Tanuki-Anime

Jeśli poziom animacji będzie przez całą serię na takim poziomie, będzie to zdecydowanie jedna z najładniejszych bajek w tym roku. A sama bajka wygląda na naprawdę fajną i sympatyczną. I aż ciężko mi to uwierzyć, ale chyba naprawdę nie będzie tu żadnego romansu xd. A sama Komi to postać bardzo intrygująca, szczególnie ze względu na swój problem – tu chyba trzeba pochwalić Aoi Kogę, dla której taka rola to niemałe wyzwanie i pole do popisu. I patrząc chociażby na opening warto docenić jak bardzo utalentowaną ekipę OLM zebrało do realizacji tej bajki.

Nie jest to łatwy do śledzenia tytuł, szczególne pod względem fabuły mocno osadzonej w zupełnie obcych dla europejskiego widza kontekstach, ale ogląda się to świetnie. Akcja jest prowadzona dobrze, bohaterowie są interesujący i ogólnie wciągająca jest cała ta atmosfera – widać, że anime to w zasadzie animowany epos przetworzony przez wizję pani Yamady. I oczywiście Kensuke Ushio nie zawodzi – soundtrack jest świetny.

Zdecydowanie lepsze albo zwyczajnie konkretniejsze niż seria TV. I chyba mam ogromną słabość do tego typu nastoletnich romansów – bardziej się nad tym rozpłynąłem niż powinienem, szczególne pod koniec. A oprawa graficzna to w ogóle kosmos – tak trochę na nią patrzę przez pryzmat obejrzanego niedawno Violet Evergarden Movie i na przestrzeni tych wszystkich lat w KyoAni chyba tylko tła są wyraźnie lepsze. A projekty postaci, choć pamiętające czasy K­‑ON, w swojej plastycznej prostocie podobają mi się bardziej niż te w ich obecnych produkcjach.

Fajne, miłe, przyjemne, ale nie do końca wiem, o czym to miało być. Oczywiście nie wymagam od takich serii nie wiadomo jakiej fabuły, ale tu w zasadzie zabrakło mi zakończenia, punktu kulminacyjnego, czy choćby jakiegoś wątku, który by się wybijał ponad akcję poszczególnych epizodów. No i nieco mi przeszkadza brak rozwoju postaci -znaczy miło by było zobaczyć choćby na koniec jakąś zmianę w charakterze tej nieszczęsnej Tamako albo kogokolwiek innego. A co do postaci, to są nawet fajne, dające się polubić, ale raczej bez głębi. Ptak zdecydowanie był najfajniejszy, choć możnaby się w nim dopatrywać elementu najmniej pasującego do całości. I chciałbym napisać, że animacja była tak świetna, że żadnych wad nie widzę, ale tak się chyba nie da, przynajmniej w tym przypadku. Także pamiętać będę tę bajkę przede wszystkim ze względu na doskonałą animację, a reszta… Mam nadzieję, że Tamako Love Story będzie lepsze.

Całkiem niezłe, momentami zabawne. Niektóre elementy mają jakiś potencjał, inne nie za bardzo, ale ogląda się to bez zgrzytania zębów. Ogólnie ma to bardzo fajną grafikę, szczególnie kolory, tła i projekty postaci robią wrażenie. Mechy wyglądają nieco gorzej, animacja też jest raczej niezbyt spektakularna. I całe szczęście, że ta bajka nie traktuje się zbyt poważnie. Przynajmniej na razie…

Podobało mi się to dużo bardziej niż powinno. Jeśli kolejne odcinki utrzymają taki poziom, to będę bardzo zadowolony. No i w końcu Doga Koba robi jakieś dobre anime w tym roku. Oczywiście animacja też trzyma wysoki poziom, a opening to w ogóle animacyjny i reżyserski majstersztyk. I będą ilustracje na końcu odcinków – w tym tygodniu zaczęli mocno, bo od mistrza Yoma, ciekawe czy dalej też będą tak znani artyści :)

Całkiem przyjemny początek. Trochę poskakali po rozdziałach, ale w sumie dobrze to wyszło. Jest puchato, milutko i słodziutko, wprowadzenie już ogarnięte, więc pozostaje obserwować jak się będzie rozwijać relacja między bohaterami, a znając przynajmniej początek mangi, rozwijać się ona będzie interesująco…

Myślę, że pierwsze trzy minuty dobrze obrazują czym to anime jest… Cóż, nawet mi się podobał ten odcinek. Akcja poprowadzona sprawnie, bez ekspozycji i przynudzania, trochę fajnej animacji i dobre wprowadzenie postaci. Sam koncept nieco mi przypomina Uma Musume i mam nadzieję, że twórcy zdają sobie sprawę z jego niewymuszonej absurdalności i anime to nie będzie się traktować zbyt serio. Przynajmniej mam taką nadzieję, patrząc na wspomniane wyżej pierwsze trzy minuty i postać trenerki.

Obiecujący początek. Fabuła i postacie wyglądają nieźle, ale to delikatna materia, więc nic nie wiadomo – dużo można tu zepsuć. Najmocniejszy punkt to muzyka – bardzo pompatyczna i energiczna – oraz voice acting, choć do głosu Iriny muszę się jeszcze przyzwyczaić (może po prostu się odzwyczaiłem od głosu Megumi Hayashibary?). I nie wiadomo jeszcze, czy cokolwiek wyniknie z takiego, a nie innego świata przedstawionego – bo mam wrażenie, że ubranie Związku Radzieckiego w inną nazwę to tylko pretekst, by nie robić zbyt dokładnego researchu historycznego lub by stworzyć możliwość, by łatwiej wcisnąć jakiś element fabularny.

To był całkiem interesujący początek. Bohaterka widzi różne rzeczy, póki co zachowuje zimną krew, ale na jak długo? Seria pewnie będzie długo się kręcić koło statusu quo, ale powinien się w końcu pojawić przynajmniej jeden moment, w którym bohaterka się złamie, bo to czego doświadcza wymaga naprawdę mocnej psychiki… Animacja porządna, ale to jeszcze nic nie znaczy: to na razie tylko pierwszy odcinek. I przewiduję, że następne epizody będą miały trochę lżejszą atmosferę, bo twórcy, chociażby przez fanserwis, postać Hany oraz opening/ending chcą utrzymać widza w przekonaniu, że to nie jest horror w czystej postaci.

Animacja naprawdę ładna, ale dwie minuty upływają dosłownie jak mrugnięcie. Jako ciekawostkę można oglądać.

Podsumowując:
- Pierwsze pięć/sześć odcinków to w zasadzie czcza gadanina, którą możnaby skutecznie skrócić bez szkody dla fabuły
- Następne sześć epizodów to nudne i przewidywalne walki. No bo jak ma być ciekawie, skoro z góry wiadomo, że bohaterowie bez większych problemów pokonają każdego przeciwnika?
- Clayman to absolutnie beznadziejny antagonista
 kliknij: ukryte  - I jaki był sens tego Walpurgisu? Clayman zwołał władców demonów™ i myślał, że mając w zanadrzu Milim po prostu ich przegada? Przecież Rimuru nie musiał się nawet specjalnie wybraniać – od początku każdy ze zgromadzonych dobrze wiedział, o co chodzi

No i było parę malutkich plusików, ale co one mogą zdziałać, gdy rdzeń serialu jest słaby? Veldora i władcy demonów to całkiem sympatyczna zgraja, ale nic z tego nie wynika. Zero wykorzystania ich obecności w fabule.
I nawet Rimuru, gdy w końcu jest poważny i bezwzględny niezbyt przekonuje, choćby z tego względu, że wszystko wychodzi mu zbyt łatwo.
Nie oglądało się tego jakoś bardzo tragicznie, ale w porównaniu z potencjałem, jaki posiada ta bajka naprawdę jestem rozczarowany.
 kliknij: ukryte  I co do tego liska, co ją Rimuru uratował: nie wiem, czy film będzie kontynuucją, ale dam sobie rękę uciąć, że przybierze ludzką postać i zostanie kolejną haremetką

Humor bardziej slapstickowy i stawiający na przekrzykiwanie się niż na rozbudowane, zabawne dialogi. Wada czy zaleta – zależy, co kto lubi. Mnie to AŻ tak nie bawi, ale ogólnie ogląda się to całkiem przyjemnie. Ale bez szału. I o ile same projekty postaci są naprawdę fajne, to animacja jest w zasadzie szczątkowa. Nie żeby mi to przeszkadzało, ale mogło być po prostu lepiej.

Solidne zakończenie sezonu. Patrząc po ocenach na MAL­‑u ten sezon chyba nie spełnił oczekiwań wielu widzów, ale ja jestem zadowolony. W skali action shounenów jest to historia naprawdę unikatowa i cieszę się, że adaptacja jest mimo wszystko konsekwentna i godna materiału źródłowego. Przestawienie arców to był nieco dziwny pomysł, ale w gruncie rzeczy niczego nie zepsuł, więc uznaję, że reżyser mniej więcej wiedział, co robi. Szósty sezon zapowiedziany, więc do następnego roku…

Słodkie, sympatyczne i zabawne. W sam raz bajka, by obejrzeć całą rodziną. No i baron. Baron jest super :)

W poprzednim komentarzu troszeczkę ponarzekałem, ale ostatnie cztery odcinki stały na tak wysokim, równym poziomie, że żadnych zastrzeżeń już nie mam. Rozłożenie akcentów nieco inne niż w pierwszym sezonie, ale to w sumie dobrze – więcej rozwoju postaci i ich relacji oraz trochę pogłębiania świata przedstawionego to dobry kierunek. I niezwykle mnie cieszy genialny poziom graficzny tej serii – Kyoto Animation nie spuszcza z tonu i z niecierpliwością będę wyczekiwał ich kolejnych projektów.

i to i to niestety.

Czysta tragedia z paroma prawie dobrymi elementami

I właśnie dla takich odcinków ogląda się bajki dla dzieci. Cały odcinek obłędnie dobrej animacji, a w dodatku ważny rozwój fabularny i jeszcze bardzo fajny power­‑up dla naszych bohaterek (ten nowy atak jest tak bezbłędnie absurdalny, że nadal jestem pod wrażeniem xd). Ogólnie polecam zainteresowanym zetknąć na sakugabooru, bo jest na co popatrzeć

To nadal naprawdę sympatyczna i przyjemna do oglądania bajka, ale jednak większość magii pierwszego sezonu już uleciała. No i fabuła pozbawiona już głównego wątku nieco się miota, nie oferując niczego naprawdę zaskakującego.  kliknij: ukryte  Ot, ten sezon zaczął się porwaniem i skończył się porwaniem. I znów był wątek z czarną magią… Na plus zaliczam nowe postacie, które wypadły całkiem fajnie. Piękne też były tła i muzyka, być może nawet lepsze niż w pierwszym sezonie.
A najbardziej jestem zaskoczony, że zapowiedzieli film… Ostatni odcinek dość wyraźnie sugeruje, o czym będzie kontynuucja, ale i tak – ciężko mi sobie wyobrazić to anime w wersji kinowej xd

To był naprawdę ciekawy seans. Reżyseria Naoko Yamady w połączeniu z animacją w stylu Yuasy to mieszanka równie intrygująca, co udana. Historia wygląda na ciekawą i wielowątkową i zapewne będzie się rozwijać w dobrym tempie, powoli odsłaniając kolejne karty. O bohaterach oczywiście dużo na razie nie można napisać, ale przynajmniej Biwa jest mocno niestandardowa. I podoba mi się też połączenie historycznej, nieco baśniowej atmosfery z ekspresyjną, uproszczoną animacją i soundtrackiem, który klasyczne nuty przeplata z muzyką zdecydowanie bardziej współczesną. No i ending, bardzo specyficzny chyba najlepiej obrazuje jakiego rodzaju jest to serial.

Wow, po prostu wow. Najpewniej najlepszy odcinek tego sezonu, choć dwa ostatnie zapowiadają się równie intensywnie. I na tym etapie chyba już wybaczam wszelkie niedociągnięcia produkcyjne, reżyserskie – gdy trzeba, oddziaływanie na emocje widza jest na najwyższym poziomie.
 kliknij: ukryte  No i znamy już przeszłość Shigarakiego. Bardzo tragiczną, smutną, wręcz makabryczną. Kolejny przykład jak świetnie to anime kreuje poszczególne postacie. Na tym etapie po prostu się Shigarakiego rozumie, wręcz się współczuje, że spotkał go właśnie taki los. I jest to też kolejny obraz ze społeczeństwa ludzi z supermocami – gdzieś tam Deku spełnia swoje marzenie, a gdzie indziej mały Tenko morduje swoją rodzinę, z powodu bezsilności i doprowadzenia na granicę załamania. Też to odbieram jako pokazanie jak straszne potrafią być moce, gdy się jeszcze nie potrafi nad nimi panować, szczególnie w takich warunkach, gdy dziecko jest zaszczute i gnębione przez ojca. Przeraża też bierność reszty rodziny – wystarczyło, by przeciwstawili się ojcu. Właśnie to też jest źródłem tragedii Shigarakiego – nikt wtedy nie stanął po jego stronie[/ukryj

Fabuła i postacie to nadal beznadzieja, ale animacja w wielu momentach stoi na naprawdę wysokim poziomie. Fajnie by było zobaczyć tę ekipę animatorów przy jakimś lepszym projekcie w przyszłości…

Wizualnie bezbłędne, ale fabularnie mam wątpliwości… Nie żebym oczekiwał od tej serii fajerwerków w tym aspekcie, ale wydaje mi się, że sezon pierwszy był nieco świeższy/ciekawszy. No, zostały jeszcze cztery odcinki, więc może zmienię zdanie. I Ilulu oraz Take nawet nieźle wkomponowali się w obsadę – znaczy nawet fajna jest ta chemia między nimi.

Małe mam doświadczenie z seriami akcji, ale lepszej strzelaniny w anime chyba jeszcze nie widziałem.