Tanuki-Anime

Zacząłem to oglądać bez sprawdzenia ekipy produkcyjnej i po pierwszym odcinku już byłem pewien, że reżyserował to ktoś z Shafta. Sprawdziłem reżysera i okazało się, że miałem rację. No i to nawet nie jest tylko „ktoś z Shafta”, a koleś, który pracował przy Hidamari Sketch, co bardzo widać w tym anime.
A w ogóle jest to naprawdę spoko bajka. Słodkodziewczynkowe shoujo­‑ai z lekkim fanserwisem i bardzo dużą liczbą pocałunków. Polecam.

najbardziej gejowe anime, jakie w życiu obejrzałem.
Nie było to jakoś szczególnie złe – momentami było nawet naprawdę zabawne, ale sama tematyka… I żeby tylko główny bohater był crossdreserem albo nie było tak dużo fanserwisu… Trochę za dużo jak na moją głowę, choć czasem warto przesuwać sobie granice tolerancji.
Ogólnie średnie anime, ale przed seansem lepiej dobrze się zastanowić, czy się należy do grupy docelowej.

Manga jest świetna, a anime nie dość że perfekcyjnie ją adaptuje, to jeszcze wiele dodaje poprzez animację i grę aktorską.
No i ending jest naprawdę fajny, choć nieco okrutny, jeśli się wie, o co chodzi z pierścionkami :)

Akira zdecydowanie dodaje dynamizmu do głównej pary. Każdy kolejny odcinek wydaje się być lepszy, więc z niecierpliwością czekam na pojawienie się kolejnych postaci.
A w ogóle już za samą muzykę, klimat i oprawę graficzną te anime zasługuje na wysokie noty

No i drużyna skompletowana…
A sam odcinek był chyba najsłabszy z dotychczasowych. Zakuro ma bardzo dziwny głos. Gdy śpiewa brzmi nieźle, ale jak mówi normalnie to słabo się tego słucha.
I w ogóle mam wrażenie, że fabuła zaczyna się trochę sypać. Tempo jest szybkie, co jest zrozumiałe biorąc pod uwagę ilość odcinków, ale i tak powoli zaczyna się to rozklejać, co było widać w najnowszym odcinku. Ta bajka zdecydowanie powinna mieć 20+ odcinków, bo jednak przy tych dwunastu brakuje miejsca i czasu, by fabuła i postacie mogły być naprawdę interesujące.
I w ogóle myślałem, że pomimo obniżki poziomu animacji po pierwszym odcinku będzie to rysowane porządnie, a tymczasem nawet nieruchome kadry są krzywe i ubogie w szczegóły…
Cóż, jestem trochę rozczarowany, ale to nadal całkiem niezła bajka. Oby tylko poziom już się nie zniżał za bardzo.
No i na pewno będę musiał obejrzeć poprzednią adaptację – choćby po to, by sobie porównać przestawienie tych samych wydarzeń w wolniejszym tempie.

Trzeba przyznać, że te anime mają dużo punktów wspólnych, ale Aharen­‑san moim zdaniem to znacznie inny typ humoru i ciężko mi przez to porównywać tę bajkę z Komi.

Naprawdę mi szkoda Ruki. Jako jedyna otwarcie kocha Kazuyę i stara się, by ich relacja szła do przodu, a mimo to… Ech, i tak wiadomo, kto wygra. A Kazuya to też jednak parówa, bo mógłby już to zakończyć dawno temu, bo już raczej jest pewny swoich uczuć

Z odcinka na odcinek coraz lepsze

Fajne anime, choć miejscami nierówne. Dość powiedzieć, że dopiero teraz je skończyłem – jakoś nie czułem potrzeby oglądania każdego odcinka na premierę.
Izumi fajny, postacie poboczne też (choć oczywiście są dość jednowymiarowi), Shikimori zaś naprawdę mi się podobała jedynie momentami – wolałbym jednak by była bardziej tomboyowa xd
Ogólnie przyjemne anime – słodkie i relaksujące, choć muszę szczerze przyznać, że spodziewałem się czegoś bardziej ekstra.

Nic specjalnego, ale dosyć przyjemnie się oglądało pierwszy odcinek. No i przede wszystkim Saori Hayami brzmi naprawdę dobrze jako chłopiec.

Animacja ładna, fajnie też było zobaczyć trochę więcej Hitsugayi w akcji, ale tak poza tym nic specjalnego. Ot, taki sobie przyjemny w odbiorze filler. Pierwsza kinówka była lepsza

Kurczę, ale to ma dobrą animację… Ciekawe czy taki poziom utrzyma się do końca, bo naprawdę bardzo dużo się tu rusza. No i warto dodać, że fajnie się słucha Daikiego Yamashity w roli menadżera :)
Warto też zwrócić uwagę na ending, który ma parę znajomych dla Europejczyków widoków (chyba pierwszy raz w anime zobaczyłem Barcelonę xd)

Niby progressive, ale nie czuję, by było to jakoś znacząco lepsze od oryginału…
Niepodważalną zaletą jest jednak fakt, że ten film ani trochę mnie nie zirytował, co w porównaniu do serii telewizyjnej, gdzie praktycznie każdy odcinek mnie sponiewierał, jest dość… niezwykłe. Zamiast tego częściej mnie ten film zwyczajnie nudził, co naprawdę mnie zaskoczyło. Z jednej strony ogląda się to dużo lepiej niż serię telewizyjną, z drugiej zaś jest to tak nijako poprawne, że aż się zastanawiam, czemu w ogóle Sword Art Online wzbudzał we mnie (negatywne) emocje xd.
Ciekawe jest też to, że fabułę poznajemy z perspektywy Asuny, przez co dostaje ona swego rodzaju „backstory” i niby jest ciekawsza i bardziej rozbudowana niż w oryginale, ale w zasadzie to tylko iluzja – po prostu nie jest już irytująca. Podobnie prezentuje się Kirito, który pojawia się dopiero w połowie filmu i w zasadzie nie przejmuje głównej roli. Znowu – niby nie jest bogiem i niby zachowuje się jak bohater z jakimkolwiek charakterem, ale po tych wszystkich odcinkach SAO absolutnie nie wierzę, że na przykład w następnym filmie nie zmieni się w Garego Stu.
O Mito też bym chciał coś napisać, choć mam wrażenie, że zrobiono z niej bardziej narzędzie fabularne do pogłębienia charakteru Asuny, niż pełnoprawną postać. Zdziwiłem się nawet, że na koniec  kliknij: ukryte  pozostawiono ją przy życiu. Cóż, i tak pewnie już jej nie zobaczymy w następnym filmie.
Na plus zaliczam również brak tych wszystkich niepotrzebnych haremetek (ktoś pamięta jak się one w ogóle nazywały?), choć nie wykluczam, że mogą się pojawić w kontynuacji.
Nie przesadzono też, co mnie strasznie dziwi, z dramatyzmem™ . Ba, nie ma nawet tego śmiesznego, wciśniętego na siłę fanserwisu (prócz jednej sceny, ale to już zależy od gustu), który był w oryginalnej serii.
W sumie jak to piszę, to coraz bardziej zdaję sobie sprawę, że film ten jest tak daleki od reszty SAO, zrywając z wieloma wadami, które dręczą tę serię, a jednak nadal trudno to nazwać czymś naprawdę dobrym.
Bo to jest solidny film akcji. Grafika jest piękna, muzyka w końcu zapada w pamięć, ale czegoś mi tu po prostu brakuje. Wszystko jest tu poprawne, pozbawione szczególnie irytujących elementów, a jednak nie na tyle dobre, by uznać, że jest to jakość większa od reszty serii.
Obecnie oceniam ten film na 6/10, choć tak naprawdę jest to takie 6,9/10. Naprawdę, gdyby to nie było SAO to uznałbym, że to dobry akcyjniak – taki w sam raz by obejrzeć i zapomnieć na drugi dzień – ale to jednak jest SAO i w głębi duszy czuję, że choć ten film niczym szczególnym nie zawinił nie mogę mu dać siódemki xd.
No i zgaduję, że będą robić kolejne części, póki nie uzbiera się wystarczająco dużo materiału źródłowego, by zrobić kolejne (finałowe) sezony.

Udany wstęp do nowego sezonu. Ryuusui to dość zakręcona postać, ale mam wrażenie, że w wielu kwestiach bardzo przypomina Senkuu. No i fabuła widocznie będzie zmierzać ku najważniejszej kwestii, czyli odkrycia tajemnicy petryfikacji ludzkości…

Wiele anime to robi, szczególnie shouneny. Mnie to akurat nie przeszkadza – decyzja reżysera, a w razie czego zawsze można pominąć. No i czy robi się to by wypełnić czas antenowy? Pewnie po części tak, choć z drugiej strony takie „przypominanie” jest też dla widzów, którzy przypadkiem obejrzą któryś odcinek, przełączając kanały w telewizji.

Całkiem dobry pierwszy odcinek. Animacja świetna, widać, że będzie fabuła i  kliknij: ukryte  moc wykrywania kłamstw pana managera to potencjalny ciekawy dodatek do typowo idolkowej otoczki.

Będzie kontynuacja w postaci filmu.

 kliknij: ukryte  To że główny antagonista jest stałym klientem kawiarenki LycoReco to tak fajna fabularna klamra, że naprawdę jestem pod wrażeniem.
Naprawdę dobry odcinek. Coraz bardziej lubię to anime – mam nadzieję, że taki poziom utrzyma się do końca.

Przyjemny początek. Adaptacja kropka w kropkę i w sumie dobrze, bo manga naprawdę jest dobra. Kanna Nakamura w roli Urushi brzmi praktycznie idealnie – naprawdę ciekawy tsundere głos.

Bardzo mi się podoba atmosfera tego anime. Świetne tła (genialne użycie kolorów), równie dobry soundtrack i oczywiście opening to dla mnie już topka sezonu.
No i wygląda na to, że zostanie wampirem nie jest wcale takie proste…

Nie wiem jak to wyglądało w czasie emisji, ale wydanie blu­‑ray/DVD ma naprawdę solidną grafikę – dobre kolory, całkiem ładne tła i pojedyncze sekwencje naprawdę bardzo dobrej animacji. Punktowo ten aspekt oceniłbym na 7/10.
A same anime całkiem dobre, choć nic wybitnego. Można się trochę dowiedzieć o kolarstwie, a z drugiej strony postaci są na tyle nijakie, że ciężko utrzymać zainteresowanie. Fabuła jest za to dosyć zgrabna i fajnie pokazuje różne aspekty kolarstwa.

Perfekcyjna adaptacja póki co. Dobrze oddali styl mangi, reżyseria była dobra i oczywiście Takehito Koyasu i Haruka Tomatsu świetnie wypadają w swoich rolach.
Opening też jest świetny – bardzo mi się podoba użycie pixelartu i animacji 3D, a na youtubie jeszcze można znaleźć wyjaśnienie wszystkich wizualnych nawiązań do gier Segi i nie tylko.
No i opening może sugerować, że to anime będzie chociaż trochę poważne, ale zaręczam – to czysta komedia.

Dosyć intrygujący początek, choć muszę przyznać, że sam odcinek był dość nudny i miałki. No i zapowiada się, że prócz słodkości będzie trochę mroku albo przynajmniej krwi…

Bardzo dobry pierwszy odcinek. Piękna animacja, mocny retro vibe i wylewający się zewsząd absurd i kiczowatość. Aktorki brzmią bardzo dobrze jak na debiutantki, Ichigo wypada całkiem sympatycznie, a przemiana była czadowa. No i w ogóle jak ekologia jest w to wszystko wplątana xd

Całkiem fajne anime. Ninja w wydaniu słodkodziewczynkowym to dobry koncept, który zrealizowano tutaj całkiem sprawnie. Postaci jest cała masa, zapamiętać ich nie idzie, ale wszystkie, bez wyjątku, są fajnie zaprojektowane i zagrane, co zdecydowanie jest plusem. Powracający wątek z ciekawością Tsubaki wobec płci przeciwnej wypada stosunkowo gorzej od reszty zawartości anime, choć to akurat moja osobista opinia.
No i gdyby ktoś się zastanawiał: nie w tym fanserwisu, choć niektóre projekty postaci mogą wskazywać, że jednak jest.