Tanuki-Anime

Przepiękna animacja, a sam odcinek jest dostępny na youtubie i to z angielskimi napisami.

Powinno gdzieś być napisane grubym drukiem, że najpierw trzeba obejrzeć Ryuusui xd. W sumie ten tytuł trochę nie pomaga w orientacji. Mogli nazwać ten specjal „New World odcinek zero” albo jakoś podobnie

Bardzo mi się podobają projekty postaci i animacji. W sumie ogólnie ta bajka jest bardzo ładna.
A początek naprawdę sympatyczny – chyba będzie to bardziej slice of life niż komedia. No i cieszę się, że od razu wyjaśniła się sprawa z tajemniczą kobietą, którą Koito spotkała w dzieciństwie – kiepsko by to wyglądało, gdyby próbowali to ciągnąć przez cały sezon xd.
I wygląda na to, że Red Bull™ to oficjalny sponsor tego anime xd

Kosmitka kontra koty i inne puchate zwierzątka. Dosyć zabawne, choć nie wiem czy nie zrobi się dosyć szybko nudne i powtarzalne. Na plus głos głównej bohaterki i soundtrack. W odcinku drugim Liza stanie się sługą kota, więc może być ciekawie.

Motyw w kawiarenką bardzo ciekawy. A tak poza tym główna bohaterka nie jest zbyt sprytna i nieźle sobie skomplikowała życie, ale nawet mi jej nie szkoda, bo biorąc pod uwagę jej marzenie i ogólny całokształt ciężko ją uznać za sympatyczną. Z drugiej strony „miła senpai” też za bardzo nie pomogła…

Oto opowieść o początkach Megumin, potężnej czarodziejski z szalonego plemienia Szkarłatnych Demonów. Być może animacja jest średnia, ale eksplozje nadal są piękne. Być może nie ma Kazumy, ale humor nadal jest niezły. Być może będzie to średnia seria, ale dla mnie już jest wystarczająco dobra.
I pytanie na dziś: gdy wszyscy są chuunibyou, co właściwie znaczy być chuunibyou?

Początek roku i od razu wszystko idzie źle. Jednakże Mitsumi to dziewczyna, która dąży do perfekcji, więc tak łatwo się nie podda.
Ogólnie początek fajny, a w zasadzie nawet lepszy niż się spodziewałem. Główne postacie wypadają interesująco, więc mam nadzieję, że będzie z tego co najmniej solidna obyczajówka.

Główny bohater to edgy gimnazjalista, ale nie chuunibyou, a Yamada też jest dosyć ekscentryczną osobą. Może być z nich całkiem fajna para, ale na to przyjdzie czas. Ogólnie dość udany pierwszy odcinek, choć muszę dać minusa za kliszą z „natarczywym podrywaczem” xd
Soundtrack dobry, a opening to już w ogóle.

Bajka w sumie dosyć średnia, ale ostatni odcinek był naprawdę dobry (scena w kinie bardzo zabawna xd).
No i mam nadzieję, że gardło Rie Takahashi ma się dobrze xd

 kliknij: ukryte  Czyli Cure Wing to bardzo dosłowna ksywa.
Podoba mi się, że najpierw poświęcono siedem odcinków, by rozbudować relację Sory i Mashiro, a dopiero teraz wprowadzono nową postać. Ogólnie bardzo dobrze napisane i wyreżyserowane jest to anime. W porównaniu do dość prostego i miejscami głupiutkiego Delicious Party jest to dość zauważalna różnica. Dużo się też tu mówi za pomocą animacji, co jest o wiele ciekawsze i subtelniejsze niż mówienie wprost, szczególnie że to anime dla dzieci.
W następnym odcinku nowy członek drużyny, a w szerszej perspektywie mam nadzieję, że do samego końca to anime będzie utrzymywać równy, wysoki poziom.

W Skikimori­‑san główna para jest już na starcie po wyznaniu miłosnym, ale tak poza tym nie przychodzą mi inne tytuły do głowy.

 kliknij: ukryte  zmiana trwała
A jak już oglądasz to polecam wersję nieocenzurowaną.

Jednak nie jest to tak kontrowersyjne anime, jak myślałem że będzie. Wyłączając fanserwis i motyw zmiany płci, jest to najzwyklejsza w świecie seria słodkodziewczynkowa. Rzecz jasna fanserwis to dla mnie zaleta, ale to już kwestia gustu, szczególnie biorąc pod uwagę aparycję i wiek poszczególnych bohaterek xd.
Największy plus oczywiście to stojąca na niezwykle wysokim poziomie animacja, ale chciałbym też pochwalić Marikę Kouno, która bardzo dobrze sobie poradziła w głównej roli.
Ogólnie jest to specyficzna bajka i z pewnością nie każdemu podejdzie, ale polecam sprawdzić, choćby ze względu na animację.

Manga to żadne arcydzieło, ale ta adaptacja jest naprawdę beznadziejna. W sumie nawet fanserwis jest skopany, bo i tak wszystko jest narysowane koślawo, a animacji jest bardzo mało…

Z tego anime najbardziej mi zapadł w pamięć odcinek w reżyserii Masaakiego Yuasy, który miał zupełnie inną animacją niż reszta serii. A tak poza tym solidny średniak z poprawką na fakt, że za animację odpowiadał Gainax, który wtedy był jeszcze w niezłej kondycji.

Czuję się jakby wszystkie szare komórki mi wyparowały. Co za dużo to nie zdrowo. Plus za ładną animację, ale tak poza tym… Ciężko mi cokolwiek napisać o tym czymś xd

Serię TV oglądałem na tyle dawno temu, że już zapomniałem, że jest to nieco „kontrowersyjny” tytuł. Rzecz jasna lubię loli, shoujo­‑ai i tak dalej, ale chyba jednak wolę pary, które są zbliżone wiekowo. No i w sumie dobrze, że cały ten film opiera się na tym, że ta relacja to bardziej przyjaźń albo coś w stylu siostrzanej relacji. No, w gruncie rzeczy „onee­‑san” to jeszcze nie „onee­‑sama” xd
Ogólnie zawartości tu dużo nie ma – ot, słodkodziewczynkowa klasyka z dodatkiem loli i shoujo­‑ai. Przyjemnie się oglądało, ale raczej do zapomnienia.
I oczywiście „Mya­‑nee” nadal się nie nudzi xd

„Nigdy nie wiesz, co się za chwilę wydarzy i dlatego właśnie jest to takie fajne. Taki już jest baseball.”
Mam wrażenie, że powinienem najpierw obejrzeć Azumanga Daioh, ale nawet bez tego Nichijou jest naprawdę świetnym, niezwykle oryginalnym i odświeżającym anime. To ile absurdalnej, surrealistycznej komedii udało się tu wyciągnąć z prostych, a nawet ogranych już motywów i sytuacji jest naprawdę imponujące. A prócz tego seria oferuje dużo ciepła i sympatycznej, relaksującej atmosfery. Rzecz jasna wszystko to spajają świetnie wykreowane postaci, zarówno dzięki animacji, scenariuszowi, jak i bardzo dobrej pracy aktorów głosów (z których większość, jeśli dobrze kojarzę, poza Nichijou i paroma innymi anime wielkiej kariery niestety nie zrobiło).
O animacji rzecz jasna mógłbym pisać i pisać i pewnie nie potrafiłbym wyczerpać całego tematu, dlatego lepiej po prostu to skrócić do „Kyoto Animation zrobiło to, co robić umie najlepiej”. Na wyróżnienie zasługują również tła, które w swoim wykonaniu przypominają mi nieco starsze animacje.
No i ogólnie zatrudnienie Yuujiego Nomi do zrobienia soundtracku to był strzał w dziesiątkę. Sam kontrast między muzyką, a absurdalnością poszczególnych scen dodaje dodatkowej komedii, a tak poza tym jest to naprawdę świetna ścieżka dźwiękowa, która przez całą serię utrzymuje wysoki poziom.
Będę bardzo miło wspominał Nichijou i mam nadzieję, że w przyszłości KyoAni zrobi jeszcze coś podobnego (nie licząc Maid Dragon).

Akurat ten aspekt bardzo mi się podoba w tym anime. Może dla amerykańskich widzów nie jest to bardzo ciekawe, ale dla nas, Europejczyków, taki setting jest miłą odmianą i czymś, co prędzej by się widziało w jakiejś zachodniej animacji, a nie w anime.

Nie sądziłem, że kiedykolwiek napiszę to o bajce z ikemenami, ale kurde bele, przeurocza i milusia jest ta bajka xd
Ogólnie fajnie dla odmiany obejrzeć komedię obyczajową z męską obsadą – nie obraziłbym się, gdyby pojawiało się więcej takich serii. No i też jestem bardzo zadowolony, że nie jest to jakiś yaoi­‑bait, czy coś podobnego, choć niektórzy widzowie mogą się z tym nie zgodzić xd

Przyjemna bajka z całkiem sympatycznymi bohaterami, ale mam wrażenie, że cała jej jakość wynika z jakości oryginału, bo tak szczerze to adaptacja nic od siebie nie dodaje. Co prawda aktorzy głosowi spisują się bardzo dobrze, ale gdyby nawet tego zabrakło, to równie dobrze można by po prostu przeczytać mangę. Ogólnie fajnie się to ogląda, ale jeszcze przed premierą miałem wrażenie, że to będzie półka wyżej, gdzieś w okolicach Sono Bisque Doll. Tak czy owak to tytułowa Tomo stanowi największy plus, bo naprawdę rzadko zdarzają się romanse z tomboyami jako głównymi bohaterkami.

Wygląda na to, że może to być dość „rewolucyjna” seria.
Pierwszy raz główna bohaterka jest niebieska, a nie różowa (choć już Natsumi w Tropical Rouge miała biały strój). W dodatku jest chłopczycą, co też jest pewną nowością.
Potem też pojawi się chłopiec precure (szkoda jedynie, że jego strój nie jest bardziej męski xd) i dorosła bohaterka.
No i ogólnie cały ten motyw „hero girl” i charakter Sory sprawiają, że to może być najbardziej super sentaiowa/shounenowa seria Precure do tej pory xd. Choć z drugiej strony transformacja i jej strój są trochę idolkowe? i do przemiany używa mikrofono­‑długopisu?
Prócz tego główna bohaterka pochodzi z alternatywnego świata fantasy, co też jest dość ciekawe pod względem fabuły.
Ogólnie bardzo mi się podobały dwa pierwsze odcinki i mam nadzieję, że w kolejnych odcinkach będzie tylko lepiej.

Powrót do przeszłości, by opowiedzieć historię o Hanekawie, która jak dotąd była wspominana tylko we fragmentach.
Hanekawa to oczywiście plus sam w sobie, choć przyznam szczerze, że nie była to najbardziej interesująca część Monogatari.
Odcinek trzeci. Monogatari Dilemma, część trzecia. Czcionka użyta w komentarzu: nie wiem

kiepsko. Ja bym mógł całego Bleacha obejrzeć z angielskimi napisami, ale myślę że dla nowych widzów taka sytuacja musi być zniechęcająca

Z jakiegoś powodu Araragi stał się większym degeneratem niż był.
Ogólnie cały ten sezon jest „bardziej” i mówię tu o erotyce.
Najbardziej zapadła mi w pamięć pierwsza scena z Shinobu: ponad pół odcinka spędzonego na dialogu z nagą loli.
Przyznam szczerze: nie mógłbym być szczęśliwszy.
A w ogóle w Bakemonogatari Shinobu mnie intrygowała, a teraz szczerze ją lubię.
Duża w tym zasługa Maayi Sakamoto, która ma po prostu genialny głos.
Ale ten sezon przede wszystkim jest o siostrach Araragiego.
Tak mi się przynajmniej wydaje.
Odcinek z myciem zębów to według mnie idealne podsumowanie tego, czym w zasadzie jest Monogatari.
No i przede wszystkim jest pod wrażeniem, że naprawdę poświęcili na to cały odcinek: jednak reżyser naprawdę ma jaja.
Pojawił się też ktoś w rodzaju antagonisty, choć tak naprawdę Kaiki to po prostu zimny, wyrachowany kapitalista: póki co nie mam powodu by go nie lubić.
Ogólnie stężenie fanserwisu nieco mnie zaskoczyło, ale równocześnie zadowoliło.
Bo w gruncie rzeczy to był dobry fanserwis. Fanserwis oczyszczający duszę.
A ogólnie to miało być o siostrach Araragiego, ale tak szczerze nie odniosłem wrażenia, by były one bardzo ciekawymi postaciami.
W zasadzie tylko Karen jest w pewien sposób interesująca, ale to głównie zasługa pewnej kultowej w środowisku sceny, o której wspomniałem wcześniej.
W przyszłości życzę sobie więcej Shinobu.
Odcinek drugi. Monogatari Dilemma, część druga. Czcionka użyta w komentarzu: nie wiem