Tanuki-Anime

Jedyne na co warto zwrócić uwagę to całkiem fajna animacja walk (nie wszystkich niestety). Jak na tak niski budżet poradzili sobie z tym całkiem nieźle. Momentami przypominało to trochę Triggera/Gainaxa jeśli chodzi o dynamikę i styl rysunku.

Bardzo spoko specjał. Fajne, nowe postacie (znaczy, może nie pamiętam ich z serii TV), interesujący wyścig, zgrabna, sensowna fabuła. Za minus można uznać nadmiar CGI, ale to tylko szczegół – reszta animacji jest na poziomie serialu.

Pal licho grafikę (która w najnowszym odcinku w końcu wyglądała dobrze), ale gościa od efektów dźwiękowych nie powinno się dopuszczać do pracy przy jakimkolwiek anime.

Nie ma w zwyczaju obniżać oceny za nijakie zakończenie, ale w tym przypadku mocno mnie kusiło. Szczerze – rozegrali to po najmniejszej linii oporu. Trochę szkoda, bo tak porządna bajka zasługiwała na świetne zwieńczenie.

*na początku odcinka Kyo czyta mangę z magazynu Hana no Yume, w którym wydawany był Fruits Basket, co znaczy tyle, że bardzo męski Kyo gustuje w gatunku shoujo :)
A tak btw Akito to serio psychol. Naprawdę, on musi chyba być czymś więcej niż tylko głową rodziny, skoro wszyscy mu pozwalają na takie rzeczy ( kliknij: ukryte  przemoc psychiczna wobec dziecka)

Początek na to nie wskazywał, ale wyszła naprawdę fajna komedia romantyczna. Przyjemny seans, humor (nawet jeśli fanserwisowy) na poziomie.  kliknij: ukryte  No, i z tym „myślałam tylko o seksie, a nie o pocałunkach” przypomniał mi się Clannad :)

Kurde, cała ta przeszłość Grishy to mógłby być materiał na oddzielny serial. Naprawdę dużo, dużo informacji i aż troszkę szkoda, że upchnięto to w jeden odcinek. Choć w sumie pewnie będą jeszcze do tego wracać. No, i jak po siódmym odcinku byłem trochę sceptycznie nastawiony do pomysłu na świat przedstawiony, tak teraz jestem całkowicie co do tego przekonany. I ending drugiego sezonu w końcu nabrał sensu…

Całkowicie podzielam twoje zdanie. Tooru lekko irytuje, ale ogląda się świetnie. Nawet drama (której zazwyczaj nie lubię) mi nie przeszkadza.

Jedna z lepszych bajek w tym sezonie. Odprężająca, zabawna, ze świetnymi postaciami. Szkoda, że został już tylko jeden odcinek. Będę tęsknić

Nie chcę nic mówić, ale Diavolo jest hot.

No, teraz to dopiero mam mętlik w głowie. Zawsze, gdy się myśli, że już wszystko jest dość jasne, twórcy dowalają coś nowego, co totalnie wywraca świat przedstawiony do góry nogami. Nie mam pojęcia, jak to się łączy, jaki jest pomysł, żeby to wyjaśnić, ale jestem zaciekawiony. Choć z drugiej strony pojawia się niepewność, czy to już nie jest zbytnie przekombinowanie…

Świetny news. Obstawiałem maksymalnie 52 odcinki, ale widać, że TMS Entertainment bierze się bardzo poważnie za tę ekranizację.

Mnie to denerwują ci wszyscy „aktorzy”, którzy podkładają tu głosy. Słabą grafikę, fabułę – potrafię zrozumieć, ale tak słabe aktorstwo – to już porażka.

Kurde, Mappa jednak potrafi zrobić świetną animację walki (nie pierwszy raz w tej serii). No i cieszę się, że teraz aż do końca będzie ciągła akcja. Pojedyncze historie były spoko, ale nie zawsze potrafiły tak wciągnąć. Jednak ciągła fabuła zdecydowanie ożywia to anime.
No, i w tym odcinku była kolejna wersja endingu. Warto zobaczyć, chociażby ze względu na końcowy kadr.
I jestem już pewien, że jeżeli zakończenie nie będzie rozczarowujące, Dororo zostanie jedną z najlepszych bajek tego roku.
Naprawdę solidna robota.

Haru też był świetny w tym odcinku. Bardzo dobrze wprowadzona postać

Ten sezon ma 10 odcinków. Łącznie z poprzednią „częścią” 22.

Możnaby długo narzekać na dziury fabularne, liczne plot armory (Mista vs Prosciutto, Bruno vs Boss) i nielogiczności („usunięcie” Fugo, naginanie zasad działania Golden Experience), ale tę serię ogląda się tak przyjemnie i tak bardzo wciąga, że te wady, które normalnie dyskwalifikują anime (vide SAO) zupełnie tutaj nie przeszkadzają. Ogromna w tym zasługa postaci (przede wszystkim Giorno, o którym niżej), ogólnej dziwaczności (Baby Face,  kliknij: ukryte  torture dance) i świetnych, jak zwykle w JoJo, walk. No i cała ta gangsterska, poważna atmosfera w zderzeniu z absurdalnymi wydarzeniami, patosem i dramatyzmem tworzy naprawdę fajny efekt czarnohumorowej groteski.
A nawet jeśliby tego wszystkiego nie było, mógłbym tę serię oglądać tylko dla Giorno (ewentualnie Doppio). Dużo jest opinii o tym, że Giorno bardzo przypomina Jonathana z pierwszej części i można się z nimi po części zgodzić. Jest trochę z niego Gary Stu, ale w takim pozytywnym względzie. Nieustępliwy, sprawiedliwy, bezlitosny. Jak dla mnie wzór badassa, ale nie takiego czystego twardziela jak Jotaro, tylko delikatnego, broniącego swoich przyjaciół i ideałów badassa. No, i Giorno jest po prostu piękny. Ten sezon JoJo jest naprawdę gejowy (Pesci x Prosciutto, Tiziano x Squalo, Cioccolatta x Secco) i trudno uciec od tego oddziaływania. Aż się dziwię, że ta część nie jest popularna wśród yaoistek, bo materiału na shipy tu naprawdę sporo.
A wracając do ogólnej jakości serialu, nie możnaby nie wspomnieć o animacji i muzyce. Nie chcę się rozwodzić nad genialnością i pomysłowością projektów postaci, bo to dość oczywisty wniosek, ale chciałbym się trochę skupić na tłach. O ile z poprzednich odsłon JoJo trudno mi sobie przypomnieć jakieś bardziej charakterystyczne widoczki (ewentualnie Morioh, ale to głównie ze względu na kolorystykę), tak tutaj w praktycznie każdym odcinku są piękne, dopracowane tła. Byłem ostatnio w Wenecji i Rzymie, wiem jak to wygląda w rzeczywistości i muszę naprawdę pochwalić Arakiego i gości z DavidPro. Kawał dobrej, artystycznej roboty.
A muzyka… No, Yugo Kanno to zaufany kompozytor, który praktycznie nigdy nie zawodzi. Il Vento D'Oro to jeden z najlepszych kawałków jakie kiedykolwiek słyszałem w anime i bardzo polecam, by się z nim zapoznać.
Ogólnie bawię się świetnie i bardzo żałuję, że anime zbliża się do końca. Będę tęsknić za tą cotygodniową dawką absurdu i akcji. Tymczasem jednak oglądam dalej.

Nadal nie. Ordinal Scale trwa 2 godziny, czyli około 5 odcinków, a Extra Edition nie powinien być liczony, bo z tego, co wiem, to w większości recap. Jak już na siłę chce się doliczyć do 60, to można dodać Gun Gale Online, ale to spin­‑off, więc też się zalicza do głównego cyklu.

Pierwsze 60 odcinków? Gdzie? Pierwszy sezon ma 25, drugi 24, razem 49. Albo niezbyt uważnie oglądałeś, albo jesteś słaby z matmy.

Jeden z najlepszych odcinków do tej pory. Pomysłowy, dobrze zrealizowany, rozwijający relację Dororo i Hyakkimaru. Właśnie przez połączenie takich epizodów i tych skupiających się na akcji, bardziej poważnych, to anime nadal jest interesujące i wciągające.

Kurde, ten Akito to psychol.  kliknij: ukryte  Ogólnie bardzo mnie ciekawi, jak duże znaczenie ma on dla rodziny, skoro Hatori nie ośmielił się nawet obwiniać go o coś, co ewidentnie było jego winą. No, i wygląda na to, że klątwa też nie jest tak prosta, jak się wydaje. Wyczuwam duże ilości dramy w najbliższym czasie, szczególnie kiedy Tooru w końcu spotka się osobiście z Akito.  kliknij: ukryte  A, i ogólnie cała historia Hatoriego to była jedna z najlepszych rzeczy, które dotychczas pokazano w tym anime.

Kurde, właśnie ja też się zdziwiłem jak twórcy tu balansują na granicy ecchi. To jest fanserwis, ale bardziej skierowany na słodycz, a nie, jak w wielu anime, na… innr rzeczy.

Specyficzne anime. W cholerę brutalne, niejednokrotnie niesmaczne ( kliknij: ukryte  śmierć Miki to chyba była jedna z najobrzydliwszych rzeczy jakie do tej pory widziałem) i niestety, mocno nierówne. Nie chodzi nawet o grafikę, która czasami wygląda świetnie, a czasami badziewnie (niektóre sceny walki w nocy to kompletna porażka), ale o fabułę, która w koślawy sposób skacze po dość nielogicznych, dziurawych wątkach. Zakończenie bardzo mi przypominało End of Evangelion, ale o ile tam to wyszło widowiskowo i naprawdę zaskakująco, tak tutaj… no, wyszło niezrozumiale i zbyt szybko. Naprawdę duży plus to muzyka, świetnie pasująca do ogólnego klimatu i poszczególnych scen. Daję 7/10, ale troszkę naciągane, bo całość ratują pojedyncze elementy. Ogólnie można obejrzeć, ale nic nadzwyczajnego; raczej trochę zmarnowany potencjał.

eh… Liczyłem na jakieś nawiązania do Naruto…
A tak w ogóle animacja nadal trzyma poziom i nadal jest to jedna z ładniejszych bajek w tym sezonie.

Anime całkiem niezłe, ale naprawdę nie miałbym nic przeciwko, żeby Nanako co jakiś czas normalnie się odzywała. I jeszcze teraz dorzucili drugą postać opartą o ten schemat (tyle że rysuje zamiast pisać haiku). Na dłuższą metę będzie to wkurzające, a nie urocze.