Tanuki-Anime

Ale budują napięcie tym wątkiem Hawksa… No i super że Endeavour ma tak dużo czasu antenowego w tym sezonie. Zdecydowanie jedna z ciekawszych postaci w całej serii. Bakugo też powoli zyskuje w moich oczach – jego walka w pierwszej części sezonu była świetna, a teraz razem z Deku i Todorokim ma szansę na bardzo ciekawy rozwój i mocy i charakteru.

Pojawienie się Veldory to może być najfajniejsza rzecz w tym sezonie.

Nie aż takie tragicznie, jak myślałem, ale faktycznie nic ciekawego. W openingu/endingu przewija się dużo postaci kobiecych – może chociaż ten element będzie w miarę zajmujący.

Ale jest w tym energia! Chyba cały tydzień będę siedział na sakugabooru i oglądał fragmenty z tego odcinka…
I dizajn Ilulu jest równie fajny, co absurdalny. Rozumiem, że pan autor mangi lubi duże balony, ale no… Nie wiem, może wraz z następnymi epizodami się przyzwyczaję.
I w ogóle następny odcinek zapowiada się aryciekawie.  kliknij: ukryte  Kobayashi chyba coś tam na dole wyrosło xd

Pierwszy odcinek był zabawny, na poziomie pierwszego sezonu. Jakaś tam fabuła się czai i objawia w końcówce, więc zobaczymy co dalej…

Pan Wakabayashi to bardzo utalentowany reżyser i wierzę, że w przyszłości zrobi niejedne co najmniej porządne anime, ale Wonder Egg Priority to niestety zupełna porażka pod względem planowania i produkcji. I chcę wierzyć, że to wina złych ludzi z Aniplexu, którzy zarżnęli w ten czy inny sposób tę serię, ale po specjalu widać też, że w ekipie produkcyjnej nie było zbyt wiele wiary i pomysłu na zamknięcie.
W serii był już jeden recap liczony jako normalny odcinek i w tym specjalu też jest, a można było wykorzystać całe 46 minut czasu antenowego… Po prostu mam wrażenie, że to jest ten smutny przypadek, w którym albo seria pomyślana na dwadzieścia plus odcinków musiała być skrócona albo zwyczajnie nigdy nie było jakiegokolwiek przemyślanego zakończenia. Bo w to, że tak od początku miało być nie da się wierzyć.
Ogólnie po prostu szkoda, bo sama seria miała dobre momenty, bardzo dobrze wyglądała animacyjnie, postacie też były w większości dobrze napisane, a w samej obsadzie były nawet obiecujące debiutantki, ale wszystko się sypnęło.
Czasu spędzonego z tym anime nie żałuję, ale chyba niestety dość szybko zapomnę o tej produkcji, choć wydawało się pewne, że będzie jedną z tych, które pamiętać się będzie długo…

No i koniec.
Wypada więc podziękować reżyserowi i ekipie produkcyjnej za 63 odcinki porządnego melodramatu, który ogląda się niezwykle przyjemnie nawet jeśli nie jest się fanem tego typu produkcji.
Było fajnie, było wzruszająco, czasami śmiesznie, a przede wszystkim urzekały bardzo dobre kreacje bohaterów, w szczególności, patrząc na całość serii, Shigure, Akito, Hatsuharu i może jeszcze Kyou.
No i z całego serca życzę takich adaptacji innym, niekoniecznie nowym i popularnym, mangom. To naprawdę dobra rzecz obejrzeć pełną, rozbudowaną historię w takim wykonaniu.

Super się to oglądało. W zasadzie nie mam zastrzeżeń.

Tutaj akurat z ekipy od Konosuby jest tylko kompozytor… Gdyby reżyserował to pan Takaomi Kanasaki, to ocena mogłoby być wyższa o punkt albo nawet dwa.

Średnie mocno. Parę lepszych momentów, nawet niezła grafika, ale nic specjalnego, nawet jeśli weźmie się poprawkę na nietypową tematykę.
I jakimś cudem dostanie to drugi sezon…

Trochę się bałem, że końcówka będzie zrushowana, ale ostatecznie pan Amemiya dał radę zamknąć to w satysfakcjonujący sposób.  kliknij: ukryte  Trochę mi szkoda Gaumy i naszych sympatycznych antagonistów, ale to chyba było nieuniknione, jeśli świat miał wrócić do „normy”. I tak jak w Gridmanie Rikka i Ayame były ze sobą powiązane, tak samo tutaj myślę, że Sizumu i Yomogi są „połączeni”, biorąc pod uwagę szczególnie końcówkę odcinka.
Ogólnie anime genialne i tak jak napisałem na początku: Akira Amemiya uratował anime.

nie no, akurat fanserwis to jedna z nielicznych w miarę dobrych elementów tej bajki. No, ale to już kwestia gustu.

Nie jest to szczególnie lotna bajka, ale przyjemnie się ogląda. Żarty w tej serii ostatecznie mi się podobają, choć to dość specyficzny typ humoru. Styl Konosuby, a jednak jest „wulgarniej” i z większą dawką fanserwisu. Czasem działa, a czasem nie… Najlepszy dotąd był chyba odcinek dziewiąty, a zaraz koniec, więc… No, fajerwerków już się nie spodziewam.
I coraz bardziej przekonuję się co do jakości soundtracku. Jednak Masato Kouda to jest klasa.

Czy to nie jest przypadkiem dużo więcej sprzedanych płyt niż Kimetsu no Yaiba? Kurde, przy takim zysku trzeci sezon to chyba formalność…

Flatorte is free, nanoda~, bar dla masochistów i wiedźma, która nie wie, czego chce.
Poza SSSS.Dynazezom i Super Cub nadal bajka sezonu.

Napisałbym, że ogólnie nie warto tego oglądać xd. A tak serio to nie wiem – mi się Diablo już nie podobał w pierwszym sezonie, a jeżeli faktycznie jakoś mocno się tu zmienił (jak dla mnie zachowuje się mniej więcej tak samo, ale może się mylę xd), to i tak nie robi mi to różnicy

Mnie tam się podoba ten dizajn

Panie Bakugo, ale żeś mi pan zaimponował…!

Jeszcze nie jestem pewien, czy jest to lepsze od Gridmana, ale pod względem obsady zdecydowanie Dynazenon wygrywa. Tak sympatycznych „antagonistów” dawno nie widziałem, a postacie „pozytywne” prezentują się równie dobrze, szczególnie Gauma, który jest bezbłędnym bohaterem w stylu anime super robo :)

Mimo wszystko przeraźliwie nudne i niestrawne. Ma to swoje momenty, ale… nic o niczym w pięknej oprawie graficznej. Ot, cukierek bez nadzienia

Bardzo mi się podoba ten arc póki co. Walki świetne, animacja równie dobra no i wprost nie mogę się doczekać piątego pojedynku (ze względu na Monomę xd). No i fajnie też zobaczyć w akcji uczniów klasy 1­‑B, którzy we wcześniejszych sezonach służyli głównie za tło.

Totalnie odjechane. Dwadzieścia parę minut absurdu, parodii, przemocy i fanserwisu. Postacie fajne i zabawne, ale przy tak krótkim czasie antenowym nic więcej się o nich nie da napisać. Na pewno nie jest to seria o słodkich dziewczynkach. A, i animacja naprawdę porządna. Dużo jest tutaj super­‑deformed, ale ogólnie rusza się to żwawo, dynamicznie.

Audiowizualna uczta, świetne walki, ogółem naprawdę dobry film, na pewno lepszy niż miejscami nudnawa i rozwleczona seria TV. Fabuła i postacie to nadal shounenowe stany średnie, ale nie przeszkadza to tak bardzo w akurat takiej formie. Po prostu dzieje się dużo i to w niezwykle efekciarski i epicki sposób, więc nie zwraca się uwagi na większe lub mniejsze braki.

Po niezwykle efektownym debiucie Shina Wakabayashiego mamy kolejny bardzo udany reżyserski debiut w tym roku. Nie tak spektakularny i budżetowy, ale w tej serii naprawdę widać rękę ambitnego fachowca. Kadrowanie, konstrukcja poszczególnych scen, dizajn dźwięku, kolorystyka, soundtrack… Rzadko spotyka się tak dopracowane i oryginalne serie obyczajowe jak Super Cub. Mam nadzieję, że tendencja będzie tylko wzrostowa, bo ma ta bajka potencjał na bycie jedną z najlepszych w tym sezonie, jeżeli nawet nie najlepszą. No a z pewnością Koguma wygrywa jako niezwykle udana i nietuzinkowa główna bohaterka.

Na plus animacja i dwa sympatyczne easter eggi podczas festiwalu, choć to może być moja nadinterpretacja…
A reszta… Facepalm za facepalmem niestety. Ani trochę nie kupuję zachowania postaci. Drętwe to wszystko, nielogiczne i nawet nie jest na tyle głupie, by było zabawne. Oj, będzie to ciężki seans, ale jeszcze jest iskierka nadziei.