Tanuki-Anime

oh, cóż za uroczy kawał anima, bardzo free! w każdym calu. I kjutnesu po szyję i dramaty i te no… te tamte, wiecie, niewypowiadalne *gryzie chusteczkę ze wzruszenia i zakwiku* kilka razy musiałam pauzować i odreagowywać z czołem na parapecie, takie to słodkie i pluszate było T_T oj zue kyoani, zue… kto zobaczy, ten zrozumie…  kliknij: ukryte  nie licząc jednostek z ustawionym na maksa denialem
a poza tym cukiereczek dla oka i dla ucha też. tattsun wyjątkowo nie darł twarzy do mikrofonu, przyjemne to było. za to głos małego nagisy był ultra irytujący xp

chcę trzecią serię, nie wiem o czym, o kissme i asahim, albo o sępajach lol… chcę trzecią serię :X

No, Piotrek, tak Cię chyba jeszcze nikt nie nazwał…

fajny materiał xD
nie zmienia to jednak faktu, że płonące strzały są efektowne, dobrze się na nie patrzy i w produkcjach fabularnych ocierających się o fantasy można ich działanie usprawiedliwić magią. Oczywiście nie jestem pewna, czy w Arslanie takie uzasadnienie ma rację bytu, bo porzuciłam oglądanie przed końcem pierwszego sezonu, ale pamiętam, że jakieś sztuczki z mgłą tam robili, więc…

hmmm jak ktoś z (na ten moment) Killuą na ikonce może mieć pretensję o to, że jakiś bohater biega z rękoma w kieszeniach? ;D

Jakie nerwy? To była bardzo stonowana odpowiedź zmęczonego człowieka, który miał akurat przerwę w pracy. Hmmm czy „pan” to nieodpowiednia forma? ;p

Recenzja właśnie została wysłana do redakcyjnego cięcia gięcia…
Również pozdrawiam.

ponieważ rezerwowałam tę serię do recenzji, czuję się w moralnym obowiązku odpowiedzieć na ten komentarz…

dziwi pana, pan się domaga… niech pan sobie sam napisze, albo poczeka, bo niektórzy mają tzw. „życie” i to „życie” stanowi priorytet…

Nie zabraniam Ci mieć skojarzeń, nie machaj na mnie językiem. Wracając do punktu wyjścia – zaciekawiło mnie, skąd Ci się to wzięło i szybko się dowiedziałam.

Ale na czym opierasz wniosek, że odsyłam Cię do mangi? Zdziwiły mnie po prostu te kosmiczne skojarzenia. Pomysł, że ktoś (ktokolwiek) chciałby, żeby Ash kojarzył się z Alucardem i tym nieszczęsnym eLem, naprawdę? W dobie powszechnego rozwampirzenia we wszystkich mediach? Chociaż przyznam, widziałam jeszcze dziwaczniejsze domysły :D Ubawiłam się i tyle.

Hmmm dlaczego wspomniałam o autorce mangi? Snujesz domysły o tym, jak budowano postać, a postaci nie wymyślili twórcy anime, tylko mangaczka. No niestety, nie da się od tego uciec.

Aha, bo już myślałam, że jakieś wywiady z autorką czytałaś, a to tylko prywatne, niepoparte niczym dywagacje na skojarzenia z którymi mogę się spokojnie nie zgadzać :p
dobrze.

a na ile procent jesteś pewna? ;3

Wcale nie był „dobry”, był ciekawy… do czasu. Jak całe desunoto zresztą -_- a L był „zwyczajnym detektywem” + dziwactwa. Dziwactwa i wygląd są jego największym atutem, gdyby tak nie było, nie byłoby tej dyskusji…

Chciałam napisać coś o tym, komu z kim i jak może się L kojarzyć, ale sobie daruję ;p do rzeczy: to naprawdę nie odcień skóry obsady będzie największym problemem tej produkcji, bo jakoś nie wierzę, że wyjdzie z tego arcydzieło na refleksję.

xDDDDD
ja tam (prawie) zawsze byłam team Raito!  kliknij: ukryte  (prawie, bo w wersji dramowej z L'a takie piękne ikemeniaste ciastko zrobili, że skapitulowałam od razu…) Przynajmniej do czasu, kiedy nie ześwirował do reszty…
Muszę znowu wszystko przewartościować? Jak żyć…

Tak, pierwowzór postaci! Skandal, że czarnego do obsady wzięli! Powinni być sami biali! (????)
Ale wiesz, bawiąc się w obrzydliwą złośliwość, skoro jesteśmy przy kinie amerykańskim, to wszystko jest w porządku –  kliknij: ukryte  czarny zginie.

Ani razu nie odniosłam się do wartości merytorycznej recenzji Arslana. Nawet przyznałam Ci rację, tam wyżej – w kwestii kompetencji, dostrzegłaś? Po prostu nie ma czegoś takiego jak obiektywna recenzja.

Może autor przyjdzie sam się bronić, może nie, w jego imieniu wypowiadać się nie będę. Mi chodziło o jedno: niewłaściwie w moim odczuciu użyte słowo. Recenzja zwyczajnie nie może być obiektywna. Obawiam się jednak, że nie odnosisz się do tekstu­‑uzasadnienia, tylko do numerków, tak jak podejrzewał The Beatle.

Też się tego obawiam, ale czuję się dziś akademicko…

Owszem, powinni, ale ocena przytoczonych tytułów to ciągle nie jest kwestia braku obiektywizmu/kompetencji tylko sprawa gustu, a o gustach się podobno nie dyskutuje :< my recenzenci nie jesteśmy alfą i omegą, nie trzeba się z nami zgadzać, nie zgadzamy się nawet między sobą, wsadzanie nas wszystkich do jednego wora jest nie fair ;) bo recenzja to jest tylko taki dłuższy komentarz mający to szczęście/pecha, że wisi na samej górze.

Zamiast stosować taki skrót, sugeruję napisać, że recenzent nie umie uzasadnić swojej opinii, opiera wnioski na błędnych założeniach, ponieważ – uzasadnienie stanowiska. Pisanie, że recenzja jest nieobiektywna, bo mam inne zdanie, nigdy nie zabrzmi dobrze i nie stanowi punktu wyjścia do dyskusji.

Recenzja przede wszystkim powinna być obiektywna.

I znów to samo :D ile razy jeszcze będziemy to przerabiać? Czy tak uczą w szkołach? Poważnie pytam…

Nie słyszałaś? Dobrze dla Ciebie ;p Ale myślisz, że jeśli ktoś by to zrobił, to poleciałby chwalić się na fejsa? Techniczne taka sytuacja jest wykonalna,  kliknij: ukryte  wyłudzenia na śmierć dziecka się zdarzają, więc rodzice Sakuyi (albo powtórzono to imię milion razy, albo jestem niesamowita :D) pionierami nie byli, chociaż można to było pokazać inaczej.

oj chyba przesoliłam ten komentarz xD ups

Co by tu powiedzieć. Wygląda na pozytywne seishun anime. Wygląda na to, że ma fabułę i wygląda tak ładnie. I relacje bohaterów takie naturalne.  kliknij: ukryte  Zero podprogowego przekazu dla złapania wiadomo kogo. Od razu widać, że żadna szablonowa sportówka. Brawo!
Wieśniaczy dialekt jest cudowny.

Lol trauma? Śmieję się…