Tanuki-Anime

Trochę chaotyczne, ale podobało mi się. Segment z St*rbucksem i hipsterami był naprawdę świetny. Ogólnie humor na poziomie, choć wiadomo, że więcej tu jednak okruchów życia. Grafika też całkiem spoko, choć szkoda, że tła przez cały czas nie wyglądają tak jak w openingu i endingu…

Na szczęście ta postać pojawiła się na raptem parę sekund…

Solidne słodkodziewczynkowe anime. Na plus zdecydowanie oprawa graficzna i ciekawie przedstawiona tematyka astronomiczna/geologiczna. No, i widać, że klub to nie jest tylko pretekst do pokazywania słodkości, ale bohaterki serio się uczą, rozwijają swoje pasje i widz też dostaje trochę informacji i ciekawostek z omawianych dziedzin nauki. Postacie, niestety, niezbyt mnie zaciekawiły – zabrakło mi trochę większego rozbudowania i wyjścia poza schemat. Dodatkowo były jeszcze yuri­‑baity, ale to już chyba cecha charakterystyczna reżysera, patrząc na jego poprzednie anime. Ogólnie oglądało się przyjemnie, jest parę ciekawszych elementów, ale bajka nie wybija się znacznie ponad poziom swojego gatunku.

Świetny film. Wszystkie najlepsze cechy serialu zostały zachowane, a dodatkowo animacja trochę wyładniała (wszystkie eksplozje to były majstersztyki). Mam nadzieję, że prędzej czy później Konosuba wróci w trzecim sezonie.

Ja tam bym wolał całkowicie nowe postacie, a nie odgrzewany kotlet, ale jak widać twórcy czasami wolą postawić na zaspokojenie rządz fanów danej postaci…

No i koniec.
Trochę szkoda, nie twierdzę oczywiście, że Nekopara miała duży potencjał, ale można było zrobić z tego coś zdecydowanie mniej nudnego i powtarzalnego. Pierwsze parę odcinków wykorzystuje wszystko, co twórcy mieli w zanadrzu – dalej jest tylko powtarzanie tych samych żartów i zachowań. Najciekawsze były te najbardziej absurdalne epizody, ale i nawet je trudno zakwalifikować jako porządną rozrywkę. Na mały plus solidna animacja bez krzywizn, z okazjonalną płynnością i ilustracje po napisach końcowych.

Całkiem niezłe anime. Humor trochę niskich lotów, bardzo bezpośredni, z nutką fanserwisu tu i tam, ale dobrze współgrający ze zwierzącą tematyką. Największą zaletą są przede wszystkim postacie, choć niektóre z nich dostały w mojej opinii trochę za mało czasu antenowego (głównie Meimei i Kurumi). Ogólnie bajka wyróżnia się założeniami świata przedstawionego i całkiem dobrze wykorzystuje potencjał przedstawiania zachowań różnych zwierząt w komediowej formie. Ostatni odcinek trochę ostudził mój zapał, ale jest to dość porządny serial – warto zerknąć.

No i koniec. Finał trochę rozczarowujący, był to, jak się spodziewałem, one man show, ale pokazali przynajmniej Bismarck i Nagato, więc jest jakiś plusik. No, i po końcówce można uznać, że niejako ta seria była prologiem do gry, więc jest pole do kontynuacji (najlepiej by było jakby zaadaptowali parę ciekawszych eventów).
Ogólnie bajka mocno średnie, było parę lepszych momentów i ze względu na grę daję 7/10.

Wątpię, że będą następne sezony…

Bardzo dobra i emocjonująca walka. No i zdecydowanie Gentle Criminal i La Bravo to jedni z najlepszych antagonistów w tej serii. Dobry przykład tego, że są ludzie, którzy zostają złoczyńcami z powodu odrzucenia, braku poniekąd wyboru i wcale im nie zależy na czynieniu zła, a jedynie chcą zrealizować swoje marzenia w jedyny pozostały im sposób. Widać też, że Deku się rozwija i coraz lepiej wykorzystuje swoją moc.

Trzy miesiące czekania i Azur Lane powraca… bez większych zmian. Mogli się trochę bardziej przyłożyć do animacji, nadal było trochę krzywizn itd. Fabuła – no, fabuła jest jaka jest, mówi się trudno. Ogólnie w tym odcinku głównie walka, trochę muśnięty wątek Akagi x Amagi, a w finale zapewne będzie błyszczeć niezwyciężona jak dotąd Enterprise.

Ostatnie dwa odcinki zdecydowanie lepsze. Wygląda na to, że absurd dobrze pasuje do tej serii i sprawia, że jest choć trochę ciekawsza. Największa wada według mnie to mimo wszystko postać Cinnamon, która z tym swoim całym zboczeństwem i głosikiem jest serio irytująca. Ogólnie to nadal epizody się dłużą, fabuła de facto nie istnieje i reżyserowi/scenarzystom brak konkretnego pomysłu jak to dalej pociągnąć , ale ogląda się przyjemnie.

Bardzo dopracowane i kreatywne pod względem technicznym, ale zdecydowanie brak tu efektu zaskoczenia, suspensu i świeżości oryginału. Postacie miałkie, fabuła nie zaskakuje, jedyny ciekawy wątek to  kliknij: ukryte  przemiana Irohy w wiedźmę w odcinku 5. Ogólnie dość przyjemnie się to ogląda, nie ma dużo zgrzytów, ale nic nadzwyczajnego.

Mniej więcej po, albo bardziej w trakcie. Odcinek 20 sezonu trzeciego to wstęp do fabuły filmu.

Świetny drugi opening, nowy arc zapowiada się interesująco. Po tej całej akcji fajnie wrócić do trochę spokojniejszego szkolnego życia. I kurczę, jak ja się stęskniłem za Todorokim… Ciekawi mnie też, co będzie dalej z Eri – jej moc jest bardzo OP i jeśli nauczy się ją kontrolować… no, mam nadzieję, że autor dobrze pociągnął ten wątek.

Czy mi się wydaje, czy ta gra jest trochę zbyt łatwa? Wiadomo, Maple dobrała sobie statystyki w niecodzienny sposób, udało jej się zdobyć OP przedmioty na starcie, ale to z jaką łatwością pokonywała innych graczy, pewnie na wyższych poziomach od niej, przypominało mi wyczyny Kirito.
A tak w ogóle fajna walka z wodnym potworem. Nie licząc tego początku zrobionego w brzydkim 3D, było parę fajnych ujęć i animacji.
Bajka póki co przyjemna, postacie dają się polubić i nie są moeblobami. I te rysunki w piasku Maple…

Recenzje się rządzą swoim językiem. Nawet jeśli kiedyś tam ktoś tam używał tego określenia w prowokacyjnym tonie, tak tutaj jest to zwyczajny synonim bez żadnego negatywnego znaczenia.

xd
Pan chyba pierwszy raz w fandomie, co nie? Słowo „bajka” jest tu używane w znaczeniu potocznym jako synonim kreskówki, serialu animowanego. Anime to bajki, i to jest fakt :)

To było całkiem niezłe.
Nic specjalnego tak naprawdę, ale jestem tu dla kotów i no… kotów robiących słodkie rzeczy. Może momentami był przesyt słodkością, ale jako tako seria się broni.

To było głupie, dziwne i chaotyczne. Ale podobało mi się. Humor póki co trafia w mój gust, fajny jest ogólnie ten motyw zwierzęcych zachowań i stereotypów. Nie wiem jak to będzie dalej, ale nawet jeśli wszystko się wyłoży będę oglądał dla Ranki.

Całkiem obiecujący początek. Postacie wyglądają na dość schematyczne, ale to nie jest póki co problem. Tematyka (o ile w dalszych odcinkach nie będzie tylko dodatkiem do słodkości) i oprawa graficzna to zdecydowanie najmocniejsze punkty tego anime. W ogólnie Doga Kobo chyba wchodzi na wyższy level jakości animacji – już w Dumbbell nan Kilo Moteru było parę naprawdę dobrze zainimowanych scen, a tutaj jeszcze dochodzi kolorystka i ładne tła.

Całkiem ciekawy pierwszy odcinek. Było trochę ekspozycji, za dużo póki co się nie wydarzyło, ale jestem zaciekawiony. Bardzo ładnie wygląda to pod względem graficznym, szczególnie tła.

Na początku oglądania walki kojarzyły mi się z Asteriksem i Obeliksem (głównie to, co wyrabiał Thorkell), ale później uznałem, że jako tako pasuje to do konwencji. Traktuję to anime bardziej jak epos o bohaterach, gdzie krew leje się hektolitrami, a walki są tak przesadzone i epickie, jakby je opisywał bard, a nie serial historyczny. Jedyne, co mi tak serio zgrzytało to Thorfinn – taki emo dzieciak warczący, opryskliwy i uważający się za kogoś mocnego jakoś mi nie pasował do tych wszystkich potężnych wikingów. Niemniej, jeśli powstanie drugi sezon to właśnie on przejmie najważniejszą rolę i mam nadzieję, że wydarzenia z ostatnich odcinków mocno zmieniły jego drętwy, wkurzający charakter.

I to by było na tyle…
Boże, czemu ja to nadal oglądam? Naprawdę, SAO to gatunek wyjątkowy, bo oglądanie słabych bajek zupełnie mnie nie boli, ale tutaj ciągle łapię się za głowę, patrząc jak fajny pomysł wyjściowy zostaje niszczony przez brak talentu pisarskiego, kilometrowe dziury logiczne i wiele innych smaczków. I jeszcze ta przerysowana brutalność, patos i w ogóle udawanie, że jest to „poważna”, dramatyczna historia dobijają to anime.
W sumie to nawet dobrze, że w następnym sezonie Kirito wróci do gry – przynajmniej wszystko się skończy szybko i bez przeciągania.

Druga część tego sezonu będzie w kwietniu 2020. Potem pewnie będzie dłuższa przerwa, może po drodze zekranizują jeszcze jakieś spin­‑offy.