Tanuki-Anime

O, muszę się zgodzić. Ostatni odcinek był naprawdę super zrealizowany.

Moje obserwacje się potwierdziły – gdy jest to lekka seria przygodowa z komediowym zacięciem jest naprawdę dobrze, jednak gdy robi się już poważniej jak w tych odcinkach na początku i w odcinku 9, jest już znacznie gorzej. Może to kwestia gustu, ale i tak uważam, że aż taka różnorodność tematyczna tej serii nie pomogła, bo wyszły po prostu braki autora oryginału lub reżysera, czyli fabularne porywanie się z motyką na słońce. Ostatnie trzy epizody bardzo mi się podobały, byłbym skłonny dla nich podnieść ocenę, ale jednak cały czas mam z tyłu głowy te wcześniejsze fragmenty, gdy naprawdę wątpiłem w jakość tego anime. Podsumowując, jest to całkiem przyjemna seria z epizodyczną fabułą, ciekawą główną bohaterką oraz porządną animacją oraz pięknymi projektami lokacji, jednak wady nie tyle ją przekreślają, co zniżają z potencjalnego do topu do grona porządnych średniaków z widocznymi wahaniami formy.

Finito. Ogólnie całkiem niezłe anime. Wygrywają przede wszystkim kreacje postaci (szczególnie Adachi) oraz relacji między nimi. W zasadzie poza relacją między Adachi a Shimamurą nic tu nie ma i można to brać bardzo dosłownie. Niestety, wszelkie wątki poboczne zostały nie tyle zmarginalizowane, co po prostu pominięte i olane albo przez pana reżysera lub autora oryginału. Otrzymujemy więc anime nieco wybrakowane, pozbawione głębi akcji i po prostu zwyczajnie miejscami nudnawe. Jednak seans okazał się być dość przyjemny głównie za sprawą Adachi, niezłego scenariusza i powiedzmy, że momentami ciekawej grafiki. No i chyba największym rozczarowaniem można nazwać Yashiro, której istnienie wynika tylko i wyłącznie z fetyszu/chęci nawiązania do poprzedniego dzieła autora oryginału, więc historia równie dobrze poradziła sobie bez niej, a może nawet by zyskała, tracąc potencjalny element denerwujący.
Trudno ogólnie ocenić to anime i chyba polecam każdemu indywidualnie sprawdzić, bo odbiór może być bardzo różny, w zależności od tego, co kto wymaga od anime slice of life jako takich. Z pewnością można jedynie napisać, że jest to porządne shoujo ai, choć to było pewne od samego początku.

No i koniec. Wiadomość o drugim sezonie ani mnie ziębi, ani grzeje, ale myślę, że jak twórczy nie zboczą z obranego przez siebie kierunku będzie spoko. A wracając do samej bajki – bardziej dla miłośników słodkich dziewczynek i okruchów życia niż dla fanów isekai'ów jako takich. Myślę, że to dobry wyznacznik tego, czym ta seria serio jest. Wysokie stężenie cukru, misie, wszechobecny optymizm, niespieszne tempo – w sam raz na relaks. I po raz trzeci – super rola Maki Kawase; myślę, że przynajmniej dla jej głosu warto zerknąć.

Kurczę, naprawdę ładne zakończenie. Momentami naprawdę bywało nudno i bez pomysłu, ale ogólnie, biorąc pod uwagę ostatnie odcinki trudno nie uznać tej bajki za udaną. Komedia niezła, świetne projekty postaci, lokacji, wszystkiego w zasadzie, porządna animacja i przede wszystkim super rola Inori Minase. Warto obejrzeć, nawet jeżeli podobnie jak bohaterka ulegnie się nadmiernej senności. Suya~

Dość obiecujący początek. Grafika wygląda nieźle, opening jest super, w reżyserii praktycznie nie widać zmian. No i już przeczuwam, w jaką stronę może to pójść… będzie ostro, na pewno.

Czyli wychodzi na to, że jakiś random, który wcześniej reżyserował tylko pojedyncze odcinki jest lepszym reżyserem od Yukiego Yase – p o t ę ż n e g o gościa z Shafta…
Aż szkoda, że został tylko jeden odcinek. Nie spodziewałem się tego, ale naprawdę jest to jeden z lepszych „nowych” shounenów. Liczę na trzeci sezon.

Hmmmm, no nie wiem. Średnie to w sumie. Animacja ładna, walki ładne, ale brakuje nieco „duszy”. Grunt, że wątek z Claudią i Odynem się ruszył oraz  kliknij: ukryte  że się nie patyczkują – trupy są, póki co jedynie za kulisami, mam również przeczucie, że odstrzelą kogoś z głównych postaci (chyba Miko po ostatnim epizodzie najbliżej jest do śmierci xd).

 kliknij: ukryte  A oto miłość między Yuyu a Riri zmaterializowała się, wykluła z zielonej bańki i przyjęła imię Yuri – znak naszych czasów :)
Już połowa serii i nadal w zasadzie nie wiem, co o tym sądzić. Niby się to kręci obok madokowych klimatów, niby jest Shaft tu i ówdzie, ale nic z tego nie wynika. Jest nijako, schematycznie, momentami wręcz nudnawo, kiedy czas akcji wypełniają klasyczne słodkodziewczynkowe zagrywki. Ogólnie przymknąłbym na to oko, ale grafika, element, który zawsze przykrywa pewne niedoskonałości, jest tutaj zupełnie mdła – projekty postaci są generyczne i kolorowe jak pudełko zakurzonych kredek, tła są rozmyte i nieciekawe (to boli mnie najbardziej), a animacja wygląda dobrze tylko w scenach walki – przez większość czasu mocno średnia.
Ogląda się to w miarę przyjemnie, ale bez większego szału. Ostatnia moja nadzieja w jakimś niespodziewanym błysku geniuszu pana reżysera, ale jeżeli to nie nastąpi, nie będę bardzo zawiedziony…

To anime jest zdecydowanie najlepsze, gdy nie próbuje być poważne. Odcinki 3 i 4 były naprawdę cienkie, potem poziom się wyrównuje, choć nie jest to coś specjalnego. W sumie trochę szkoda – gdy klimat jest lekki jest dobrze, widać, że akurat to autorowi oryginału/reżyserowi wychodzi, ale nie są to najwyższej klasy okruchy życia – ot, takie tam niieco komediowe fantasy z jakimś tam morałem i dość melancholijnym klimatem.
Cóż, ciekawe w jaką stronę to pójdzie dalej… Przynajmniej już wiadomo, że najmocniejszą stroną tej bajki będzie grafika. Tak poza tym po prostu solidna rozrywka z potencjałem na ostre pikowanie w dół.

Jedna z solidniejszych pozycji tego sezonu. Na pewno dobra komedia i całkiem niezłe anime słodkodziewczynkowe/idolkowe. Mogliby jedynie ograniczyć nieco te żarty o rozmiarach piersi, bo nawet jeżeli to anime polega głównie na tego rodzaju humorze (co mi odpowiada), robi się to nieco monotonne…
I tak przy okazji: plus dla studia feel, że w występach scenicznych nie postawili na tanie CGI. Może nie rusza się to za dużo, ale przynajmniej oczy nie bolą, a niektóre fragmenty są serio nieźle animowane.

Całkiem przyjemny i relaksujący serial póki co. Okruchy życia przekonujące, bynajmniej nie nudne, atmosfera słodka, miła, a nawet jak się robi nieco poważniej, to wiadomo, że będzie happy end. Ogólnie nie spodziewałem się że isekai z przepakowaną bohaterką może mieć tak solidną, satysfakcjonującą obyczajówką. Jeżeli nagle nie zmieni się klimat na cięższy będzie to jedna z solidniejszych pozycji tego sezonu, no, przynajmniej dla fanów wszelkich słodkodziewczynkowych anime. A i nadal podtrzymuję opinię, że Maki Kawase gra tutaj rolę życia – świetny głos jako Yuna.

Druga część odcinka genialna. W sumie nie wiem nawet czy nie jest to przypadkiem najlepszy do tej pory odcinek tego anime :)  kliknij: ukryte  Assault vs moc fanserwisu! Aż szkoda, że ten nierówny pojedynek rozstrzygnie się dopiero w przyszłym tygodniu.
No i można już chyba stwierdzić, że ten sezon nie popełnia błędów poprzedniego i jest zdecydowanie lepszy. Nawet grafika trzyma już równy, wysoki poziom, bez takich spektakularnych spadków jakości.

A cycki w tej grze są?

Ino przede wszystkim jest zboczona i niewyżyta :)

No, to było pewne. Ciekawsze jest to, że przy okazji zapowiedzieli OVA. Nie wiem do końca po co, ale czym więcej to lepiej.

Trudno cokolwiek wnioskować o tym anime póki co… Z jednej strony jest to nieco nudnawe, potencjalnie schematyczne i o niczym, z drugiej zaś strony jest intrygująco, interakcje między postaciami, między główną parą przede wszystkim, są subtelne, naturalne, dość realistyczne, a więc pozbawione na razie częstego w anime przesadyzmu. Jeśli miałbym wybierać jakiś konkretny powód, by oglądać to dalej, to zdecydowanie byłaby to postać Yashiro – element, który niejako burzy schematyczność i zwykłość fabuły i sprawia, że pojawia się druga warstwa, która ma potencjał by być czymś więcej, ponad tą zwykłą, obyczajową historią.
Graficznie często jest krzywo, animacja jest dość oszczędna, ale twórcy nadrabiają to grą świateł, kadrowaniem, tłami i fajnymi, nieco retro, projektami postaci.

Zazwyczaj jestem zdania, że jeżeli w słodkodziewczynkowym anime pojawia się fanserwis, oznacza to, że twórcy sięgają po to, co „się sprzedaje”, nie mogąc zagwarantować sukcesu produktu samymi postaciami. Tutaj poniekąd też tak jest, ale zupełnie mi to nie przeszkadza. Jakoś to pasuje.
Niby­‑idolki, fanserwis, yuri­‑baity, niezła komedia  kliknij: ukryte  (piosenka o brokułach jako trauma to chyba najlepszy żart póki co) i dość sympatyczne, choć nieszczególnie oryginalne postacie. I jedna z nich to tsundere. Zawsze jakaś dodatkowa zaleta.
Oglądam dalej.

Pomysłowa księżniczka zafiksowana na punkcie porządnego snu i banda niekompetentnych demonów… Fajnie się to, na razie, ogląda. Przede wszystkim dobre wrażenie robi grafika, łącznie z projektami, lokacjami – wszystko ma taki fajny, nostalgiczny bajkowy charakter i jeszcze kolorystyka świetnie to podkreśla. W sumie mam nadzieję, że pojawi się jakiś dynamizm, coś co trochę rozrusza akcję, bo owszem jest słodko i zabawnie, ale senność bohaterki naprawdę udziela się widzowi… Na bezsenność i relaks polecam.

Czegokolwiek nie dotknie się ufotable zamienia się w żyłę złota. Kimetsu no Yaiba to serio przeciętniak – seria, która wyróżnia się tylko oprawą graficzną. Widocznie tyle wystarczy, by zyskać popularność. No i oczywiście nadal tu działa efekt legendarnego odcinka 19, bez którego o tej serii usłyszało by o wiele mniej osób.

Zdążyłem już nieco zapomnieć jak dobre i unikatowe jest to anime.
 kliknij: ukryte  Manservice, Sugimoto atakujący Rosjan sierpem i młotem xd, kolejny dziwaczny skazaniec

Pierwszy odcinek był, no, mocno średni, drugi zaś daje jakąś nadzieję – jest solidniej i może to pójść w dobrym kierunku. Z plusów, póki co, dobra rola Maki Kawase – czuje swoją postać i nie ma typowego słodkiego głosiku, znaczy brzmi bardziej neutralnie niż słodko – oraz tła z tymi takimi kwadracikami czy czymś tam latającym w rogach.

Energiczny, humorystyczny początek. Nie obraziłbym się gdyby tak zostało przez cały serial, ale Jun Maeda to Jun Maeda, więc można już obstawiać jak się potoczy. I w ogóle Ayane Sakura brzmiała jak Sakura Tange… Zawsze tak było?

Dosyć przyjemny, acz nieco koślawy i dziurawy fabularnie film w bleachowych klimatach. Na plus sympatyczne postacie, świetne projekty Kubo Tite i płynna, dopracowana animacja.  kliknij: ukryte  No i kurczę, Soul Society West Brand (?) – trudno się nie uśmiechnąć :)

To było dziwne… Nieco poważny klimat, walka z wrogiem ludzkości, Walkirie, Odyn, Ragnarok oraz… absurdalna technologia, słodkie dziewczynki, w tym tsundere. Cóż, jako gracz Azur Lane powinienem być przyzwyczajony, jednak nadal pojawia się dysonans poznawczy, szczególnie, że odcinek trwał całe 47 minut.
Graficznie jest solidnie, bez większych fajerwerków w bitwach, z odpowiednio wyważoną ilością CGI. Najlepiej póki vo sprawdza się animacja samych postaci – żywo, naturalnie, ekspresyjnie.
Po pierwszym epizodzie już mniej więcej wiadomo co to jest, więc pozostaje poczekać na pierwsze oznaki udziału pana Nagatsukiego w produkcji – trudno mi uwierzyć, że taki autor jak on, piszący takie, a nie inne light novelki, przyklepałby swoim nazwiskiem jakąś sztampę bez choćby jednego elementu „ekstra”.