Tanuki-Anime

- nie chcę nic mówić, ale twórcy zmarnowali świetną okazję, by z pierwszej sceny zrobić nawiązanie do Skyrima…
- skupianie energii magicznej przez gwizdanie? Ciekawy koncept. A, czyli pewnie dlatego będą śpiewać…
- główna bohaterka tak bardzo zemdlała, że się opening odpalił xd

Całkiem niezłe. Animacyjnie przede wszystkim wypada bardzo przyzwoicie, ale akurat o ten aspekt nie martwiłem się zupełnie, bo Yokohama Animation Lab udowadniało już wcześniej, że nie są przypadkową zbieraniną nieumiejętnych animatorów, tak jak wiele innych nowych studiów. W sumie ciekawe czy będzie tu więcej magii, słodkodziewczynkowości czy jednak idolkowania… Po tym pierwszym epizodzie mam wrażenie, że twórcy choć trochę pójdą bardziej w stronę Uma Musume, gdzie na pierwszy plan wysuwał się element dodatkowy, a śpiewanie pozostało bardziej jako miły dodatek…

Niespodziewanie brutalne jak na bajkę o tak, ekhm, nieambitnych założeniach fabularnych… Ogólnie nawet niezły początek. Ponowne przyjście Jezu, znaczy Władcy Demonów™, trochę walki i przede wszystkim pokaz siły i zajedwabistości pana głównego bohatera. No mały plus suche żarty sprzed dwóch tysięcy lat i to, że siostra tej Mishy to najpewniej tsundere, wnioskując przynajmniej po wyglądzie…

Durne fest, ale sympatyczne. Ma to na pewno jakiś potencjał, szczególnie cała ta superbohatersko/power­‑rangersowa otoczka. I jest też promyk nadziei, że Retto nie będzie randomowym haremowym przegrywem, a bohaterem bardziej w shounenowym stylu. Logiki nie wymagam, ale momentami było troszkę zbyt chaotycznie.

Fabuła drugiego sezonu w zasadzie się jeszcze nie zaczęła… Odcinek pierwszy to pokazówka, ale dobrze zrealizowana i momentami dość zabawna (segment z kalendarzem był naprawdę dobry). W sumie aż ciekawe, że reżyseria się w ogóle nie zmieniła; wygląda więc na to, że w tym projekcie jest ważniejsza ogólna shaftowa wizja niż indywidualne reżyserskie zagrywki. No i opening oczywiście jest świetny. Tym razem dobrą piosenkę zestawiono z równie dobrymi wizualiami, co w poprzednim sezonie udało się połowicznie.
Odcinków znów będzie 24, więc czekam na następne i po cichu liczę, że druga część uniknie wad poprzedniej serii.

No i koniec. Poziom pierwszego sezonu podtrzymany, momentami było nawet nieco lepiej i ciekawiej. Szacun przede wszystkim dla animatorów i reżysera – widać, że twórcy starali się na 100%

Ależ genialny odcinek! Naprawdę, presja tłumu w Japonii może doszczętnie zniszczyć człowieka, tak samo nieporozumienia i brak wsparcia (ze strony nauczycieli i prawdopodobnie rodziców), ale Ishigami się nie poddał, a przewodniczący jako pierwszy go wsparł i niejako otworzył nową drogę życia.  kliknij: ukryte  No, i świetna była scena, gdy Ishigami odpowiedział tamtej dziewczynie na te wyzwiska . Kurczę, naprawdę świetnie napisana, bardzo emocjonalna historia. No i chyba ostateczny dowód na to, że Ishigami to jedna z najlepszych albo przynajmniej najciekawszych postaci w tym anime

Wcale nie taki zły ten koniec, ALE… i tak nie tak powinno do tego dojść. W zasadzie zabrakło łączności akcji. Trudno jakoś emocjonalnie się odnieść do decyzji bohaterów, skoro zabrakło czasu, by dać im jakieś logiczne podwaliny i dobrze wszystko uzasadnić. Nie wiem w sumie czemu twórcy tak to rozegrali. Chyba lepiej by było, gdyby wycinali od początku i już od pierwszego odcinka przyspieszyli rozwój akcji. Tak serio to z bajki, która mogła wywołać jakieś emocje zrobiło się coś super nijakiego.
No i jest jeden minus, którego twórcy nie mogli uniknąć: Shinako. Serio, cały konflikt fabularny tak naprawdę wynika z jej ciągłego niezdecydowania i braku wzięcia spraw w swoje ręce. Irytująca postać po prostu.
I najlepiej będę z tego anime wspominał grafikę. Ładna kreska, płynna animacja, miejscami naprawdę bardzo dobre tła. Widać, że goście z Doga Kobo się przyłożyli i zaciągnęli do pracy naprawdę ogarniętych animatorów.
Podsumowując: lekki zawód

Bardzo satysfakcjonujący finał. Anime od początku do końca bardzo solidne. Świetny, nietuzinkowy humor, ciekawa reżyseria i naprawdę dobrze napisane, choć niezbyt skomplikowane, postacie. Jednym z lepszych elementów było też pokazanie realiów mangowego biznesu – chyba niewiele anime potrafi to ująć w tak realistyczny, wyważony sposób. Ogólnie oczekiwania spełnione, a nawet w sumie trochę więcej – raczej na początku nie spodziewałem się, że moja bajka sezonu to właśnie będzie ten tytuł

Liczba osiemnastu odcinków wynikła z błędnej interpretacji oryginalnego japońskiego newsa. Od początku była mowa o 12 odcinkach + 6 dodatkowych, które miały być emitowane w internecie. Błędnie jednak założono, że to 6 odcinków będzie pełnowymiarową kontynuacją emisji telewizyjnej – tak naprawdę chodziło w tym o krótkie klipy (czy coś tam) puszczane po odcinkach na AbemaTV i dopiero teraz wszyscy się w tym połapali. Znaczy, na Twitterze twórcy potwierdzil, że odcinków będzie dwanaście. Swoją drogą czytałem na MAL­‑u, że nawet Japończycy początkowo źle zainterpretowali informację ogłoszoną przez twórców serialu…

Mam wrażenie, że praktycznie wszyscy bohaterowie z tego anime to ciepłe kluchy. Tak serio to wystarczyłoby trochę zdecydowania ze strony Shinako, by rozwiązać wszystkie problemy relacjowo­‑uczuciowe. A tak jest po prostu przeciąganie liny, robienie z igieł wideł i zastępowanie szczerej rozmowy jakimiś fochami i nieporozumieniami. I na dodatek za tydzień ostatni odcinek, więc zakończenie będzie najpewniej z dupy, choć przynajmniej szybko rozwiąże wszystkie wątki. W ogóle z takim tempem prowadzenia akcji serio myślałem, że odcinków będzie 18 i zaadaptują całą mangę. Wychodzi więc na to, że w momencie w którym akcja zaczynała się rozkręcać, coś już wychodziło na prostą, nastąpi gwałtowny koniec. Ogólnie anime jest przyjemne, grafika jest naprawdę dopracowana, ale myślę, że po ostatnim odcinku dominujące będzie srogie rozczarowanie.

 kliknij: ukryte  Myślę, że ten odcinek już dobrze wyjaśnił, że to nie kwestia podejścia, chęci tylko klątwy. Akito jest bogiem zodiaków, ma władzę nad ich duszami (cokolwiek to oznacza) i nie mogą mu się sprzeciwić. Tak serio to chyba tylko Tooru jest w stanie w jakikolwiek sposób wpłynąć na Akito i coś z nim zrobić

1: niezły początek, fajne ujęcie na tyłek Kirino
2: eeeeee
3: niepotrzebna drama
4: fanserwis
5: niepotrzebna drama (booże, strasznie wkurzająca jest ta Ayase…)
6: przyjemny odcinek, ładnie pokazana relacja dwójki postaci
7: pierwszy segment fajny, potem tragedia  kliknij: ukryte  wydanie light novel? Serio? Durnota do potęgi
8: tragedia straszna  kliknij: ukryte  ta cała rozmowa z ludźmi od anime to super cringe i w ogóle absurdalna sytuacja
9: fajny, przyjemny odcinek
10: fajny odcinek oprócz wkurzającej Ayase i Kanako
11: dobry odcinek (w końcu Kirino zachowała się naprawdę ludzko :)
12: ładne, w miarę satysfakcjonujące zakończenie  kliknij: ukryte  nawet jeśli wraz z pierwszym odcinkiem specjalnym pójdzie do śmieci i motyw „muszę gdzieś wyjechać, ale nie wyjadę, bo chcę zostać z ukochanym” jest ograny do bólu

Ogólnie przed tą serią myślałem, że lubię tsundere, ale po styczności z Kirino mam wątpliwości co do swojego gustu. Mary Sue + skrajnie wkurzający i niepotrzebnie chamski charakter to naprawdę ciężkie do przetrawienia połączenia. Niemniej, w jakiś dziwny sposób ją polubiłem. Nie jest to super dobrze skonstruowany charakter, ale jakoś tak naturalnie wypada ze swoim nieznośnym zachowaniem. Ogólnie trudno być obojętnym wobec takiej bohaterki i tak jak wkurzała tym ciągłym biciem i czepianiem się o wszystko biednego Kyousuke, tak naprawdę podobało mi się, gdy zdobywała się na jakieś miłe gesty i w mniej agresywny sposób okazywała swoje uczucia.
A najlepszą postacią i tak jest Kuroneko. Świetna rola Kany Hanazawy.

Przyjemnie się to ogląda. Ciekawy koncept, bohaterka nadmiernie głupkowata, ale sympatyczna, humor lekki i przystępny. No, i to chyba pierwsze anime, gdzie protagonista zbiera wokół siebie harem złożony z przedstawicieli obojga płci… Warto też dodać, że muzyka jest naprawdę dobra, a fabuła… Dobrze się bawi, kiedy jest jak jest, więc nie mam jakichś wielkich wymagań co do oogiku lub plot twistów i tak dalej…

Kurde, ja oglądam tę bajkę, żeby się śmiać, a nie czuć… Nie no, fajnie, że od czasu do czasu pojawia się poważniejszy wątek, który dodaje troszkę realizmu. I Miko to naprawdę fajna postać – jestem ciekaw jej dalszych interakcji z głównymi bohaterami.

Haru mówi że ma 18 lat

 – błąd. W odcinku siódmym Rikou mówi, że Haru jest niepełnoletnia (!)

No i koniec. Dziwnie to rozegrali wypuszczając odcinki akurat w taki sposób, ale ok.
Ogólnie spoko. Ciekawie poprowadzona akcja, świetna grafika i muzyka, postacie też dość interesujące, choć mogło być lepiej. Bywało parę gorszych momentów, fabuła momentami zgrzytała i Michiru potrafiła być irytująca jako główna bohaterka, ale to raczej dobre wady. Trigger, jak zwykle dostarczył solidną serię akcji ze wszystkimi charakterystycznymi dla tego studia wadami i zaletami.

Jeśli te trzy endingi będę zrealizowane w technice animacji totoskopowej, to będzie super.

O dziwo podobało mi się bardziej niż seria TV. Chyba jednak filmowy format i narracja lepiej służą historiom tego typu albo przynajmniej historiom z Violet w roli główny. Fabuła, owszem, troszkę dziurawa, ale uniknęła przynajmniej mocno widocznego przedramatyzowania i innych tego typu elementów. Oczywiście główny smaczek i najlepszy aspekt tego filmu to animacja i muzyka, które stoją na fenomenalnym poziomie. W sumie może nawet nie doceniłem wcześniej w serialu tego, jak dobrą robotę wykonał Evan Call komponując ścieżkę dźwiękową…
Tak czy siak film ogólnie jest niezły, troszkę inny od serialu i dzięki temu, według mnie, od niego lepszy. Solidne 8/10 ode mnie.

Z tego co kojarzę w Polsce został wydana tylko manga, która jest adaptacją light novel.

Jest skrót. „Bofuri” – każde anime z długaśnym tytułem ma wersję skróconą.

Bez zmian względem pierwszego sezonu. Nadal jest świetnie.

Kurczę, ale to jest ładne pod względem grafiki… Naprawdę, bardzo solidna po tych dwóch odcinkach pozycja. Fabuła rozwija się powoli, bohaterowie też są krok po kroku przedstawiani, czuć też między nimi chemię, ładnie ogólnie są pokazywane tutaj emocje. Na plus też dobre projekty postaci i lekko oldschoolowy klimat.

No, oprócz tego jest świetny, rozbudowany świat przedstawiony, problemy moralne, pewne zwroty akcji i naprawdę dramatyczne, niemalże drastyczne momenty. Relacja między Golemem a Somali wysuwa się oczywiście na główny plan i jest naprawdę dobrze, realistycznie (pod względem uczuciowym) przedstawiona, ale jest też wątek ludzkości skonfliktowanej z potworami, który mógłby pasować nawet do dark fantasy.

Całkiem przyjemny pierwszy odcinek. Ogólnie standardowo, bez większych zmian. Na plus wyciśnięcie potencjału z postaci trzecioplanowej – fajna odmiana od głównych postaci i przy okazji pogłębienie tła.

ta scena po napisach trochę mi przypomniała Avatara: Legendę Aanga. Podobny motyw :v