Tanuki-Anime

Obejrzałam ten pierwszy odcinek… Czuję absolutnie nic :D Hori jest oczywiście skrajnie beznadziejna, ale przyjmuję to ze spokojem. Jedynie scena skakania przez płot odpowiednio podziała na moje nastoletnio bijące serce (ładne chłopce są ładne).
Mam za to sporo podziwu dla „wyluzowania” rodziców Miyamury, którzy dali mu pieniądze na taką hmmm… zachciankę (dali mu ją, nie okradł ich na kilkadziesiąt tysięcy, prawda? druga opcja, to że sam gdzieś zarobił… ciekawe gdzie?) i studia tatuażu, gdzie zgodzono się na obsłużenie tak mocno nieletniej osoby.

Eeee… ok. Nawet mi do tej małej pustej główki nie przyszło coś takiego. Niegrzeczna i nieprofesjonalna ja kaja się do samej ziemi w degozie… Ale wiesz co, zainspirowałaś mnie, zedytowałam ten tekst!

Były jakieś inne endingi? Nie pamiętam… ¯\_(ツ)_/¯

Nadrobiłam wreszcie trzeci odcinek… O losie.
Wiele na nim wycierpiałam. Bolała mnie pseudogłębia, bolały flashbacki we flashbackach, bolał Albert – najżałośniejsza kreatura ever, bolała mnie ta „zbrodnia doskonała”, która składała się właściwie wyłącznie z łutów szczęścia. Ale nic nie bolało mnie tak jak tragiczna kreacja pani Moriarty.
Wcale się babce nie dziwię, że była cały czas wkurzona, skoro nie miała nawet kiecki na zmianę… :(

wow ktoś na internetach sugeruje mi łagodną naturę 0_0 tego jeszcze nie grali…

Lol streszczenie ma to do siebie, że jest w swej naturze obiektywne. Ja nie jestem obiektywna. Na samym wstępie zaznaczam też, że nie należy spodziewać się normalnej recenzji, że to analiza szydercza. Tytuł linka mówi o werbalnym pręgierzu. Nie wiem, czego innego można oczekiwać po przeczytaniu czegoś takiego… Ale jeśli ktoś faktycznie potrzebuje tłumaczenia z polskiego na nasze, to ok :D również nie polecam tego swojego filmu zachwyconym fanom nunu ;p

Trzeci odcinek wreszcie, tak jakby, sugeruje, że może jednak coś z tej serii będzie. Pierwsze dwa były mocno średnie, ten jakoś mnie zainteresował, nawet jeśli -intrygę- dało się rozszyfrować bardzo szybko. Poza tym Kingu machający młotkiem ... prawie mogę go teraz zaakceptować.

Jestem zachwycona. Odcinek pierwszy (drugi) pokazuje, że w świecie przedstawionym wszelka wiedza jest zarezerwowana dla arystokracji i jednostek wybitnych. Hazardziści nie wiedzą, że można analizować tabele i typować wyniki wyścigów, kwiaciarki nie wiedzą, jak dbać o swój towar, a dorosłe chłopy nie potrafią wykonać prostego mnożenia i dzielenia. Jak dobrze, że jest młody James, geniusz, który poratuje każdego prostaczka i jeszcze wymyśli socjalizm, żeby zrobić im lepszy świat :D
Swoją drogą większość tych bezradnych ludzi nauczyła się jakoś czytać i pisać, więc przynajmniej podstawowa edukacja wydaje się być powszechna. Tak się jednak złożyło, że tylko młody James przeczytał manifest komunistyczny…
W świecie przedstawionym etykieta pozwala, aby nosić kapelusz w domu oraz na to, aby dżentelmeni palili cygara i popijali koniaczek w towarzystwie dam, po pijaku padali przed nimi na kolana i składali kretyńskie deklaracje, za co potem żony robią im karczemne awantury :D Wszyscy szlachetnie urodzeni zadzierają nosa, mają dużo pieniędzy -po prostu- i zajmują się balowaniem oraz biciem służby, za wyjątkiem wyjątków, które to wyjątki żyją dobroczynnością.
Nie możemy zapomnieć też o złym lokaju, który jest tak zacietrzewiony w swojej pogardzie dla biednych sierotek, że nie umie jej powtrzymać nawet w obecności swojego panicza. I ten widok, kiedy obdarte dziecko, nominalnie przysposobiony syn arystokratycznej rodziny, zamiata przed rezydencją i nikt NIKT w tym domu nie uznał, że to wstyd… Jestem zachwycona!
W finale zaś wielki pożar.

Wycięto jednak sporo mangowego bicia sierotek i scenę mordu za pomocą szczebelka z oparcia krzesła, więc albo gnają z materiałem, albo cenzura działa.

O! Jak to się zaczęło! Jakby był pomysł na świat przedstawiony i na bohaterów, i na intrygę, i na zwroty akcji…  kliknij: ukryte  Nadgorliwość gorsza od… wiadomo czego ;p
Szaleństwo, nie adaptacja gry!
Typowałam to na jeden z moich prywatnych hitów sezonu, na razie podtrzymuję. Proszę mnie nie rozczarować.

No właśnie… Spodziewałam się typowej sportówki, którą to już raczej nie będzie, ale w takim razie twórcy nie potrafią w promocję. I tak, wiem, że tizerom nie należy wierzyć na 100%, ale jednak te zapowiedzi miały zupełnie inny klimat. A teraz może wydarzyć się wszystko, Leo może być nawet kosmitą lol

Ooookeeeej, to było bardzo dziwne doświadczenie. Znaczy od chwili pojawienia się wielkiego amazońskiego ptaszydła, które potrafi mówić, wiedziałam, że wszelkie nadzieje na „normalność” przepadły, ale z drugiej strony trudno tu, jak na razie, mówić o totalnym szaleństwie i jeździe bez trzymanki. Jest po prostu dziwnie. Nie mam pojęcia co myśleć po tym pierwszym odcinku :D

O, jakże ten pierwszy odcinek był szaleńczo rozrywkowy! Absurdalnie kretyński! Jestem pod wrażeniem wykreowanego tu świata, nie spodziewałam się takiego ładunku samoświadomego (?) kiczu. To było po prostu genialne :D
Ciekawe, w którą stronę z tym pójdą…?

20 minut werbalnego pręgierza

W swoich zapowiedziach sezonu powiedziałam wprost: albo będzie kretyński materiał do zjechania, albo… odszczekam swoje przypuszczenia.
Cóż, zapowiada się na to, że nie odszczekam. Pretensjonalne, naiwne i płytkie to było strasznie.
Zbrodnia, krew, zemsta… a ja się śmieję i wywracam oczami D:

Muzyka w tym animie brzmi, jakby żywcem wycięto ją z gry… Czy to tylko aranżacja, czy naprawdę to zrobili? haha…

Lol może na zasadzie wyjątku. Gdyby każda mogła, to nie byłaby taka zgoda wymagana.

Omawiane dzieło może być ciekawe jako fikcja literacka, może się podobać a nawet kogoś wzruszyć, ale próbujesz tutaj tłumaczyć człowiekowi, że nie ma prawda wyrażać obiekcji, bo ah miłość jest ślepa~.

W Polsce 16latka może wziąć legalnie ślub JEŻELI będzie mieć zgodę sądu. W kwestii możliwości podjęcia pracy uzależnionej od pełnoletności… to tak nie działa, ani w Polsce, ani w Japonii. W kwestii „miłość nie patrzy w metrykę”... nie idźmy w tę stronę.

lol zapomniałam, że otwierała drzwi toporem XD prawda, prawda tak też można.

Obawiam się, że bronienie inteligencji Katariny, podczas gdy głupota to podstawowy element jej „uroku” i główny element napędowy serii… mija się z celem. Katarina jest osobą, która chcąc przejść przez drzwi, zamiast podejść i nacisnąć klamkę, zaczyna robić pod nimi podkop. I to jest zabawne. Niestety jest też osobą, która, wracając, nie wchodzi do gotowego tunelu, tylko zaczyna kopać nowy.
Czy dobrze jej idzie kopanie? Pewnie tak, ale nie o to chodzi. Pytanie brzmi: przy którym tunelu, ty, drogi widzu, przestajesz się śmiać?

Jak w kwestii punktu trzeciego stawiałabym na licentia poetica, tak głos Mafuya i samobójstwo Yuukiego… No, nie jesteś w tym jedyna, oj nie XD

W isekaiach nie chodzi o przeniesienie się bohatera do świata gry, tylko do jakiejś równoległej dla niego rzeczywistości, więc to anime jak najbardziej jest isekaiem.

Nie przypominam sobie, żeby Kuwabara zmieniał fryzurę…

To trzeba było chociaż coś o tym Yatorim wspomnieć, przynajmniej byłby kontekst ;p

Z tego co pamiętam, a pamiętam dość mętne przebłyski, oraz posiłkując się moją wypowiedzią z tamtego czasu, wnioskuję:
 kliknij: ukryte  Tomoe, nawet o tym nie wiedząc, cały czas kochał wyłącznie Nanami. Bardzo to romantyczne, nie powiem. Na pewno o wiele mniej romantycznie by było, gdyby Nanami (oraz grono fanek) miała oglądać swojego ukochanego w romansowych okolicznościach z inną babą, co gorsza kreowaną na chodzący ideał. A tak autorka jednym prostym trickiem zrobiła plot twista i wyzwoliła bohaterkę od widma na pół mitycznej konkurentki. I nawet jeżeli Nanami nie pomyśli, że „hehe zawsze byłam tylko ja *hair flip*", bo to przecież dobre dziecko jest, to bardzo prawdopodobne, że kibicująca jej dziewczyna przed ekranem poczuje już jakąś formę zadowolenia. A Tomoe przez X wieków gnębił się zupełnie bez potrzeby :D
Odebrałam ten zwrot fabularny jako pójście po linii najniższego oporu i najwyraźniej w wielkich emocjach – obraziłam się na niego. Na ten konkretny zwrot fabularny, nie całe anime (nie, żebym je jakoś specjalnie ceniła). Musiało być mi bardzo żal pana liska lol To nic wielkiego, tylko moje prywatne odczucia.

Dywagacji na temat autorskich fantazji, tego, kto i jak może mieć wpływ na mangakę, oraz stanów towarzyszących procesowi twórczemu nie podejmę. Zmusiłoby mnie to do teoretyzowania i snucia domysłów o tytule, który pamiętam mgliście, a przypominać mi się nie chce, albo -administracja byłaby zachwycona- wyszedłby jakiś od czapy off­‑top. Serio, po kie licho…? _­‑_

Odpowiadając na mój komentarz sprzed trzech lat, chcesz wejść ze mną w polemikę? Czego ma dotyczyć ta polemika? Że fanom anime spodoba się też manga? Spodziewam się. Nie napisałam przecież nic, co sugerowałoby cokolwiek innego. Jedyne odniesienie do komiksu to moje podejrzenie, że znalazłabym tak rozwinięcie wątku Yatoriego – mojej ulubionej postaci. Nie wiem na ile były to podejrzenia słuszne, nie sprawdzałam.
A może chodzi o to, że Tobie się podobało? Co mam na to odpowiedzieć? Cieszę się, dziękuję za informację? :P

„fighting shounen dla dziewcząt”
Dla Dziewcząt… Ok xD