Tanuki-Anime

Wiesz, narzekasz, że  kliknij: ukryte  nie dostałeś walki rodem z Bleacha, gdzie co rusz okazuje się, że ostateczna technika nie byłą ostateczną techniką. W dodatku, poza Skowytem Banshee połączonym ze zdjęciem odporności, Momonga używał głównie czarów na single target, a nie AoE, które nie były konieczne w tej walce. A taki Reality Slash wydawał się bardzo potężnym zaklęciem i robił dobrego dpsa w starciu z Shalltear.

Momonga nawet mówił, że  kliknij: ukryte  Shalltear to dla niego najgorszy możliwy przeciwnik, w dodatku, jak patrzyłem na statystyki, to jest to absolutma czołówka w Nazarick.
Sam zaś główny bohater (info z LN)  kliknij: ukryte  ma build bardziej pod klimat niż PvP i był w po prostu mocnym średniakiem, zwłaszcza że większość graczy dobiła do setnego poziomu.

Ja tam się domyśliłem, że  kliknij: ukryte  drugie na pewno zabija wszystko, co żyje, przez co cały obszar przemienił się w pustynię :v

No bo  kliknij: ukryte  zqbicie wszystkiego w promieniu paruset metrów, łącznie z nieumarłymi, to nie jest dość silny czar…

Na szczęście Japończycy nie korzystają zbyt często ze swojego potencjału i potworki pokroju Elfen Lied nie powstają zbyt często :v

DO IT!

Tylko wszystkie 3 recenzje miałyby mniej więcej tę samą ocenę xD

To takie czepianie się na siłę. Ty szukasz w Hibike! jakiś mocniejszych akcentów, a nie na tym bazuje ta seria. To jest produkcja bardzo stonowana, gdzie nie ma ani na siłę wciskanych dram (olbrzymi plus, bo nie trawię przesodzonych dram o nic oraz bardzo tragicznych historii z morzem tragicznie zmarłych krewnych czy podobnymi tanimi zabiegami).
Narzekasz, że seria nie jest przerysowana i jest bardzo wyczajna, ale to tak, jakbyś narzerkał, że Seto no Hanayome jest za śmieszne, a w TTGL jest za dużo starć mechów.
Innymi słowy: nie akceptujesz założeń tej serii i próbujesz je przytoczyć jako wady. Nie, założenia nigdy nie są wadą, wadą może być ich realizacja. Lecz w Hibiki scenarzysta i reżyser bardzo dobrze je zrealizowali i przedstawili na ekranie.

Kancolle to słabe anime (w tym przypadku to fakt, a nie żart)

No cóż, temu nie można zaprzeczyć P:

Bo gro osób zajmujących się LN nie ma warsztatu literackiego, który umożliwiałby im napisanie czegoś porządnego :v
A w dobie blogów internetowych nie ma najmniejszego problemu z publikacją swojego potworka.

No i bardzo istotna sprawa: LNki są częścią tego samego rynku, co anime. Powieści już nie, więc są z założenia wolne od schematów rządzących tą gałęzią kultury rozrywkowej.

I dlatego nie można go oceniać poprzez pryzmat komediowych serii, czy też romansów. Bo to się mija z celem. A jak ci nie pasuje taka formułą? Cóż, twój gust i twoja opinia.

Błąd: okruchy życia nie oznaczają serii realistycznej. Oznaczają serię, która opowiada o normalnym, codziennym świecie bohaterów. Mogą to być nawet magiczne żółwie z Jowisza, lecz jeżeli ich codzienność stanowi główny temat serii, to mamy do czynienia z obczajówką, czy, jak kto woli, okruchami życia :v

Tyle że Hibike! nie jest komedią…
To tak, jakbym pisał, że Gundam jest lepszy od K­‑On!, bo są tam walki mechó, a w K­‑On!nie ich nie ma :v

A dokłądniej: Kadokawa ekranizuje sporo schematycznych gniotów, które im się kiepsko sprzedają w formie papierowej, żeby podbić jakoś sprzedaż książkowych pierwowzorów. W dodatku nastawiają się na kiesko sfinansowane jednosezonówki, żeby taka forma reklamy im się zwróciła w sytuacji, gdy wypali im nie więcej niż jeden tytułna pięć.

K­‑On!… Coś się działo…
Jeżeli pod „coś się działo” rozumiesz jedzenie ciastek i picie herbaty, to… ok.

a nie przytłaczająca przyziemność i realizm do bólu

Właśnie sam udowodniłęś, dlaczego Sakshorn to dobra obzyczajówka. Poprzez bardzo realistyczne podejście do tematu i przyziemność :v

Związek jest prosty, wystarczy pbejrzeć pierwszy lepszy chłam sponsorowany przez Kodokawę.

*póki co