Tanuki-Anime

Zauważyliście, że w 18 odcinku mocno pogorszyła się grafa (swoją drogą zaczęło się to już trochę wcześniej)? Postaci są rysowane momentami wręcz karykaturalnie. Kończy się budżet, czy zaczęły działać ograniczenia czasowe?

Wydaje mi się, że chodzi o „kompletne unicestwienie” szkodliwego elementu. Może twórcy nie chcieli wymyślać jakiś daleko idących technologi jak dezintegracja czy wsysanie w czarna dziurę, wieć wymyślili coś a'la przenośna mikrofalówka :P

A tak naprawdę dodali trochę makabry tak, aby podkreslić mroczność serii „szczyptą” gore…

A czy wycieli coś ważnego? Bo mangi nie czytałem. Nie chcę jakiś spoilerów, pytam tak ogólnie. Może zmienili po prostu chronologię wydarzeń?

PS: Nie mam nic przeciwko tasiemcowi, bo świat w tej serii wydaje się ciekawy i rozbudowany, a wiem, że manga ma juz dużo chapterów…

A niech mi ktoś powie, bo nie pamiętam czy było to wytłumaczone w serii:  kliknij: ukryte  dlaczego nasi bohaterowie nie walczą z Ogrem. No wiem, że to niby nieokiełznana siła niszcząca wszystko na swojej drodze, ale nie można go rozwalić z dystansu czy coś? Nie pamiętam czy było to wyjaśniane już.

Przykład wymyśliłem na poczekaniu. Chodziło mi o to jak człowiek przyzwyczaja się do technologii. A reakcje ludzi mogą być różne, wystarczy włączyć wiadomości i posłuchać o znieczulicy ludzkiej, gdy kogoś tam przejeżdża samochód i nikt nie raguje itepe. Lub, równie dobrze, przechodnie mogli sobie pomyśleć, że to jakiś street performance. Scena jest może i bardzo obrazowa, może nawet przesadzona z tym brakiem reakcji gapiów, ale myślę, że twórcy tak ją po prostu skonstruowali, ażeby bardziej „wyraziście” zobrazować swoją mroczną wizję przyszłośći. Zresztą, nie należy w tej serii wszystkiego traktować dosłownie, zwłaszcza, że to serial animowany (i rozrywkowy), o czym niektórze komentujacy chyba zapominają (to tak ogólnie).

Polecam ci Spice and Wolf tak czy tak. Skala wydarzeń jest mniejsza niż w Maoyu, bo skupia się tylko na dwójce głównych bohaterów i ich relacjach (od czasu do czasu pojawiają się postaci drugoplanowe), a konflikty zbrojne są, ale jeśli już to gdzieś w tle. Seria jest inna niż Maoyu, ale już od pierwszego odcinka skojarzyłem S&W z tą drugą, bo pewne elementy mają podobne np. skłonność do wywodów bohaterów i tłumaczenia widzom niektórych zjawisk i mechanizmów działania świata (w S&W są to akurat ekonomia, handel i obrót pieniądzmi) i klimat (to moje odczucia, bo serie mają podobną grafikę i „epokę”, choć oczywiście światy są fikcyjne).

Po kilku latach od ich wprowadzenia większość ludzi nie wyobraża sobie telefonu komórkowego innego niż smartfon. Ludzie szybko przyzwyczajają się do „nowinek technologicznych”. Nie powiedziałbym, że zapomnieli, raczej odzwyczaili się…

No, odcinek 6 wreszcie dostarczył trochę „mięska” (czyli akcji). Ciekawe co będzie dalej. Muszę przyznać, że nie obraziłbym się, gdyby jeszcze parę odcinków miało formułę odcinka 6. Tak czy siak, właśnie trochę wojaczki, bitew i demonów mi w Maoyou brakowało i wreszcie się doczekałem :D

Ja tu też widzę szerszy obraz, a twoje wnioski są słuszne, zresztą, po części znajdują potwierdzenie w 18 odcinku (nie wiem czy już widziałeś). Mnie natomiast chodzi o urywanie akcji w ciekawych momentach. Oczywiście jest to taki typ prowadzenia fabuły. I jest ona prowadzona z powodzeniem (elementy układanki odkrywane są po trochu, co powoduje, że serię chce się oglądać dalej), niemniej jednak po prostu mnie to wkurza :P

Co ja myślę:
 kliknij: ukryte  Stanowczo ktoś szczurom pomaga, wątpie, żeby rozwinęły „Moc” w sobie w tak krótkim czasie, chyba, że ktoś tu namieszał, w końcu jeśli dobrze pamiętam szczury zostały stworzone przez ludzi, a jako, że „Moc” ma nieograniczone możliwości (demony karmy i ich oddziaływanie na otoczenie), to ktoś mógł zmienic ich DNA w krótkim czasie za pomocą płodnych królowych. Tak czy siak, bez udziału człowieka raczej by się tak nie rozwinęły. Więc albo pomaga im Mamoru i Maria (nie wiem tylko po co, chęć zemsty na wiosce?), albo jeszcze ktoś inny. Szczuroludzie są wprowadzone w serii aby „namieszać”, zniszczyć panujący porządek „Nowego Świata”. Atak szczurów z fabularnego punktu widzenia miał zapewne ostatecznie zburzyć porządek świata (wprowadzenie motywu „historia lubi sie powtarzać”, powstanie u upadek imperiów itp), coś co przewija się już od początku serii, pytanie tylko, czy ktoś za tym stoi i czy ma w tym jakiś cel

Mam tu na myśli fakt, że z pary głównych bohaterów uczyniono osoby niepełnosprawne emocjonalnie, nieporadne w wyrażaniu uczuć. Dorośli ludzie, a w sprawach męsko­‑damskich zachowują się jak dzieci z podstawówki; szablon jakby żywcem wyjęty z animowanych opowieści o szkolnych perypetiach miłosnych.

Niestety, ale jest to coś, czego Japończycy nigdy chyba nie zmienią. Podobno jest to bardzo wstydliwy naród i objawia się to zwłaszcza w ich perypetiach miłosnych (nie wiem, nigdy tam nie byłem, wiec oceniać nie bedę). Na palcach jednej ręki moge policzyć natomaist anime, w których dorośli ludzie reagują „normalnie” na bliski kontakt z inną osobą. W Maoyou, która niby stara się być „poważna”, gdy przychodzi do wyrażania uczuć, mamy typowe japońskie „zakłopotanie”, krzyczenie, czerwienienie się i rzucanie poduszkami…

Natomiast ja osobiście należę do tych, którzy spodziewali się kolejnego „Spice and Wolf”(choć nie ukrywam, że lubię fantasy pełne akcji), czyli w miarę spokojnego anime w klimatach fantasy, ale nawet tam działo się więcej.

Nic, zobaczymy, może teraz coś ruszy, ale ja za złe mam np. unikanie niektórych ciekawych wydawać by się mogło wątków, np. jak hero był u króla smoków (po co o tym wogóle wspominają, chyba żeby tylko smaka zrobić). No i te przeskoki czasowe…

Przeglądałem mangę i tam dzieje się znacznie więcej akcji (ale nie wiem jaki jest związek fabularny), więc chyba jednak problemem były ograniczenia budżetowe…

Kurcze, ględzą, gledzą i tylko ględzą. Rzucili by trochę mięska, fajnie się toto ogląda, ale brakuje akcji! Dlaczego tylko słyszymy o bitwach ludzie/demony czy przygodach „Hero”, a nic z tego nie pokazują (w najnowszym odcinku tylko jakieś ośmiornice były). Taki mają budżet ograniczony? Seria mi na niskobudżetową nie wygląda…

Swoją drogą ładny się już bajzel w tych komentarzach zrobił, sam łapię się na tym, że odpowiadając na kilka komentarzy jednocześnie piszę coś jednej osobie „w drzewku” w oparciu o wypowiedź drugiej :P

Proponuje już jednakże zaprzestania tych sporów, bo wygląda na to, że w dyskusję wdały się osoby, które twardo stoją przy swoich racjach (lub raczej pewne elementy składowe Psycho­‑Pass odbierają w zgoła inny sposób) i nie dadzą sie przekonać w jedną czy drugą stronę, więc pewnie nici porozumienia tu ostatecznie nie będzie. Lubię sobie podyskutować z inteligentnymi ludźmi, bo to wartościowe doświadczenie, ale nauczyłem się już jednego na Tanuki. Każde anime warto przede wszystkim obejrzeć samemu i nie kierować się opiniami innych, bo juz wielekrotnie przekonałem się jak diametralnie mogą się różnić opinie na temat danej serii/filmu i w jak różny sposób dane dzieło jest odbierane.

Dziękuje.

W Psycho­‑Pass, owszem, tłumaczone są nam poszczególne zasady, jednak nadal nie wiemy nic o tym, w jaki sposób udało się stworzyć taki świat, co jak dla mnie jest dość ważne, bo nie wzięło się to znikąd przecież.

Tylko pytanie czy jest nam to faktycznie potrzebne? Jak już mówiłem wcześniej w jednym z komentarzy, według mnie Psycho­‑Pass to przykład serii, gdzie stajemy przed faktem dokonanym (czytaj świat po rewolucji zwiazanej z wprowadzeniem Sybill). Tak wybrał autor. Przedstawiony świat jest taki jaki jest, a my możemy tylko go obserwować i rozmyślać czy takie coś jest faktycznie możliwe czy nie. Na tym z grubsza polega S­‑F o dystopiach, zauważ, że większość dotyczy egzystencji bohaterów żyjących już w realiach wykreowanego przez autora świata, a nie jak taki świat powstawał, czasem tylko dodatkowo w restrospekcjach jest to nam przedstawione, ale z reguły autor skupia sie na tym co już jest (np. codziennym życiu w świecie jaki wykreował). Myślę, że tworzenie tu jakiejś chronologi, pokazanie np. że w 2022 roku profesor X stworzył pierwszy prototyp odczytywacza Psycho­‑Pass, czy przebieg fali jakiś tam buntów społeczeństwa, mijają się z celem…

Sęk w tym, że Psycho­‑Pass pretenduje do czegoś więcej niż tylko głupawej serii rozrywkowej

A skąd wiesz do czego pretenduje Psycho­‑Pass :P Może autorzy chcieli stworzyć lekką serie rozrywkową na zasadzie „a mam taki tam pomysł”, a my sobie do tego dorabiamy ideologie :P Podam ci przykład. Ostatnio przeczytałem opinie jakiegoś krytyka, że film Hobbit Petera Jacksona to nawiązanie do sytuacji Tybetańczyków (w domyśle chyba wygnane Krasnoludy) walczących o swoją ojcowiznę i niezależność z Chinami (chyba smok Smaug)(sic!). Czyż nie jest to dorabianie ideologii? :D

A tak na serio, to ja uważam, ze nie ma nic złego gdy seria jest rozrywkowa, ale jednocześnie pokazuje coś ciekawego, co nie pozwoli od tak zaraz o niej zapomnieć… i nie musi to być to zaraz dzieło obrazoburcze, bądź zmieniające światopogląd…

Kiedy o tym świecie nie wiemy w zasadzie prawie nic! Mamy bardzo mało informacji o jego funkcjonowaniu, w zasadzie wszystko budujemy sobie sami na podstawie innych dystopii.

Hmm, to chyba oglądamy inne anime, bo wdg wszystko jest tu czytelne. Chyba dobrze, że autorzy nie traktują cię jak debila? Co, mają ci tłumaczyć co to jest dystopia lub dlaczego ludzie w tłumie tak się zachowuja a nie inaczej? A może mają ci przedstawić chronologię tej wizji świata, tak żebyś zaczaił dlaczego odgórny i narzucony system kontroli społeczeństwa jest z wielu względów kontrowersyjnym pomysłem? PP traktuje o tym, co by się działo, gdyby takowy system z powodzeniem narzucono. Oczywiście takowa wizja świata mogłaby się nie sprawdzić, może faktycznie społeczeństwo by się zbuntowało (patrząc na to co się obecnie w świecie dzieje, szczerze wątpie :/), w anime stoimy jednak przed faktem dokonanym…

że jest to nadal naginanie wszystkiego pod tezę.

Nie ma na świecie dzieła, którego nie dałoby się zainterpretować inaczej niz chciał tego autor. Scenarzysta układa fabułę tak aby była według niego konsekwentna. To, że widz uważa, że taka czy inna sytuacja nie mogła by mieć miejsca to już jego sprawa… Ja uważam iż mechanika i fabuła świata PP jest prowadzona bardzo dobrze…

W zasadzie galeria typowych postaci dla anime i innych dzieł tego typu

No właśnie i za wiele nie da się tu niestety wymyślić, możesz mieć ewentualnie jeszcze tylko zestaw detektyw plus pomocnik/pomocnicy. Już mówiłem, nie twierdzę, że bohaterowie PP są oryginalni, ale wdg są to ciekawe zrealizowane postacie.

Mam w sumie wrażenie, że główny problem w moich dyskusjach z innymi osobami oglądającymi Psycho­‑Pass jest moje zamiłowanie do kryminałów wszelakich

No i właśnie tu jest sedno sprawy. Sam przyznałeś, ze chyba za wiele po prostu oczekujesz od Psycho­‑Pass. Ale jak gaijin wspomniał nie można oceniać wszystkiego jedną miarą, zwłaszcza gdy mówimy o serii rozrywkowej. Po prostu nie jest fizycznie możliwe aby takowa seria zadowoliła wszsytkich widzów w pełni czy to fanów kryminałów czy filozoficznych dysput. Ona musi znajdować się gdzieś pośrodku, mieć takie elementy które zainteresują jednych i drugich…

Psycho­‑Pass nie próbuje być dziełem wybitnym, ale wdg. mnie jest to b. dobra mieszanka serii rozrywkowej, nieobrażającej inteligencji widza, zrealizowana z dużą dbałością o szczegóły, a przy okazji skłaniająca do refleksji (zresztą takie jest jedno z głównych założeń dzieł traktujących o dystopiach, mają skłaniać do refleksji/przestrzegać co by było gdyby). To, że wiele rzeczy możesz sobie dopowiedzieć, już sam fakt, że dyskutujesz o wizji takiego świata to sukces autorów serii, bo skłonili cię do przemyśleń…

Przyznam szczerze, że choć seria dalej jest ciekawa i klimatyczna, to zaczyna mnie juz trochę męczyć. Co chwila przeskakują w czasie i z wątkami. Nie no, trzyma się to kupy w miarę, ale urywają wątek w ciekawym momencie i zaczynają zajmować się innym (i to najczęściej po tym jak mija trochę czasu). Przypomina to trochę mieszanie sałatki. Wszystkie elementy składają się na smaczną całość, ale jak zamieszasz, to raz trafi ci się oliwka, a raz pomidorek :P

@JJ: Dzięki, odpowiedziałś za mnie :D Przynajmniej jedna osoba ma podobne przemyślenia co ja…

@Kysz: Biorę do siebie, bo choć serii nie uważam za wybitną, to uważam ją za bardzo dobrą, solidnie skonstruowaną. A nie trawię wprost jak takowe bardzo dobre bądź po prostu dobre serie miesza się z błotem jakby to był jakiś badziew, od którego „jest n lepszych serii, których nazw nie pamiętam, ale wiem że tam są…”. I nie piję tu tylko do ciebie (są tu też inni krytycy), bo z innymi osobami też ścierałem się już na Tanuki z podobnych powodów (tak już mam niestety)...

Widzisz, prosiłem cię o podobne tytuły, cytuje

Sama w sobie zła nie jest, ale powstały o wiele lepsze tytuły w tych klimatach, więc też i wychwalać jej nie ma jak

i masz problem z ich wymienieniem: wymieniłaś Wolf's Rain (elementy fantasy, ludzie zmieniający sie w wilki) czy Ergo Proxy (nieśmiertelne humanoidy). Są to dystopie, są mroczne, ale juz na pewno wizja przedstawiona w Psycho­‑Pass jest bardziej prawdopodobna niż to, że wilki zaczną się zmieniać w ludzi (choć kto wie)... Gatunkowo (sci­‑fi) czy klimatycznie mogą być podobne, ale nie o takie dystopie mi chodziło. Jeśli chodzi o nie anime to podobna do PP, jest np. dystopia taka jak Blade Runner czyli andronizacja ludzkości, coś co może naprawdę się stać. Lub film Equilibrium (ludzkość w przyszłości nie może okazywać emocji, musi brać odpowiedni lek, pod groźbą śmierci, który ich owych emocji pozbawia i tak jest kontrolowana) czy Gattaca (w przyszłosci technologia badań DNA pozwala na określanie czy dany człowiek będzie w przyszłości np. chorowity czy ma predyspozycje na bycie atletą, co korporacje wykorzystją, aby segregować społeczeństwo). I to są podobne klimaty do Psycho­‑Pass, bo dotyczą rozwoju technologii, czy rozwoju systemów kontroli społeczeństwa, nie działania magicznych istot i temu podobnych, a jednocześnie nie są klonami Psycho­‑Pass… wiesz o co mi chodzi, czy nie?

A tak wogóle, skoro seria ci się podoba, to czemu tak usilnie chcesz mnie przekonać o jej ułomności :D Nie, ja tej serii nie idealizuje, ale uważam, że dawno nie było tak soczystego kawałka sci­‑fi na rynku japońskich anime (z kilka lat będzie), dlatego jej bronię, bo cieżko mi w niej znaleźć naprawdę poważne wady, które miałyby świadczyć o jej średniactwie… po prostu dawno nie widziałem serii tego typu, o której mogę powiedzieć: tak to jest kawał dobrego rzemiosła!

@gaijin:

I teraz o co mi chodzi: dewaluowanie tytułu tylko dla tego, że stworzono coś lepszego jest bez sensu, ponieważ gdyby wykazywało się pełną konsekwencją w myśleniu, to w danej dziedzinie byłby jeden geniusz a reszta zbierała banany z drzewa

Bardzo dobra wypowiedź, a niestety wielu na Tanuki o tym zapomina. Wiecznie tylko słyszę, że coś jest średniakiem lub dziadostwem, bo jest przecież n lepszych serii. Ludzie zachowują sie jakby byli krytykami totalnymi, wytykającymi wszelkie błędy i nieścisłości zupełnie tak jakby z tego miano pisać prace naukowe. A Psycho­‑Pass badziewiem na pewno nie jest. Uważam, że świat PP jest naprawdę sensowny, ciężko się tu do czegoś przyczepić (przynajmniej według mnie), autorzy starają się przedstawiać swoją wizję tak, że ma ona ręce i nogi, a na dodatek skłania do refleksji. Taka wizja przyszłosci jest prawdopodobna, a niektóre jej elementy juz można zauważyć w realnym świecie (ot choćby zaświadczenia o niekaralności dołączane do CV :P, nieważne co zrobiłeś, ważne żeś karany, dlatego pracy nie dostaniesz, ale to taka dygresja tylko :P). Oczywiście, każdy mierzy dana serię swoja miarą, ale też od serii rozrywkowej nie można oczekiwać nie wiadomo czego: niesamowicie głębokich postaci (z reguły mało oryginalne, ale solidnie skonstruowane postaci wystarczą, zwłaszcza jeśli „głównym bohaterem” jest świat przedstawiony tak jak w PP), czy wyjątkowo głębokich dysput filozoficznych. A taki Psycho­‑Pass ma jednak wiele do zaoferowania i należy to przynajmniej docenić…

@Kysz: No to proszę, wymień mi przynajmniej 5 dystopijnych anime sci­‑fi, bijących na głowę Psycho­‑Pass , tak abym miał skalę porównawczą (oczywiście Gits pomijamy). I proszę tu o anime o podobnej tematyce, czyli dystopia/system zniewalający obywateli, a nie o sci­‑fi z elementami fantasy gdzie np. świat został zniszczony przez wojnę atomową wywołaną przez obcą rasę itp. Aha i żadnych ludzi zmieniających się w wilki, demonów i magicznych kreatur bądź nieśmiertelnych istot (w końcu mają to być anime podobne do Psycho­‑Pass)...

Zacznijmy od tego, że żadne sci­‑fi nie jest realne. Jedyne co może łączyć takie wizje świat z naszymi, to pewne elementy funkcjonowania społeczeństwa, psychologii ludzkiej. Całą reszta: technologia, wydarzenia globalne są nieznane (można jedynie plus minus przewidzieć rozwój pewnych wydarzeń/rozwoju technologii). Jeśli chodzi o zachowania społeczne anime jest według mnie bardzo dobrze zrealizowane. Ludzka znieczulica (wywołana ufnością w bezpieczny system) jest wszechobecna. Bardzo dobrze widać to po odcinku gdzie  kliknij: ukryte  gość morduje kobietę na środku ulicy, ale nikt nie reaguje, bo przecież system nie pozwoliłby na coś takiego, więc musi to być jakieś przedstawienie czy coś. Czy wy naprawdę naiwnie myślicie, że jakby tu i teraz, z dnia na dzień, władze wprowadziły taki systmem jak Sybill, to czy ludzie by z tym coś zrobili? Wystarczy spojrzeć jak teraz działa miłościwie nam panująca partia rządząca. Fora są pełne frustratów, ale czy ktoś sprzeciwia się wprowadzaniu nowych reform? Gdzie te bunty, manifestacje? Nie, wszyscy siedzą cicho, woląc się nie wychylać i czekają do wyborów, bo przecież tam się dopiero „odegrają”! A wygląda to tak, że nie obchodzi ich na którą partię zagłosują, B czy C, głosują byle tylko odsunąć partę A od waładzy. Cóż za bunt!

@Daerian: proszę cię nie powtarzaj za innymi o „głupkowatości” bohaterów, w całej serii nie było przypadku, żeby wiedzieli, że ktoś należy do jakiejś grupy przestępczej i jednocześnie mieli możliwość bezpiecznie go unieruchomić. Albo im uciekał, albo nie wiedzieli, ze ktoś stoi za jego działaniami, albo ten ktoś miał ich na muszce, bądź miał zakładnika. Obejrzyj serię dokładnie a nie powtarzaj za innymi. Wielokrotnie już było w niej mówione dlaczego zabijają przestępce „bez myślenia”. (Zresztą w najnowszym odcinku nie zabili, tylko unieruchomili przeciwnika, proszę bardzo…)

No i nie przesadzaj już z tą filozofią w serii. Trudno, żeby anime było totalnie filozficzne. Gdyby takie było oglądałaby je tylko garstka zapaleńców, a seria ma być przede wszystkim rozrywkowa, a to, że od czasu do czasu stawia ciekawe pytania, skłania do odrobiny myślenia, działa na jej korzyść, czyż nie?

A argumenty przemawijące za tym, ze ta seria jest bardzo dobra:
- mało które anime tak dokładnie wyjaśnia zasady funkcjonowania świata przedstawionego. Większość anime działa na zasadzie: bo tak jest i już…
- seria stawia ważne pytania dotyczące ludzkosci: jak daleko sięga ludzka znieczulica, czy społeczeństwem można manipulować, czy mozna stworzyć „doskonały” system walki z przestępczością, czy ludzie z zaburzeniami psychicznymi wywołanymi traumą nie nadają się już do społeczeństwa itd.
- interesujący bohaterowie, każdy inny: trochę naiwna, ale pełna entuzjazmu młoda detektyw, mściciel, który przeżył traumatyczne wydarzenie; spokojny, opanowany, doświadczony przez życie, podstarzały detektyw, który zawsze służy rozsądna radą. Nie są to może postacie orginalne, ale pełnokrwiste, każdemu jest poświęcone trochę czasu w serii, pokazane (lub opisane) są ich losy, co nimi kieruje itp. Bardzo ciekawe są również dialogi, np. gdy jeden z antagonistów rozmawia z innym antagonistą co nim kieruje. To są naprawdę ciekawe postaci, a i owszem psychole, ale często tymi psycholami są inteligentne i złożone osoby (takie jak np. Hanibal Lekter)
- poważny, mroczyny klimat. Tak na marginesie, gdzie wy niby widzicie w serii elementy komediowe? Przyjacielskie rozmowy detektywów (co to juz nie można się śmiać, odstresowywać w pracy?), te hologramy chłopca i dziewczynki, które, zostały w ten sposób tworzone, zeby oddzielać miejsce zbrodni od zwykłych ludzi? Te „przyjacielskie gęby” mają za zadanie odwracać uwagę zwykłych obywateli od tego, że za „police line” jest miejsce krwawej zbrodni, która mogłaby zaburzyć ich odczyt. Mają rozlużniać atmosferę cywilom, dlatego są takie głupkowate. Proszę was, nie wymyślajcie już pierdół, że seria jest niepoważna.
- świetna grafika, muzyka (OP i ED, muzyka gdy jest akcja), różna typy antagonistów (szaleni artyści, cyberprzestępcy, tuzy, które dla rozrywki poluja na ludzi itp.) Każdy odcinek przynosi coś innego.
- wciąga

Mogę jeszcze parę wymienić, ale już trochę przesadziłem z tym rozpisywaniem się :P

Czytając niektóre komentarze na Tanuki można się załamać…

Nie no faktycznie przeciętniak i bajka dla półgłówków nie ma co :/

Myślę, że przesadzasz. Ten wątek też nie był „w moich klimatach”, ale jest to element wprowadzony, żeby pokazać relacje między bohaterami, a przede wszystkim, jak pisałem wcześniej, wydaje mi się, że jest to pokazanie mechanizów kontroli młodzieży, działających w „utopii” zwanej Kamisu 66. Bynajmniej nie jest to fanserwis, tylko ważny dla rozwoju fabuły epizod.  kliknij: ukryte  Dla pocieszenia dodam ci, że jest to pewien „etap” w rozwoju bohaterów i dla tych mniej tolerancyjnych (nie ukrywam,że do nich należę), później sprawy wracają do „normy”, a Satorou (który faktycznie jest najfajniejszą i najbardziej ogarniętą postacią w serii w mojej opinii) oraz Saki dają wreszcie wyraz uczuciu jakie widoczne było między nimi od pierwszych odcinków i „konsumują” je

Aby później się znowu wyklarować :D (np. odcinek 16) Nie chce tu wywoływać żadnej burzy na temat tolerancji lub jej braku, ale być może  kliknij: ukryte  fakt, że mija parę lat i związki homoseksualne są czymś na porządku dziennym wsród uczniów szkoły w Kamisu 66 jest zapewne formą ingerencji (kolejną) Rady w rozwój młodzieży tak aby owi młodzi ludzie rozładowywali się emocjonalnie i jednocześnie nie myśleli o (i próbowali :D) prokreacji. Ma to prawdopodobne związek z tym, że jeszcze nie wiadomo czy dany osobnik nie ma zadatków na bycie demonem lub czy możliwe jest wogóle, że będzie „dobrym obywatelem”, co automatycznie wykluczyłoby jego możliwość założenia rodziny. A z tego co widzę heteroseksualne rodziny są tymi jedynymi w New World. Z każdym kolejnym odcinkiem dowiadujemy się coraz więcej o funkcjonowaniu tej „utopii”, więc pewnie będzie to, lub w domyśle zostało już, wytłumaczone.

Dobra wypowiedź. W odcinku 13 realia panujące w świecie Psycho­‑Pass zostają szerzej wytłumaczone. Tak jak ja odbierałem tę serię od początku (opisałem to zresztą we wcześniejszych komentarzach). „Nieracjonalne” zachowanie bohaterów w sytuacjach kiedy mają do czynienia z przestępcami jest wymuszone przez Sybil System. Wytłumaczenie odnośnie głównego antagonisty jest test sensowne i takiego też się spodziewałem, bo istnieją przestępcy z taką psychiką.

A seria dalej trzyma poziom, jest to kawał naprawdę dobrze zrobionego sci­‑fi poruszający wiele niebanalnych tematów, który ogląda się jak dobry serial kryminalny czy film z żywymi ludźmi…

Choć z założenia to anime nawiązuje do bohaterów gier (królestwo Segua, główny bohater jest oparty na postaci Sonic th Hedgehog, główny zły to Mario itd), to nazewnictwo mnie po prostu rozwala (jedna ze złych postaci np. nazywa się D. Fisher :/). Tak czy siak jest to po prostu mierne anime, które nie ma raczej nic do zaoferowania, a na dodatek, jak na serię, której odcinki wychodzą tak rzadko (raz na kilka miesięcy, wyszły dopiero dwa) to ani nie zachwyca grafiką ani fabułą. Nie wiem po co to powstało, można to potraktować jako ciekawostkę, ale nawet jeśli sam pomysł przeniesienia wielu kultowych postaci do jednego anime był ciekawy, to raczej tutaj nie zrealizowano go w interesujący sposób…

Komedia to to może nie jest (raczej ma elementy komediowe), bo poruszane są dosyć poważne tematy, ale muszę przyznać, że coraz bardziej podoba mi się klimat tejże serii (choć to japońskie anime, ma taki „średniowieczno­‑europejski” feel). Choć dalej jest to poradnik ekonomiczno­‑rolniczy, czyli jak zarządzać feudalnym państwem, a w drugim odcinku nauczyliśmy się o płodozmianie :P

Pozytywne zaskoczenie. Myślałem, że tej zimy raczej marnie z ciekawymi dla mnie seriami (same jakieś szkolne komedie czy romanse), a tu coś w moim stylu. Myślałem, że będzie to typowe romansidło z bishami, gdzie Hakkenden jest tylko wymówką, żeby było osiem postaci, a tymczasem dostaje shounena pełnego magicznych zwierząt i choć bishe są, to nie tylko mrugają powiekami, ale też walczą, a i jakaś tam intryga jest. Zresztą sam motyw psów wojowników zaczerpnięty z powieści Hakkeden polubiłem po tym jak grałem w Okami. Seria może na wybitną się nie zapowiada, ale tak długo jak są w niej bakemono to już ma u mnie dużego plusa…

Kingdom­‑building-> oczywiście, masz rację, to także elementy kingdom building, bohaterowie czesto starają sie poprawić byt społeczeństwa, ale walki i podboje są bardziej widowiskowe :P

obie nacje mają nieco odmienne, ale nadal bardzo złożone typy gier ;-)

Zgoda :P

A w sparawie dating simów tak rzuciłem, bo wiem, że mają swoich fanów, a problemem z ich wydawaniem na zachodzie jest duża ilość tekstu do tłumaczenia. W sprawie innych serii masz rację np. z niektórymi Tales of… (mnie osobiscie denerwuje, że nie wydano poza Japonią Tales of Rebirth, albo Grand Knights History od Vanillaware na PSP :().