Tanuki-Anime

Ale to są zupełnie inne sytuacje :D
Jak dzielimy się osobistymi doświadczeniami, to mogę wyznać, że kiedy dawno temu wracałam nad ranem z sylwestra, zostałam zaczepiona przez siedzącą na progu sąsiedniego domu dziewczynę, która prosiła, żeby jej zamówić taksówkę (tu długa i niezbyt istotna dla sprawy historia, jak to się stało, że na tym progu skończyła)... Jak na złość miałam rozładowany telefon, więc pozwoliłam jej wejść do siebie na te dziesięć minut, ale miałam TAKIE OPORY.

A tutaj… tutaj mamy do czynienia z takim specyficznym rodzaj fantazji, gdzie ani przez chwilę nie daje się nam zapomnieć o podtekście seksualnym. Gdyby bohater był takim dobrym człowiekiem, to po wytrzeźwieniu najpierw podziękowałby Niebu, że wszystko dobrze się skończyło, a potem faktycznie starałby się pannie pomóc. Tutaj jego dobroć i bycie lepszym od innych objawia się jedynie tym, że bohatersko opiera się jej wdziękom.

Panowie, wy tak na poważnie?
Natrafienie po nocy na zagubionego/pijanego/rannego/chorego osobnika dowolnej płci i zabieranie go do domu, by otoczyć opieką bez zawiadamiania policji i/lub wzywania ambulansu to jest okrutnie sprana klisza w animemangach… Żaden ludzki odruch, ani „realia odległego kraju”. Klisza, powtarzam, nie jakieś realistyczne podejście do problemu -_-
Gdyby podchodzić do tego realistycznie – ta konkretna sytuacja – jest wprost proszeniem się o kłopoty i to obu zainteresowanych stron.

Ten długi, przeciągnięty ponad miarę wręcz, i jakże efektowny występ z początku pierwszego odcinka… to wirowanie kamery, te światła i kolory. Czy oni chcą bym dostała ataku epilepsji, czy czego oni chcą? Kogoś ewidentnie poniosła fantazja.
A poza tym to jest po prostu kolejna sportówka. Sympatyczni bohaterowie i absolutnie nic ponad to. Do obejrzenia i zapomnienia.

Spodziewałam się urodziwych chłopców, urodziwe chłopce są tu obecne, nie spodziewałam się jednak, że cały odcinek będzie jednym wielkim materiałem do wycinania gifów! Jestem pod wrażeniem.
Co do fabuły… bardzo dużo filozofowania tu było. Dostrzegam wyraźną próbę brzmienia mądrze, niestety bohaterowie w swych przemowach uparcie balansowali na granicy bełkotu, chwilami radośnie ją przekraczając. Fabularnie naprawdę jest dziwnie, onirycznie i trochę głupawo. Przedpremierowe skojarzania z ouranem nie zniknęły, wręcz przeciwnie. Im mocniejsze są to jednak skojarzenia, tym bardziej „Klub pięknych gimbusiarskich detektywów” traci. Wrażenia wizualne na razie pozwalają to zignorować, ale nie wiem, czy da się na nich pociągnąć cały sezon.

Jednak nie, drugiego odcinka nawet nie chciało mi się kończyć. Trudno. Kto się tym cieszy, niech się cieszy, komu się podoba, niech się podoba dalej, w moim odczuciu jest to kompletna strata czasu.

Ależ ten pierwszy odcinek był dobry, wooo! Wszystko mi się podoba, wszystko!

Aralka i Gintoki vs apokalipsa potworów.
Czy to jest naprawdę tak dobre, czy mi się tylko wydaje?

Pierwszy odcinek bardzo dobry, nad wszelkie spodziewanie. Było trochę kliszowych zagrywek, ale wyszli z nimi na prostą, tak myślę. I w ogóle mam łzy w oczach… <3

Ok, teraz widzę, że odcinków ma być 52… tym bardziej więc nie rozumiem zamysłu twórców :D

Wow… no nie wiem :D
Z jednej strony doświadczam eksplozji nostalgii. Manta jest wspaniały, Ryu jest wspaniały, czy Ball Boy ma tego samego seiyuu co w pierwszym animie? Podoba mi się to. Z drugiej… Początek i wprowadzenie wyszło fatalnie. Chyba twórcy uważają, że Antagonista jest ważniejszy niż główny bohater. Po prawdzie mogę się zgodzić, że Hao jest ciekawszy niż Yoh, no ale wypadałoby zachować jakiś porządek fabularny. To, co tam pokazano, to nie tylko spojler gigant, ale jest wręcz oderwane od tego, co widzimy w dalszej części odcinka i bardzo długo nie będzie miało żadnego znaczenia dla historii. Przynajmniej nie powinno mieć, jeśli akcja miałaby zachować naturalne tempo… Teraz więc pojawia się pytanie: czy akcja ma zamiar zachować naturalne tempo? Ten pierwszy odcinek dostawał wręcz zadyszki :D
A zastanawiałam się, czy to naprawdę ma zamiar mieć tylko jeden sezon…

Możliwe. Trochę mi się gryzło połączenie kolorowych wodotrysków z życiowymi tragediami. Podświadomie szukam drugiego dna.

Ok, dzięki. Seria już się właściwie kończy, więc do tej pory pewnie by wypłynęło…

Oczywiście, że to są moje domysły, bo przestałam oglądać na bodajże 3­‑cim odcinku. Ktoś, kto ogląda i jest na bieżąco w oczywisty sposób musi wiedzieć więcej niż ja _­‑_ Dziękuję za odpowiedź.

Ponieważ zmęczyłam się kemono jihen, które na początku mi się podobało, a teraz nagle przestało i rozważam powrót do oglądania tej serii…
Powiedzcie mi proszę czy fabuła idzie w tę stronę, że:
 kliknij: ukryte  Główna bohaterka podkochiwała się w panu nauczycielu (oraz, być może miała jakieś wrażenie wzajemności) a, koniec końców, będąc zazdrosną o względy jakie otrzymuje jej przyjaciółka, przyczyniła się do eskalacji znęcania się nad tamtą i teraz ma poczucie winy?
Czy może poczuła się „zwyczajnie” zdradzona przez przyjaciółkę, więc przyczyniła się do eskalacji znęcania się nad nią i teraz ma poczucie winy?
Irytowała mnie ta mała i nie mogłam na nią patrzeć, uważając ją za fałszywą zołzę, więc powiedzcie mi czy się mylę, czy nie.

Nie spodziewałam się, że zrobią z tego ilustrowaną, edukacyjną pogadankę dla gaijinów! Kiedy myślisz, że nic cię już nie zaskoczy… 😂 Narratorka jest wzruszająco entuzjastyczna.

Napisałabym to w PMce, ale niestety anonowi nie da się takowej wysłać.
Jeżeli to przeczytasz, wpisz sobie, osobo poszukująca odpowiedzi, w google, albo dowolnej innej wyszukiwarce, co oznacza słówko fujoshi (腐女子) i odetchnij trzy razy…

Zauważenie hintów =/= wmawianie (!!) ludziom, że to jedyna wartość danej produkcji. Sugerowanie mi czegoś takiego da się wyjaśnić jedynie złą wolą.
Mój pierwszy komentarz wskazywał tylko i wyłącznie na zabawny(? kurczę, dla mnie zabawny, dla innych najwyraźniej nie) fakt, że ktoś „wyrobiony” w dostrzeganiu pewnych rzeczy, po prostu je dostrzega, nawet jeżeli komuś innemu umkną. Tylko tyle. Żebym chociaż pierwsza wywlekła ten temat… Robienie z tego dramy jest po prostu śmieszne.

 kliknij: ukryte  Dziękuję najuprzejmiej za zwrócenie uwagi, ale przyzwyczajenia robią swoje i prawdopodobnie się nie poprawię.

Oczywiście, że tak D:
Jest mi coraz weselej, serio… Nie, że śmieję się z Ciebie, tylko z całego wątku. W większości sportówek jest fudziosiowy fanserwis. Mniej lub bardziej nachalny, a tutaj dyskusja, jakby to był pierwszy raz ¯\_(ツ)_/¯
i jeszcze to „oh oh, ja wcale nie dla szipowania to oglądam” Ok? Fantasy przygodówki też można oglądać dla fabuły, tylko dlaczego tak często pojawiają się tam dziewczyny w bieliźnie bojowej…?

Czytam ten wątek i trochę chce mi się śmiać, bo z mojej perspektywy to wszystko jest wręcz nachalnie szipogenne :D Żaden oficjalny romans duh, nic z tych rzeczy, ale po prostu seria – z rozmysłem i premedytacją – nastawione na łowienie zepsutych bab. Doujiny same się rysują.
Stary fudzioś wam to mówi, wierzcie…

Obejrzałam ten pierwszy odcinek… Czuję absolutnie nic :D Hori jest oczywiście skrajnie beznadziejna, ale przyjmuję to ze spokojem. Jedynie scena skakania przez płot odpowiednio podziała na moje nastoletnio bijące serce (ładne chłopce są ładne).
Mam za to sporo podziwu dla „wyluzowania” rodziców Miyamury, którzy dali mu pieniądze na taką hmmm… zachciankę (dali mu ją, nie okradł ich na kilkadziesiąt tysięcy, prawda? druga opcja, to że sam gdzieś zarobił… ciekawe gdzie?) i studia tatuażu, gdzie zgodzono się na obsłużenie tak mocno nieletniej osoby.

Eeee… ok. Nawet mi do tej małej pustej główki nie przyszło coś takiego. Niegrzeczna i nieprofesjonalna ja kaja się do samej ziemi w degozie… Ale wiesz co, zainspirowałaś mnie, zedytowałam ten tekst!

Były jakieś inne endingi? Nie pamiętam… ¯\_(ツ)_/¯

Nadrobiłam wreszcie trzeci odcinek… O losie.
Wiele na nim wycierpiałam. Bolała mnie pseudogłębia, bolały flashbacki we flashbackach, bolał Albert – najżałośniejsza kreatura ever, bolała mnie ta „zbrodnia doskonała”, która składała się właściwie wyłącznie z łutów szczęścia. Ale nic nie bolało mnie tak jak tragiczna kreacja pani Moriarty.
Wcale się babce nie dziwię, że była cały czas wkurzona, skoro nie miała nawet kiecki na zmianę… :(

wow ktoś na internetach sugeruje mi łagodną naturę 0_0 tego jeszcze nie grali…

Lol streszczenie ma to do siebie, że jest w swej naturze obiektywne. Ja nie jestem obiektywna. Na samym wstępie zaznaczam też, że nie należy spodziewać się normalnej recenzji, że to analiza szydercza. Tytuł linka mówi o werbalnym pręgierzu. Nie wiem, czego innego można oczekiwać po przeczytaniu czegoś takiego… Ale jeśli ktoś faktycznie potrzebuje tłumaczenia z polskiego na nasze, to ok :D również nie polecam tego swojego filmu zachwyconym fanom nunu ;p