Tanuki-Anime

Byłby to fajny materiał na teorie, gdyby nie fakt, że  kliknij: ukryte  że tożsamość morderczyni została ujawniona. W dodatku autor ewidentnie nakierował nas, że motywacja Rem jest bezposrednio związana z mitem o dwóch ograch (od poprzedniego odcinka podejrzewałem, że kolor włosów pokojówek nie jest przypadkowy, a teraz zostało to powiedziane niemalże wprost
Innymi słowy:  kliknij: ukryte  nie ma co kombinować, za każdym razem zabijała go Rem, a powód jest bezpośrednio związany z mitem o dwóch ograch.

Fillery, nic poza tym :v

Dlatego też anime siedzi w swojej niszy i bazuje na grupie docelowej, która jest skłonna wydać każde pieniądze na płyty i gadżety, lecz większość serii ma marne szanse się wybić.

Tylko wiesz, że mówimy tutaj o niszowym rynku, który rządzi się swoimi prawami dyktowanymi przez grupę docelową, czyli otaku? :>

No i… nie mówiłem o treści :>

Natomiast Japończycy wolą pójść do księgarni i kupić pierwowzór, którego reklamówkę właśnie obejrzeli. I na tym właśnie opiera się polityka Kadokawy.

W jaki sposób zbija to to, co ja napisałam? A o tym, że na „jakość produktu” składa się wiele elementów, w tym strona techniczna (a tą w przypadku książek jest język, który u Katarzyny Michalak leży i kwiczy zarzynany) nawet nie będę wspominać.

W przypadku książek przełożyłbym to na papier, na którym książka zostałą wydana, oraz czy okładka jest twarda, czy miękka i czy od strony graficznej łądnie się prezentuje.
Jak już pisałem: nie miałem na myśli, co produkt sobą reprezentje, tylko jak ładnie się on prezentuje. Bo, gdybym miał porównywać język w książce do jakiś elementów animacji, to byłyby to scenariusz i reżyseria.

Jeden z Twoich argumentów brzmiał

A jeżeli pomija wiele istotnych kwestii, to raczej kiepsko spełnia swoją rolę

Tak brzmiał, gdyż, po zapoznaniu się z mangą (która też jest adaptacją LN), wyraźnie rzuciło mi się w oczy, iż w anime pominęli lwią część wprowadzenia oraz prezentacji świata przedstawionego, czyli czegoś, co powinno stanowić duży atut serii fantasy. I tu nawet nie chodzi, że był cięcia materiału, bo te są zawsze, tylko o to, co zostało wycięte, a co zostawione. Czyli: seria była pełna zapychaczy i rozmów na błache tematy, a sporo wyjaśnień na temat ich obecnej sytuacji w tym świecie, zostało pominiętych.

O, od tego:

Poza tym, po co mieli kupować serię, która bezlitośnie cięła materiał źródłowy i zamiast fabuły wrzucała pokazy slajdów do muzyki?

To jest akurat bardzo dobre wyjaśnienie tego, iż, po wyjściu anime, to pierwowzór jest zdecydowanie chętniej kupowany od BDeków. I to jest w pełni celowy zabieg Kadokawy: serial ma być po prostu 4­‑godzinną reklamą, a o tym, czy spełnia swoją rolę, decyduje jego wpływ na sprzedaż. A książkowy Grimgar nie radzi sobie za specjalnie.

Tak, tła się broniły i stanowiły mocny element serii, lecz one same są tylko elementem strony technicznej i nie są w stanie zrównoważyć pozostałych elementów, które bardzo cierpiały z powodu braków budżetowych i/lub czasowych i w kolejnych odcinkach coraz bardziej to wychodziło. W dodatku do tego dochodziły takie wpadki, jak pojawiający się i znikający hełm Ranty.
Fakt, nie jest to jeszcze poziom Rokka no Yuusha, ale dobrym wykonaniem bym tego nigdy nie nazwał.

Co zaś się tyczy projektów postaci: przy ocenie strony technicznej oceniam ich wykonanie, a nie styl, w jakim są narysowane. A tutaj nie dostaliśmy niczego, co by w jakimś stopniu odstawało od normy.

A szkoda, bo początek stał na bardzo przyzwoitym poziomie wykonania, lecz im dalej w las, tym było gorzej.

No i tak jeszcze zaznaczę: dla widza ważniejszy zawsze będzie pierwszy plan i, jeżeli on szwankuje, to z reguły nikt nie będzie patrzył na szczegółowość wykonania drugiego planu. Działą to również w drugą stronę: dobrze wykonany pierwszy plan odwraca uwagę od niedoskonałości drugiego.

<przypomina sobie książki Katarzyny Michalak na listach najlepiej się sprzedających>
<takoż przypomina sobie E.L. James>
<krztusi się>

Widzę, że jesteś idealistą :)

Nie, po prostu nie zrozumiałaś, o czym pisałem, lub celowo pominęłaś pierwszą część zdania, przez co całkowicie rozeszłaść się z przekazem mojej wypowiedzi. No, ale posłużę się tłumaczeniem łopatologicznym: nie mówiłem o jakości samego produktu, lecz jego jakości wykonania, czyli stronie technicznej, a pod tym względem Grimgar wypada bardzo słabo.

Nah, większą zachętą do sięgnięcia po książkę/mangę (dla mnie przynajmniej) byłby fakt, że jest w niej o wiele więcej, bo wszystkiego nie zanimowali. Ale też wolałabym, żeby Grimgar był dłuższy, bo małe prawdopodobieństwo, że wyjdzie w Polsce light novel.

I znowu nie zrozumiałaś wypowiedzi, w któej chodziło o to, że skoro adaptacja nie cieszyła się zainteresowaniem, to nie zachęci do książki, czyli nie spełni swojej roli.

Obiektywnie… tutaj już wkraczamy w kryteria czysto akademickie, a ja wolę od tego trzymać się z daleka i skupić się na moich subiektywnych odczuciach..
Po prostu… nie uważam, żebym miał wiedzę i kompetencje w tym temacie, żeby oceniać, czy dana seria jest wysokiej jakości z czysto obiektywnego punktu widzenia (chociaż jestem w stanie docenić tytuły, które ewidentnie nie są w moim klimacie, ale mam przesłanki ku temu, żeby uznać je za dobre).

Wyhajpowanie OPM mnie specjalnie nie dziwi. Po prostu jest to seria, która miała szansę zostać bardzo ciepło przyjętą przez szeroką publiczność. Fakt, o wybitności nie ma tutaj co mówić, gdyż to po prostu dobre show, które potrafiło sobie poradzić z motywem przegiętego głównego bohatera.

Uta no Pronce jest przynajmniej dobrze wykonany. No i fajnie, że mówisz o produkcjach z zupełnie inną grupą docelową. Pokazuje to tylko, jak bardzo się znasz na zagadnieniach, o których starasz się dyskutować.

Na pewno bardzo dużo mówi o jakości wykonania oraz adaptacji. Jak już pisałem, płyty są drogie i nikt nie będzie płacił za kiepsko wykonany produkt. A Grimgar jest kiepsko wykonany.

Z animacyjnych baboli dobrze zdaje sobie sprawę, ale nie rzutują one w specjalnie dużym stopniu na moją ocenę, szczególnie że są równoważone przez bardzo ładną statyczną część oprawy.

A czy kupiłeś z tego powodu bardzo drogie płyty? Nie, nie musisz odpowiadać na to pytania. I nikogo nie interesuje, że zagranicznemu fanowi, na którym się nie zarabia, one nie przeszkadzały, gdyż japońscy fani nie wydadzą pieniędzy na produkt niedopracowany.

A jeśli o zgodność z novelką chodzi, to ma ona znikome znaczenie dla osób, które jej nie znają, a przypuszczam, że do takich osób Grimgar jest skierowany.

Popatrz na listę firm finansujący Grimgar. Tak, jest tam Kadokawa, więc anime ma zainteresować nowelką. A jeżeli robi to słabo, to nie spełnia swojej roli.

I w moim wypadku (zresztą znajomych też) anime spełniło swoje zadanie i zainteresowało mnie pierwowzorem.

Ale twój przypadek nikogo nie interesuje, bo nie pójdziesz do sklepu i nie kupisz tomów LNki. Zważ, że anime jest robione na rynek lokalny i to on decyduje, czy seria jest sukcesem, czy też klapą (tzn: czy się zwróci).

Zresztą mamy do czynienia z adaptacją, nie ekranizacją, nikt wiernie materiału przenosić nie musiał i mógł dodać coś od siebie

Eee… nie. Mamy do czynienia z 4­‑godzinną reklamą pierwowzoru, która ma zachęcić do czytania. A jeżeli pomija wiele istotnych kwestii, to raczej kiepsko spełnia swoją rolę. Wszystko, co jest spod szyldu Kadokawy powstaje po to, aby wydawnictwa firmy się lepiej sprzedawały.

a muzyczne pokazy slajdów to moim zdaniem dobre wykorzystanie zmiany medium, bardzo fajnie podkreślające atmosferę i zgrabnie komponujące się z całością

Tylko szkoda, że było to kosztem przedstawienia postaci, które prezentowały się bardzo słabo, a dla japońskiego odbiorcy ważne są właśnie postaci i dialogi. I jak one kuleją, to seria ma spore problemy z zainteresowaniem publiki, do której jest kierowana.

Taki Rakudai podobno też był wypatroszony względem oryginału, co tak samo jak w przypadku Grimgara nie przeszkadzało mi świetnie bawić się podczas seansu.

I znowu się powtórzę: czy skłoniło cię to do zakupu płyt? Nie. A więc takie zabawy z pierwowzorem nie wyszły serii na dobre.

Uprzejmie proszę o nie wypowiadanie się w kwestiach, o których nie ma się bladego pojęcia.
Po pierwsze: podstawowym warunkiem, żeby seria się sprzedała, jest dobre wykonanie. A te strasznie kulało w Grimgarze, a im dalej w las, tym więc faili animacyjnych, czy całkowitego jej braku (piękna scena, jak Yume idzie nie ruszając przy tym nogami). Poza tym, po co mieli kupować serię, która bezlitośnie cięła materiał źródłowy i zamiast fabuły wrzucała pokazy slajdów do muzyki? Już nie lepiej kupić książkę. A to, co zrobili z drugim tomem, to jakiś żart. Najpierw rozciągnęli pierwszy na 9 odcinków (oczywiście sporo z niego wywalając, bo slajdy ważniejsze), a potem chcieli upchnąć akcję w kopalni w trzech odcinkach, mimo że zajmuje ona tyle samo miejsca, co pozostałe 3/4 serii.
Innymi słowy: poziom adaptacji wołał o pomstę do nieba.

Ok, czyli zapewne źle pamiętałem. Dziękuję za rozwianie wątpliwości.

Możliwe, chociaż wydawało mi się, iż kiedyś wisiała recenzja tej serii w piękną ocenę 1 albo 2.
Niemniej mogło mi się pomylić z podobną serią.

Mam dziwne wrażenie, że ta seria miała kiedyś inną recenzję, w której zostałą zjechana z góry na dół…
No, ale co ja będę narzekać, skoro aktualny tekst pokrywa się z moimi odczuciami na temat tej serii. Ale też się go trochę przyczepię.
Po pierwsze: nie podoba mi się fakt, że trzeci akapit to streszczenie praktycznie całego odcinka i zdradza zbyt wielu szczegółów.
Po drugie: opis Hitohy (której nie nazwałbym najnormalniejszą, co najwyżej najpoważniejszą) został sprowadzony do minimu i nie uchwycił charakteru tej postaci. Ogólnie opisy trojaczek bardziej skupiły się na ich zboczeniach, niż na samych osobowościach.

Ale spekulacje na temat dalszej fabuły to bardzo dobra zabawa. Czasem zdecydowanie lepsza, niż sam seans.

A szkoda, bo pomysł był naprawdę zacny. Niestety, jego realizacja pozostawiałą wiele do życzenia.
Niemniej nie dziwię się, że niektóre osoby patrzyły na ten tytuł łaskawym okiem, bo to niby te same założenia co zwykle, lecz przedstawione z zupełnie innej perspektywy. Ot, taki powiew świeżości w seriach fantasy z motywem przeniesienia do alternatywnej rzeczywistości. Tym większa szkoda, że to spaprano, bo potencjał był spory.

Opening to taka wizytówka serii. Fakt, nie musi zdradzać szczegółów, lecz daje zarys klimatu, przedstawia ważniejsze postacie (tutaj 5 dziewczyn i Subaru) oraz setting serii. No i tak naprawdę niewielu twórców ma tyle odwagi, aby ubić kogoś z głównej obsady, więc byłbym bardzo sceptyczny w stosunku do wyeliminowania na stałe któreś z bohaterek. A jak już jakaś padnie, to zapewne po to, żeby Subaru mógł ją uratować.

Wiesz, to nie problem teorii, tylko tego, w jaki sposób zostałaby ona wpleciona do fabuły. Bo nie ms potrzeby na zbyt szybkie odsłanianie kart.
A co zaś się tyczy  kliknij: ukryte  śmierci Subaru, to moim zdaniem za oba zgony odpowiada ten sam czynnik, tylko tym razem problemem jest rozszyfrowanie tego, co jest za nie odpowiedzialne.

 kliknij: ukryte  A hasła pokroju „już mnie parokrotnie zabijałaś” oraz fakt, że znał imię przyzwańca Emilii, mimo że z jej perspektywy spotkali się poraz pietwszy? Narracja ma tę przypadłość, że pewne kwestie są mówione do widza i inne postacie je ignorują, co niezbyt mi się podoba. No i nie nazywałbym tego wracania do cheackpointów zdolnością Subaru, lecz ingerencją sił, które go przyzwały.

Powiem więcej, ten pairing jest tak mocno hintowany, że nie widzę innej opcji.
A co do reszty postaci, to opening i plakat promocyjny wyraźnie sugerują,  kliknij: ukryte  że zarówno siostry, Felt i Beatrice dołączą do główej ekipy i to jest tylko kwestia czasu. I nie sądzę, żeby się miały wykruszyć. Chociaż ich role nie będą aż tak istotne, co rola Emilii, mimo że Rem potrzebowała tylko paru scen w najnowszym odcinku, aby wyrosnąć na dużo ciekawszą postać niż główna bohaterka.

Mam na myśli te drugie, bo dosyć wyraźnie jest zaznaczony, że wątek romantyczny będzie się kręcił wokół Emilii. Ogólnie miałem na myśli to, że  kliknij: ukryte  z biegiem czasu Subaru przekona do siebie całą piątkę dziewczyn, lecz wątek romantyczny już został na samym początku zarysowany i będzie się kręcił wokół Emilii

Ale Subaru  kliknij: ukryte  już przecież o tym wielekrotnie wspominał, lecz innym postacią wyłączała się wtedy umiejętność przyswajania nowych informacji.