Tanuki-Anime

Ależ niektórzy tu się wręcz palą z uciechy, by poanalizować i zadawać „niewygodne pytania” chrześcijaństwu. *wzruszenie ramion*

Ale czy tam jest ustawowy przydział dziewczyn?

Oczywiście, że drugi plan, który w trakcie oglądania można zignorować. Chyba, że ktoś ma czepialską naturę, ewentualnie wywleka dla śmiechu, jak to miało miejsce na powyższym przykładzie.
Zresztą, skoro to takie popularne wpadki, to w imię jakich wartości chcesz psuć tę przyjemność z oglądania i otwierać ludziom oczy na siłę? ;)

grafikę spotkał regres w porównaniu do poprzedniej serii

naprawdę? xD

No dobra, zmęczyłam toto wreszcie. Wiwat dla mnie!
Wywalić szczenięce zauroczenia Nanami sygnowane wielką miłością i byłaby to całkiem fajna seria. Gdyby bohaterowie zaprezentowani byli w relacji flirt­‑starcie charakterów­‑przyjaźń międzygatunkowa, to i te zazdrości o „moją panią” i „mojego chowańca” byłyby fajniejsze do oglądania, i wtedy dopiero mogłyby jakieś miłoście kiełkować. No ale cóż, romans shoujo zobowiązuje >_>
Plus za wszystkie akcje pozaromansowe, było naprawdę śmiesznie, w głupawy sposób, ale śmiesznie. Nad Tachibaną i Pikorinem mogłabym rozpływać się całą noc, więc tylko sobie westchnę z głębi serca aaah~
Nie wiem, czy wypada jechać po „niesamowicie skomplikowanej intrydze, która była dobra, gdyby to nie był szojec”...? Może lepiej się powstrzymam. Graficznie trochę bieda, muzycznie może być. Przed drugą serią muszę odpocząć. Najlepiej kilka miesięcy.

W moich oczach jest ciut lepiej, ale czuję się okropnie z faktem, że upośledzona dziewczynka w ogóle nie budzi we mnie współczucia :|  kliknij: ukryte  za to motyw uprowadzenia psa do pracy w fabryce… xD

„Nie oglądaj anime dla seiyuu” powtarzam sobie do znudzenia, ale jednak ciągnie wilka do lasu… i tak oto zasiadłam do tej serii po raz kolejny i z umiarkowaną przyjemnością dotrwałam do drugiego odcinka (co jest sukcesem w stosunku do pierwszego podejścia), ale już przy tym drugim odcinku moja cierpliwość została wystawiona na próbę. Na razie obserwuję wydarzenia na ekranie z wesołym niedowierzaniem, z „ale to pociesznie durne” na ustach i pytam sama siebie, jak długo zdołam wytrwać? No ale Tachibana S. (jak zawsze) robi ze mną co chce, więc oglądam dalej ;_; Ciężkie życie fanki…

Lektor jest mistrzem w swoim fachu.

Nawet nie wiedziałam, że na tanuku jest do tego ogryzek :D Ale skoro jest, to skomentuję. Zaczyna się wspaniale. Pościgi, polityczne intrygi, zemsta i przystojny główny bohater z misją™. Ładne kostiumy i w ogóle aż chce się oglądać! I wszystko jest super do chwili, w której pojawia się główna bohaterka, która jest typową przedstawicielką specyficznej rasy „głównych bohaterek koreańskich dram”, nadpobudliwa, krzykliwa i płaczliwa. Od razu tworzy się też trójkąt romantyczny, zaczynają się zawodzenia i wzdychania.
Porzucone…

Kolega (albo koleżanka) myśli pewnie, że tu ludzie na etatach siedzą :D

miło by było gdyby każda recenzja musiała posiadać alternatywną recenzję

ha ha ha dobre! Siadaj przyjacielu i je pisz, co Cię powstrzymuje? :D

Wśród bohaterów anime zespół Aspergera rozprzestrzenia się chyba drogą kropelkową…

Co? lol musiałam to chyba wyprzeć.

Watashi no tenshi. Tenshi. Watashi no tenshi~ czyli najczęściej wypowiadana do tej pory kwestia.
Robi mi się słabo w ten zły sposób.
Nie wiem, co ta seria próbuje mi sprzedać, komedię, czy łzawą historyję? Przyznam, że wolałabym to pierwsze, a oni mi tu jakąś słuszną zemstą zarzucają, jakimś pseudo mistycyzmem… no nie wiem. Na dodatek Leopardzia trochę mnie drażni. Lubiłam Doronjo i jej drużynę, bo byli głupi i niecni, a tutaj trzeba się solidaryzować… no nie wiem.
Jakkolwiek ending natchnął mnie nagłym optymizmem i postanowiłam pociągnąć dalej niż ten drugi odcinek.

„Jaki fajny klip! :D” chciałam powiedzieć, ale potem zobaczyłam, że wilcze łby to część składowa wizerunku grupy xp

Na mój też xD

Pochłonęłam pół serii w dwa dni i mam ochotę wystawić 10. Wręcz boję się oglądać dalej, bo to będzie oznaczać rozstanie ;_;
Gagi idealnie wpisują się w moje wypaczone poczucie humoru, a całość, nie dość, że obezwładniająca śmieszna, to jeszcze tak bardzo ciepła i kochana. Kohina jest cudownym, rozbrajającym dzieckiem. Kokkuri­‑san jest żoną idealną, chcę go w domu. Ta patelnia! Patelnia jest dla mnie narzędziem o wielkim znaczeniu sentymentalnym, a Kokkuri posługuje się nią po mistrzowsku wzbudzając mój zachwyt :D Inugami to czysta radość, w każdej postaci XD Shigaraki jest przerażający… To anime nie słabych stron!
I ta muzyka! Opening zjadł mi mózg, ending jest prześliczny.

Spłakałam się z radości nad tą głupotą. Wombat oczywiście najlepszy~ zaraz za nim transformacje, a dalej wizja zacieszu seiyuu, kiedy przy tym pracowali.

Zwykle nie zadaję sobie trudu na odznaczanie anime porzuconych przy pierwszym odcinku, ale tutaj zrobię wyjątek. Symbolika symbolika, intrygujące obrazki z dziesiątym dnem o budzącej się seksualności młodej kobiety i jej samoorientacji w ciele i w świecie, ale dla mnie to już zawsze będzie powielanie utenowych wątków. Tym razem po prostu „bardziej” w konkretnym kierunku. Czy to ontologia lesbijstwa, czy zwykłe yuri z aspiracjami, a może artystyczny kolaż luźno powiązanych motywów, które po prostu ciekawie wyglądają? Czy oglądać to kartkując jednocześnie dzieła Junga i czuć się tak cholernie mądrym, że dostrzegło się SYMBOL, czy dla samej estetyki obrazków? Cóż, obrazki są ładne, ale jakoś tak rozbolała mnie głowa.

Jezusie, gdzie to mi się zapostowało xD nie tu miało być, kasować D:

W połowie pierwszego akapitu recenzji zwyczajnie wiedziałam, że autorem jest Grisznak XD

Ależ wykorzystali, na zakończenie jednego z odcinków.

No cóż, abstrahując od tego, jaką figurę powinno mieć dziewczę definiowane jako lolitka… Mamy taki, przecież oficjalny, art.

no ale co kto woli ;p

wydało mi się dość jednoznaczne.

Diabolik lovers przebija wszystko.

Właściwie, to nie to powinnam napisać. Powinnam napisać: W jaki sposób stwierdzenie, że wątek „humorystyczny” w powyższym anime wygląda dla mnie gorzej, niż wątek „romantyczny” w wilczycy, robi ze mnie fankę tego drugiego?