Tanuki-Anime

subkskrypcja amazon prime kosztuje czterdzieści parę złotych za ROK xd

to miały być cytaty, a nie spojlery jakby co xd

no ogólnie to cała branża anime działa w tak specyficzny sposób i ma tak wiele różnych problemów, że żadne pieniądze nie mają na to zbyt wielkiego wpływu.

Z tego co wiem to pieniądze mają wpływ na to, kto pracuje przy danym tytule, ile tych ludzi pracuje, jak dużo czasu mogą poświęcić na tworzenie oraz jak wygląda organizacja pracy w firmie.

 – no niby tak, ale też ci najlepsi twórcy po prostu pracują przy projektach, przy których chcą pracować i nikt im nie oferuje taczek złota, by zmieniali zdanie i pracowali przy tym czy owym.

Jeśli tak jest to fajnie by było podać mi konkretne dane. Ile ten film miał budżetu na tle innych dzieł (też filmów).

 – nie wiem czy w ogóle gdziekolwiek są udostępniane takie liczby, a nawet jeślibyś znalazł, to i tak za dużo by nie powiedziały o produkcji, bo, jak wyżej, o jakości decyduje głównie to kto przy danym anime pracował i w jakich warunkach. W ogóle nikt nigdy praktycznie nie wspomina budżetów, gdy się dyskutuje, pisze, recenzuje itd. o jakości animacji itd.

Przepalenie odnosiło się do tego, że powinno się przeznaczyć dobrych pracowników, czas i kasę na inne tytuły, które na to zasługują pod względem kreacji świata oraz postaci.

 – przepraszam, ale to trochę naiwne – znaczy też bym może chciał, żeby tak to działało w idealnym świecie, ale wiadomo co kieruje decyzjami producentów xd
Ogólnie to najlepiej po prostu zrobić własny research, tj. poczytać mądrych ludzi, wiedzących dużo, dużo więcej ode mnie na przykład, żeby faktycznie sobie mniej więcej zobrazować jak to wygląda za kulisami.
Tak na szybko podrzucam dwa artykuły: [link]
[link]

Jeśli temat cię zainteresuje, to na pewno znajdziesz więcej źródeł w anglojęzycznym internecie.

Poprawione kodowanie. Moderacja

budżet nie ma zbyt wielkiego znaczenia. W zasadzie większość produkcji ma podobne budżety, a ogólnie cały ten mit, że „większy budżet = lepsza animacja” został przeniesiony przez mainstreamowych fanów prosto z hollywoodu (gdzie, swoją drogą, budżet też wcale nie oznacza lepszej jakości) i nijak ma się do realiów produkcji anime. To, co ma wpływ na jakość animacji to przede wszystkim: kto pracuje przy danej produkcji, ile mają czasu, jak wygląda organizacja pracy etc. Także nikt pieniędzy nie przepala – jeśli już to producenci i głównie na marketing i seiyuu, bo nawet najlepsi animatorzy nie zarabiają kokosów, a szeregowi pracownicy to już w ogóle mają bardzo niskie pensje.

nic specjalnego, ale ogląda się nieźle. Takie tam klasyczne urocze okruszki życia z absurdalnym humorem

jakbym miał szukać wad, to powiedziałbym, że miejscami niektóre wątki/wydarzenia są naciągane, przeciągane i rozdmuchiwane dla dodania dramatyzmu i patosu, ale ładunek emocjonalny zdecydowanie to wynagradza i skutecznie odwraca uwagę od tych elementów. No bo jakby miało być stuprocentowo logicznie to byłoby pewniej nieco nudniej. Z drugiej zaś strony deus ex machina i innych nielogiczności tu nie ma, bo jednak autor mangi pozostawiał sobie furtki, dzięki czemu wszystko w miarę się mieści w logice świata przedstawionego.  kliknij: ukryte  Bakugo nagle jest znacznie silniejszy? Czemu nie? – było powiedziane, że moce z każdą generacją są coraz silniejsze i mogą gwałtownie ewoluować, gdy ktoś idzie na całość albo „plus ultra” xd. Dabi/Toya jakiś cudem przeżył walkę? Czemu nie? Gdyby zginął, to nie mielibyśmy tego pięknego, emocjonalnego zamknięcia wątku rodzinnego (tutaj można zarzucić autorowi, że trochę niepotrzebnie aż tak tego Dabiego pokiereszował wcześniej, skoro potrzebował go żywego później xd). Kumogiri w ostatniej chwili odzyskał dość dawnej świadomości, by pomóc bohaterom? Czemu nie? Nie było to przecież niemożliwe. No a jedyna rzecz, która mi się nie podoba to to, że  kliknij: ukryte  All for One zaplanował Shigarakiego dosłownie przed jego narodzinami i jeszcze dał mu odpowiednią moc do swoich celów. No ok, to w jego stylu, ale wcześniej jednak budowano Shigarakiego jako przykład, że „to mógł być każdy/takich jak on jest więcej” i praktycznie każdego dnia może powstać nowy Shigaraki. No ale to też się mieści w granicach logiki i prawdopodobieństwa, więc nie można autorowi zarzucić, że wyssał to z palca…

piękne zakończenie wątku o rodzinie Todorokich. A tak poza tym tydzień temu mieliśmy koniec finałowej walki – odpowiednio epicki, pełen patosu, ładnie zamykający całą serię. W sumie to chyba jeden z tych nielicznych przypadków, gdzie praktycznie prawie nikt nie narzeka na koniec popularnego shounena akcji – a przecież odbiór zakończenia w mandze był znacznie gorszy. Wygląda więc na to, że jednak w wersji animowanej działa to lepiej, choć przecież nie wprowadzono wcale jakichś wielkich zmian względem materiału źródłowego.
Cieszę się też, że mamy całe trzy na epilog, choć trochę szkoda, że to już naprawdę się kończy…

jako parodia sprawdza się nieźle, są niezłe gagi i czasami trochę zabawnych rysunków/animacji (choć całość wyglądda raczej paskudnie). Ogólnie nic specjalnego, ale jako taka niezobowiązująca cotygodniowa rozrywka się sprawdza, szczególnie dla fanów tej odmiany isekai'ów.

te korporacje streamingowe zazwyczaj robią napisy po macoszemu, byle jak (przynajmniej w anime), jeszcze przy okazji wciskając jakieś ideologie (śmieszne feminatywy to i tak nic w porównaniu do dziwacznych „nijakich” form czasownikowych wziętych chyba z kosmosu xd). Czasami robiąc to wręcz zupełnie po amatorsku, tłumacząc angielskie napisy, a nie tworząc tłumaczenie na podstawie japońskiego audio (na 99% jestem pewien, że tak zrobił Netflix przy np. Cardcaptor Sakurze). Osobiście to przestałem oglądać anime na Amazonie po tym jak w pierwszym odcinku Gquuuxa przetłumaczyli „mobile suit” na polski xd.
No a tak poza narzekaniem to Netflix zazwyczaj robi niezłe napisy – z tego, co pamiętam to np. w Dandandan nie widziałem jakichś rażących błędów. Ale i tak to raczej drobne pozytywy w morzu nijakości – dla tych wszystkich korporacji Polska to niemalże trzeci świat, więc po co mają się starać…

Fajna komedia i zaskakująco chwytające za serce okruszki życia. No a oneeloli to specyficzny podgatunek yuri/shoujo­‑ai (choć akurat tutaj żadnego romansu nie ma – i bardzo dobrze!) i nie każdemu przypadnie do gustu. Ogólnie też nie jestem jakimś wielkim fanem tego rodzaju humoru, ale tutaj mi to nie przeszkadzało, bo mimo wielu wad i ewidentnie skrzywionej fiksacji na punkcie Mishy, Kamoi to po prostu porządna babka i ostatecznie cała ta relacja, jak i ogólny klimat, są w granicach podobnych komedii obyczajowych.

już kij z animacją, ale jakie to jest kurde nudne… Chyba można uznać, że to już jest jeden z tych przypadków, gdzie parodia zamiast parodiować po prostu powtarza schematy gatunku.

no nie, ten plagiat jest zupełnie chybiony – nie ma sensu o tym dalej pisać.
Co do pierwszej części to zgadzam się częściowo – animację odbiera się również subiektywnie pod względem gustu, estetyki etc, ale animacja to też rzemiosło i zawsze trzeba umieć rozpoznać i docenić wspaniałe dzieło, nawet jeśli subiektywnie się nie podoba. Na myśl przychodzi mi np. Kimetsu no Yaiba – animacyjne cudo, naprawdę długo by można o tym pisać, ale osobiście nie lubię takiego stylu

panie Sulpice, jeśli City nie zasługuje u ciebie na 10/10 za animację (wiem, to tylko numerek, ale jednak oznacza jakieś umiejscowienie w prywatnej skali), to ja nie mam zielonego pojęcia, jak dla ciebie wygląda animacja zasługująca na 10/10 xd.

I jeszcze tu mam wątpliwość:

O ile uważam, że te dwie serie różnią się wystarczająco mocno, bym nie nazwał nowszego tytułu plagiatem (choćby dlatego, że nowa seria skupia się na postaciach z różnych pokoleń), o tyle podobieństwa są znaczne.

 – a skąd ten plagiat? Obie serie powstały na podstawie mangi tego samego autora (trochę się dziwię, że ani razu nie wspomniałeś Arawiego w tekście, biorąc pod uwagę jak ważną rolę pełnił również podczas powstawania adaptacji), więc to dosyć oczywiste, że są podobne.

a tak poza tym niezła recenzja, przede wszystkim niezła w tym kontekście, że mocno motywuje, by napisać własną. No, chyba będę musiał to zrobić, bo tej oceny za animację nie mogę wybaczyć xd

Polsce? Przecież miejsce akcji to dosłownie Berlin(t), a w tym filmie to bardziej alpejski kurort niż nasze góry.

Idolkowania nadal za mało, zdecydowanie za mało, a nie jest to nawet największy problem, bo fabularnie jest niemrawo i bez pomysłu. Najgorzej wypada ten nieszczęsny Kaito, który wygląda bardziej jak wymysł producentów, na którego nikt z ekipy produkcyjnej nie miał większego pomysłu ani ochoty, żeby go jakoś lepiej umieścić w fabule.
W ogóle sam główny motyw jest naprawdę słabo zaimplementowany. Weźmy na przykład odcinek 36 – pierwszy live naszych bohaterek. No i co z tym zrobiono? Cały odcinek służył za reklamę rzeczywistego eventu, a w anime występu nie pokazano! To anime tak bardzo skupia się na byciu Precure, że traktuje aspekt idolkowy zupełnie po macoszemu. Widać to nawet po warstwie muzycznej: ile mamy piosenek? Chwila, policzę – 8 (6 w anime + dwa endingi). Nawet nie będę pisać ile piosenek zazwyczaj mają dwunastoodcinkowe anime o idolkach, bo nie ma co kopać leżącego. No i w tym odcinku Uta dostała nowy power­‑up – nie dość, że to prosty recolor, to oczywiście bez nowej piosenki, bo po co! Na co komu nowe piosenki?
I naprawdę chciałbym bardziej lubić to anime – w wielu aspektach jest naprawdę dobre, ale te wszystko wady naprawdę mocno ciążą na całości. Jako niezobowiązująca rozrywka w niedzielne poranki jeszcze się sprawdza, ale w porównaniu do dwóch ostatnich serii – wyraźny spadek formy.

w zasadzie to nie było czego kuć. Pierwszy sezon był planowany jako samodzielny, zamknięty projekt i praktycznie nikt z tamtej ekipy nie miał zamiaru robić więcej.
Kolejne sezony to już wymysł producentów, a JC Staff wiadomo jak funkcjonuje – nigdy nie mieli wielkich szans, by zrobić cokolwiek wybijającego się ponad przeciętność. W sumie to zastanawiam się, czy producenci mają wywalone i dali One Punch Mana pierwszemu lepszemu studiu (czyli JC Staff, które ma w zwyczaju brać każdy projekt jaki tylko się da), czy też szukali chętnych i próbowali zebrać podobną ekipę, ale wszyscy byli zajęci/nikt nie chciał zmierzyć się z poziomem pierwszego sezonu etc.? Osobiście skłaniam się ku pierwszej opcji xd.

mniej więcej. Może… W sumie to nie wiem xd. A nawet jeśli, to jakoś mi to nie przeszkadza. To, że  kliknij: ukryte  All Might przeżyje raczej nie jest zaskoczeniem, a „przezwyciężanie losu dzięki dobroci/wspólnej woli etc.” to jeden z głównych motywów serii, więc tak z nikąd się to nie wzięło.
A osobiście po prostu myślę, że „modlitwa” była bardziej metaforycznie, narracyjnie, a wszystko to zasługa niemalże niemożliwego  kliknij: ukryte  powrotu do życia Bakugo, który zapewne zgodnie z wizją Nighteye'a też nie powinien już żyć.

Sigh… spoilery się maskuje. Moderacja

w sumie fajnie się to ogląda, ale kurde… mam odczucie, że jednak ten finałowy arc jest zbyt przeciągnięty, no i oczywiście klasyka w stylu cliffhangerów, wspominek między walkami, „przewidziałem każdą możliwość i na wszystko jestem przygotowany” etc. szczególnie nie pomaga. Największy plus to zdecydowanie  kliknij: ukryte  Hiroshi Kamiya xd. Jakoś znacznie przyjemniej mi się ogląda od kiedy to on jest głosem All for One'a xd

Całkiem całkiem. Tła ładne, soundtrack dobry, atmosfera jest (póki co nie depresyjna, a melancholijna, ale z takimi anime nigdy nie wiadomo kiedy albo czy w ogóle zrobi się mroczniej)

a co mi tam – niech będzie dycha. Nic podobnego już w życiu nie zobaczę – no chyba że KyoAni zrobi kiedyś drugi sezon albo film

czyli decyzja, by poczekać aż wyjdzie całość okazała się trafiona…

przygoda w klasycznym stylu i absolutnie najwyższej jakości wykonania. Fajnie, że będzie drugi sezon, bo naprawdę bardzo dobrze, zaskakująco wręcz, się to oglądało

czy lepsze od sezonu pierwszego? Nie wiem, ciężko powiedzieć na gorąco, ale jest to z pewnością kawał świetnej, pomysłowej rozrywki. No i osobiście jestem wielkim fanem Okaruna i Momo oraz ich relacji, a i reszta bohaterów to też niezwykle sympatyczna zgraja.
Oczywiście zapowiedziano już trzeci sezon, więc nic, tylko cierpliwie czekać na kontynuację

bardzo solidna seria dla fanów yuri/shoujo­‑ai i komedii ze słodkimi dziewczynkami w rolach głównych. Jeśli ktoś nie przepada za tymi gatunkami, to raczej nie ma czego tu szukać

Tak jak pierwszy sezon – niby nic niezwykłego, a jednak ogląda się bardzo przyjemnie i miejscami naprawdę wciąga. Z chęcią zobaczyłbym trzeci sezon, a w międzyczasie może nawet sięgnę po mangę, która, jak głosi internet, jest jeszcze lepsza