dopieszczoną animację. Wiara niewielka, ale pożyjemy, zobaczymy, jak to często mam w zwyczaju mawiać.

Zgodzę się, tylko tutaj też nie chodzi o samą ocenę, a zamysł osoby, która ją daje. Co innego dać 10, bo mi się seria bardzo podobała i ją lubię, dawaj nawet największemu crapowi, co mnie to, ważne tylko, że wiesz iż jest słaba, ale Ci się podobała i w taki sposób to okazujesz. Co innego niestety dać 10 tylko dlatego, żeby seria była jak najwyżej w rankingu. Chociaż jak tak się teraz zastanawiam, to jedno wynika z drugiego, więc w sumie… mniejsza.

To działa w dwie strony, tak samo jak chamskie jest dawanie specjalnie oceny 1, aby obniżyć ogólną ocenę, tak samo chamskie jest dawanie 10 w tym samym celu. Piję do tego, że nie ma złotego środka i ocena na ten moment jest bardzo zawyżona w przypadku Frieren, FMA w sumie też. I żeby mnie ktoś nie posądził, że jestem przeciwnikiem jakieś z wymienionych przeze mnie serii, bo obie serie są bardzo dobre, ale nie wybitne – to już moje zdanie.

Nie wiem czy warto pisać, że jestem zawiedziony poziomem animacji, ale naprawdę wygląda to koszmarnie. Poziom względem sezonu poprzedniego spadł drastycznie. Na moje szczęście bardzo lubię od najmłodszych lat piłkę nożną (obecnie już troszkę mniej, ale zawsze), więc można uznać, że jestem w stanie wybaczyć ten pokaz slajdów ze względu na subiektywne odczucia, ale nie oznacza to, że o tym co widzę zapomnę. Powoduje to jedynie, że jestem w stanie to oglądać dalej. Natomiast poza tym warto wspomnieć, że konkretne kluczowe momenty są okraszone świetną, dobrze dobraną muzyką i udźwiękowieniem, co troszkę umila oglądanie i pozwala przynajmniej na moment zapomnieć o warstwie wizualnej. Dobrze też ktoś napisał wcześniej, że fanowskie animacje są o niebo lepsze, powiem więcej, przed obejrzeniem tego sezonu oglądałem masę animacji mangi z tego arcu i one to dopiero wyglądają kozacko, ten sezon powinien wyglądać kozacko, a nie jak nieruchome obrazy tylko ładnie pokolorowane, a nawet jak już są ruchome to w dennej jakości CGI. Na razie ogromne rozczarowanie, ale oglądam dalej.

 kliknij: ukryte  Ale mimo wszystko gęsia skórka była przy bramce Nagi'ego. :D

No to najwidoczniej komiks mojej duszy nie dotknął. Szkoda, bo pomimo rozczarowania względem autora i jego głównego dzieła, to podchodziłem bardzo pozytywnie do tej jednotomówki. No chyba nie dla mnie jego twórczość i tyle, ale dla aspektów wizualnych kiedyś na pewno obejrzę.

Poprzedni sezon był najlepszy z dotychczasowych, no może na równi z pierwszym, bo pokazał mrok jaki czai się w głębinach lochów no i też rozwinęli wtedy bardzo fajnie jedną z lepszych postaci serii, czyli Ryuu. Natomiast ten sezon jak na razie jest, przynajmniej w początkowych odcinkach świetną odskocznią od cięższych klimatów. Genialna komedia wyszła z randki Syr i Bella w pozytywnym tego słowa znaczeniu, a później ładnie przedstawili i wyjaśnili wątek z Freyą, którego ciąg dalszy zobaczymy w kolejnych odcinkach. Ogólnie bardzo się cieszę, że seria wróciła na odpowiednie tory, bo sezony 2­‑3 były naprawdę mdłe i odechciewało się oglądać dalej tą serię, ale na szczęście teraz jest dobrze i oby tak pozostało, bo zwyczajnie polubiłem ten tytuł, nawet jak ma pewne braki chociażby w poziomie mocy postaci, bo tak jak blob'owi, tak i mi przeszkadza już fakt, że na potrzeby scenariusza poziom mocy protagonisty rośnie i spada wedle uznania. Nie wiem jak to się ma w szczegółach do powieści, ale ewidentnie coś tutaj jest nie tak, albo czegoś nie rozumiem. Tak czy siak, na ten moment odbiór jak najbardziej pozytywny i czekam na dalszy rozwój wydarzeń.