Tanuki-Anime

Bardzo sympatyczne i autentycznie zabawne. Nie jest to humor z cyklu boki zrywać, ale przez cały odcinek miałem dosłownie banan na twarzy i w zasadzie tyle mi wystarczy, by uznać że ta seria ma potencjał na dobrą komedię. Bardzo też mi się podoba estetyka tego anime i gra aktorów głosowych. No i przyznam, że całkiem fajnie wyszło to połączenie uroczej niezdarności z ładnym panem (póki co jednym, a następni pojawią się później).

Dla mnie to już jest topka sezonu. A Hitori to jednocześnie najbardziej realistyczna i przesadzona dysfunkcyjna osoba, jaką kiedykolwiek widziałem w anime. Dużo też w tym oczywiście pomaga świetna gra aktorska Yoshino Aoyamy i kadrowanie, które bardzo wyraźnie oddaje wyobcowanie i dystans Hitori.

Arrancarowie to zawsze mają przechlapane xd. Pan główny antagonista potrafi dekapitować, nie wstając nawet z tronu, a Ichigo w następnym odcinku po raz pierwszy w tym arcu zmierzy się z poważnym przeciwnikiem.  kliknij: ukryte  A skąd się w ogóle wzięły te trzy przyboczne Tier Harribel? Z tego, co pamiętam, to Yamamoto dość skutecznie je ukatrupił, a przecież Arrancarowie nie zmartwychwstają, czy coś podobnego, prawda?

Bardzo emocjonalny odcinek.  kliknij: ukryte  Zawsze uważałem Twice'a za najsympatyczniejszego antagonistę i ze względu na jego charakter i przeszłość, więc jego śmierć, szczególnie w taki sposób naprawdę oddziałuje na emocje. Dla Hawksa też to nie było łatwe – sam w tym odcinku mówił, że uważa Twice'a za dobrego człowieka i nie chce z nim walczyć – ba, on w zasadzie chciał mu pomóc. Sytuacja jednak zrobiła się napięta i Hawks zrobił, co zrobić musiał – taki jest właśnie los bohatera – czasem trzeba podejmować trudne decyzje, niekoniecznie zgodne z sumieniem decyzje. Ciekawy jest również fakt, że Dabi zna prawdziwą tożsamość Hawksa – zapewne w następny odcinek rzuci trochę światła na tę kwestię. No i ogólnie się zastanawiam, czy Hawks wyjdzie z tego cało – Dabi już zdążył mocno go poturbować, a teraz ma dodatkowy powód, by go zabić.
A tak w ogóle to już trzeci odcinek, a Deku pojawił się ledwie parę razy na ekranie – i w sumie w ogóle mi go nie brakuje xd

Bardzo mocny początek. Animacja, muzyka, dosłownie wszystko na najwyższym poziomie. Ciekawe też było zastosowanie animacji 3D – była na naprawdę wysokim poziomie i dobrze się łączyła z tradycyjną animacją. Jest to też bardzo brutalne i trochę (pewnie potem bardziej) psychodeliczne.
No i opening jest przecudowny i animacyjnie i muzycznie.

I oto Bleach powrócił.
Co prawda gdybym ostatni odcinek widział dziesięć lat temu, a nie miesiąc temu, to z pewnością dużo bardziej bym się jarał, ale i tak bardzo się cieszę z powrotu tej serii.
Akcja idzie dość szybko – najpierw krótkie przypomnienie znanych bohaterów, a potem wstęp do fabuły, czyli walka Ichigo z jakimś randomowym typem. Tempo nie było złe, choć przyznam szczerze, że w porównaniu do poprzedniej serii można doznać pewnego szoku – reżyser zrezygnował ze wszelkich dłużyzn, skupiając się tylko na konkretach.
A skoro o konkretach mowa to warto wspomnieć o największych atutach tego odcinka: muzyce i animacji. Kurczę, naprawdę pięknie to wygląda – kto jak kto, ale akurat Tite Kubo zasłużył na taką adaptację projektów postaci i wykreowanego świata. Bardzo też podoba mi się kolorystyka (tu już bardzo widać rękę reżysera) i samo podejście do kadrowania i wykorzystania różnych efektów (choć akurat żółta getsuga wygląda dziwnie).
Ogólnie oby tak dalej – mam nadzieję, że w następnym odcinku dla odmiany tempo troszeczkę zwolni i dowiemy się więcej o naszych nowych tajemniczych antagonistach.

Świetny początek. W zasadzie dużo lepszy niż się spodziewałem, a i tak oczekiwałem wysokiego poziomu. Ogólnie warto obejrzeć i samemu się przekonać. Ja już jestem kupiony.

Rozmiary penisów postaci ujawnione przez autora mangi xd

A tak poza tym bardzo się cieszę, że Golden Kamuy powrócił i jest tak samo dobry, jak był wcześniej.

kolory i kreska wyglądają fajnie, wszystko jest nieocenzurowane, więc w zasadzie niczego więcej nie oczekuję xd. Ten początek jest dość sztywny i może odstraszyć wielu widzów, ale w mandze jest tak samo – dopiero potem się rozkręca i pod względem fanserwisu i komedii.
No i jakby ktoś był ciekaw: fanserwis polega na tym, że potwory/macki itd itp obmacują, rozbierają itd bohaterki, co nie każdemu musi się podobać.

pan Yamamoto poniżej pewnego poziomu nie schodzi. I dodam jeszcze, że jest to ogólnie dość udane i przyjemne anime, ale polecam też sprawdzić mangę – rozdziały mają tylko po dziesięć stron, więc tempo jest bardzo inne i moim zdaniem nieco lepsze niż w anime.

Dość niecodzienny pomysł, żeby przedstawić głównego bohatera z perspektywy epizodycznej postaci, ale okej – jako tako się ta decyzja reżysera obroniła. A ogólnie widać, że mimo wszystko to będzie komedia – niby wszystko jest tu „na poważnie”, ale widać, że jest to autoparodia. Zresztą najlepiej to oddaje główny bohater, który swoją drogą już mi się podoba – chunibyou, który zaczął przeistaczać swoje fantazje w rzeczywistość, a następnie został przeniesiony do innego świata, gdzie zapewne kontynuuje realizację swojego celu.
Zapewne drugi odcinek będzie trochę bardziej poukładany i zostanie pokazane skąd na przykład nasz bohater zdobył to całe stado panienek z końcówki odcinka i openingu.
I w ogóle jestem trochę zdziwione, że będzie to miało aż 20 odcinków – przynajmniej będzie czas, żeby zrobić fajną fabułę i rozwinąć bohaterów.

Animacja, kolorystyka, tła, projekty postaci – wszystko na najwyższym poziomie. Pod względem treści też się zapowiada dość ciekawie i Serufu to bardzo sympatyczna bohaterka.

Ooooo, cóż za piękny opening i ending…! Festiwal sakugi czas zacząć xd.
A jakby ktoś jeszcze się zastanawiał – pierwsze cztery odcinki to streszczenie wszystkich poprzednich sezonów, więc można śmiało oglądać bez znajomości serii. Co prawda trochę się ominie, ale patrząc po pierwszym odcinku całkiem nieźle to powycinali i poukładali.

No cóż, w końcu reżyserował go Tetsuro Araki :) A ending podoba mi się równie bardzo.

I ten smaczek na początek, czyli OP zrobiony w klimatach amerykańskich komiksów. Po prostu uczeń przerósł mistrza (autor nigdy nie ukrywał fascynacji amerykańskim komiksem, a „Boku” to jego hołd dla tegoż), podczas gdy „mistrz” jest w coraz większej d*.

Z tego, co kojarzę to już od paru lat w Ameryce mangi sprzedają się lepiej niż inne komiksy (chociażby My Hero Academia ciągle ląduje na listach bestsellerów), co jakoś mocno mnie nie dziwi

Wow. Wow. WOW.
Ten początek był bardzo nie w stylu My Hero Academii. Żaden recap, żadne wprowadzenie – od razu dostajemy akcję i to jaką! Tak szczerze to ten odcinek był lepszy niż połowa poprzedniego sezonu, więc naprawdę może się szykować najlepszy arc do tej pory.
No i wygląda na to, że tym razem animacja będzie na wyższym poziomie, więc bardzo się cieszę.
Opening i ending oczywiście genialne. Szczególnie podoba mi się jak bardzo komiksowa jest czołówka.

No i zapomniałem dopisać, że wszystko tu działa dzięki temu, że Tomoyuki Itamura to kozacki reżyser.

Doskonałe anime. Świetne postacie, muzyka, grafika, niepowtarzalny klimat. Tempo może być wydawać się trochę wolne, ale tutaj naprawdę dużo dzieje się i w dialogach i w tłach, więc nie można narzekać na nudę.
Nazuna i Ko wypadli bardzo fajnie i oryginalnie – bardzo niestandardowa z nich para i oglądanie ich interakcji to sama przyjemność. Z postaci pobocznych najbardziej podobała mi się pani detektyw i Akira

Przyjemny początek. Sens rakugo naprawdę ciężko oddać w tłumaczeniu, dlatego fajnie, że zrobili segment wyjaśniający na końcu odcinka – przynajmniej mi to pomogło trochę się w tym wszystkim połapać. Ogólnie anime to może być trochę ciężkie do strawienia dla europejskiego widza, ale dam mu szansę i będę oglądać dalej.
No i oczywiście aktorki głosowe bardzo dobrze wypadają w swoich rolach.

Mogło być lepsze, ale ostatecznie nie wyszło aż tak źle jak myślałem. Zdecydowanie tej serii pomogłoby wolniejsze tempo akcji i lepsza grafika.
No i będzie drugi sezon, co chyba jest dobrą informacją – przynajmniej nie wcisnęli całej mangi w te dwanaście odcinków, choć na początku myślałem, że tak zrobią.

Praktycznie cały sezon poświęcono relacji Aoi i Hinaty, co jest dość ciekawą decyzją. Na szczęście fabularnie się to broni i ten sezon, choć mocno się różni od poprzedniego, jest równie dobry.
A co do całej serii: bardzo mi się podobało i wręcz nie mogę się doczekać Next Summit.

pierwszy sezon jakoś specjalnie nie zachęcał do dalszego seansu mimo solidnego poziomu, ale za to drugi sezon rozwiewa już wszelkie wątpliwości.
Przede wszystkim grafika – dużo ładnej animacji, piękne tła. Praktycznie nie ma tu spadków jakości – w każdym odcinku jest na co popatrzeć.
No i Hinata i Aoi to genialna para bohaterek – ich relacja, charaktery, interakcje… No po prostu przyjemnie się na to patrzy.
Są też oczywiście góry – piękne, majestatyczne i stawiające wyzwania przed bohaterkami.
Ogólnie myślę, że jak ktoś lubi takie klimaty, czyli słodkie dziewczynki, góry, okruchy życia, to na pewno mu się to anime spodoba.

całkiem przyjemne. Ładna animacja, tła, na rozwój postaci i jakieś większe konkrety trochę zabrakło czasu, ale dobrze się to oglądało.

Panowie z Creepy Nuts zaliczą gościnny występ w odcinku szóstym :) źródło

okrutnie nudne i nijakie