Tanuki-Anime

Czas jeszcze Re:Zero ma. Jednakze produkcje fantasy, ktorych swiat sie wyroznia, wykorzystuja te pierwsze odcinki/rozdzialy/minuty na przedstawienie jego najciekawszych elementow. Re:Zero tego nie robi, wiec na razie ten swiat jest malo oryginalny i ciezko zakladac, ze to sie zmieni. A w dzisiejszych czasach, gdzie konwencja fantasy w zasadzie dominuje w mediach, takie rozwiazaie to (dla niektorych) nie tyle niewykorzystanie szansy co juz wada.

Ten problem swiata przedstawionego w Re:Zero jest czescia wiekszego problemu, ktory ma ta seria – historii po prostu brakuje wstepu.

Co do MMO to spoko, wiem, ze nie stwierdziles. Upewnialem sie tylko czy dobrze mi sie wydawalo :D

Ale czego właściwie chciałbyś się dowiedzieć? „Jak on funkcjonuje” jest dla mnie ogólnikiem i nadal nie wiem, jakiego typu informacje byłyby Tobie potrzebne.

I tu wtrace sie ja ze swoja mantra: serie fantasy w glownej mierze opieraja sie na swoim swiecie przedstawionym i na jego eksploracji. Swiat w fantasy musi byc spojny, dzialac wedlug zalozen, ktore przyjal tworca, ciekawy i zroznicowany. Na swiat przedstawiony sklada sie wiele elementow: geografia, architektura, rasy/bestie/gatunki/etc., kosmologia, religie (tudziez ich brak), ekonomia, normy spoleczne i moralne i wiele, wiele innych. Te elementy musza byc stopniowo przedstawiane widzowi i z biegiem serii widz powinien wiedziec co raz wiecej o tym swiecie.
Nie narzekalbym na swiat w Re:Zero jeszcze, ale przydaloby sie powoli wdrazac widza w ten caly system.

Notabene: Czy w ktorymkolwiek momencie seria wspomina, ze Subaru jest przeniesiony do swiata gry MMO? Wydaje mi sie, ze nie, ale serio nie pamietam i nie moge znalezc tej informacji.

Niestety, SJP jest brutalny i stwierdza, ze sa to synonimy. Wiec nie ma miesjca na wlasne interpretacje.

Wiem o co Ci chodzi, ale sam tez musze cos sprostowac, po komentarzu mojego brata. „Niekompletna opinia” byla skrotem myslowym. Chodzilo mi o opinie wyrobiona na podstawie niekompletnego zbioru informacji (vide, nie obejrzenia calej serii). Opinia sama z siebie nie moze byc niekompletna. Mea culpa za to nieuscislenie. I Tobie chyba o taka sytuacje chodzi, prawda?

Bo jak kazdy bohater LNek istnieje tylko po to, zeby widz mógl sie z nim utozsamic i wyobrazac sobie „co bym ja zrobil w takiej sytuacji”. Jak mowilem – na razie nie mam z tym problemu, domyslam sie, ze na jakis wiekszy jego rozwoj male sa szanse, ale pomarzyc warto.

Oczywiscie, ze istnienie czegos gorszego nie czyni od razu Re:Zero lepszym, ale jest to krok w dobra strone.

Biorac pod uwage te kilka elementow, ktore wypadaja inaczej niz w wiekszosci adaptacji LNek, jestem w stanie dac temu anime szanse. Ale nie dziwie sie, ze Tobie sie nie podoba i ze nie widzisz szans na poprawe :D

Kminie o co Ci chodzilo, dzieki za wytlumaczenie.

Wybacz za to moje niedopatrzenie, zapewniam, że nie było to specjalnie.

Zgodzę się z większością zarzutów jakie masz do tej serii, ale MC wydał mi się okej po pierwszym odcinku. Jest postacią na tyle aktywną i dynamiczną, że na razie jestem w stanie mu wybaczyć parę potknięć. W ogóle, wydaje mi się jakby twórcy specjalnie pominęli cały wstęp do historii, łącznie z pokazaniem jak i dlaczego się przeniósł. Jakby chcieli powiedzieć „znacie to i tak, nie będziemy się powtarzać”. Kiepskie rozwiązanie, cały odcinek czekałem aż coś pokażą z tym związanego.

Klimat owszem cierpi na plagę ostatnich kilku sezonów czyli próbę nachalnego łączenia powagi z komedią, ale w tym przypadku anime raczej przechodzi z jednego końca spektrum w drugie, a nie skacze między nimi. Nie jest to zabieg idealny i ten moment przejścia dosyć razi w oczy, ale lepsze to niż kolejne Akame ga Kill.

Liczę (jak zawsze) na rozwinięcie i sensowne przedstawienie świata przedstawionego, ale patrząc na to co jest pierwowzorem chyba się przeliczę… Za to nie wiem co jest złego w „typowym świecie fantysy made in Japan” i w ogóle czy to jest takie typowe dla Japończyków?

Na razie zdecydowanie dam temu szanse, a nóż coś z tego wyjdzie ciekawszego.

Liczę, że uratuje go jakieś logicznie przemyślane działanie z jego strony. Ale obawiam się, że będzie to albo coś co zrobią za niego ci szpiedzy, albo jakieś z czapy deus ex machina.

Zresztą, cliffhangerem jest to, że nie wiemy czy Sakuma popełni samobójstwo. To jak wykaraska się z tej sytuacji z kolei już nim nie jest. Skoro sam wiesz, że MC przeżyje, to nie ma już cliffhangera.
Gdyby twórcy chcieli, żeby widz po tym odcinku zastanawiał się nie „czy”, a „jak” Sakuma przeżyje, to scenariusz byłby tak rozpisany żeby odcinek nie skończył się w tym miejscu.

Specjalnie wziąłem „typowy shounen” w czudzysłów, bo wiem, że wszyscy wiedzą a co chodzi, ale dokładnej definicji nie ma :D

No i miejmy nadzieję, że okaże się tak jak mówisz. Ale hype bywa okrutną rzeczą i mam raczej niemiłe doświadczenia z seriami, które tak wszyscy „hypują”. Tylko z tym wychwalaniem Bones to bym uważał, może adaptują rzeczy bardzo dobrze (vide FMA:B), ale często materiał źródłowy jest nie najlepszy, więc nawet poprawna adaptacja niczemu nie pomoże.

„Opinia” i „pogląd” to to samo.

Problem z klimatem jest taki, że jakakolwiek tajemniczość czy jakiekolwiek napięcie jest od razu rujnowane przez dwie rzeczy
1) Nadmiar postaci,
2) Tragiczne postaci

Spośród tylu możliwych określeń musiałeś/aś użyć "ciach"? Niestety w dzisiejszych czasach jest o wyrażenie stricte pejoratywne i radziłbym omijać je szerokim łukiem.

Jak najbardziej mozna wyrobic sobie opinie na temat jakiejs serii po pierwszym odcinku. Taka opinia bedzie niekompletna, ale pierwszy odcinek jest kluczowy zeby w jakis sposob zachecic widza do ogladania reszty serii. To czy da on szanse danej serii, czy nie zalezy juz tylko od niego. I powiedz mi, dlaczego mam dawac szanse czemus, co w zaden sposob mnie nie bawi?

Jestem w stanie uwierzyc, ze manga jest dobra. Jestem w stanie uwierzyc, ze anime tez bedzie dobre. Ale jak na razie po pierwszym odcinku nic nie wskazuje, ze bedzie to cos innego niz „typowy shounen”. Jedyne zrodlo jakie mamy, na pdostawie ktorego mozna ocenic czy bedzie to dobra seria, czy nie, to manga. A jak wszyscy wiemy, roznie bywa z adaptacjami, wiec jakiekolwiek zapewnienia, ze „fabuła będzie się robić coraz lepsza, bohaterowie są świetnie ukazani i mogłabym tak pisać pół dnia” moga szybko stracic na swojej wartosci jesli BNHA okaze sie kijowa adaptacja.

Spoko, spoko, na pewno obejrzy :D

Co do rytualnego samobojstwa- juz pomijajac kwestie czysto historyczo­‑fabularne, to wedlug mnie jest to kiepskie rozwiazanie, poniewaz wszyscy wiemy, ze Sakuma przezyje. Taki cliffhager nie ma sensu. Moze pod koniec serii, kiedy zapoznamy sie z ta postacia lepiej i ja polubimy, wtedy mozna tak grac na emocjach. A teraz? Meh…

Nie wiem ile różnych znaczeń „ograniczonego” Ty znasz, ale ja znam tylko to jedno. Nie dowiesz się póki nie spróbujesz.

Jeżeli chcesz jakiegoś zapewnienia, to ja, mężczyzna z krwi i kości, lubujący się w typowo męskich zajęciach czy hobby, gwarantuję Ci, że jest to świetna seria. A jak nie spodoba Ci się tematyka, to chociaż docenisz kunszt z jakim zostało wykonane to anime (tj. scenariusz, postaci, muzyka, grafika, itepede).

Tak. Wystarczy nie być ograniczonym.

Zostaje mi tylko wspolczuc skrzywionego swiatopogladu :D Bylbym ostrozny z takim podejsciem do sprawy, wielu rzeczy w zyciu bym nie spobowal, gdybym z marszu tak cos odrzucal.

W kilku watkach juz ludzie mowili o tym, ze anime „realizuje” swoje zalorzenia w inny sposob niz zachodnie media. W czym niby ta realizacja jest inna? Mowiles wczesniej o fetyszu „gatunkoawnia” i „fabuly”. A ile zachodnich kreskowek ma jakas fabule? I ile z nich zalicza sie do jakiegos konkretnego gatunku? Oczywiscie, na zachodzie kreskowki sa raczej pzeznaczone dla dzieci, ale takie rzeczy jak Adult Swim rowniez istnieja. Wiec co wedlug Ciebie tak wyroznia anime sposrod inncyh mediow?

Pierwsza połowa odcinka od razu mnie odrzuciła. Skakanie między scenami komediowymi (super deformed + efekty dźwiękowe + przerysowanie sytuacji – dawno nie widziałem tego aż tak dużo w jakiejś serii i zdecydowanie tak było lepiej) a scenami poważnymi utrudniało branie czegokolwiek na serio. Do tego dochodzi jeszcze  kliknij: ukryte  fakt, że flashback ze sceną wyrzucenia Atsushiego z sierocińca pojawia się chyba ze 3 razy. Postacie zostały zaprezentowane poprzez swoje dziwactwa, a nie poprzez właściwe cechy charakteru, co tylko potęgowało to uczucie. Aż dziwiłem się, czemu to niby jest Seinen? Subtelności tu za grosz, a wszystko poziomem powagi dorównuje przerwie w podstawówce. Może fabuła będzie poważniejsza?

Na szczęście z pomocą przyszła druga część odcinka, w której zawiązano akcję. Nie powiem, agencja detektywistyczna (ciekawe czy będą pracować jak prawdziwi detektywi, czy raczej będą odbębniać wszelkiego rodzaju „misje specjalne”) zrzeszająca ludzi z supermocami do nowości nie należy, ale jak będzie to w takich klimatach to nie powiem, skuszę się na więcej.

Chciałbym aby twórcy darowali sobie pojawiające się co chwilę wstawki komediowe (szczególnie sceny super deforemed), ale raczej nikłe szanse. Mam też obawy co do postaci, wygląda na to że będzie ich sporo, a każdą będzie na swój sposób ekscentryczna. Mam nadzieję, że ten ekscentryzm sprowadzi się do czegoś więcej niż do jakiegoś dziwactwa, mocy czy wyglądu.

Jest potencjał na dobrą serię. Może coś pokroju Durarary? Zobaczymy.

To, że śmieszyła niemal wszystkich nie ma dla mnie znaczenia. Rozumiem to i jestem w stanie stwierdzić dlaczego tylu ludzi to śmieszyło. Ale nie jest to żaden argument, skoro mnie nie śmieszyła, a na pewno nie w takim stopniu jak „wszystkich”.

Historia nie musi być zaskakująca, żeby być dobra, a docenianie kunsztu wykonania jest jak najbardziej dobrym powodem by obejrzeć coś więcej niż raz. Jak napisałem wcześniej – jeżeli komedia spełnia swoje założenia (tj. jest śmieszna) to spoko, to zdecydowanie wystarczy, żeby oglądać ją wiele razy i do szczęścia nic więcej nie potrzeba. I teraz znowu stajemy w tym samym punkcie – KonoSuba aż tak mnie nie śmieszyła.

Napisałem to chyba już tyle razy, ale zdaje się nikt tego nie może pojąć.

A ja nie porzuciłem zachodniego przemysłu rozrywkowego. Dlatego muszę wybierać czy przeczytać dzisiaj książkę, czy obejrzeć film, czy anime. Więc jak zdecyduję się na obejrzenie jakiegoś anime, to musi ono być na tyle dobre, żebym nie żałował czasu na nie spędzonego, który mógłbym poświęcić na inne medium.

Zresztą, chcesz naprawdę tak rozdzielać między „wschodnią rozrywką” a „zachodnią”? W dobie internetu i w momencie, w którym Zachód czerpie multum inspiracji ze Wschodu i vice versa?

Nie napisałeś – to stwierdzenie miało dodać wagi mojej odpowiedzi, że gadanie, że w anime „luźno podchodzi się do gatunków” wcale nie jest tak prawdziwe.

No i spoko, luz. Serii głównie oberwało się, bo nie była wg mnie świetną komedią.

Szukałem czegoś więcej, bo własnie tego podstawowego założenia nie spełniła i tyle. Mogło się okazać, że ma w sobie coś więcej, ale wyszło, że nie ma.

No i oceniłem ją – komedia, która miejscami bawi, a w większości po prostu średniak. Bawiłem się przy tej serii, ale bez przesady. Wspominałem o tym na samym początku.

Konwencja fantasy opiera się na zmianie rzeczywistości tudzież stworzeniu nowej. Odzwierciedleniem tej rzeczywistości jest świat przedstawiony. Dlatego pominięcie wszelkich elementów związanych z eksploracją tego świata skutkuje (zazwyczaj) słabym fantasy. I zamiast „Władcy Pierścieni” otrzymujemy „Pana Lodowego Ogrodu”.

UGH… No rzeczywiście, oczekiwania po opisie były ale tak nudnego pierwszego odcinka dawno nie widziałem.
Zgadzam się ze wszystkim co napisałeś, dodam jeszcze, że ja rozumiem, że to szpiedzy i mają się nie wyróżniać, ale mogli by na ośmiu chłopa dać więcej niż dwa kolory włosów i trzy rodzaje twarzy… A za pół odcinka ekspozycji powinni ucinać ręce.

Po za tym, mamy chyba pierwszego udokumentowanego weeaboo – Josh Grodon :D

Bo oryginalność nie musi się odnosić tylko do założeń, ale też do tego o czym sama napisałaś – sposobie wykonania i egzekucji tych założeń. Więc oryginalność jak najbardziej istnieje :D
Na razie ograniczyłem się tylko do założeń, bo mało co więcej można ocenić po pierwszym odcinku.

A mangi nie przeczytam bo z zasady czytam tylko na papierze, a do takiej wersji nie mam dostępu :D

Aha, no tak, bo „inne media się nie liczą”...

To, że ktoś wcześniej czegoś nie widział, nie czyni tego oryginalnym. Jest to po prostu „nowość” dla tej osoby. Oryginalność jak najbardziej nie jest mitem, jest określeniem które odnosi jedno konkretne dzieło do wszystkich innych mu podobnych.

To, że jest manga mam nadzieje wszyscy wiedzą, ale ponieważ na pewno jej nie przeczytam, to raczej ten fakt w niczym nie pomaga.