Tanuki-Anime

to naprawdę bardzo dobre anime, każdy odcinek coraz bardziej zaskakuje, ale jest tu jedna, jedyna rzecz, która zaczyna mnie irytować. No rozumiem, że to przede wszystkim komedia i pewne kwestie traktowane są umownie, ale te ciągłe przeskoki czasowe, a może raczej to ile lat upływy w trakcie i między odcinkami – no tu już zaczyna się rozjeżdżać jakakolwiek logika czasowa i spójność świata przedstawionego. Ok, odcinek 8 trochę to naprawia, ale i tak… w sumie to chyba wolałbym, żeby w ogóle nie był wspominany w tym anime upływ czasu – wtedy wszystko byłoby umowne i pozostawione domysłowi widza, a tak siłą rzeczy widać nieścisłości i można rozmyślać o cyklu życia kosmicznych tanuki albo czemu przez tyle lat nie popsuł się żaden robot, choć wcześniej psuły się na potęgę w znacznie krótszym odcinku czasu albo czemu ruiny ciągle wyglądają tak samo, mimo upływu setek lat itd, itd.

haha, całkiem zabawna ta kryptoreklama xd. A zapłacili ci chociaż czy tak za darmo reklamujesz takie strony?

Tsurumaki, ty chory człowieku xd. Co za odcinek… Czyste mistrzostwo, naprawdę, szczególnie dla fanów  kliknij: ukryte  Zety (choć trochę szkoda, że Deux i Gates zginęli tak szybko). No i jako tako wyklarował się główny konflikt, choć nadal jest masa tajemnic i ciągle dochodzą nowe. A w dodatku w następnym odcinku znowu wracamy do UC0079, więc pewnie pojawią się kolejne wątki… No ale to już taka konwencja, taki właśnie ma szaleńczy styl pan Tsurumaki xd

specyficzne anime – raczej nie z gatunku „boki zrywać”, ale jest coś ciekawego w tym rodzaju czarnego humoru i w samej konstrukcji głównych bohaterek (na zasadzie, że obie są okropnymi ludźmi na bardzo różne sposoby, a przy tym jednak wzbudzają jakąś sympatię). Sama reżyseria i oprawa graficzna też bardzo pomaga, ale wiadomo – anime studia Shaft (prawie) zawsze wyglądają co najmniej interesująco

świetne, genialne, absolutnie doskonałe.

tanuki widocznie żyją i starzeją się dużo wolniej niż ludzie. Chyba w trzecim odcinku Ponko mówiła, że ma 54 (coś koło tego, nie pamiętam dokładnej liczby) lat.
Poprzedni odcinek był o jedzeniu, ten o whisky – nie wiem, według mnie to się za bardzo nie rozjeżdża. A czy realistycznie czy nie – też nie wiem, jakoś nie zwracałem na to uwagi i też ta seria chyba jakoś mocno tym aspektem się nie przejmuje. W sumie taka najważniejsza rzecz z tego odcinka to zwrócenie uwagi na marzenia Yachiyo, a raczej Właściela – i że być może w przyszłość Yachiyo w końcu znajdzie sobie jakiś własny cel.

Animacja to praktycznie 10/10, ale tak poza tym… typowy shounen akcji (z lat 80­‑tych) bez jakichś większych zaskoczeń czy bardzo rozbudowanej fabuły. Ogólnie bardzo przyjemnie się to ogląda i Yaiba jest zarówno solidną komedią, jak i przygodówką, ale prawdę powiedziawszy to właśnie jedynie animacja wyróżnia tę serię spośród podobnych

Świetne anime. Komedia, muzyka, parodia (yuri), trochę poważniejszych wątków, a przede wszystkim autentyczne emocjae i naprawdę ciekawe bohaterki. Ogólnie jeden z najmocniejszych tytułów tego sezonu.

do zarzutów dodałbym brak wyjaśnienia zasad golfa, szczególnie że okazja była świetna, biorąc pod uwagę że główna bohaterka zaczynała od zera…
A tak poza tym od początku jednak nastawiałem się bardziej na cgdct i pod tym względem się nie zawiodłem. No ale faktycznie – pod względem sportowym ta seria trochę niedomaga, choć to też bardziej świadoma decyzja twórców (no bo pan Kengo Saitou to wielki fan golfa i gdyby chciał, to podszedłby do tematu „na poważnie”).
W sumie ostatecznie, podobnie jak z wieloma podobnymi seriami, ocena końcowa i przyjemność z seansu zależą w dużej mierze od tego, czy akurat podpadnie dana grupa bohaterek i dany rodzaj humoru. A, i oczywiście tutaj też jest ładne przesłanie o poszukiwaniu pasji, czerpaniu przyjemności z hobby/sportu itd. za co plus

Skąd się wzięła małolata, która wskakuje do mecha, pewna tego, że wygra, skoro nigdy wcześniej żadnego nie pilotowała?

 – eee, znikąd… Tak jak Amuro, Kamille, Judau – no, taki schemat po prostu. A Machu przede wszystkim jest  kliknij: ukryte  Newtype'em, więc naturalnie ją ciągnie do walki i tytułowego mecha.

Co to za snująca się ze zbolałą mina druga panienka?

 – o Nyaan dowiemy się więcej w kolejnym odcinku, a tak poza tym – podobnie jak Machu po prostu została wciągnięta w zaistniałą sytuację i dalej ją coś do tego przyciąga. A poza tym robi za kuriera i widocznie do czegoś potrzebuje pieniędzy…

Co to za melancholijny, rozmawiający z Gundamem chłopak?

 – o Shujim póki co wiemy najmniej. Wiadomo, że jest  kliknij: ukryte  Newtype'em i chce dostać się na Ziemię, by odnaleźć „różę” (czymkolwiek ona jest). No a tak poza tym napewno jest jakoś powiązany ze zniknięciem Chara.

Dlaczego wojskowi, którym ukradziono mecha siedzą w barze i spokojnie oglądają, jak ten mech walczy w nielegalnych walkach mechów i nic z tym nie robią, tylko podziwiają umiejętności pilota?

 – celem Bulla jest przede wszystkim znalezienie Chara, a obserwują Machu, bo umiejętności ma faktycznie niezwykłe (głównie dlatego, że jako pierwsza opanowała system omega psychommu) i zarówno ona, jak i czerwony Gundam mogą ich jakoś naprowadzić na ślad Chara.

Gdzie są jakiekolwiek motywacje postaci?

 – z tym trochę gorzej, ale coś już mamy. Chalia Bull chce znaleźć Chara, Shuji chce znaleźć „różę”, o Nyaan zapewne niedługo się dowiemy, a Machu nie wie, czego chce, ale na pewno fascynuje ją „kirakira”, a życie w zamkniętej puszce, czyli kolonii ją przytłacza, więc pewnie będzie poszukiwać szeroko pojętej „wolności”

Gdzie ich przeszłość?

 – Chalia Bull już ma to zarysowane (zresztą można się jeszcze odwoływać do pierwszego Gundama…), a reszta postaci… no cóż, widocznie na razie nam, widzom, nie jest to potrzebne, a przynajmniej mnie nie przeszkadza brak tego elementu…

No cóż, wątpię że te odpowiedzi są pomocne lub jakoś wyjaśniają poruszone przez ciebie kwestie, ale jakoś poczułem potrzebę odpowiedzi i nieco uporządkowania tego, co już wiadomo (no bo w sumie nie zadawałem temu anime tych pytań).
Ogólnie to też się zgadzam, że póki co fabularnie jest bez szału, ale wolę być cierpliwy, bo jest tu wizja i zdecydowanie coś powoli z tego wszystkiego się rozwija. Też perspektywę mam trochę inną, bo jednak całe to anime to wielki hołd/reinterpretacja oryginalnego Gundama skupiona, póki co, na kolejnym, być może innym podejściu, do jednego z centralnych motywów UC, czyli Newtype'ów. Już nie mówiąc o tym, że np. odcinek drugi to w zasadzie było fanfiction, a i każdy odcinek wypełniony jest bardziej lub mniej subtelnymi nawiązaniami do pierwszego Gundama i nie tylko (zarówno treściowo, jak i wizualnie).
Ogólnie jest to bardzo „nerdowskie” anime robione przez wielkich fanów dzieła Tomino dla innych fanów, którzy patrzą na te wszystkie elementy z podobnej perspektywy. Widziałem już zresztą wiele różnych, czasami bardzo skrajnych, opinii na temat tego anime w internecie i wiem skąd się one biorą, a z drugiej strony, z moją perspektywą też nie mogę być zbytnio obiektywny wobec tego anime xd

mistrzostwo, absolutne mistrzostwo. Duchowy spadkobierca Yama no Susume (pod względem filozofii animacji) i zapewne Yuru Camp (no bo wiadomo… [a w ogóle to cały trzeci odcinek był jednym wielkim nawiązaniem do Yuru Camp, a i ogólnie całe to anime ma też metatekstowy wymiar poprzez postać Haruno]). W sumie to już nawet mniejsza o treść (która oczywiście jest bardzo dobra, jeśli mówimy o iyashikei'ach ze słodkimi dziewczynkami), ale już dla samej właśnie animacji warto to oglądać.

z przedramatyzowaniem to nie wiem – raczej w granicach normy jeśli chodzi o Gundamy (przynajmniej te, które do tej pory widziałem). Przesłanie antywojenne mocno zaakcentowane, mocniej niż u Tomino, ale też raczej bez zbędnej nachalności, choć to też kwestia subiektywna.
No a recenzję napisałem tak jakoś przy okazji, bo akurat oglądam obecnie wszystkie Gundamy po kolei, a po seansie tego tytułu słowa dosłownie same płynęły przy pisaniu xd. Tak czy owak pewnie jeszcze trochę Gundamowych recenzji napiszę – na pewno postaram się zrecenzować najnowszego GQuuuuX.

bliżej do hentai'a, ale główny bohater to oczywiście eunuch, więc nie będzie to hentai. Nic poza cyckami tu nie ma, ale przy krótkim formacie to nawet zaleta, szczególnie że nagość wypełnia tu większość czasu antenowego. I jest to nawet narysowane w miarę nieźle, to jest bez odrzucających krzywizn. A i niektóre żarty były w miarę śmieszne, na ile oczywiście mogą być śmieszne żarty o seksie xd

FMA też było dla mnie jednym z pierwszych anime, a po nim podobały mi się jeszcze setki innych serii, więc początkującym taki seans raczej nie szkodzi, a nawet może i lepiej, by na początku przygody od razu zobaczyć jak wygląda topka medium. Z arcydziełem to bym był ostrożniejszy, bo to jednak mocne słowo, ale z drugiej strony takie oceny i reputacja też nie biorą się znikąd… W sumie dawno temu, 7­‑7 lat temu wystawiłem temu anime dychę i mam z nim związane tak dobre wspomnienia z minionych czasów, że w sumie też unikam rewatchu, choć, tak jak teraz myślę, jestem bardzo ciekaw czy nadal bym pozostał przy tej dziesiątce w ocenie…

jedzenie dla duszy, co głównej bohaterce może się przydać, bo przez introwertyzm i brak znajomych omijają ją uroki życia studenckiego, w tym – wspólne gotowanie i wypady do restauracji. Ogólnie w porządku, plus za realistyczną charakterologicznie bohaterkę, a i reszta obsady wykazuje potencjał.

Fotografia, ale raczej niestandardowo, bo kamery też dosyć niestandardowe. A tak poza tym słodkie dziewczynki, piękna animacja, ogólnie całość w klimatach komediowo­‑iyashkei'owych, czyli jestem bardzo na tak

jakby ktoś się zastanawiał – humor polega tu na tym, że główne bohaterki będą zabijać słodkie dziewczynki ninja i nie tylko z zimną krwią. Taki trochę humor amerykański, ale chyba też niezupełnie… Tak czy owak przynajmniej pod tym względem jest to ciekawe, pomijając oczywiście charakterystyczną dla twórców ze studia Shaft oprawę graficzną i reżyserię.

apokalipsa chyba nigdy nie była tak spokojna i… piękna. Przeważa melancholia, ale jest też humor (i czarny i absurdalny), robotyczna obsada też prezentuje się bardzo fajnie, już od samego początku czuje się z nimi jakąś więź. No i wygląda na to, że będzie tu też trochę tajemnicy, a końcówka odcinka pokazuje, że oprócz robotów (i może ludzi) hotel będzie gościł też wielu innych ludzi. A tak poza tym animacja jest bardzo porządna, użycie cgi do animowania wszystkich robotów poza główną bohaterką to też raczej celowy zabieg (no a tak poza tym jest to dobrej jakości cgi), no i tła i kolorystyka są bardzo ładne.

a, i oczywiście zapomniałem wspomnieć, że napisy od amazona są średnie, a miejscami… słabe. W ogóle, że ktoś wpadł na pomysł, by tłumaczyć mobile suit na „mobil bojowy” (chyba jakoś tak – już nie pamiętam)...

Bardzo intersujący początek.  kliknij: ukryte  Czyli mamy alternatywne uniwersum, gdzie Zeon wygrał wojnę, ale jest parę innych twistów, bo wygląda na to, że Char pilotuje czerwonego gundama i (chyba?) stoi po przeciwnej stronie barykady, a statek Zeonu wygląda jak White Base (?) No ogólnie jest bardzo ciekawie i ciężko powiedzieć póki co w jaką stronę to skręci. Animacja oczywiście wygląda świetnie i same mechy też prezentują się bardzo dobrze, choć chyba trochę minie zanim się przyzwyczaję do dizajnu tytułowego Gundama xd
A, i w następnym odcinku będzie ta część, przy której pracował Anno, czyli, trochę w jego stylu, takie trochę fanfiction, a przy okazji zapewne również wyjaśnienie paru kwestii związanych z tym uniwersum.

bardzo solidny porządek. Trochę inne oblicze bohaterstwa, czyli bohaterowie z pogranicza prawa, którzy biorą sprawy w swoje ręce, zamiast czekać na profesjonalistów… No i oczywiście nasz bohater jest na etapie zero, a przy okazji mamy żywy przykład jak niesprawiedliwa jest loteria genetyczna w świecie My Hero Academia.

Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady… Na tym to mniej więcej polega, czyli jest to anime, które odwołuje się do uczuć wspólnych dla wielu ludzi. A tak poza tym wygląda na to, że będziemy mieli przewodnik turystyczny po Japonii, a jakiej jakości – to się jeszcze okaże.

póki co bez szału, ale solidnie. Najbardziej rozczarowuje transformacja – bardzo krótka i bez pomysłu, ale może potem będzie dłuższa wersja, a jeśli nie – oby nadrobili innymi aspektami xd.

Dziwne i chaotyczne. Dzieje się bardzo dużo i bardzo szybko, jest kolorowo i pstrokato i w zasadzie to nadal nie wiadomo o czym to ma być i jaki jest cel twórców. Tak czy owak będę oglądać dalej, bo mimo wszystko jest to w jakiś sposób w miarę ciekawe…

w sumie to były nawet pomysłowe żarty – ciekawe czy wystarczy kreatywności do końca sezonu. A ogólnie to bohaterowie prości, ale sympatyczni, z czasem oczywiście obsada będzie się rozszerzać, no i oczywiście mamy też elementy trochę poważniejsze, żeby to nie była tylko slapstickowa komedia.
No i oczywiście opening jest przegenialny, ale niczego innego nie można się spodziewać po artystce pokroju Megumi Ishitani.