Tanuki-Anime

Czytałem i/lub oglądałem praktycznie wszystko od tego autora i żadne jego dzieło po większości Piły nie sprawiło, że zmieniłem o nim zdanie. Nadal uważam, że jest on overhyped. Szkoda, bo jak dziś pamiętam, że zanim jego najpopularniejsze dzieło dostało anime i zanim komiks zaczął wychodzić u nas w kraju, to niesamowicie się jarałem tym tytułem. Wierzyłem wręcz, że ma to potencjał na wybitne dzieło, ale niestety szybko nastąpiło ogromne rozczarowanie, złość i irytacja wynikająca min. z nielogicznych rozwiązań fabularnych i durnego protagonisty, którego wiele osób na siłę i bezpodstawnie broni. Z czasem, poznawszy kolejne dzieła Tatsukiego Fujimoto, coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że gość na początku solidne pomysły ma, ale na tym się kończy, bo nie potrafi ich należycie rozwinąć i sensownie kończyć.

No dobra, ale co z tym zlepkiem różnych historii? A nico. Ogromna różnorodność, więc pewnie każdy znajdzie coś dla siebie, ale praktycznie każdy epizod cierpi na to ile trwa, przez co nie ma szans ani wkręcić się w historię czy chociażby polubić postaci. Niektóre epizody (1, 4, 5 i 7) mają naprawdę duży potencjał pod względem historii i świata przedstawionego, a dodatkowo są bardzo dobrze zrobione technicznie, ale jak wiemy z mojego powyższego wywodu przeczuwam, że nic dobrego by nie wynikło z rozwinięcia tych pomysłów. Natomiast muszę zaznaczyć, że dla mnie osobiście epizody 2, 3 i pod pewnymi względami również 6 to jest totalna padaka, która nie powinna istnieć, a ósmy, tak jakby na osłodę jest nawet przyjemny. Seans ogólnie mnie rozczarował, ale przez to, że niektóre odcinki pozostawiły po sobie nawet pozytywne wrażenie to nie był to czas zmarnowany. Jedyny ogromny plus to potwierdzenie mojego zdania na temat autora.

Aha?! Fikołów tu więcej niż na niejednej sali gimnastycznej. Szajs. Totalny scenariuszowy szajs.

Dziwny tytuł… Jednak na początek, wiem, że rychło w czas, bo seria wyszła dobre 5 lat temu, ale po prostu nabrałem ochotę by obejrzeć coś przeciętnego i zrządzeniem losu padło właśnie na tą produkcję. Na początku faktycznie czułem się jakbym oglądał przeciętnego isekaia, ale z odcinka na odcinek wciągałem się coraz bardziej i ostatecznie obejrzałem całość na raz. Seria pozostawia po sobie naprawdę mieszane odczucia, bo z jednej strony czuć, że jest robiona od niechcenia, ma wiele braków i nieudolnie poprowadzonych wątków, ale z drugiej bawiłem się naprawdę dobrze. Ogólnie tytuł jest naprawdę ciekawy, z niesztampowymi pomysłami i ma potencjał na coś więcej pod względem świata przedstawionego, fabuły jak i bohaterów. Końcówka podobała mi się najbardziej, bo pokazuje, że tytuł serio ma coś więcej do zaoferowania niż inne przeciętne twory tego typu. Jest to bez wątpienia pozytywne zaskoczenie i na pewno obejrzę drugi sezon. Na koniec muszę pochwalić muzykę, naprawdę dobrze dobrana i świetnie budowała klimat w konkretnych momentach. Szczególnie na koniec ostatniego odcinka, gdy puścili ten charakterystyczny dla serii ost, poczułem się wtedy na nowo jak jakiś dzieciak, który zobaczył tak dobry moment w anime, że musi go przewijać i słuchać / oglądać wielokrotnie. Przyjemne uczucie i nawet jeśli obiektywnie nie jest to nic nadzwyczajnego, to dla mnie tylko dla tej sceny warto było przypadkiem to znaleźć i obejrzeć. Podsumowując, seria nieudolnie wykonana, ale z interesującymi rozwiązanami i potencjałem na coś więcej. Seans pozytywny.

Rozumiem twój punkt widzenia, ale się z nim nie zgadzam. Szkoda tylko, że nie odniosłeś się do wszystkich moich kontrargumentów. Wychodzę z założenia, że w tamtych kwestiach przyznajesz mi rację.

Twierdzisz, że uważam, że seria pokazała go jako doskonałego? Gdzie tak napisałem? Jedyną osobą, która użyła tych słów, to ty. :) Nie uważam że jest doskonały, ale że jest na tyle potężny i inteligentny, patrząc na skalę tylko tego uniwersum, że spokojnie może sobie z każdym poradzić.

Jak widzę ostateczne pokonanie go? W sensowny sposób? Nie widzę i nawet nie mam zamiaru się zastanawiać nad tym czy istnieje jakiś sposób, bo może tak. Według mnie występuje tutaj syndrom Gojo z Jujutsu, oczywiście biorąc pod uwagę świat przedstawiony, jego zasady i z jakimi bohaterami (oraz ich mocami) mamy do czynienia. Autor sam się zapędził w kozi róg i płaci za to w tym momencie.

Niemniej nie przyszedłem tu aby się wykłucać o to kto ma rację. Ja widzę to tak i zdania nie zmienię. Szanuję twoje zdanie, to wszystko. Natomiast podsumowując, obawiam się, że pod względem sensowności historii będzie tylko gorzej, bo z tego co pamiętam końcówka serii w pierwowzorze również pozostawia wiele do życzenia, więc może faktycznie z tym AFO i  kliknij: ukryte  przeżyciem All Mighta nie jest aż tak źle, patrząc i porównując z tym co dopiero ma się wydarzyć w anime. Pozdrawiam i miłego seansu. :)

Hmmm… no więc tak, najpierw zacznę od tego, że nie chcę na siłę dopiec serii, ja do 6 sezonu bardzo ten tytuł chwaliłem i lubiłem. Niestety ostatni arc to jest festiwal fikołków autora. Oczywiście były momenty bardzo dobre i przedstawione z sensem, ale ogólna prezencja jest bardzo negatywna, szczególnie biorąc pod uwagę to co autor nam serwował od początku tego tytułu.

Przechodząc dalej, twoja argumentacja, a raczej interpretacja co do All Mighta może być słuszna, ale ja opieram swoją opinię na tym co pokazało nam anime, a pokazało to tak jak skomentowałem w pierwszym komentarzu. No i też nie trawię czegoś takiego, że „wiara i nadzieja” czyni cuda, to działania czynią cuda, dlatego gdyby nie było tych scen modlitw ludzi, to inaczej bym odbierał sekwencję ratowania All Mighta, odbierałbym ją pozytywnie.

Kończąc na wątku głupoty AFO, który sam zapoczątkowałem. Jest on kreowany od początku serii na niezłomnego i niezachwianego emocjonalnie złola. Nawet w tym sezonie pokazano nam, że od najmłodszych lat był wyprany z emocji i działach tylko w swoim konkretnym celu. Idiotyczne działania również omijały go szerokim łukiem, aż do tego epizodu – oczywiście biorę na poprawkę fakt, że mogłem o czymś zapomnieć, jeśli tak, to wtedy się ewentualnie poprawię. Widmo Kudo wyprowadzając go z równowagi tylko potwierdza moje słowa, bo widział go już wcześniej i nie miał takich emocjonalnych wybuchów, które powodowałyby irracjonalne działanie. Dodam, że z tego co mi się wydaje, mogło mi coś umknąć, ale AFO „cofa się” tylko pod względem fizycznym, a nie również umysłowo­‑emocjonalnym i to nie jest moje widzimisię, tylko opieram te słowa na tym co już było pokazane w poprzednim sezonie, gdy ten efekt przyjmowania obrażeń się zaczął, więc argumentacja, że przez to młodzieńcze emocje biorą nad nim górę również według mnie nie działa. Jego plan nadal jest wykonalny, nawet sam to mówi w jednej scenie, że może to zrobić, ale nie zrobi, bo nie, bo już go to nie obchodzi i to jest jawne ogłupianie antagonisty przez autora mangi na siłę, tylko po to by doszło do spektakularnej konfrontacji z Bakugo. Od początku miał jasny plan i nagle już nie ma, bo po co? Po co to wszystko? W tym momencie wszystkie poprzednie rozdziały mangi zostały wyrzucone do kosza. I nie chodziło mi o to, że jak ma za dużo mocy, to może zapomnieć o istnieniu niektórych, ale o to, że ogólnie jest potężny jak na to uniwersum i spokojnie może dopiec swego, ale nagle podejmuje irracjonalne decyzje, których wcześniej kompletnie nie pokazywał. Po prostu śmieszne dla mnie jest, że niby po zabaczeniu Bakugo, który jest podobny do Kudo nagle odpalił się na nim tryb idioty, szczególnie, że widział go już wcześniej, bodajże w drugim sezonie i tak nie było. Wątek porównania do amerykańskich tworów pozwolę sobie pominąć, ponieważ ja jak już porównuję dzieła japońskie, shouneny w szczególności, to opieram się tylko na innych dziełach o tych samych gatunkach tylko a Azji. Nie bawię się w mieszanie kulturowe bo to nie ma sensu według mnie, bo tak, serie o superbohaterach z zachodu w większości są idiotyczne i nawet nie mają podjazdu. To wszystko, pozdrowionka.

Na początek przepraszam za niezakrycie spoilerów. Natomiast wracając do odpowiedzi to mi osobiście bardzo to przeszkadza nawet jeśli faktyczenie była to swego rodzaju metafora, a już na pewno to co się wydarzyło w kolejnym odcinku. Autor mangi celowo robi z antagonisty którego sam stworzył dosłownie idiotę, który nie wie, nie pamięta jakie ma zdolności tylko dlatego, aby cudem ożywiony Bakugo dał radę go pokonać. Cała ta sekwencja zdarzeń oraz niemoc AFO jest komicznie słaba i według mnie niszczy wszystko co do tej pory zostało pokazane w tym uniwersum. Patrząc na to co się dzieje, to końcówka takiego Naruto jest perfekcyjnie zaplanowana i bezbłędna. :D

Ależ zaskakująca pozytywnie seria. Obejrzałem na raz i bawiłem się świetnie. Chciałbym dostać drugi sezon, bo Moniuś mnie niesamowicie urzekła, z jednej strony skrajnie nieśmiała nie bez powodu, ale z drugiej gdy trzeba to staje na wysokości zadania jako jeden z najsilniejszych magów tego świata. Tytuł pewnie nie dla każdego, ale mnie kupił w całości.

Czy ja dobrze rozumiem? Przyszłość w której  kliknij: ukryte  Almight umiera została zmieniona dzięki modlitwie ludzi? Serio?

Spoiler zamaskowano. Moderacja

Ostatecznie było nawet dobrze, ale to też kwestia tego jakie ktoś ma oczekiwania. Ja przestałem mieć jakiekolwiek po pierwszych odcinkach, bo już miałem domysły co mnie czeka dalej i dlatego podszedłem do tego, jak do standardowego romansu szkolnego, a to pomogło mi czerpać jakąś tam przyjemność z oglądania.

Dla mnie zbyt skrajne, przez co nie mogłem się przemóc by brać to na poważnie. Niektóre momenty zamiast wzbudzić u mnie jakieś emocje, to były wręcz komiczne. Niemniej seria pozostawiła po sobie ślad, bo wzbudziła chęć do reflekcji na temat ogólnie rodzicielstwa. Ogólnie rzecz biorąc, brawa za oprawę techniczną, reszta pozostawiła niestety niesmak na czele z mdłym zakończeniem.

Nie znałem, koncept wydaje się ciekawy i ma to potencjał na wiele rozwiązań, które mogą zaskoczyć pozytywnie odbiorcę. Ale jest jeden warunek, trzeba wiedzieć już na starcie co chce się zrobić i dobrze to rozplanować. Czy tutaj tak jest? Nie wiem, ciężko to wyczuć, bo jak na razie na pierwszy plan wybija się potworna przewidywalność, no ale przynajmniej stylistycznie fajnie się prezentuje. Zobaczymy co z tego wyjdzie…

No i w sumie zapomniałem dodać, że chyba idziemy na rekord guinnessa w przepraszaniu się nawzajem. :D

Sztos recenzja, chyba muszę w końcu obejrzeć ten tytuł do końca. Zapomniałem, że istnieje. :D

Po dwóch odcinkach nadal nie wiem czemu są takie zachwyty nad tym tytułem, a raczej nad pierwowzorem. Jak na razie bardzo standardowy, aż do bólu, romansik. Nie znaczy to, że jest to słabe, bo przyjemnie się ogląda, ale biorąc pod uwagę opinie spodziewałem się czegoś nadzwyczajnego.

Zaskakująco przyjemna rozrywka. Z czasem wyścigi stawały się troszkę monotonne, ale nie zabrakło ciekawych i zaskakujących rozwiązań. Strona techniczna trzymała wysoki poziom i ogólnie jest to dla mnie pozytywne zaskoczenie.

Ahhh… nienawidzę takich serii. To boli. Po prostu boli.

Pierwsze minuty mnie zdeczka rozczarowały pewnymi pojedynczymi kadrami, ale później jak się odpaliło, to pozostawiło za sobą jedynie popiół. Istny sztos. Nie rozumiem jedynie czemu taki niby mega cliff robią na koniec odcinka, skoro raczej do przewidzenia jest co się wydarzy, a zrobili z tego taki efekt jakby zaraz miały się wydarzyć jakieś cuda niewidy.

Jeśli tylko przewidywania się sprawdzą, to będzie gotowanko za tydzień, oj będzie. Już czuje ten zapach badassowskiej Aury, a serwery strzelą i rozsypią się w drobny mak. Polecam się delektować, bo to według mnie najlepszy moment i walka z całej manhwy.

Ostatnie dwa odcinki troszkę mnie zawiodły. Po prostu inaczej sobie wyobrażałem finałową potyczkę, bardziej epicko. :D No ale i tak to jeden z najlepszych sezonów DanMachi.

?

Wiem, wiem. Już obejrzane i stwierdzam, że jak poprzedni sezon był Peakmachi, to tutaj mamy Peakpeakmachi. :D Szkoda mi tylko Ryuu, bo skończy jak Rem. :/

Wszystko co najlepsze mi przesuwają na okolice wiosny 2025. Noż… Jedyny plus jest taki, że pamiętam podobną sytuację z chociażby końcówką 86, więc jest szansa, nawet jak niewielka, to w nią wierzę, że dopieszczą końcówkę i dostaniemy finalnie najlepszy sezon DanMachi, bo do tej pory było naprawdę bardzo dobrze.

No i znowu się nami bawią. Tylko tym razem te fantastyczne kilka ostatni minut nie spowodują, że zapomnę o reszcie sezonu. Paint na lekkich sterydach z kilkoma wyjątkami okraszony świetną ścieżką dźwiękową, tak zapamiętam ten sezon. Albo znajdą kasę i czas, albo znowu czeka nas męczarnia, bo kolejna faza BL dostarcza jeszcze więcej epickich momentów, które aż proszą się o odpowiednio dopieszczoną animację. Wiara niewielka, ale pożyjemy, zobaczymy, jak to często mam w zwyczaju mawiać.

Zgodzę się, tylko tutaj też nie chodzi o samą ocenę, a zamysł osoby, która ją daje. Co innego dać 10, bo mi się seria bardzo podobała i ją lubię, dawaj nawet największemu crapowi, co mnie to, ważne tylko, że wiesz iż jest słaba, ale Ci się podobała i w taki sposób to okazujesz. Co innego niestety dać 10 tylko dlatego, żeby seria była jak najwyżej w rankingu. Chociaż jak tak się teraz zastanawiam, to jedno wynika z drugiego, więc w sumie… mniejsza.

To działa w dwie strony, tak samo jak chamskie jest dawanie specjalnie oceny 1, aby obniżyć ogólną ocenę, tak samo chamskie jest dawanie 10 w tym samym celu. Piję do tego, że nie ma złotego środka i ocena na ten moment jest bardzo zawyżona w przypadku Frieren, FMA w sumie też. I żeby mnie ktoś nie posądził, że jestem przeciwnikiem jakieś z wymienionych przeze mnie serii, bo obie serie są bardzo dobre, ale nie wybitne – to już moje zdanie.