Tanuki-Anime

„Zawsze in love”

He, he, polski akcent w japońskiej serii to coś rzadkiego, ale muszę przyznać, że mocno rozbudziło to moją ciekawość :P

BTW, dawno już nie oglądałem serii w której bohaterowie tak irytująco „rozmijają się” z prawdą o uczuciach :P

Jakież to jest durne. Normalnie uwierzyłbym, że to wszystko jest zaplanowane i ta seria ma być jakąś tam parodią „żywych” seriali o superbohaterach (z całym szacunkiem, bo wiem, że seriale typu Power Rangers czy Kamen Rider mają swoich fanów, ale uważam, że nie ma sensu parodiować czegoś, co i tak z założenia jest dla mnie „parodią” seriali przygodowych), ale serial jest po prostu zbyt na to tandetny. Jestem przekonany, że twórcy mieli inny pomysł na początku (pierwsze odcinki) i serial, choć nie w moim typie, to nawet fajnie się oglądało, ale po prostu przeliczyli się z budżetem i musieli przeobrazić swoja koncepcję, ciągnąć przy okazji to beznadzieję do oporu, by coś tam może jeszcze ugrać.

Z całym szacunkiem, ale Alien Flamenco mnie po prostu r­‑o-z­‑w-a­‑l-i­‑ł…

Momentami idiotyczne, ale zaczyna się rozkręcać. Powiem wam, że w tym szaleństwie jest metoda, bo radosna twórczość w postaci miksu cywilizacji wschodu i zachodu osiąga tu już ponadprzeciętny (nawet jak na anime) poziom, tak, że aż chcę zobaczyć co twórcy jeszcze wymyślą! Seria co prawda zupełnie inna, ale zaczyna mi przypominać trochę Horizon in the Middle of Nowhere, jeśli chodzi o to „miksowanie”. Swoją drogą seria całkiem nieźle się prezentuje, musiał tu pójść niezły budżet…

Ja wiem, że sensem wielu horrorów jest pokazanie beznadzieji sytuacji i wywołanie w widzach strachu poprzez ukazanie czegoś z czym nie można się mierzyć (przynajmniej normalnymi środkami), no i dochodzi oczywiście jeszcze ta japońska „nieuchronność”, ale nic mnie tak nie wkurza jak oglądanie filmu gdzie banda dzieciaków (duchów czy nie) zarzyna bez problemu głównych (i większych) bohaterów. Jakoś zawsze jednak oczekuje, że bohaterowie bardziej się postawią. Dlatego właśnie nie lubię horrorów, czy to japońskich czy innych, bo zawsze bohaterowie, mówiąc kolokwialnie, dostają w d*pę. Dlaczego więc to obejrzałem? Po pierwsze z ciekawości I (dzieło to zostało mi podsunięte :P), a po drugie z ciekawości II, gdyż dawno nie ogladałem anime­‑horroru. Nie było to złe, ale jak zwykle pozostawiło poczucie „i co, to ma być koniec!?”...

Kolejny odcinek pokazujący, że twórcy po prostu „źle” zaczęli tę serię. Żeby nie było, ten odcinek też był bez rewelacji, ot standardowa historia typu główny bohater pokazuje swoja „lepszą” stronę i pomaga pewnej sierotce, ale jednocześnie był to odcinek solidny i całkiem klimatyczny. Coraz bardziej daje sie wyczuwać tu Cowboy Bebop z jego żonglowaniem nastrojami (czy gatunkami), czyli raz mamy odcinek w konwencji komediowej, raz sensacyjnej itd. Zobaczymy co jeszcze pokażą twórcy, tak czy siak przywrócili mi wiarę w tę serię. Czekamy tylko jeszcze na rozwinięcie jakiejś pełniejszej osi fabularnej i być może wątek typu „dramatyczna przeszłość bohatera”. Choć to już by chyba byłaby przesada ze strony twórców, wszak ileż można brać zapożyczeń ze swego doskonałego protoplasty…

No z tymi setkami to przesadziłeś, bo sam jestem fanem gatunku i jest on niestety bardzo „olewany” przez japońskich animatorów, przynajmniej przez ostatnich parę lat. Niezmiernie zresztą nad tym faktem ubolewam :(

Natomiast fakt, Berserk to klasyk nad klasykami, anime, które swego czasu zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Dziś jako doświadczony widz inaczej na nie patrzę (nie robi już takiego wrażenia). Ale mówienie na serię, że jest słaba jest po prostu nie na miejscu (to do Pana sasukeuzumaki). Berserk to czyste dark fantasy: krew, przemoc, gwałty, dramaty, wszechobecna śmierć, bohaterowie którzy zapadają w pamięć i którym można współczuć. Coś co ciężko jest wbrew pozorom znaleźć w dzisiejszych ułagodzonych (lub na siłę humorystycznych) seriach. SnK urzekło mnie swoim klimatem i wieloma innymi elementami, ale uważam, że i tak jest „ugrzecznione” na tle Berserka…

A tak na marginesie, choć faktycznie grafika jest momentami wadą filmów pełnometrażowych (zwłaszcza tę gęby czy animacje postaci), to uważam, że kinówki Berserka są całkiem udane. Owszem, orginalnej serii (i wrażeniu przy jej pierwszym oglądaniu) nigdy nie dorównają, niemniej i tak były najlepszym kawałkiem dark fantasy (czy wogóle „klasycznego” fantasy) jaki w ostatnich latach oglądałem…

Ogólnie to coś dużo się porobiło ostatnio tych 5 minutowych anime. Nie wiem co to za durna moda, bo dla mnie takie anime to popierdółki, a nie seriale z prawdziwego zdarzenia. Tym bardziej, że „Pupa” (zabrzmię dziecinnie, ale rozbawia mnie ten tytuł :P) zapowiadała się ciekawie…

O to by było coś, ale nie liczyłbym na to…

Ja tak samo, żal mi już tę serię porzucać skoro tak daleko zabrnąłem…

Niektórzy twierdzą, że seria jest tak specjalnie zrobiona, że niby parodia itd. Ja w to nie wierzę, tandetność tej serii wprost razi w oczy (dawno nie widziałem tak paskudnej grafiki, a przecież pierwsze odcinki była całkiem ładne, ale nie tylko a grafikę tu chodzi), a twórcy brną dalej, choć nie wiem czemu, bo anime ma słabą oglądalność.

Przypomina mi to trochę dawne a dzisiejsze Scooby­‑Doo. Urokiem odcinków z lat 70­‑tych był klimat i ci gumowi przebierańcy, bo wszyscy wiedzieli o co chodzi, ale było zabawnie i pomysłowo. Natomiast w dzisiejszych Scooby­‑Doo wszystko daje się wytłumaczyć zaawansowanym technologicznie robotom takimi jak 15 metrowe dinozaury (dobra dawne Scooby­‑Doo też to miały, ale na ogół była to atrapa, która miała tylko ryknąć pięc razy, a nie robot który goni bohaterów przez cały odcinek)... Ciekawe skąd przestępcy wzięli taką technologię i finanse? Od kosmitów? Czy od omnipotężnego rządu? Do czego zmierzam? Że konwencja Samurai Flamenco jest bardzo niezgrabnie zrealizowana i wręcz irytuje zamiast bawić…

Czułem, że ten odcinek zmieni trochę podejście ludzi do tego anime (na cieplejsze). Bo sam mam takie odczucia. Nie to żebym nagle zapałał wielką sympatią do tej serii (dalej ma wiele wkurzajacych mnie elementów), natomiast wreszcie mogę powiedzieć, że zobaczyłem w niej coś świeżego (i zgodnego z duchem „epizodyczności”). Mamy więc nasz pierwszy „rodzynek” :P Co prawda mam nieodparte wrażenie, że seria otwarcie czerpie „inspiracje” z Cowboy Bebop'a (był tam zresztą jeden odcinek o tajemniczym obcym organizmie), ale to zrozumiałe, zważywszy na to kto je robi…

Tak na marginesie, jak na serię wysokobudżetową, grafika była momentalnie wręcz fatalna…

Im dalej oglądam to anime tym bardziej zaczyna mnie nurtować to oto pytanie:

Czy w przypadku SF mamy do czynienia ze spektakualrnym przykładem klęski budżetowej, gdzie twórcom ewidentnie brakło forsy (i pomysłów) w połowie serii, czy jest to majstersztyk trollingu?

Bo nie wierzę, żeby całkiem jakościowo dobra seria stała się nagle tak tandetna. Porównajcie sobie pierwsze odcinki z tym co serwują nam teraz. Projekty postaci, pojazdów czy potworów wyglądają tak jakby dosłownie ktoś namalował je na kolanie. Z historii obyczajowej zrobił nam się jakiś potworek, który nie śmieszy tylko doprowadza do łez. Skąd nagle ten zwrot o 180 stopni? Moja teoria jest taka: twórcy trollują nas, robią eksperyment społeczny, żeby zobaczyć jak widzowe zareagują na tak radykalną zmianę, zarówno w sferze graficznej jak i fabularnej…

Bo nie jest to chyba książkowy wręcz przykład anime, które z braku kasy z ambitnej serii stało się tak kiczowate i żałosne? Prawda?

Też cieszyłem się gdy usłyszałem o kontunuacji, ale miałem obawy. Niestety, potwierdziły się. Seria zdaje się robiona na siłę. Niby mamy te same fajne postacie, świetną grafikę (o jej stylu różnie można się wypowiadać, że postacie takie owakie itd, ale nikt my nie wmówi, ze nie wydano tu sporo kasiory, zwłaszcza w scenach walk) i ten urok. Niestety, mamy też „japońskią miłość”, czyli jesteśmy w związku już pół roku, ale czerwienimy się na samą tylko myśl o dotknięciu ręki ukochanej/ego. Serio, czy tak to w Japonii wygląda? Bo patrząc na prawdziwych Japończyków, to jakoś nie robią aż takiego problemu z miłóści. Tak czy siak dodano nową, wyssaną z palca przyjaciółkę z dzieciństwa głównego bohatera, więc będziemy mieli trójkącik. Zieeeeeew…

Z drugiej strony serię i tak ogląda się w miarę sympatycznie i choć z pewnością nie uda jej się pobić serii pierwszej (która była czymś świeżym, pełnym uroku), to nadal może to być całkiem fajne anime…

Zapomiałeś o „baby”...

No cóż, jak na serię, która miała być „zbawcą” anime i duchowym spadkobiercą Bebop'a (gdzieś słyszałem takie frazesy) to efekt jest dosć marny. Ogólnie duży zawód. Chaotyczne, wtórne, denerwujące i tak dalej. Nie ma tu ani orginalnych pomysłów (no może design niektórych kosmitów), ani interesujących zwrotów fabularnych. Wszystko to wygląda tak jakby ktoś dał twórcom wór z kasą, a oni zamiast „zainwestować” wydawali rzeczony szmal na głupoty i spełnienie jakiś tam dziwacznych pomysłów czy zachcianek. Takie po prostu odnoszę wrażenie.

Dodam jeszcze, że główny bohater jest chyba najwiekszą wadą serii, bo choć, jak mniemam, jest on zrobiony w konwencji anty­‑bohatera (czyli cechy typu narcyzm, tchórzostwo, lenistwo itd), ale tak sztampowo, że jest wręcz parodią parodii. I nie jest to chyba zamysł twórców, bo o „incepcję” ich nie podejrzewam…

Aha, no i zawiodła mnie też muzyka, w PV wydwała mi się atrakcyjna, wręcz stylowa, a do tej pory nie usłyszałem żadnego fajnego utworu, łącznie z OP, w którym może i jest fajny motyw muzyczny, ale gościu tak mamla, że aż uszy bolą…

Grafika, cóż… powiem tylko, że mający już swoje lata Bebop bije Dandy'ego o eony świetlne, i nie chodzi mi tu o wyższość ręcznie rysowanej grafy z końca XX wieku, ale po prostu o uczucia włóżone w tworzenie świata w Bebopie. Tutaj twórcy chyba chcieli, żeby było głośno i kolorowo, ale bez zapomieli dać temu uroku…

Dam tej serii jeszcze szansę, bo po fabule (a raczej jej braku) wnioskuje, że mamy tu do czynienia z tzw. samoistnymi odcinkami, więc może trafi się jeszcze jakiś rodzynek.

Zapowiada się lekko komediowe, sympatyczne anime. Wiadomo, że trochę przesłodzone, ale co tam! Zwykła nastolatka w nagrodę za pomoc liskowi i ogólnopojętą „dobrą postawę” wobec „lisiej bogini” dostaje dar przemiany postaci. Ładna kreska.

Od razu skojarzyło mi się z Gingitsune (bardzo podobne „lisie” klimaty), na którym nomen omen się zawiodłem. Mam nadzieję, że tu będzie lepiej, chociaż martwi mnie tylko 10 odcinków. Ostatnio dużo serii ma taki format, zapewne w dzisiejszych czasach „bezpieczniej” jest robić krótsze sezony, zawsze można dołożyć przecież S2 po nazwie :P

Ecchi to chyba za mało powiedziane, ta seria jest najbliższą gatunkowi hentai „komedią” jaką widziałem. Twórcy już tu ostro idą po bandzie. Japończycy zwykle są powściągliwi „w tych” tematach, a tu dla odmiany się nie patyczkują (oczywiście cenzura jest, ale ledwo że ino).

Kreska faktycznie denerwująca, a sama seria raczej popularności nie zdobędzie (choć pewnie się mylę :P, 4chan już czeka), natomiast jest to myślę swoista ciekawostka pokazująca chyba jak daleko mogą posunąć się twórcy w serii anime, bez (przynajmnie formalnie) przydzielania takowej etykiety „hentai”...

Im bardziej popularne anime tym bardziej skrajne emocje. Często nie mogę zrozumieć dlaczego seria, która tak bardzo podoba się mi, u innej osoby wzbudza tak przeciwne, jeśli nie wręcz skrajnie negatywne odczucia. No cóż, gust to jedna z tych rzeczy, która nas wyróżnia, natomiast ja odnoszę wrażenie, że niektórzy przesadzają z „hejtem” dla serii typu SnK czy SaO, tak jakby się uparli i poprzez niechęć do danej popularnej serii chcieli pokazać swoją oryginalność (chociaż żeby być sprawiedliwym, ja przesadzam zapewne w drugą stronę :P).

Co mnie w serii urzekło? Mówiłem już parę razy: (w skrócie) klimat, „wciągalność”, pomysły, dynamizm, dramatyczność :D

Co za głupia seria. W grę nie grałem, ale zakładam, że tam fabuła ma większy sens niż ten „zlepek” tutaj. Oglądałem w życiu wiele serii, ale tu mam problem ze zrozumieniem o co właściwie chodzi (nawciskanie ile sie tylko da wątków). Cóż, samo anime może dałoby się jeszcze oglądać gdyby nie postać głównego bohatera. Tak irytującego gościa już dawno nie widziałem, a już na pewno nie spodziewałbym się kogoś takiego w anime z gatunku akcji (raczej w komediowej). Wiecznie naburmuszony, wiecznie się odgraża, obrażony na cały świat. Żyć się odechciewa patrząc na jego wiecznie skrzywiona gębe. Kreowany niby na bad­‑ass'a, a jest cienki jak sik komara i klepie go kto chce… I te jego „Temee!” w co drugim zdaniu. Przypomina mi dresa, który jest mocny w gębie, a nie w zębie. Po prostu jest żałosny, nie takich bohaterów spodziewam się w „bijatykowcach”. O innych postaciach za wiele też nie da się powiedzieć, ot takie jednowymiarowe persona np. zwariowana „kosmitka” (no dobra kotołak :P) ze śmiesznym akcentem, Pan Zły z wyjątkowo irytującym śmiechem, cnotliwa blondynka, która chce dla wszystkich dobrze, stonowana wampirzyca w stylu „wiem wszystko, potrafię wszystko, ale i tak wam nie pomogę” czy też wariat którego sensem życia jest tłuc się z głównym bohaterem. Fakt, postacie się różnorodne, ale uwierzcie mi, nie przekłada się to na jakość serii, a wynika po prostu z faktu, że anime jest oparte na japońskiej bijatyce, czyli normalnych postaci nie ma sie co spodziewać.

A na dodatek to wszystko podane w taki sposób, że niemożliwe jest pozbycie się odczucia pod tytułem „już gdzieś to wszystko widziałem”.

Szkoda waszego czasu, bo mojego już nie odzyskam…

Świetna komedia. Niby lekka, przyjemna, naiwna czy momentami naciągana, ale momentami potrafi zagrać na emocjach. W jednym odcinku mamy radosną demolkę związaną z grą w piłkę, w następnym poruszana jest kwestia „bezkrwawej inwazji” (znakomity odcinek 11). Twórcy według mnie fajnie balansują tonem serii, przy mało którym anime potrafię być w jednej chwili rozbawiony (nawet nie w sensie gagów, ale swoistej „sympatyczności” serialu), a w następnej przejmować się losami bohaterów, gdy akcja staje sie wyraźnie dramatyczniejsza. A na dodatek to wszystko w świecie fantasy i okraszone bardzo przyjemną grafiką. Nie twierdzę, że seria jest wybitna, ale myślę, że chowa w sobie więcej głębi, niż może się to z wierzchu wydawać… można dyskutować na ile koncepcja „inwazji” przedstawiona tutaj jest logiczna (trzeba natomiast przyznać, że nikt wcześniej na taki pomysł nie wpadł, przynajmniej w żadnej serii jakie znam), natomiast na pewno daje do myślenia, jednocześnie anime jest jednak komediowe, więc nie może traktować się zbyt poważnie…

Z ostateczna oceną wstrzymam się do końca (bo po cichu liczę, że coś się ruszy w stosunkach damsko­‑męskich :P), ale juz teraz mogę stwierdzić, że serii będzie mi brakować…

Obejrzałem sobie ostatnio obie kinówki. Fajnie było sobie przypomnieć jedną z najlepszych serii ostatnich lat. Jako, że serial oglądałem dawno, nie kojarzyłem wszystkiego co było a/lub mogło być dodane. Końcowa bitwa była zmieniona (to na pewno, zresztą w pierwszej kinówce też chyba trochę zmienili) i dali trochę za dużo pierdylologii o sile wewnętrznej itepe. Dodano parę smaczków, np.  kliknij: ukryte  pokazano budowę Kamina City, a w serii TV był od razu przeskok 7 lat do przodu. Szkoda, że twórcy nie skorzystali z okazji aby zmienić zakończenie serii, które wdg mnie było jej najsłabszym motywem.

Na koniec dodam, że jeśli nie miało się wcześniej z Gurrenem styczności, to lepiej najpierw obejrzeć serial, bo jest on bardziej zrozumiały (sztandarowa chaotyczność serii w filmach osiąga już apogeum :P), a ponadto kinówki pominęły wiele scen wprowadzających nowe postacie do ekipy Dai­‑Gurenn. W serii można jednak lepiej poznać postaci i bardziej się z nimi związać (do dziś pamiętam ten szok, kiedy ginie wiecie­‑kto). Oceny nie wystawiam bo trudno jest ocenić coś co jest po prostu streszczeniem genialnej serii, może jedynie przez pryzmat dodanych scen, a te były bardzo fajne, choć nie wniosły w sumie nic nowego…

Seria mnie trochę zwiodła. Może dlatego, że za dużo od niej oczekiwałem. Zabrzmi to dziwnie, ale seria jest zbyt obyczajowa, czyli po prostu nudna. Znaczy nie jest nudna tak, żebym nie chciał jej oglądać, ale jest obyczajowa do bólu, w stylu „zwykły dzień z życia zwykłych ludzi” bah nawet w „Klanie” więcej się dzieje. No cóż taka niby miała być, jednak liczyłem na to, że wzbudzi we mnie większe emocje, a tu tak: ludzkie postacie sympatyczne, ale bez polotu, Haru zbyt drażniąca jak na mój gust (choć nie ukrywam, że urocza), a Gin to po prostu nudziarz. Nic nie robi, ciagle leży, a myślałem, że chociaż w stosunku do głównej bohaterki wykaże jakieś większe zainteresowanie (nie mówię tu o relacji niczym w Kamisama Kiss bo to już by było, z racji postaci Gin'a, furry/kemono love :P, a wiadomo jak większość ludzi na to reaguje). Nic, serię obejrzę do końca bo wzbudza moją sympatię, a i odprężyć się przy niej można, bo jest spokojna, wycisza człowieka (oczywiście kiedy na ekranie nie ma Haru, albo tych dwóch małp, ale one były w jednym odcinku). Smuci jedynie fakt, że pewnie po seansie zaraz o Gingitsune zapomnę…

Ciekawa wizja świata, łącząca współczesne zagadnienia dotyczące działalności sklepów AGD i wizję alternatywnego świata pełnego magii. Pomysłowe motywy w stylu potwory wykorzystywane jako siła robocza (nawet nie tania, bo robią za free aż umrą), czy przenoszące się do miasta w poszukiwaniu pożywienia (magia) niczym zwierzęta, którym ludzie zabierają naturalne habitaty. No i w końcu sami ludzie oraz ich „ginące zawody” (w tym przypadku herosi walczący z potworami), którzy muszą się „przekwalifikowywać” (czy po prostu znaleźć pracę), aby nadążyć za zmieniającym się światem. Nie sugeruje iż seria jest jakaś wybitna czy mądra, ale jest po prostu czymś świeżym. Co prawda są w niej tony fanserwisu, ale w dzisiejszych czasach ciężko znaleźć serię komediową bez choćby odrobiny :P

Nie podchodzę do serii poważnie. Ale to, że bohater, fan Pokemonów (ogląda przecież walki w TV na początku serii, swoją drogą Nidoran i Gengar, fajne nawiązanie do intra Red/Blue), nie wie takich rzeczy jest po prostu śmieszny. A mechanizmy gry można było przedstawić na wiele innych sposobów, choćby Oak mówiący do Red'a i Green'a „I pamiętajcie o słabościach Pokemonów!”. A walki faktycznie są fajne, brutalniejsze i przez to właśnie lepsze…

Seria juz mi udowodniła, ze SAO nie jest. Ma inny styl, charakter. Zresztą, w czasach gdy MMORPG są tak popularne aż dziw bierze, że wyszło tylko kilka serii o takiej tematyce (Accel World, SAO, Log Horizon i wcześniej wszelkie Hack'i to jedyne co przychodzi mi na myśl…).

Tak, głupkowate. Nadomiar tego niepoważne, zboczone, abstrakcyjne, bez sensu, durnowate itd. Takie ma właśnie być :D W końcu autorzy serii to mieszanka wybuchowa: twórcy m. in. Panty & Stocking czy Gurenn Lagann. Seria to dokładnie to czego można się było po nich spodziewać i to jest właśnie najlepsze!