Tanuki-Anime

Ależ to było kozackie! Tym bardziej szkoda, że wyglądało to tak bardzo nijako… CGI nie było złe, ale trochę nie domagała choreografia, kadrowanie. No, podobało mi się, ale gdyby oddano ten odcinek w lepsze ręce, to na pewno wyglądałoby to lepiej.  kliknij: ukryte  I w ogóle Mikasa już zupełnie jak chłop wygląda. Eren ma dłuższe włosy od niej xd

Obiecujący początek. Mam nadzieję, że twórcy uczą się na błędach i ten sezon zwyczajnie uniknie wpadek i będzie lepszy od poprzedniego. Być może nawet podział na dwie części po dwanaście odcinków wyjdzie fabule na zdrowie…

Cóż, może jeszcze nie jestem na 100% przekonany, bo nic szczególne innowacyjnego w pierwszym odcinku nie pokazali, ale kreacja Miyamury od razu mnie kupiła. Tak sympatycznego i oryginalnego bohatera dawno już w komedii romantycznej nie widziałem, więc jestem ciekaw na ile zostanie wykorzystany potencjał jego postaci. No i Hori też wypada całkiem nieźle. Charakterna kobita :)

Wygląda na to, że zmiana studia na razie nie przyniosła spadku w jakości animacji. Jedynie CGI podczas wyścigów wydaje mi się, że wyglądało gorzej, ale na szczęście nie było tego dużo. No i wygląda na to, że tym razem to Tokai Teio będzie tą najgłówniejszą bohaterką – z jednej strony trochę szkoda, z drugiej może to być w pewien sposób odświeżające i ciekawe fabularnie.

STALKER the anime… Dość obiecujący początek. Może nie będzie to jakieś arcydzieło, ale jest pomysł, jest wykonanie, jest potencjał, by była to porządna seria stawiająca na klimat. Oglądam dalej.

Naprawdę piękna, odprężająca seria OVA. Niby nic specjalnego, ale wykoanane z czułością, z sercem, z pasją – po prostu się to udziela widzowi podczas oglądania. Całkiem nieźle jak na tak krótki czas antenowy nakreślone postacie – Fuu, będąc połączeniem nieporadności, nieśmiałości i wielkiej pasji jest wręcz idealną definicją „uroczej, nie dającej się nie lubić postaci”. Największy atut, poza świetnym, lekkim klimatem, stanowi animacja – dopracowana, szczegółowa, idealnie współgrająca z pięknymi tłami i prostymi, ale charakterystycznymi projektami postaci. Ogólnie super seria obyczajowa i lecę dalej: oby następne odcinki były równie dobre, a nawet lepsze.

No i koniec. Super seans, acz nie jest to bajka dla każdego. Dobra muzyka, zabawne postacie, dużo humoru, fanserwis – mnie więcej do szczęścia do trzeba. Grafika też dała radę, a praca seiyuu – bardzo wysoka półka, szczególnie biorąc pod uwagę, że większość obsady nie ma zbyt wiele doświadczenia.

O, muszę się zgodzić. Ostatni odcinek był naprawdę super zrealizowany.

Moje obserwacje się potwierdziły – gdy jest to lekka seria przygodowa z komediowym zacięciem jest naprawdę dobrze, jednak gdy robi się już poważniej jak w tych odcinkach na początku i w odcinku 9, jest już znacznie gorzej. Może to kwestia gustu, ale i tak uważam, że aż taka różnorodność tematyczna tej serii nie pomogła, bo wyszły po prostu braki autora oryginału lub reżysera, czyli fabularne porywanie się z motyką na słońce. Ostatnie trzy epizody bardzo mi się podobały, byłbym skłonny dla nich podnieść ocenę, ale jednak cały czas mam z tyłu głowy te wcześniejsze fragmenty, gdy naprawdę wątpiłem w jakość tego anime. Podsumowując, jest to całkiem przyjemna seria z epizodyczną fabułą, ciekawą główną bohaterką oraz porządną animacją oraz pięknymi projektami lokacji, jednak wady nie tyle ją przekreślają, co zniżają z potencjalnego do topu do grona porządnych średniaków z widocznymi wahaniami formy.

Finito. Ogólnie całkiem niezłe anime. Wygrywają przede wszystkim kreacje postaci (szczególnie Adachi) oraz relacji między nimi. W zasadzie poza relacją między Adachi a Shimamurą nic tu nie ma i można to brać bardzo dosłownie. Niestety, wszelkie wątki poboczne zostały nie tyle zmarginalizowane, co po prostu pominięte i olane albo przez pana reżysera lub autora oryginału. Otrzymujemy więc anime nieco wybrakowane, pozbawione głębi akcji i po prostu zwyczajnie miejscami nudnawe. Jednak seans okazał się być dość przyjemny głównie za sprawą Adachi, niezłego scenariusza i powiedzmy, że momentami ciekawej grafiki. No i chyba największym rozczarowaniem można nazwać Yashiro, której istnienie wynika tylko i wyłącznie z fetyszu/chęci nawiązania do poprzedniego dzieła autora oryginału, więc historia równie dobrze poradziła sobie bez niej, a może nawet by zyskała, tracąc potencjalny element denerwujący.
Trudno ogólnie ocenić to anime i chyba polecam każdemu indywidualnie sprawdzić, bo odbiór może być bardzo różny, w zależności od tego, co kto wymaga od anime slice of life jako takich. Z pewnością można jedynie napisać, że jest to porządne shoujo ai, choć to było pewne od samego początku.

No i koniec. Wiadomość o drugim sezonie ani mnie ziębi, ani grzeje, ale myślę, że jak twórczy nie zboczą z obranego przez siebie kierunku będzie spoko. A wracając do samej bajki – bardziej dla miłośników słodkich dziewczynek i okruchów życia niż dla fanów isekai'ów jako takich. Myślę, że to dobry wyznacznik tego, czym ta seria serio jest. Wysokie stężenie cukru, misie, wszechobecny optymizm, niespieszne tempo – w sam raz na relaks. I po raz trzeci – super rola Maki Kawase; myślę, że przynajmniej dla jej głosu warto zerknąć.

Kurczę, naprawdę ładne zakończenie. Momentami naprawdę bywało nudno i bez pomysłu, ale ogólnie, biorąc pod uwagę ostatnie odcinki trudno nie uznać tej bajki za udaną. Komedia niezła, świetne projekty postaci, lokacji, wszystkiego w zasadzie, porządna animacja i przede wszystkim super rola Inori Minase. Warto obejrzeć, nawet jeżeli podobnie jak bohaterka ulegnie się nadmiernej senności. Suya~

Dość obiecujący początek. Grafika wygląda nieźle, opening jest super, w reżyserii praktycznie nie widać zmian. No i już przeczuwam, w jaką stronę może to pójść… będzie ostro, na pewno.

Czyli wychodzi na to, że jakiś random, który wcześniej reżyserował tylko pojedyncze odcinki jest lepszym reżyserem od Yukiego Yase – p o t ę ż n e g o gościa z Shafta…
Aż szkoda, że został tylko jeden odcinek. Nie spodziewałem się tego, ale naprawdę jest to jeden z lepszych „nowych” shounenów. Liczę na trzeci sezon.

Hmmmm, no nie wiem. Średnie to w sumie. Animacja ładna, walki ładne, ale brakuje nieco „duszy”. Grunt, że wątek z Claudią i Odynem się ruszył oraz  kliknij: ukryte  że się nie patyczkują – trupy są, póki co jedynie za kulisami, mam również przeczucie, że odstrzelą kogoś z głównych postaci (chyba Miko po ostatnim epizodzie najbliżej jest do śmierci xd).

 kliknij: ukryte  A oto miłość między Yuyu a Riri zmaterializowała się, wykluła z zielonej bańki i przyjęła imię Yuri – znak naszych czasów :)
Już połowa serii i nadal w zasadzie nie wiem, co o tym sądzić. Niby się to kręci obok madokowych klimatów, niby jest Shaft tu i ówdzie, ale nic z tego nie wynika. Jest nijako, schematycznie, momentami wręcz nudnawo, kiedy czas akcji wypełniają klasyczne słodkodziewczynkowe zagrywki. Ogólnie przymknąłbym na to oko, ale grafika, element, który zawsze przykrywa pewne niedoskonałości, jest tutaj zupełnie mdła – projekty postaci są generyczne i kolorowe jak pudełko zakurzonych kredek, tła są rozmyte i nieciekawe (to boli mnie najbardziej), a animacja wygląda dobrze tylko w scenach walki – przez większość czasu mocno średnia.
Ogląda się to w miarę przyjemnie, ale bez większego szału. Ostatnia moja nadzieja w jakimś niespodziewanym błysku geniuszu pana reżysera, ale jeżeli to nie nastąpi, nie będę bardzo zawiedziony…

To anime jest zdecydowanie najlepsze, gdy nie próbuje być poważne. Odcinki 3 i 4 były naprawdę cienkie, potem poziom się wyrównuje, choć nie jest to coś specjalnego. W sumie trochę szkoda – gdy klimat jest lekki jest dobrze, widać, że akurat to autorowi oryginału/reżyserowi wychodzi, ale nie są to najwyższej klasy okruchy życia – ot, takie tam niieco komediowe fantasy z jakimś tam morałem i dość melancholijnym klimatem.
Cóż, ciekawe w jaką stronę to pójdzie dalej… Przynajmniej już wiadomo, że najmocniejszą stroną tej bajki będzie grafika. Tak poza tym po prostu solidna rozrywka z potencjałem na ostre pikowanie w dół.

Jedna z solidniejszych pozycji tego sezonu. Na pewno dobra komedia i całkiem niezłe anime słodkodziewczynkowe/idolkowe. Mogliby jedynie ograniczyć nieco te żarty o rozmiarach piersi, bo nawet jeżeli to anime polega głównie na tego rodzaju humorze (co mi odpowiada), robi się to nieco monotonne…
I tak przy okazji: plus dla studia feel, że w występach scenicznych nie postawili na tanie CGI. Może nie rusza się to za dużo, ale przynajmniej oczy nie bolą, a niektóre fragmenty są serio nieźle animowane.

Całkiem przyjemny i relaksujący serial póki co. Okruchy życia przekonujące, bynajmniej nie nudne, atmosfera słodka, miła, a nawet jak się robi nieco poważniej, to wiadomo, że będzie happy end. Ogólnie nie spodziewałem się że isekai z przepakowaną bohaterką może mieć tak solidną, satysfakcjonującą obyczajówką. Jeżeli nagle nie zmieni się klimat na cięższy będzie to jedna z solidniejszych pozycji tego sezonu, no, przynajmniej dla fanów wszelkich słodkodziewczynkowych anime. A i nadal podtrzymuję opinię, że Maki Kawase gra tutaj rolę życia – świetny głos jako Yuna.

Druga część odcinka genialna. W sumie nie wiem nawet czy nie jest to przypadkiem najlepszy do tej pory odcinek tego anime :)  kliknij: ukryte  Assault vs moc fanserwisu! Aż szkoda, że ten nierówny pojedynek rozstrzygnie się dopiero w przyszłym tygodniu.
No i można już chyba stwierdzić, że ten sezon nie popełnia błędów poprzedniego i jest zdecydowanie lepszy. Nawet grafika trzyma już równy, wysoki poziom, bez takich spektakularnych spadków jakości.

A cycki w tej grze są?

Ino przede wszystkim jest zboczona i niewyżyta :)

No, to było pewne. Ciekawsze jest to, że przy okazji zapowiedzieli OVA. Nie wiem do końca po co, ale czym więcej to lepiej.

Trudno cokolwiek wnioskować o tym anime póki co… Z jednej strony jest to nieco nudnawe, potencjalnie schematyczne i o niczym, z drugiej zaś strony jest intrygująco, interakcje między postaciami, między główną parą przede wszystkim, są subtelne, naturalne, dość realistyczne, a więc pozbawione na razie częstego w anime przesadyzmu. Jeśli miałbym wybierać jakiś konkretny powód, by oglądać to dalej, to zdecydowanie byłaby to postać Yashiro – element, który niejako burzy schematyczność i zwykłość fabuły i sprawia, że pojawia się druga warstwa, która ma potencjał by być czymś więcej, ponad tą zwykłą, obyczajową historią.
Graficznie często jest krzywo, animacja jest dość oszczędna, ale twórcy nadrabiają to grą świateł, kadrowaniem, tłami i fajnymi, nieco retro, projektami postaci.

Zazwyczaj jestem zdania, że jeżeli w słodkodziewczynkowym anime pojawia się fanserwis, oznacza to, że twórcy sięgają po to, co „się sprzedaje”, nie mogąc zagwarantować sukcesu produktu samymi postaciami. Tutaj poniekąd też tak jest, ale zupełnie mi to nie przeszkadza. Jakoś to pasuje.
Niby­‑idolki, fanserwis, yuri­‑baity, niezła komedia  kliknij: ukryte  (piosenka o brokułach jako trauma to chyba najlepszy żart póki co) i dość sympatyczne, choć nieszczególnie oryginalne postacie. I jedna z nich to tsundere. Zawsze jakaś dodatkowa zaleta.
Oglądam dalej.